اعتماد به یَهُوَه به حیات ابدی می‌انجامد

۱.‏ چرا همهٔ ما به آرامش و دلگرمی نیاز داریم؟‏

همهٔ ما به آرامش و دلگرمی نیاز داریم.‏ شاید در زندگی با نگرانی،‏ اضطراب یا یأس و ناامیدی روبرو هستیم.‏ یا شاید به دلیل بیماری،‏ سن بالا یا مرگ یکی از عزیزانمان دوران سختی را پشت سر می‌گذاریم.‏ برخی از ما نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گیریم.‏ به‌علاوه،‏ خشونت در بین مردم هر روز بیشتر می‌شود.‏ ما به خوبی می‌دانیم که این نشانهٔ «روزهای آخر» این دنیاست و هر روز که می‌گذرد،‏ یک روز به انتهای نظام حاضر نزدیک‌تر می‌شویم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ با این حال،‏ سال‌هاست که در انتظار تحقق وعده‌های یَهُوَه هستیم و هر روز مشکلاتمان بیشتر و بیشتر می‌شود.‏ به راستی از کجا می‌توان آرامش و دلگرمی یافت؟‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ ما دربارهٔ حَبَقوق چه می‌دانیم؟‏ ب)‏ بررسی کتاب حَبَقوق چه فوایدی برایمان دارد؟‏

^۲ برای یافتن پاسخ این سؤال می‌خواهیم به بررسی کتاب حَبَقوق بپردازیم.‏ در این کتاب به جزئیات زندگی و فعالیت‌های حَبَقوق اشاره نشده،‏ اما نکات تشویق‌کنندهٔ زیادی در آن نهفته است.‏ احتمالاً معنی نام حَبَقوق،‏ «آغوش محبت‌آمیز» است که می‌تواند با آغوش دلگرم‌کنندهٔ یَهُوَه در ارتباط باشد یا به این اشاره کند که خادمان یَهُوَه با اطمینان کامل،‏ خود را در آغوش او نگاه می‌دارند.‏ حَبَقوق از یَهُوَه سؤالاتی پرسید و یَهُوَه به آن‌ها پاسخ داد.‏ سپس یَهُوَه به حَبَقوق الهام کرد که آن مکالمه را به قلم آورد،‏ زیرا می‌دانست که ما نیز می‌توانیم از آن فایده ببریم.‏—‏حب ۲:‏۲‏.‏

^۳ مکالمهٔ بین یَهُوَه و نبی مضطرب او،‏ تنها اطلاعاتی دربارهٔ حَبَقوق است که در کتاب مقدّس آمده است.‏ مطالب این کتاب بخشی از نوشته‌های مقدّس است که «به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.‏» (‏روم ۱۵:‏۴‏)‏ هر یک از ما چگونه می‌تواند از کتاب حَبَقوق فایده ببرد؟‏ این کتاب کمک می‌کند که معنی واقعی اعتماد و توکل به یَهُوَه را درک کنیم.‏ به‌علاوه،‏ به ما اطمینان می‌دهد که می‌توانیم علی‌رغم مشکلات و سختی‌ها،‏ همواره از آرامش درونی برخوردار باشیم.‏ حال می‌خواهیم به بررسی جزئیات بیشتری از این کتاب بپردازیم.‏

۴.‏ چرا حَبَقوق اندوهگین بود؟‏

^۴ حَبَقوق ۱:‏۲،‏ ۳ خوانده شود.‏ حَبَقوق در دوران خیلی سختی زندگی می‌کرد.‏ او بسیار اندوهگین بود زیرا انسان‌های شریر و ظالم اطراف او را فرا گرفته بودند.‏ شاید حَبَقوق از خود می‌پرسید،‏ ‹این شرارت‌ها چه زمانی به پایان می‌رسد؟‏ چرا یَهُوَه به این شرایط پایان نمی‌دهد؟‏› او به هر طرف نگاه می‌کرد،‏ شاهد ظلم و بی‌عدالتی اسرائیلیان بود.‏ او احساس درماندگی می‌کرد.‏ بنابراین در دعا از یَهُوَه خواست که وارد عمل شود.‏ شاید حَبَقوق با خود فکر می‌کرد که یَهُوَه توجهی به قومش ندارد و به موقع وارد عمل نمی‌شود.‏ آیا شما نیز احساسی همچون احساس حَبَقوق داشته‌اید؟‏

