‏‹آنانی را که در میان شما زحمت می‌کشند گرامی بدارید›‏

‏«آنان را که در میان شما زحمت می‌کشند و در خداوند مراقبتان هستند و اندرزتان می‌دهند،‏ گرامی بدارید.‏» —‏ ۱تسا ۵:‏۱۲‏،‏ عهد جدید بر اساس کتاب مقدّس اورشلیم‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ وقتی پولُس اوّلین نامهٔ خود را برای جماعت تِسالونیکی فرستاد وضعیت آن‌ها چگونه بود؟‏ ب)‏ پولُس تِسالونیکیان را به چه کاری تشویق کرد؟‏

تجسّم کنید که یکی از اعضای جماعت تِسالونیکیِ قرن اوّل بودید.‏ آن جماعت جزو اوّلین جماعات در اروپا بود.‏ پولُس رسول برای تقویت آن برادران وقت بسیاری صرف کرده بود.‏ او همان طور که در جماعات دیگر پیرانی را گماشت احتمالاً برای هدایت جماعت تِسالونیکی نیز پیرانی را منصوب کرد.‏ (‏اعما ۱۴:‏۲۳‏)‏ یهودیان آن شهر بعد از تشکیل جماعت،‏ اوباشانی را فرستادند تا پولُس و سیلاس را از آنجا بیرون کنند.‏ از این رو،‏ مسیحیان تِسالونیکی شاید احساس تنهایی،‏ یا حتی ترس کرده بودند.‏

^۲ پولُس طبیعتاً بعد از ترک تِسالونیکی نگران حال جماعت نوپا بود.‏ او سعی کرد به آنجا برگردد اما «شیطان مانع شد.‏» از این رو،‏ تیموتائوس را برای تشویق جماعت فرستاد.‏ (‏۱تسا ۲:‏۱۸؛‏ ۳:‏۲‏)‏ وقتی تیموتائوس گزارش نیکویی با خود آورد،‏ پولُس برانگیخته شد تا به تِسالونیکیان نامه‌ای بفرستد.‏ او در میان سخنان خود آن‌ها را تشویق کرد تا ‹آنانی را که مراقبتشان می‌کردند،‏ گرامی بدارند.‏› —‏ ۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۲،‏ ۱۳ از عهد جدید بر اساس کتاب مقدّس اورشلیم خوانده شود.‏a

۳.‏ مسیحیان تِسالونیکی چه دلایلی داشتند تا پیران را در کمال محبت ارج نهند؟‏

^۳ قدمت جماعت تِسالونیکی کمتر از یک سال بود.‏ از این رو،‏ برادرانی که هدایت مسیحیان تِسالونیکی را به عهده داشتند،‏ نه مانند پولُس و همکارانش با تجربه بودند و نه مانند پیران مسیحی اورشلیم از متون عبرانی به خوبی آگاهی داشتند!‏ با این حال،‏ پیران آنجا برای اعضای جماعت ‹زحمت می‌کشیدند،‏ مراقبتشان می‌کردند و اندرزشان می‌دادند.‏› از این رو،‏ شایسته بود تا «ایشان را به سبب کارشان،‏ در کمال محبت ارج» نهند.‏ پولُس در ادامهٔ سخنانش چنین نصیحت کرد:‏ «با یکدگر در صلح و صفا باشید.‏» حال اگر شما در جماعت تِسالونیکی بودید آیا از بابت زحمات پیران عمیقاً قدردانی می‌کردید؟‏ چه دیدی نسبت به «عطایای انسانی» که یَهُوَه از طریق مسیح در جماعتتان گماشته است دارید؟‏ —‏ افس ۴:‏۸‏،‏ دج.‏b

‏«زحمت می‌کشند»‏

۴،‏ ۵.‏ چرا پیران مسیحی روزگار پولُس برای تعلیم جماعت سخت زحمت می‌کشیدند و چرا امروزه نیز چنین است؟‏

