^۱۲ بجز بازرگانان افراد دیگری نیز در حال سفر هستند.‏ آری،‏ شبانان نیز راهی صَهْیُون شده‌اند.‏ در ادامهٔ نبوّت آمده است:‏ «جمیع گله‌های قیدار نزد تو جمع خواهند شد و قوچهای نبایوت تو را خدمت خواهند نمود.‏» (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۷الف‏)‏ قبایل دامدار در حال عزیمت به شهر مقدّس هستند تا بهترین دام‌های خود را تقدیم کنند.‏ ایشان حتّی خویشتن را برای خدمت در صَهْیُون پیشکش می‌کنند!‏ یَهُوَه چگونه از چنین غریبه‌هایی استقبال می‌کند؟‏ او خود در این خصوص می‌گوید:‏ «به مذبح من با پذیرایی برخواهند آمد و خانهٔ جلال خود را زینت خواهم داد.‏» (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۷ب‏)‏ یَهُوَه با بزرگواری قربانی‌ها و خدمت این غریبان را می‌پذیرد.‏ حضور ایشان به معبد او زینت می‌بخشد.‏

۱۵.‏ الف)‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۴-‏۹ از چه توسعه‌ای صحبت می‌کند؟‏ ب)‏ مسیحیان واقعی چه روحیه‌ای دارند؟‏

^۱۵ براستی که آیه‌های ۴ تا ۹ بخوبی توسعه‌ای را که از سال ۱۹۱۹ در سطح جهانی صورت گرفته است به شکل نبوی توصیف می‌کند!‏ چرا یَهُوَه چنین افزایش عظیمی را نصیب صَهْیُون ساخته است؟‏ زیرا از سال ۱۹۱۹ اسرائیل خدا مطیعانه و مستمراً پرتو نور او را ساطع ساخته است.‏ با این حال،‏ اگر توجه کرده باشی در آیهٔ ۷ این تازه‌واردان ‹به مذبح خدا برمی‌آیند›؟‏ مذبح جایی است که بر روی آن قربانی می‌گذرانند،‏ و این بخش از نبوّت به یاد ما می‌آورد که خدمت کردن به یَهُوَه نیز مستلزم ازخودگذشتگی‌هایی قربانی‌گونه است.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «شما را .‏ .‏ .‏ استدعا می‌کنم که بدنهای خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱‏)‏ با نظر به این پند پولُس،‏ مسیحیان واقعی فقط به شرکت کردن در یک جلسهٔ مذهبی در هفته راضی نمی‌شوند.‏ آنان وقت،‏ نیرو،‏ و امکانات خود را در راه پیشبرد پرستش پاک صرف می‌کنند.‏ آیا حضور چنین پرستندگان ایثارگری زینت‌بخش خانهٔ یَهُوَه نیست؟‏ نبوّت اِشَعْیا به این سؤال پاسخ مثبت می‌دهد.‏ و می‌توان مطمئن بود که چنین پرستندگان غیّوری به چشم یَهُوَه نیز بسیار زیبا می‌باشند.‏