۵.‏ ما از کتاب حَبَقوق چه درس مهمی می‌آموزیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۵ آیا حَبَقوق ایمان و اعتمادش را به یَهُوَه و وعده‌های او از دست داده بود؟‏ به هیچ وجه!‏ در واقع،‏ حَبَقوق به دلیل نگرانی‌ها و سؤالاتی که در ذهن داشت به یَهُوَه روی آورده بود.‏ این امر نشان می‌دهد که او هنوز امید و اعتمادش را به یَهُوَه از دست نداده بود.‏ او نگران و سردرگم بود،‏ زیرا درک نمی‌کرد که چرا یَهُوَه با این که شرایط سختش را می‌بیند،‏ وارد عمل نمی‌شود.‏ از این رو،‏ یَهُوَه به حَبَقوق الهام کرد تا نگرانی‌هایش را به قلم آورد تا به ما نیز درس مهمی بیاموزد؛‏ این که بدون هیچ ترسی همهٔ افکار و نگرانی‌هایمان را با او در میان بگذاریم.‏ یَهُوَه می‌خواهد تا در دعا سفرهٔ دلمان را برای او بگشاییم.‏ (‏مز ۵۰:‏۱۵؛‏ ۶۲:‏۸‏)‏ امثال ۳:‏۵ ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن،‏ و بر عقل خویش تکیه منما.‏» حَبَقوق نیز که احتمالاً با این پند آشنا بود،‏ آن را در زندگی به کار می‌گرفت.‏

۶.‏ چرا دعا کردن بسیار اهمیت دارد؟‏

^۶ حَبَقوق به یَهُوَه که همچون دوست و پدری مهربان بود اعتماد کرد و به او نزدیک شد.‏ او غرق مشکلاتش نشد و سعی نکرد که تنها بر عقل خود تکیه کند.‏ بلکه احساسات و نگرانی‌هایش را در دعا برای یَهُوَه بیان کرد.‏ به راستی چه نمونهٔ خوبی برای ما!‏ به علاوه،‏ یَهُوَه که شنوندهٔ دعاست می‌خواهد که ما نگرانی‌هایمان را در دعا به او بگوییم و نشان دهیم که به او اعتماد داریم.‏ (‏مز ۶۵:‏۲‏)‏ به این شکل،‏ یَهُوَه به دعاهایمان پاسخ می‌دهد و هدایتمان می‌کند؛‏ گویی ما را در آغوش دلگرم‌کنندهٔ خود می‌گیرد.‏ (‏مز ۷۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ ما با هر سختی و مشکلی که روبرو شویم،‏ یَهُوَه کمکمان می‌کند که دیدگاه او را نسبت به شرایطمان درک کنیم.‏ دعا کردن به یَهُوَه یکی از بهترین راه‌هایی است که می‌توانیم نشان دهیم به او اعتماد داریم.‏

۷.‏ هنگامی که حَبَقوق نگرانی‌هایش را بیان کرد،‏ واکنش یَهُوَه چه بود؟‏

^۷ حَبَقوق ۱:‏۵-‏۷ خوانده شود.‏ پس از این که حَبَقوق نگرانی‌هایش را برای یَهُوَه بیان کرد،‏ شاید با خود فکر می‌کرد که یَهُوَه چه واکنشی از خود نشان خواهد داد.‏ یَهُوَه همچون پدری پرمهر احساسات حَبَقوق را درک می‌کرد.‏ او می‌دانست که حَبَقوق به کمکش نیاز دارد.‏ از این رو،‏ حَبَقوق را محکوم نکرد و او را از مقصودش دربارهٔ یهودیان عهدشکن آگاه ساخت.‏ احتمالاً حَبَقوق اولین شخصی بود که یَهُوَه برایش آشکار ساخت که پایان آن دوران سخت بسیار نزدیک است.‏

