مزمور
کتاب پنجم
(مزمور ۱۰۷-۱۵۰)
۲ بگذارید کسانی که یَهُوَه نجات‌دهندهٔ آن‌هاست* این را اعلام کنند.
خدا آن‌ها را از دست دشمن نجات داد؛*+
۳ او آن‌ها را از سرزمین‌های بیگانه جمع کرد،+
از شرق و غرب،*
و از شمال و جنوب.+
۴ آن‌ها در بیابان و صحرا آواره بودند،
و شهری پیدا نکردند تا در آن زندگی کنند.
۵ گرسنه و تشنه بودند،
و آنقدر خسته شده بودند که جانشان به لب رسیده بود.
۶ وقتی گرفتار سختی‌ها می‌شدند، با آه و ناله از یَهُوَه کمک می‌خواستند؛+
او آن‌ها را از مصیبتشان نجات داد.+
۸ یَهُوَه را به خاطر محبت پایدارش سپاس بگویید!+
او را به خاطر کارهای شگفت‌انگیزی که برای انسان‌ها کرده، شکر کنید!+
۱۰ بعضی‌ها در تاریکی و ظلمت زندگی می‌کردند؛
آن‌ها زندانیانی بودند که در غُل و زنجیر رنج می‌کشیدند،
۱۲ به همین دلیل، خدا آن‌ها را زیر بار سختی‌ها فروتن کرد؛*+
آن‌ها لغزش خوردند و کسی نبود که به دادشان برسد.
۱۳ وقتی گرفتار سختی‌ها شدند، با آه و ناله از یَهُوَه کمک خواستند؛
او آن‌ها را از مصیبتشان نجات داد.
۱۵ یَهُوَه را به خاطر محبت پایدارش سپاس بگویید!+
او را به خاطر کارهای شگفت‌انگیزی که برای انسان‌ها کرده، شکر کنید!
۱۸ اشتهایشان را به هر نوع غذایی از دست دادند،
و به دروازه‌های مرگ نزدیک شدند.
۱۹ وقتی گرفتار سختی‌ها می‌شدند، با آه و ناله از یَهُوَه کمک می‌خواستند؛
او آن‌ها را از مصیبتشان نجات می‌داد.
۲۱ یَهُوَه را به خاطر محبت پایدارش سپاس بگویید!
او را به خاطر کارهای شگفت‌انگیزی که برای انسان‌ها کرده، شکر کنید!
۲۳ بعضی‌ها با کشتی در دریاهای وسیع سفر می‌کنند،
و به تجارت مشغولند.+
۲۴ آن‌ها کارهای یَهُوَه را دیده‌اند،
و در عمق دریاها شاهد کارهای شگفت‌انگیزش بوده‌اند؛+
۲۵ آن‌ها دیده‌اند که چطور به فرمان خدا بادی شدید به وجود می‌آید،+
و در دریا موج‌های بزرگ ایجاد می‌کند.
۲۶ ملوانان تا آسمان بالا می‌روند،
و به اعماق آب پایین می‌روند.
آن‌ها از خطری که جانشان را تهدید می‌کند، روحیه‌شان را می‌بازند،
۲۷ و مثل کسانی که مست هستند، تلوتلو می‌خورند،
و نمی‌توانند از مهارت‌های دریانوردی‌شان استفاده کنند.+
۳۰ وقتی دریا آرام می‌شود، دریانوردان شاد می‌شوند،
و خدا آن‌ها را به بندری که مقصدشان بود می‌رساند.
۳۱ یَهُوَه را به خاطر محبت پایدارش سپاس بگویید!
او را به خاطر کارهای شگفت‌انگیزی که برای انسان‌ها کرده، شکر کنید!+
۳۳ خدا رودخانه‌ها را به صحرا تبدیل می‌کند،
و چشمه‌های آب را به زمینی خشک.+
۳۴ او زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل می‌کند،+
چون ساکنانش شریرند.
۳۹ ولی باز هم به خاطر ظلم و مصیبت و غم و اندوه،
تعدادشان کم می‌شود و سرافکنده می‌شوند.
۴۱ اما از فقیران در مقابل ظلم و ستم محافظت می‌کند،+
و باعث می‌شود که تعداد خانواده‌هایشان مثل تعداد گله‌های گوسفند زیاد شود.