^۴ بعد از آن که پولُس و سیلاس به بیریه روانه شدند،‏ پیران مسیحی چگونه در تِسالونیکی ‹زحمت کشیدند›؟‏ آن‌ها با پیروی از پولُس با استفاده از کتاب مقدّس جماعت را تعلیم می‌دادند.‏ شاید بگویید:‏ در کتاب مقدّس آمده است اهالی بیریه «از مردمان تِسالونیکی نجیب‌تر بودند،‏ .‏ .‏ .‏ و هر روز کتب مقدّس را بررسی می‌کردند.‏» پس آیا مسیحیان تِسالونیکی برای کلام خدا ارزش قائل نبودند؟‏ (‏اعما ۱۷:‏۱۱‏)‏ البته مقایسه‌ای که در این آیه شده است با عموم یهودیان شهر تِسالونیکی است،‏ نه مسیحیان آنجا.‏ بلی،‏ کسانی که ایمان آوردند،‏ ‹کلام خدا را نه چون سخنان انسان،‏ بلکه چون کلام خدا پذیرفتند.‏› (‏۱تسا ۲:‏۱۳‏)‏ به حتم پیران مسیحی آنجا سخت می‌کوشیدند تا اعضا را از لحاظ روحانی غذا دهند.‏

^۵ امروزه،‏ طبقهٔ غلام امین و دانا ‹خوراک به موقع› را برای گلّهٔ خدا فراهم می‌بیند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ پیران مسیحی هر جماعت،‏ تحت هدایت غلام سخت می‌کوشند تا به برادران و خواهران غذای روحانی دهند.‏ اعضای جماعت احتمالاً نشریات بسیاری در اختیار دارند.‏ به علاوه،‏ در برخی زبان‌ها «فهرست الفبایی نشریات برج دیده‌بانی» و «کتابخانهٔ نشریات برج‌دیده‌بانی» بر روی سی‌دی موجود است.‏ با این حال،‏ پیران مسیحی برای تهیهٔ نیاز روحانی جماعت ساعات بسیاری صرف آماده کردن برنامه‌های جلسات می‌کنند تا اطلاعات لازم را به طور مؤثری ارائه دهند.‏ آیا تا به حال فکر کرده‌اید که پیران مسیحی چقدر وقت صرف آماده کردن برنامه‌های جلسات،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها می‌کنند؟‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ پولُس چه الگویی برای پیران مسیحی تِسالونیکی به جا گذاشت؟‏ ب)‏ چرا امروزه ممکن است برای پیران مسیحی سرمشق گرفتن از پولُس دشوار باشد؟‏

^۶ پیران مسیحی تِسالونیکی الگوی نیکوی پولُس را در شبانی گلّه به یاد داشتند.‏ خدمت به جماعت برای پولُس عملی ماشین‌وار و از روی وظیفه نبود.‏ همان طور که در مقالهٔ قبل گفته شد،‏ پولُس «همچون مادری شیرده که از کودکان خود نگهداری می‌کند،‏ با [آن‌ها] به نرمی رفتار» کرد.‏ ‏(‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏‏)‏ او حتی حاضر بود که ‹از جان خود در راه آن‌ها بگذرد›!‏ پیران تِسالونیکی لازم بود در شبانی گلّه همچون پولُس باشند.‏

^۷ امروزه نیز شبانان مسیحی همچون پولُس با گلّهٔ خدا به نرمی رفتار می‌کنند.‏ شاید برخی از گوسفندان خونگرم نباشند.‏ با این حال،‏ پیران مسیحی می‌کوشند برای یافتن نیکی‌های آن‌ها بینش به خرج دهند.‏ البته،‏ ناکاملی باعث می‌شود که پیران در داشتن دید مثبت نسبت به برخی قصور کنند.‏ با این حال،‏ ایشان سعی می‌کنند تا با همه به نرمی رفتار کنند.‏ آیا نباید این شبانان را که تحت نظارت مسیح زحمت می‌کشند تحسین کنیم؟‏

۸،‏ ۹.‏ پیران امروزه به چه طرقی از ‹جانهای ما دیده‌بانی می‌کنند›؟‏

^۸ بلی،‏ دلایل خوبی برای «اطاعت» از پیران وجود دارد.‏ همان گونه که پولُس نوشت ‹ایشان بر جانهای ما دیده‌بانی می‌کنند.‏› (‏عبر ۱۳:‏۱۷‏)‏ این عبارت ما را یاد چوپانی می‌اندازد که برای محافظت از گلّه سر بر بالش نمی‌گذارد.‏ به همین شکل پیران مسیحی امروزه نیز از خواب خود صرف‌نظر کرده‌اند تا به اشخاصی که بیمار می‌باشند و یا مشکل روحانی یا عاطفی دارند کمک کنند.‏ برای مثال،‏ برادران کمیته‌های رابط با بیمارستان در موقعیت‌های اضطراری،‏ شب را تا صبح در بیمارستان به سر می‌برند.‏ وقتی ما با چنین موقعیت‌هایی روبرو می‌شویم زحمات این برادران را درک می‌کنیم و برای آن بیشتر ارزش قائل می‌شویم!‏

