‏«بیایید نزد من،‏ .‏ .‏ .‏ و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید»‏

۱.‏ عیسی در مَتّی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰ چه وعده‌ای داد؟‏

عیسی به جمعیتی که به سخنانش گوش می‌دادند،‏ وعده‌ای فوق‌العاده داد.‏ او به آنان گفت:‏ «بیایید نزد من،‏ .‏ .‏ .‏ و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید.‏» ‏(‏مَتّی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰ خوانده شود.‏)‏ وعدهٔ عیسی وعده‌ای پوچ و توخالی نبود!‏ برای مثال،‏ توجه کنید که عیسی برای زنی که از بیماری وخیمی رنج می‌کشید چه کرد.‏

۲.‏ عیسی برای زنی بیمار چه کرد؟‏

^۲ آن زن شدیداً به کمک نیاز داشت.‏ او به امید بهبودی به پزشکان زیادی مراجعه کرده بود.‏ با این حال،‏ ۱۲ سال از این بیماری رنج می‌کشید و کسی قادر نبود او را شفا دهد.‏ طبق شریعت موسی،‏ آن زن نجس به حساب می‌آمد.‏ (‏لاو ۱۵:‏۲۵‏)‏ او وقتی شنید که عیسی بیماران را شفا می‌بخشد،‏ به دنبال او گشت.‏ وقتی عیسی را پیدا کرد،‏ حاشیهٔ لباس او را لمس نمود و در همان لحظه شفا یافت!‏ اما عیسی تنها بیماری آن زن را شفا نداد،‏ بلکه با رفتارش نیز او را مورد محبت و احترام قرار داد.‏ برای مثال،‏ عیسی او را «دختر» خطاب کرد که در آن زمان نشانهٔ محبت و احترام بود.‏ مطمئناً آن زن نیرویی تازه یافت و تقویت شد.‏—‏لو ۸:‏۴۳-‏۴۸‏.‏

۳.‏ در این مقاله به بررسی چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

^۳ توجه کنید که آن زن پیشقدم شد و نزد عیسی رفت.‏ به طور مشابه،‏ ما نیز برای پذیرفتن دعوت عیسی و رفتن نزد او باید پیشقدم شویم.‏ البته امروزه،‏ عیسی بیمارانی را که اصطلاحاً ‹نزد او می‌روند›،‏ به طور معجزه‌آسا شفا نمی‌بخشد.‏ با این حال،‏ او به ما نیز چنین وعده داده است:‏ «بیایید نزد من،‏ .‏ .‏ .‏ و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید.‏» در این مقاله به بررسی پنج سؤال می‌پردازیم:‏ چگونه می‌توانیم ‹نزد عیسی برویم›؟‏ منظور عیسی از «یوغ مرا بر دوش گیرید» چه بود؟‏ ما از عیسی چه می‌آموزیم؟‏ چرا فعالیتی که عیسی به ما واگذار کرده است،‏ به ما نیرویی تازه می‌بخشد؟‏ و چگونه می‌توانیم در زیر یوغ عیسی،‏ همچنان نیرویی تازه یابیم؟‏

۴-‏۵.‏ برخی از راه‌هایی که می‌توانیم ‹نزد عیسی برویم› کدامند؟‏

^۴ یکی از راه‌هایی که می‌توانیم ‹نزد عیسی برویم› این است که تا جای ممکن با سخنان و اعمال او آشنا شویم.‏ (‏لو ۱:‏۱-‏۴‏)‏ هر یک از ما شخصاً باید گزارشاتی را که دربارهٔ عیسی آمده است بخواند و بر آن‌ها تعمّق کند.‏ راه دیگری که می‌توانیم ‹نزد عیسی برویم› این است که با وقف و تعمید،‏ شاگرد او شویم.‏

