عیسی در ادامه گفت:‏ «اما بسیاری که اولند،‏ آخر خواهند بود و آنانی که آخرند،‏ اول.‏» (‏مَتّی ۱۹:‏۳۰‏)‏ منظور او چه بود؟‏

آن مرد ثروتمند را می‌توان «اول» خواند؛‏ زیرا از جمله سران قوم یهود بود.‏ او همچنین شریعت را نگاه می‌داشت.‏ پس می‌توانست از برکات بسیاری برخوردار شود.‏ البته از چنین فردی انتظار نیز می‌رفت که با حکمت عمل کند.‏ اما،‏ او به ثروت و دارایی بیش از هر چیز دیگر اهمیت می‌داد.‏ برعکس،‏ مردم عامی قوم،‏ حقیقت و راه رسیدن به حیات جاودان را در تعالیم عیسی می‌دیدند.‏ این افراد که به اصطلاح «آخر» بودند،‏ از آن زمان «اول» به حساب می‌آمدند؛‏ زیرا می‌توانستند از این موهبت برخوردار شوند که با عیسی بر تخت پادشاهی در آسمان بنشینند و بر زمین حکمرانی کنند؛‏ زمینی که به بهشت مبدّل می‌شود.‏

عیسی به شنوندگانش در پیریه گفته بود که «بسیاری که اولند،‏ آخر خواهند بود و آنانی که آخرند،‏ اول.‏» (‏مَتّی ۱۹:‏۳۰‏)‏ سپس او برای تأکید بر این نکته مَثَلی در مورد کارگران تاکستان آورد و گفت:‏