۱۱.‏ یَهُوَه چه مأموریتی به بنده‌اش می‌دهد،‏ و در مورد الوهیّت خویش چه موضوعی را ثابت می‌کند؟‏

^۱۱ خدایان دروغین ناتوان و عاجزند از این رو نمی‌توانند شاهدی ارائه دهند.‏ به همین خاطر با شرمساری جایگاه شهود را خالی می‌گذارند.‏ اما حالا موقع آن است که یَهُوَه الوهیّت خویش را تثبیت کند.‏ او رو به قومش کرده می‌گوید:‏ ‏«شما و بندهٔ من که او را برگزیده‌ام شهود من می‌باشید.‏ تا دانسته،‏ به من ایمان آورید و بفهمید که من او هستم و پیش از من خدایی مصوّر نشده و بعد از من هم نخواهد شد.‏ من،‏ من یَهُوَه هستم و غیر از من نجات‌دهنده‌ای نیست.‏ من اخبار نموده و نجات داده‌ام و اعلام نموده و در میان شما خدای غیر نبوده است .‏ .‏ .‏ شما شهود من هستید و من خدا هستم.‏ و از امروز نیز من او می‌باشم و کسی که از دست من تواند رهانید نیست.‏ من عمل خواهم نمود و کیست که [ دست من ] را ردّ نماید؟‏» —‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۳‏.‏

۱۴.‏ یَهُوَه چه یادآوری‌ای به اسرائیلیان می‌کند،‏ و چرا این یادآوری به موقع است؟‏

^۱۴ یَهُوَه از کسانی که نامش را به نحوی شرافتمندانه بر خود دارند مراقبت می‌کند و آنها را «مثل مردمک چشم خود» می‌داند.‏ او این موضوع را به اسرائیلیان یادآوری می‌کند زیرا برایشان نقل می‌کند که چگونه از مصر نجاتشان داد و آنها را از بیابان به سلامت گذرانید.‏ (‏ تثنیه ۳۲:‏۱۰،‏ ۱۲‏)‏ در آن زمان هیچ خدای بیگانه‌ای در میانشان نبود،‏ زیرا ذلّت شرم‌آور همهٔ خدایان مصر را به چشم دیده بودند.‏ آری،‏ جمیع خدایان مصر قادر نبودند مصر را نجات بخشند یا از عزیمت اسرائیل جلوگیری نمایند.‏ (‏ خروج ۱۲:‏۱۲‏)‏ به همین ترتیب،‏ بابل قدرتمند نیز که لااقل ۵۰ معبد خدایان کاذب در پهنهٔ آن خودنمایی می‌کنند،‏ نخواهد توانست خدای قادر مطلق را از نجات بخشیدن قومش باز دارد.‏ بی‌تردید به جز یَهُوَه «نجات‌دهنده‌ای نیست.‏»‏