^۵ به علاوه،‏ هنگامی که به کمک نیاز داریم می‌توانیم با پیران جماعت صحبت کنیم.‏ عیسی این ‹عطایای انسانی› را منصوب کرده است تا از شاگردانش نگهداری کنند.‏ (‏افس ۴:‏۷،‏ ۸،‏ ۱۱؛‏ یو ۲۱:‏۱۶؛‏ ۱پطر ۵:‏۱-‏۳‏)‏ ما برای دریافت کمک از آنان،‏ باید پیشقدم شویم.‏ نباید انتظار داشته باشیم که پیران جماعت فکرمان را بخوانند و بدانند چه نیازی داریم.‏ نمونهٔ برادری به نام جولیان را در نظر بگیرید.‏ او می‌گوید:‏ «به دلیل بیماری باید خدمت در بیت‌ئیل را ترک می‌کردم.‏ یکی از دوستانم پیشنهاد کرد که درخواست دیدار شبانی کنم.‏ ابتدا فکر می‌کردم که نیاز به چنین کاری نیست.‏ اما پس از مدتی،‏ از پیران جماعت درخواست کمک کردم.‏ آن دیدار شبانی یکی از بهترین هدایایی بود که تا به حال دریافت کرده‌ام.‏» پیران جماعت از جمله آنانی که از جولیان دیدار کردند می‌توانند به ما کمک کنند که «طرز فکر مسیح» را درک کنیم و افکارمان را با آن هماهنگ سازیم.‏ (‏۱قر ۲:‏۱۶؛‏ ۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ به راستی که این یکی از بهترین هدایایی است که می‌توانیم از پیران جماعت دریافت کنیم.‏

۶.‏ منظور عیسی از «یوغ مرا بر دوش گیرید» چه بود؟‏

^۶ وقتی عیسی گفت:‏ «یوغ مرا بر دوش گیرید،‏» شاید چنین منظوری در سر داشت:‏ «مطابق فرامین من عمل کنید.‏» یا شاید منظورش این بود:‏ «زیر یوغ من بیایید تا با هم به یَهُوَه خدمت کنیم.‏» در هر صورت،‏ هر دو مفهوم نشان می‌دهد که برای بر دوش گرفتن یوغ عیسی باید سخت‌کوش باشیم.‏

۷.‏ مطابق مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰ ما افتخار انجام چه فعالیتی را داریم و از چه امری مطمئنیم؟‏

^۷ ما با وقف خود به یَهُوَه و تعمید،‏ دعوت عیسی را می‌پذیریم.‏ دعوت عیسی شامل حال همهٔ انسان‌ها می‌شود.‏ او هرگز آنانی را که دعوتش را پذیرفته‌اند و می‌خواهند از صمیم دل به یَهُوَه خدمت کنند،‏ از خود دور نخواهد ساخت.‏ (‏یو ۶:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ همهٔ مسیحیان این افتخار را دارند تا در فعالیت شاگردسازی که یَهُوَه به عیسی واگذار کرده است،‏ با او همکاری کنند.‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که عیسی همواره در پیشبرد این فعالیت به ما کمک می‌کند.‏—‏مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰ خوانده شود.‏

۸-‏۹.‏ چرا فروتنان به سمت عیسی جذب می‌شدند و ما در این باره چه سؤالاتی می‌توانیم از خود بپرسیم؟‏

^۸ افراد فروتن به سمت عیسی جذب می‌شدند.‏ (‏مت ۱۹:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ لو ۷:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ اما آنان هیچ گرایشی به فَریسیان نداشتند.‏ آن رهبران مذهبی مغرور بودند و محبتی نداشتند.‏ (‏مت ۱۲:‏۹-‏۱۴‏)‏ اما عیسی فروتن و بامحبت بود.‏ فَریسیان به جایگاه اجتماعی خود می‌بالیدند و دوست داشتند زبانزد خاص و عام باشند.‏ اما عیسی چنین طرز فکری را رد کرد و به شاگردانش تعلیم داد که با فروتنی به یکدیگر خدمت کنند.‏ (‏مت ۲۳:‏۲،‏ ۶-‏۱۱‏)‏ فَریسیان کاری کرده بودند که مردم با ترس و لرز از آنان اطاعت کنند.‏ (‏یو ۹:‏۱۳،‏ ۲۲‏)‏ در حالی که عیسی با سخنان و اعمال پرمهرش به دیگران نیرویی تازه می‌بخشید.‏

^۹ آیا شما از سخنان و اعمال عیسی سرمشق گرفته‌اید؟‏ برای پی بردن به پاسخ این سؤال می‌توانید از خود بپرسید،‏ ‹آیا دیگران مرا شخصی ملایم و فروتن می‌دانند؟‏ آیا حاضرم با انجام اعمالی پیش‌پاافتاده به دیگران خدمت کنم؟‏ آیا با دیگران مهربانم؟‏›‏