۸.‏ چرا واکنش یَهُوَه برخلاف انتظار حَبَقوق بود؟‏

^۸ یَهُوَه به حَبَقوق نشان داد که آمادهٔ عمل است.‏ مجازات انسان‌های شریر و ظالم بسیار نزدیک بود.‏ عبارت «در ایام شما،‏» نشان می‌دهد که این نابودی در دوران زندگی حَبَقوق یا همعصران او به وقوع می‌پیوست.‏ حَبَقوق انتظار چنین پاسخی را از یَهُوَه نداشت.‏ بابلیان مردمانی بی‌رحم بودند.‏ آنان از اسرائیلیان زمان حَبَقوق که با معیارهای یَهُوَه آشنا بودند ظالم‌تر بودند.‏ چرا یَهُوَه می‌خواست از چنین انسان‌هایی برای مجازات قومش استفاده کند؟‏ مطمئناً چنین کاری شرایط را برای همهٔ اسرائیلیان سخت‌تر می‌کرد.‏a اگر شما جای حَبَقوق بودید چه احساسی می‌داشتید؟‏

۹.‏ حَبَقوق چه سؤالات دیگری از یَهُوَه پرسید؟‏

^۹ حَبَقوق ۱:‏۱۲-‏۱۴،‏ ۱۷ خوانده شود.‏ با این که حَبَقوق می‌دانست یَهُوَه از طریق بابلیان قصد دارد قوم شریر خود را مجازات کند،‏ هنوز سردرگم بود.‏ با این حال،‏ او با فروتنی به یَهُوَه توکل داشت و او را «صخرهٔ» خود می‌دانست.‏ (‏تث ۳۲:‏۴؛‏ اشع ۲۶:‏۴‏)‏ حَبَقوق که اطمینان داشت یَهُوَه خدایی بامحبت است،‏ بدون این که ترسی به دل راه دهد سؤالات بیشتری از او پرسید.‏ برای مثال،‏ چرا یَهُوَه اجازه می‌دهد شرایط اسرائیلیان سخت‌تر شود؟‏ چرا او سریع وارد عمل نمی‌شود؟‏ چرا با این که شرارت در همه جا دیده می‌شود،‏ خدای قادر مطلق سکوت کرده است؟‏ هر چه باشد او خدایی ‹قدّوس› است و ‹چشمانش پاکتر از آن است که بر شرارت بنگرد.‏›‏

۱۰.‏ ما نیز همچون حَبَقوق ممکن است چه احساسی داشته باشیم؟‏

^۱۰ ما نیز ممکن است احساسی همچون احساس حَبَقوق داشته باشیم.‏ ما به یَهُوَه اعتماد داریم.‏ بنابراین کلام امیدبخش او را می‌خوانیم و بر آن تعمّق می‌کنیم.‏ همچنین از طریق تعالیم سازمانش همواره بر وعده‌های او تمرکز می‌کنیم.‏ به این شکل نشان می‌دهیم که به او گوش می‌دهیم.‏ با این حال،‏ شاید هنوز از خود بپرسیم،‏ ‹سختی‌ها چه زمانی به پایان می‌رسد؟‏› در ادامه خواهیم دید که نمونهٔ حَبَقوق چگونه به ما کمک می‌کند.‏

۱۱.‏ حَبَقوق پس از گوش کردن به یَهُوَه مصمم به چه کاری بود؟‏

^۱۱ حَبَقوق ۲:‏۱ خوانده شود.‏ مکالمهٔ حَبَقوق با یَهُوَه به او آرامش بخشید.‏ از این رو،‏ مصمم بود که منتظر بماند تا یَهُوَه وارد عمل شود.‏ این واکنش حَبَقوق،‏ تنها از روی احساسات نبود.‏ زیرا او بار دیگر گفت:‏ «به آرامی انتظار روزی را خواهم کشید که تنگی بر قومی که بر ما حمله می‌آورند،‏ عارض شود.‏» (‏حب ۳:‏۱۶‏)‏ دیگر خادمان وفادار یَهُوَه نیز صبورانه منتظر یَهُوَه ماندند.‏ نمونهٔ این خادمان،‏ ما را تشویق می‌کند که همچون آنان عمل کنیم.‏—‏میکا ۷:‏۷؛‏ یعقو ۵:‏۷،‏ ۸‏.‏

