۱۹ بهتر است که انسان فقیر باشد و در راه صداقت قدم بردارد،+
تا این که احمق باشد و دروغ بگوید.+
۲ خوب نیست که انسان دانش نداشته باشد؛+
و کسی که عجولانه رفتار کند، گناه می‌کند.
۳ انسان به خاطر حماقت خودش به راه اشتباه کشیده می‌شود،
ولی در دلش یَهُوَه را مقصر می‌داند و از او عصبانی می‌شود.
۴ آدم ثروتمند دوستان زیادی پیدا می‌کند،
ولی آدم فقیر حتی تنها دوستش او را ترک می‌کند.+
۵ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،+
و کسی که دائم دروغ می‌گوید، جان سالم به در نمی‌برد.+
۶ خیلی‌ها می‌خواهند نظر بزرگان را جلب کنند،
و همه می‌خواهند دوست آدمی باشند که سخاوتمند است.
۷ همهٔ خویشاوندان آدم فقیر از او متنفرند،+
و حتی بیشتر از آن، دوستانش هم او را ترک می‌کنند!+
او دنبالشان می‌رود و به آن‌ها التماس می‌کند، ولی هیچ کدامشان واکنشی نشان نمی‌دهند.
۸ کسی که عقل و دانایی به دست بیاورد جان خودش را دوست دارد،+
و کسی که قدرت تشخیص را مثل گنجی باارزش بداند موفق می‌شود.+
۹ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،
و کسی که دائم دروغ می‌گوید، جانش را از دست می‌دهد.+
۱۰ شایسته نیست که آدم احمق در ناز و نعمت زندگی کند؛
اما از آن بدتر این است که غلامی بر حاکمان حکمرانی کند!+
۱۱ بینش انسان جلوی خشمش را می‌گیرد،+
و زیبایی او در این است که از خطای دیگران چشم بپوشد.+
۱۲ عصبانیت پادشاه مثل غرّش شیر است،+
اما لطف او مثل شبنمی است که روی گیاهان می‌نشیند.
۱۳ فرزند احمق باعث مصیبت و سختی پدرش می‌شود.+
و زنی که دائم غرغر می‌کند، مثل سقفی است که همیشه چکه می‌کند.+
۱۴ خانه و ثروت از اجداد به ارث می‌رسد،
اما زن عاقل و دانا هدیه‌ای از طرف یَهُوَه است.+
۱۵ کسی که تنبل است زیاد می‌خوابد،
و کسی که هیچ تلاشی نمی‌کند، گرسنه می‌ماند.+
۱۶ کسی که مطیع فرمان‌های خداست جان خودش را حفظ می‌کند،+
ولی کسی که به عواقب کارهایش فکر نمی‌کند جانش را از دست می‌دهد.+
۱۷ کسی که به نیازمندان لطف می‌کند، به یَهُوَه قرض می‌دهد،+
و خدا هم پاداش کارش را به او می‌دهد.+
۱۸ فرزندت را تا وقتی که هنوز فرصت هست تأدیب کن،+
وگرنه مرگ او به گردن خودت خواهد بود.+
۱۹ کسی که زود عصبانی می‌شود، تاوانش را می‌دهد؛
اگر به او کمک کنی، باید بارها این کار را تکرار کنی.+
۲۰ پند را بشنو و تأدیب را قبول کن+
تا در آینده از حکمت برخوردار شوی.+
۲۱ انسان برنامه‌های زیادی در سرش دارد،
اما خواست و ارادهٔ یَهُوَه است که به انجام خواهد رسید.+
۲۲ زیبایی انسان به این است که محبت پایدار نشان دهد؛+
بهتر است که انسان فقیر باشد تا این که دروغگو باشد.
۲۳ احترام عمیق به یَهُوَه به زندگی منجر می‌شود؛+
کسی که چنین احترامی داشته باشد، در آرامش می‌خوابد و بلایی سرش نمی‌آید.+
۲۴ آدم تنبل دستش را در ظرف غذا فرو می‌برد،
اما از روی تنبلی لقمه را در دهانش نمی‌گذارد.+
۲۵ مسخره‌کننده را تنبیه کن+ تا شخص بی‌تجربه درس عبرت بگیرد.+
آدم فهمیده را توبیخ کن تا دانش و فهمش بیشتر شود.+
۲۶ فرزندی که با پدرش بدرفتاری کند و مادرش را از خانه بیرون کند،
مایهٔ شرمندگی و رسوایی است.+
۲۷ فرزندم، اگر دیگر به تأدیب توجهی نکنی،
از راه حکمت دور می‌شوی.
۲۸ شاهدی که بی‌فایده است، عدالت را مسخره می‌کند؛+
و خوراک آدم شریر بدی و شرارت است.+
۲۹ مجازات در انتظار مسخره‌کنندگان است،+
و چوب تنبیه در انتظار احمقان.+