۱۰.‏ عیسی برای تعلیم به شاگردانش چه شرایطی را فراهم می‌کرد؟‏

^۱۰ عیسی طوری عمل می‌کرد که شاگردانش با آرامش و شادی در کنار او خدمت کنند.‏ تعلیم دادن به آنان،‏ برای عیسی امری لذّت‌بخش بود.‏ (‏لو ۱۰:‏۱،‏ ۱۹-‏۲۱‏)‏ او شاگردانش را ترغیب می‌کرد که از او سؤال بپرسند و همیشه دوست داشت نظرات آنان را بشنود.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ شاگردان عیسی همچون گیاهانی که در شرایط مساعد کاشته شده‌اند رشد نمودند.‏ آنان به‌راحتی تعالیم عیسی را می‌آموختند و ثمر می‌آوردند.‏

۱۱.‏ ما چه سؤالاتی می‌توانیم از خود بپرسیم؟‏

^۱۱ آیا شما از اختیاراتی برخوردارید؟‏ اگر چنین است می‌توانید از خود بپرسید،‏ ‹در خانه یا محل کار،‏ چه برخوردی با دیگران دارم؟‏ آیا محیطی آرام و صلح‌آمیز را برای دیگران فراهم می‌کنم؟‏ آیا دیگران را ترغیب می‌کنم که سؤالاتشان را راحت از من بپرسند؟‏ آیا بادقت به نظرات آنان گوش می‌دهم؟‏› ما هرگز نمی‌خواهیم همچون فَریسیان باشیم.‏ زیرا وقتی دیگران گفته‌هایشان را نمی‌پذیرفتند،‏ آنان خشمگین می‌شدند و با کسانی که نظرشان برخلاف نظر آنان بود،‏ رفتاری بی‌رحمانه داشتند.‏—‏مرق ۳:‏۱-‏۶؛‏ یو ۹:‏۲۹-‏۳۴‏.‏

۱۲-‏۱۴.‏ چرا با انجام فعالیتی که عیسی به ما واگذار کرده است،‏ نیرویی تازه می‌یابیم؟‏

^۱۲ چرا با انجام فعالیتی که عیسی به ما واگذار کرده است،‏ نیرویی تازه می‌یابیم؟‏ دلایل زیادی برای این سؤال وجود دارد که در ادامه برخی از آن‌ها را بررسی می‌کنیم.‏

^۱۳ ما بهترین سرپرستان را داریم.‏ یَهُوَه والاترین سرپرست ماست.‏ او همچون اربابی ظالم و قدرنشناس نیست،‏ بلکه برای کارهای ما ارزش زیادی قائل است.‏ (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ او به ما قوّت لازم را می‌دهد تا از پس مسئولیتی که به ما واگذار کرده است برآییم.‏ (‏۲قر ۴:‏۷؛‏ غلا ۶:‏۵‏،‏ پاورقی)‏ همچنین پادشاهمان عیسی مسیح در رفتار با دیگران،‏ نمونه‌ای ارزنده برایمان بجا گذاشته است.‏ (‏یو ۱۳:‏۱۵‏)‏ پیران جماعت که از ما شبانی می‌کنند نیز از عیسی یعنی «شبانِ اعظم» سرمشق می‌گیرند.‏ (‏عبر ۱۳:‏۲۰؛‏ ۱پطر ۵:‏۲‏)‏ آنان همواره تلاش می‌کنند که با مهربانی،‏ شجاعت و روحیه‌ای تشویق‌کننده،‏ از ما محافظت نمایند و به نیازهایمان رسیدگی کنند.‏

^۱۴ ما بهترین دوستان را داریم.‏ ما برخلاف مردم دنیا،‏ دوستانی پرمهر و زندگی‌ای هدفمند داریم.‏ همچنین با برادران و خواهرانی کار می‌کنیم که والاترین معیارها را دارند،‏ اما خود را برتر از دیگران نمی‌دانند.‏ آنان توانایی‌های زیادی دارند،‏ اما به خود نمی‌بالند و دیگران را برتر از خود می‌دانند.‏ آنان نه تنها ما را همکار خود،‏ بلکه دوستانی نزدیک می‌دانند و محبتشان به‌قدری است که حاضرند جانشان را نیز برایمان بدهند.‏