۱۲.‏ ما از نمونهٔ حَبَقوق چه می‌آموزیم؟‏

^۱۲ ما از واکنش حَبَقوق چه می‌آموزیم؟‏ نخست،‏ باید تحت هر شرایطی همواره به یَهُوَه دعا کنیم.‏ دوم،‏ باید به آنچه یَهُوَه از طریق کلام و سازمانش به ما می‌گوید گوش کنیم.‏ سوم،‏ باید منتظر یَهُوَه بمانیم تا وارد عمل شود و مطمئن باشیم که او در زمان مناسب به سختی‌هایمان پایان می‌دهد.‏ اگر ما از حَبَقوق سرمشق گیریم،‏ همواره از آرامش درونی برخوردار خواهیم بود و می‌توانیم پایدار بمانیم.‏ به‌علاوه،‏ امیدمان خصوصیت صبر و بردباری را در ما تقویت کرده و باعث می‌شود که صرف‌نظر از مشکلات و سختی‌ها،‏ همواره از شادی واقعی برخوردار باشیم.‏ همچنین امیدمان به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه به زودی وارد عمل می‌شود.‏—‏روم ۱۲:‏۱۲‏.‏

۱۳.‏ حَبَقوق ۲:‏۳ به ما چه اطمینانی می‌دهد؟‏

^۱۳ حَبَقوق ۲:‏۳ خوانده شود.‏ مطمئناً یَهُوَه از این که می‌دید حَبَقوق منتظر او مانده است خشنود بود.‏ یَهُوَه که به خوبی می‌دانست حَبَقوق با چه سختی‌هایی روبرو است،‏ به او اطمینان داد که به زودی وارد عمل خواهد شد.‏ گویی یَهُوَه به حَبَقوق می‌گفت:‏ «حتی اگر به نظرت تأخیر کرده‌ام،‏ صبور باش و به من اعتماد کن.‏ اطمینان داشته باش که به دعایت پاسخ می‌دهم.‏» یَهُوَه به حَبَقوق یادآور شد که زمانی مشخص برای انجام مقصودش تعیین کرده است و او را ترغیب کرد که همچنان منتظر بماند.‏ او اینچنین به حَبَقوق اطمینان بخشید که ناامیدش نخواهد کرد!‏

۱۴.‏ هنگام روبرویی با سختی‌ها باید مصمم به چه کاری باشیم؟‏

^۱۴ ما باید منتظر یَهُوَه بمانیم و به آنچه او از طریق کلام و سازمانش می‌گوید توجه کنیم.‏ به این شکل،‏ اعتمادمان به یَهُوَه بیشتر می‌شود و در هر شرایطی که باشیم از آرامش درونی برخوردار خواهیم بود.‏ عیسی گفت که نباید بر «زمان‌ها یا ایّامی» که یَهُوَه بر ما آشکار نساخته است تمرکز کنیم.‏ (‏اعما ۱:‏۷‏)‏ بلکه باید به یَهُوَه اعتماد کنیم زیرا او به خوبی می‌داند چه زمانی وارد عمل شود.‏ پس باید به یَهُوَه ایمان داشته باشیم و با فروتنی و بردباری همچنان منتظر او بمانیم.‏ همچنین،‏ باید بهترین استفاده را از وقتمان بکنیم و هر آنچه از دستمان برمی‌آید در خدمت به یَهُوَه انجام دهیم.‏—‏مرق ۱۳:‏۳۵-‏۳۷؛‏ غلا ۶:‏۹‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ یَهُوَه در کتاب حَبَقوق چه وعده‌هایی به ما می‌دهد؟‏ ب)‏ ما از این وعده‌ها چه می‌آموزیم؟‏

^۱۵ یَهُوَه به آنانی که به او اعتماد و توکل دارند چنین وعده می‌دهد:‏ «پارسا به ایمان خود زیست خواهد کرد» و «جهان از معرفتِ جلالِ خداوند مملو خواهد شد.‏» (‏حب ۲:‏۴،‏ ۱۴‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه به آنانی که صبورانه به او اعتماد می‌کنند حیات ابدی می‌بخشد.‏

^۱۶ وعدهٔ یَهُوَه در حَبَقوق ۲:‏۴ به قدری اهمیت دارد که پولُس رسول در نامه‌هایش سه بار به آن اشاره کرد!‏ (‏روم ۱:‏۱۷؛‏ غلا ۳:‏۱۱؛‏ عبر ۱۰:‏۳۸‏)‏ ما هر سختی و مشکلی را که متحمّل شویم می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که اگر به یَهُوَه وفادار بمانیم،‏ شاهد تحقق وعده‌هایش خواهیم بود.‏ یَهُوَه از ما می‌خواهد که همواره بر امیدمان چشم بدوزیم.‏