^۹ پیران مسیحی در کمیته‌های ساختمانی منطقه و کمیته‌های امدادرسانی سخت مشغولند.‏ حقیقتاً باید این برادران را صمیمانه حمایت کرد!‏ به امدادرسانی‌ای که در سال ۲۰۰۸ در کشور میانمار یا همان برمه بعد از آمدن گردباد نرگس رخ داد توجه کنید.‏ تیم امدادرسانی برای رسیدن به جماعت بُتینگان در منطقهٔ دلتای رودخانهٔ ایراوادی مجبور بود از میان ویرانه‌ها و اجساد بسیاری بگذرد.‏ وقتی برادران بُتینگان،‏ تیم امدادرسانی را به همراه سرپرست حوزهٔ سابق دیدند با خوشحالی فریاد زدند:‏ «نگاه کنید!‏ سرپرست حوزه داره می‌آید!‏ یَهُوَه نجاتمان داد!‏» آیا برای زحماتی که پیران مسیحی شب و روز می‌کشند قدردان هستید؟‏ به علاوه،‏ برخی از پیران منصوب می‌شوند تا مشکلات قضایی دشواری را برطرف کنند.‏ با این حال،‏ پیران مسیحی برای زحماتی که می‌کشند به خود نمی‌بالند.‏ به حتم،‏ برادران و خواهران از زحماتی که پیران در حقشان انجام می‌دهند بسیار قدردانند.‏ —‏ مت ۶:‏۲-‏۴‏.‏

۱۰.‏ چه کارهای دیگری پیران انجام می‌دهند که به چشم نمی‌آید؟‏

^۱۰ همچنین بسیاری از پیران امروزه برای برنامه‌ریزی و سازماندهی امور جماعت کارهای دفتری انجام می‌دهند.‏ برای مثال،‏ گردانندهٔ هیئت پیران فهرستی از تکالیف برنامه‌های هفتگی جلسات را فراهم می‌سازد.‏ منشی جماعت گزارش موعظهٔ ماهانه و سالانه را جمع‌آوری و تنظیم می‌کند.‏ سرپرست مدرسه با درایت تکالیف را به خواهران و برادران محوّل می‌سازد و از آن فهرستی تهیه می‌بیند.‏ هر سه ماه نیز باید به حساب مالی جماعت رسیدگی شود.‏ به علاوه،‏ پیران می‌باید نامه‌هایی که از شعبه دریافت کرده‌اند بخوانند و برای حفظ «یگانگی ایمان» به راهنمایی‌ها و دستورالعمل‌های داده‌شده عمل نمایند.‏ (‏افس ۴:‏۳،‏ ۱۳‏)‏ با کوشش و زحمات سخت پیران ‹همه چیز [در جماعت] به شایستگی و با نظم و ترتیب انجام می‌شود.‏› —‏ ۱قر ۱۴:‏۴۰‏.‏

‏«مراقبتان هستند»‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ سرپرستی جماعت به عهدهٔ چه کسی است و این کار شامل چه می‌شود؟‏

^۱۱ پولُس در توصیف پیران زحمت‌کش تِسالونیکی از عبارت «مراقبتان هستند» استفاده کرد.‏ مفهوم تحت‌اللفظی این واژه در یونانی «در جلو ایستادن» است و می‌توان آن را «راهنمایی یا هدایت» نیز ترجمه کرد.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۲‏)‏ همچنین پولُس با اشاره به همان پیران گفت که ایشان «زحمت می‌کشند.‏» از آنجایی که پولُس از فعل جمع استفاده کرد نشان می‌دهد که در بارهٔ همهٔ سرپرستان جماعت صحبت می‌کرد نه فقط یک سرپرست.‏ امروزه اکثر سرپرستان جماعت با ادارهٔ جلسات از روی سکو به اعضا تعلیم می‌دهند.‏ از این رو،‏ انتخاب عنوان «گردانندهٔ هیئت پیران» به جای «سرپرست مسئول جماعت» نشان می‌دهد که همهٔ پیران مسیحی یکسانند.‏