۱۵.‏ نسبت به فعالیتی که به ما واگذار شده است چه احساسی باید داشته باشیم؟‏

^۱۵ بهترین فعالیت به ما واگذار شده است.‏ ما حقیقت را دربارهٔ یَهُوَه به دیگران تعلیم می‌دهیم و دروغ‌های شیطان را برایشان برملا می‌سازیم.‏ (‏یو ۸:‏۴۴‏)‏ شیطان با دروغ‌هایش به‌قدری بر مردم فشار می‌آورد که آنان احساس دلسردی و ناامیدی می‌کنند.‏ برای مثال،‏ او می‌خواهد ما احساس بی‌ارزشی کنیم و فکر کنیم که یَهُوَه خطاهایمان را نمی‌بخشد.‏ اما وقتی ‹نزد عیسی می‌رویم،‏› گناهانمان بخشیده می‌شود.‏ همچنین می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه ما را از صمیم دل دوست دارد.‏ (‏روم ۸:‏۳۲،‏ ۳۸،‏ ۳۹‏)‏ وقتی به دیگران کمک می‌کنیم که به یَهُوَه تکیه کنند و می‌بینیم که زندگی‌شان بهبود می‌یابد،‏ شادی زیادی نصیبمان می‌شود.‏

۱۶.‏ مسئولیتی که عیسی به ما واگذار کرده است،‏ از چه لحاظ با دیگر مسئولیت‌هایمان تفاوت دارد؟‏

^۱۶ مسئولیتی که عیسی به ما واگذار کرده است با دیگر مسئولیت‌هایمان تفاوت دارد.‏ برای مثال،‏ بسیاری پس از پایان یک روز کاری،‏ نه تنها خیلی خسته هستند بلکه احساس رضایت هم نمی‌کنند.‏ برعکس،‏ زمانی که وقتمان را در خدمت به یَهُوَه و عیسی صرف می‌کنیم،‏ از ته دل احساس رضایت می‌کنیم.‏ شاید شرکت در جلسات،‏ پس از پایان یک روز کاری و خسته‌کننده برایمان مشکل باشد.‏ اما اغلب با نیرویی تازه از جلسه به خانه برمی‌گردیم.‏ ما پس از خدمت موعظه یا مطالعهٔ شخصی نیز احساس مشابهی داریم.‏ به راستی پاداشی که از چنین فعالیت‌هایی نصیبمان می‌شود بسیار فراتر از انرژی‌ای است که صرف می‌کنیم!‏

۱۷.‏ چرا باید واقع‌بین باشیم و از چه لحاظ باید مراقب باشیم؟‏

^۱۷ ما باید واقع‌بین باشیم و به یاد داشته باشیم که انرژی‌مان محدود است.‏ بنابراین باید مراقب باشیم که انرژی‌مان را صرف چه کارهایی می‌کنیم.‏ برای مثال،‏ ممکن است انرژی‌مان را صرف ثروت‌اندوزی کنیم.‏ در این باره،‏ گفتگوی عیسی را با مردی ثروتمند به یاد آورید.‏ آن مرد از عیسی پرسید:‏ «باید چه کنم تا وارث زندگی جاودان شوم؟‏» او از احکام شریعت اطاعت می‌کرد.‏ همچنین مردی درستکار بود،‏ زیرا در انجیل مَرقُس آمده است که عیسی به او محبت داشت.‏ عیسی از او چنین دعوت کرد:‏ «برو و آنچه داری بفروش و .‏ .‏ .‏ بیا و از من پیروی کن.‏» آن مرد جوان دوست داشت که از عیسی پیروی کند،‏ اما ظاهراً نمی‌توانست از ‹دارایی بسیارش› دل بکند.‏ (‏مرق ۱۰:‏۱۷-‏۲۲‏)‏ بنابراین،‏ او رفتن به زیر یوغ عیسی را رد کرد و همچنان «غلام ثروت» ماند.‏ (‏مت ۶:‏۲۴‏)‏ اگر شما جای آن مرد بودید چه انتخابی می‌کردید؟‏

