۷،‏ ۸.‏ عیسی دربارهٔ میشها چه گفت،‏ و بنابراین ما دربارهٔ آنان چه نتیجه‌گیریی می‌توانیم بکنیم؟‏

^۷ در مورد داوری میشها چنین می‌خوانیم:‏ «[عیسی] به اصحاب طرف راست گوید بیائید ای برکت‌یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است بمیراث گیرید.‏ زیرا چون گرسنه بودم مرا طعام دادید،‏ تشنه بودم سیرآبم نمودید غریب بودم مرا جا دادید.‏ عریان بودم مرا پوشانیدید،‏ مریض بودم عیادتم کردید،‏ در حبس بودم دیدن من آمدید.‏ آنگاه عادلان بپاسخ گویند ای خداوند کی گرسنه‌ات دیدیم تا طعامت دهیم یا تشنه‌ات یافتیم تا سیرآبت نمائیم.‏ یا کی ترا غریب یافتیم تا ترا جا دهیم یا عریان تا بپوشانیم.‏ و کی ترا مریض یا محبوس یافتیم تا عیادتت کنیم.‏ پادشاه در جواب ایشان گوید هر آینه بشما میگویم آنچه بیکی از این برادران کوچک‌ترین من کردید بمن کرده‌اید.‏» —‏ متی ۲۵:‏⁠۳۴-‏۴۰‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ چرا منطقی نیست که فکر کنیم هر فردی که نسبت به برادران عیسی عملی نیکو انجام دهد،‏ در زمرهٔ میشها یا گوسفندان محسوب می‌شود؟‏ ب)‏ گوسفندان به طور شایانی نمایانگر چه کسانی هستند؟‏

^۱۰ آیا منظور عیسی این است،‏ هر کسی که لطف کوچکی در حق یکی از برادرانش نماید،‏ مثلاً تکه‌ای نان یا لیوان آبی تقدیم کند،‏ به عنوان یکی از این میشها واجد شرایط شناخته می‌شود؟‏ درست است،‏ چنین لطفی می‌تواند انعکاسی از لطف انسانی باشد؛‏ ولی در واقع اینطور به نظر می‌رسد که چیزهای بیشتری به میشهای این مَثَل مربوط می‌شوند.‏ مطمئناً عیسی،‏ به عنوان مثال به منکران خدا یا روحانیون که شاید بر حسب اتفاق عملی رئوفانه نسبت به یکی از برادران وی انجام دهند،‏ اشاره نمی‌کرد.‏ برعکس،‏ میشها را دو بار «عادلان» خواند.‏ (‏متی ۲۵:‏⁠۳۷،‏ ۴۶‏)‏ بنابراین،‏ میشها باید اشخاصی باشند که در طی مدت زمانی به یاری —‏ حمایت فعالانهٔ —‏ برادران مسیح آمده‌اند و آنقدر ایمان ورزیده‌اند که به وضعیت عادلانه‌ای در مقابل خدا دست یافته‌اند.‏

^۱۱ در طی قرنها،‏ عدهٔ بسیاری مانند ابراهیم،‏ از وضعیت عادلانه‌ای برخوردار بوده‌اند.‏ (‏یعقوب ۲:‏⁠۲۱-‏۲۳‏)‏ نوح،‏ ابراهیم،‏ و افراد وفادار دیگر در زمرهٔ «گوسفندان دیگر» محسوب می‌شوند که زندگی در بهشت را تحت ملکوت خدا به ارث می‌برند.‏ در طی دوران اخیر،‏ افراد بیشتری که تعدادشان به میلیونها نفر می‌رسد،‏ به عنوان گوسفندان دیگر پرستش حقیقی را پذیرفته‌اند و با مسح‌شدگان «یک گله» شده‌اند.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏⁠۱۶؛‏ مکاشفه ۷:‏⁠۹‏)‏ این افراد با امید زمینی،‏ برادران عیسی را به عنوان سفیران ملکوت به رسمیت شناخته‌اند و به این سبب —‏ به طور تحت‌اللفظی و از لحاظ روحانی —‏ آنها را یاری نموده‌اند.‏ عیسی آنچه را که گوسفندان دیگر برای برادرانش بر روی زمین انجام می‌دهند،‏ در حکم کاری که برای خود او انجام شده است،‏ به شمار می‌آورد.‏ اینگونه افراد که هنگام آمدن او برای داوری امتها در قید حیات هستند،‏ به عنوان گوسفندان داوری می‌شوند.‏

۱۲.‏ چرا گوسفندان ممکن است بپرسند که چگونه به عیسی لطف کرده‌اند؟‏

^۱۲ اگر گوسفندان دیگر،‏ همراه با مسح‌شدگان در حال حاضر مشغول موعظهٔ بشارت هستند و به آنان کمک می‌کنند،‏ چرا می‌پرسند:‏ «ای خداوند کی گرسنه‌ات دیدیم تا طعامت دهیم یا تشنه‌ات یافتیم تا سیرآبت نمائیم؟‏» (‏متی ۲۵:‏⁠۳۷‏)‏ دلایل گوناگونی می‌تواند وجود داشته باشد.‏ این یک مَثَل است.‏ عیسی به وسیلهٔ آن علاقهٔ عمیق خود را نسبت به برادران مسیحی‌اش نشان می‌دهد.‏ او با آنها همدردی می‌کند و با آنها متحمل رنج می‌شود.‏ عیسی قبلاً گفته بود:‏ «هر که شما را قبول کند مرا قبول کرده و کسیکه مرا قبول کرده فرستندهٔ مرا قبول کرده باشد.‏» (‏متی ۱۰:‏⁠۴۰‏)‏ عیسی در این مَثَل،‏ با بسط دادن این اصل نشان می‌دهد که هرآنچه نسبت به برادرانش انجام می‌شود (‏خوب یا بد)‏ حتی به آسمان می‌رسد؛‏ چنانکه گویی برای او در آسمان انجام شده است.‏ همچنین،‏ عیسی در اینجا بر معیاری که یَهُوَه برای داوری دارد تأکید می‌کند و روشن می‌سازد که داوری خدا،‏ چه رضایت‌بخش و چه حاکی از محکومیت،‏ معتبر و عادلانه است.‏ بزها نمی‌توانند این عذر و بهانه را بیاورند که،‏ ‹خوب،‏ ای کاش فقط تو را مستقیم می‌دیدیم.‏›‏