^۱۲ واژهٔ یونانی‌ای که «مراقبتان هستند» ترجمه شده است چیزی بیش از تعلیم دادن است.‏ همان واژه در ۱تیموتائوس ۳:‏۴ نیز به کار رفته و ‹اداره کند› ترجمه شده است.‏ پولُس در آنجا گفت که سرپرست باید «خانهٔ خود را نیکو اداره کند و فرزندانش را به نحو کاملاً شایسته،‏ مطیع نگه دارد.‏» (‏عهد جدید بر اساس کتاب مقدّس اورشلیم‏)‏ این عبارت مشخص می‌سازد که سرپرست خانواده می‌باید با هدایت فرزندانش آن‌ها را «مطیع نگه دارد.‏» بلی،‏ پیران طوری اعضای جماعت را هدایت می‌کنند که مطیع یَهُوَه باشند.‏ —‏ ۱تیمو ۳:‏۵‏.‏

۱۳.‏ چرا در جلسهٔ پیران گاهی نیاز به وقت بیشتری برای به توافق رسیدن بر سر یک تصمیم است؟‏

^۱۳ پیران مسیحی برای آن که به خوبی گلّه را سرپرستی کنند،‏ با یکدیگر در مورد نیاز جماعت و نحوهٔ کمک به اعضا گفتگو می‌نمایند.‏ شاید به نظر رسد که اگر فقط یک پیر مسیحی تمام تصمیمات را بگیرد در وقت صرفه جویی می‌شود.‏ ولی هیئت پیران الگوی خوب هیئت اداره‌کنندهٔ قرن اوّل را پیروی می‌کند که اعضای آن به راحتی و با هدایت کلام خدا با هم گفتگو می‌کردند.‏ هدف ایشان به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس در رابطه با نیاز جماعتشان است.‏ وقتی هر پیر خود را برای جلسه آماده کرده،‏ آیات و راهنمایی‌های غلام امین و دانا را بررسی می‌کند جلسهٔ پیران بسیار ثمربخش می‌شود.‏ البته چنین کاری مستلزم وقت است.‏ وقتی اختلاف‌نظری به وجود می‌آید شاید برای رسیدن به توافق نیاز به وقت و تحقیق بیشتری باشد،‏ درست همان طوری که در قرن اوّل رخ داد و هیئت اداره‌کننده موضوع ختنه را برطرف کرد.‏ —‏ اعما ۱۵:‏۲،‏ ۶،‏ ۷،‏ ۱۲-‏۱۴،‏ ۲۸‏.‏

۱۴.‏ آیا برای اتحاد و همکاری پیران ارزش قائلید؟‏ چرا؟‏

^۱۴ اگر پیری در انجام کاری بر شیوه یا عقیدهٔ خود اصرار کند یا یکی مانند دیوتْرِفیس در قرن اوّل بذر اختلاف پخش کند چه رخ خواهد داد؟‏ (‏۳یو ۹،‏ ۱۰‏)‏ به حتم همهٔ جماعت رنج خواهند برد.‏ اگر شیطان سعی کرد جماعت قرن اوّل را از هم بپاشد،‏ مطمئناً امروزه نیز می‌خواهد صلح و آرامش جماعت را بر هم زند.‏ او شاید سعی کند تمایلات خودخواهانهٔ انسانی مانند جاه‌طلبی را در دل شخص رشد دهد.‏ پس پیران می‌باید فروتنی را در خود ایجاد کنند و متحدانه با هیئت همکاری نمایند.‏ حقیقتاً باید ارزش سرپرستانی را که فروتنانه با هیئت پیران همکاری می‌کنند بدانیم!‏

‏«اندرزتان می‌دهند»‏

۱۵.‏ چه چیزی پیران را برمی‌انگیزد تا به برادران و خواهران پند و اندرز دهند؟‏

^۱۵ پولُس سپس کاری دشوار و بسیار مهم را برجسته ساخت:‏ پند و اندرز دادن به گلّه.‏ پولُس در میان نگارندگان متون یونانی،‏ تنها کسی است که از واژهٔ یونانی ‹اندرز› استفاده کرد.‏ این واژه به هشداری جدّی اشاره دارد اما در آن عصبانیت و خشم نیست.‏ (‏اعما ۲۰:‏۳۱؛‏ ۲تسا ۳:‏۱۵‏)‏ برای مثال،‏ پولُس به قُرِنتیان نوشت:‏ «این را نمی‌نویسم تا شما را شرمنده سازم،‏ بلکه تا چون فرزندان دلبندم هشدارتان دهم.‏» (‏۱قر ۴:‏۱۴‏)‏ نگرانی و محبت پولُس او را برانگیخت تا به آن‌ها هشدار دهد.‏