۱۷.‏ کتاب حَبَقوق به ما چه اطمینانی می‌دهد؟‏

^۱۷ همهٔ ما که در ایّام آخر زندگی می‌کنیم می‌توانیم نکتهٔ ارزنده‌ای از کتاب حَبَقوق بیاموزیم.‏ یَهُوَه به همهٔ انسان‌هایی که به او اعتماد دارند،‏ حیات ابدی خواهد بخشید.‏ ما می‌خواهیم با وجود نگرانی‌ها و مشکلات،‏ همواره ایمان و اعتمادمان را به یَهُوَه تقویت کنیم.‏ او در کتاب حَبَقوق به ما اطمینان می‌دهد که حمایتمان می‌کند و از مشکلات و سختی‌ها نجاتمان می‌دهد.‏ یَهُوَه فقط از ما انتظار دارد که به او اعتماد کنیم و منتظر زمانی بمانیم که برای آغاز پادشاهی‌اش بر زمین تعیین کرده است.‏ در آن زمان زمین از انسان‌هایی شاد و صلحجو پر خواهد شد که در کنار هم یَهُوَه را می‌پرستند.‏—‏مت ۵:‏۵؛‏ عبر ۱۰:‏۳۶-‏۳۹‏.‏

۱۸.‏ کلام یَهُوَه چه تأثیری بر حَبَقوق گذاشت؟‏

^۱۸ حَبَقوق ۳:‏۱۶-‏۱۹ خوانده شود.‏ کلام یَهُوَه تأثیر بسزایی بر حَبَقوق گذاشت.‏ او بر اعمال شگفت‌انگیزی که یَهُوَه در گذشته برای قومش انجام داده بود تمرکز کرد.‏ به این شکل،‏ اعتمادش به یَهُوَه تقویت شد.‏ او اطمینان یافت که یَهُوَه به زودی وارد عمل می‌شود!‏ این امر به حَبَقوق دلگرمی و آرامش می‌داد.‏ با این که می‌دانست برای مدتی باید با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم کند،‏ هیچ شکی نداشت که یَهُوَه از آن شرایط نجاتش می‌دهد.‏ در واقع،‏ آنچه در آیهٔ ۱۸ آمده است نشانهٔ اعتماد کامل حَبَقوق به یَهُوَه خداست.‏ برخی محققان می‌گویند که این آیه بطور تحت‌اللفظی بدین معنی است:‏ «در خداوند از شادی پر می‌گیرم و به دور خود می‌چرخم.‏» به راستی که این آیات چه اطمینانی به ما می‌دهد!‏ یَهُوَه نه تنها وعده‌های امیدبخشی دربارهٔ آینده به ما می‌دهد،‏ بلکه به ما اطمینان می‌بخشد که اکنون نیز برای تحقق آن وعده‌ها دست به کار شده است.‏

۱۹.‏ ما چگونه می‌توانیم همچون حَبَقوق دلگرمی یابیم؟‏

^۱۹ درس بسیار مهمی که از کتاب حَبَقوق می‌آموزیم این است که به یَهُوَه اعتماد کنیم.‏ (‏حب ۲:‏۴‏)‏ برای این که بتوانیم همواره اعتمادمان را به یَهُوَه حفظ کنیم باید به او نزدیک‌تر شویم.‏ بدین منظور باید سه نکته را مد نظر داشته باشیم:‏ ۱)‏ همواره به یَهُوَه دعا کنیم و تمام افکار و نگرانی‌هایمان را برای او بیان کنیم،‏ ۲)‏ به کلام یَهُوَه و دستورالعمل‌های سازمانش گوش فرا دهیم و ۳)‏ با صبر و وفاداری منتظر یَهُوَه بمانیم.‏ حَبَقوق به این سه نکته عمل کرد.‏ او در آغاز مکالمه‌اش با یَهُوَه نگران و مضطرب بود،‏ اما در انتها مملو از شادی و اعتماد به یَهُوَه شد.‏ اگر ما نیز همچون حَبَقوق عمل کنیم می‌توانیم خود را در آغوش دلگرم‌کنندهٔ پدر آسمانی‌مان قرار دهیم.‏ به راستی که هیچ چیز در این دنیای تاریک چنین دلگرمی‌ای به ما نمی‌دهد.‏