۱۶.‏ پیران هنگام پند دادن چه موضوعی را باید به خاطر داشته باشند؟‏

^۱۶ پیران به خاطر دارند که نحوهٔ پند و اندرز دادن بسیار مهم است.‏ ایشان سعی می‌کنند پولُس را در مهربانی،‏ محبت و همیاری نمونه قرار دهند.‏ ‏(‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏‏)‏ البته،‏ پیران ‹بر کلام مطمئن پایدارند تا بتواند دیگران را بر پایهٔ تعلیم صحیح پند دهند.‏› —‏ تیت ۱:‏۵-‏۹‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ وقتی که پندی به شما داده می‌شود چه موضوعی را نباید فراموش کنید؟‏

^۱۷ البته پیران مسیحی ناکاملند و شاید چیزی بگویند که بعد پشیمان شوند.‏ (‏۱پاد ۸:‏۴۶؛‏ یعقو ۳:‏۸‏)‏ همچنین می‌دانند اغلبْ پند گرفتن نه تنها «خوشایند نیست،‏ بلکه دردناک [نیز] است.‏» (‏عبر ۱۲:‏۱۱‏)‏ پس وقتی پیری برای پند دادن به پیش کسی می‌رود،‏ مطمئناً در مورد آن به خوبی فکر و دعا کرده است.‏ حال اگر پیری به شما پندی دهد،‏ آیا از بابت توجه و علاقهٔ او سپاسگزار نخواهید بود؟‏

^۱۸ فرض کنید به بیماری‌ای نامعلوم مبتلا شده‌اید.‏ سپس پزشکی بیماری شما را تشخیص می‌دهد،‏ اما قبول آن برایتان دشوار است.‏ آیا از دست دکتر دلخور می‌شوید؟‏ خیر!‏ حتی اگر پزشک به شما عمل جرّاحی را توصیه کند احتمالاً درمان او را می‌پذیرید چون می‌دانید برایتان مفید است.‏ شاید نحوه‌ای که دکتر اطلاعات را به شما می‌دهد بر احساسات شما تأثیر بگذارد.‏ با این حال،‏ آیا اجازه می‌دهید که در تصمیم شما اثر بگذارد؟‏ احتمالاً خیر.‏ به طور مشابه،‏ اجازه ندهید که نحوهٔ پند و اندرز داده‌شده شما را از گوش دادن به کسانی که یَهُوَه و عیسی از آن‌ها برای حفاظت روحانی‌تان استفاده می‌کند باز دارد.‏

ارزش قائل شدن برای هدیهٔ یَهُوَه

۱۹،‏ ۲۰.‏ چگونه می‌توانید از بابت «عطایای انسانی» قدردان باشید؟‏

^۱۹ چه احساسی خواهید داشت وقتی هدیهٔ مخصوصی دریافت کنید؟‏ آیا قدردان خواهید بود و از آن استفاده خواهید کرد؟‏ یَهُوَه از طریق عیسی مسیح،‏ «عطایای انسانی» را برایمان مهیا دیده است.‏ یک راه قدردانی از بابت این هدیه گوش کردن دقیق به سخنرانی پیران و عمل کردن به نکات آن است.‏ همچنین می‌توانید جواب‌ها و تفسیرهای پرمفهومی در جلسات بدهید.‏ همین طور می‌توانید از کارها و فعالیت‌هایی مانند خدمت موعظه حمایت کنید.‏ اگر از توصیهٔ پیری فایده برده‌اید بهتر است که این موضوع را به او بگویید.‏ به علاوه،‏ می‌توانید از خانوادهٔ پیران قدردانی کنید.‏ به خاطر داشته باشید که خانواده با ازخودگذشتگی از وقت خود می‌گذرد تا سرپرست خانواده بتواند به امور جماعت رسیدگی کند.‏

^۲۰ حقیقتاً باید از پیران که زحمت می‌کشند،‏ مراقبتمان می‌کنند و اندرز می‌دهند قدردانی کنیم.‏ این «عطایای انسانی» حقیقتاً هدیه‌ای از سوی یَهُوَه است!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به یاد می‌آورید؟‏

‏• مسیحیان تِسالونیکی چه دلایلی برای قدردانی از راهنمایان جماعت داشتند؟‏

‏• پیران مسیحی در جماعت شما چه زحماتی می‌کشند؟‏

‏• از سرپرستی و مراقبت پیران جماعت چه فایده‌ای می‌برید؟‏

‏• وقتی پیری به شما پندی می‌دهد چه موضوعی را باید به خاطر داشته باشید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

آیا از بابت زحمات پیران جماعت قدردان هستید؟‏