۱۸.‏ ما چند وقت یک بار چه می‌توانیم بکنیم و چرا این امر اهمیت دارد؟‏

^۱۸ ما می‌توانیم چند وقت یک بار،‏ اولویت‌هایمان را در زندگی بررسی کنیم.‏ به این شکل،‏ اطمینان می‌یابیم که از انرژی‌مان عاقلانه استفاده می‌کنیم.‏ نمونهٔ مردی جوان به نام مارک را در نظر بگیرید.‏ او می‌گوید:‏ «سال‌ها فکر می‌کردم که زندگی ساده‌ای دارم.‏ در حالی که پیشگامی می‌کردم،‏ همواره در پی کسب درآمد و زندگی مرفه بودم.‏ همیشه فکر می‌کردم که چرا تحت فشار هستم.‏ پس از مدتی متوجه شدم که به علایق شخصی بیشتر اولویت می‌دهم و باقی‌ماندهٔ انرژی و زمانم را صرف خدمت به یَهُوَه می‌کنم.‏» مارک طرز فکرش را اصلاح کرد و اولویت‌هایش را طوری تغییر داد که بتواند زمان بیشتری را در خدمت به یَهُوَه صرف کند.‏ او در ادامه می‌گوید:‏ «گاه نگران هزینه‌های زندگی می‌شوم.‏ اما با کمک‌های یَهُوَه و عیسی،‏ همیشه بر مشکلاتم غلبه کرده‌ام.‏»‏

۱۹.‏ چرا حفظ دیدگاهی صحیح بسیار اهمیت دارد؟‏

^۱۹ ما از سه طریق می‌توانیم زیر یوغ عیسی،‏ همچنان نیرویی تازه یابیم.‏ اول،‏ دیدگاه صحیح خود را حفظ کنیم.‏ ما کاری را انجام می‌دهیم که یَهُوَه به ما واگذار کرده است،‏ بنابراین باید طوری که او از ما انتظار دارد آن را انجام دهیم.‏ در واقع،‏ ما «غلامانی» هستیم که باید مطیع یَهُوَه باشیم.‏ (‏لو ۱۷:‏۱۰‏)‏ اگر بخواهیم مسئولیتمان را به روش دلخواهمان انجام دهیم،‏ نمی‌توانیم به‌راحتی یوغ عیسی را بر دوش گیریم.‏ حتی حیوانی پرقدرت که زیر یوغ است نیز اگر همواره سعی کند برخلاف مسیری که هدایت می‌شود برود،‏ احتمالاً صدمه می‌بیند و خسته می‌شود.‏ اما اگر ما هماهنگ با مقصود و راهنمایی‌های یَهُوَه پیش رویم،‏ در خدمتمان مؤثر واقع می‌شویم و بر هر مشکلی غالب می‌آییم.‏ باید همواره به یاد داشته باشیم که هیچ چیز نمی‌تواند مانع تحقق مقصود یَهُوَه شود.‏—‏روم ۸:‏۳۱؛‏ ۱یو ۴:‏۴‏.‏

۲۰.‏ ما با چه انگیزه‌ای باید زیر یوغ عیسی برویم؟‏

^۲۰ دوم،‏ با انگیزهٔ درست خدمتمان را به انجام رسانیم.‏ هدف ما جلال دادن به یَهُوَه،‏ پدر پرمهرمان است.‏ در قرن اول،‏ برخی پیروان عیسی که به دنبال نفع شخصی بودند،‏ شادی خود را از دست دادند و یوغ عیسی را رها کردند.‏ (‏یو ۶:‏۲۵-‏۲۷،‏ ۵۱،‏ ۶۰،‏ ۶۶؛‏ فیلیپ ۳:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ اما آنانی که انگیزه‌شان محبت به یَهُوَه و همنوعشان بود،‏ در طول زندگی زمینی خود با شادی یوغ عیسی را بر دوش گرفتند و چشم‌انتظار این بودند که در کنار عیسی در آسمان خدمت کنند.‏ ما نیز اگر همچون آنان انگیزهٔ درستی داشته باشیم،‏ می‌توانیم همواره با شادی یوغ عیسی را بر دوش گیریم.‏

۲۱.‏ مطابق مَتّی ۶:‏۳۱-‏۳۳ دربارهٔ یَهُوَه از چه امری می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏

^۲۱ سوم،‏ اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه در کنارمان است.‏ ما مسیحیان باید در زندگی ازخودگذشتگی‌های زیادی نشان دهیم و سخت تلاش کنیم.‏ عیسی هشدار داد که مورد آزار و اذیت قرار خواهیم گرفت.‏ اما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه قوّت لازم را به ما می‌دهد تا در مشکلات پایدار بمانیم.‏ در این راه،‏ هر چه بیشتر از خود پایداری نشان دهیم،‏ قوی‌تر می‌شویم.‏ (‏یعقو ۱:‏۲-‏۴‏)‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که هر آنچه را که نیاز داریم یَهُوَه در اختیارمان می‌گذارد،‏ عیسی همواره از ما شبانی می‌کند و هم‌ایمانانمان باعث تشویق ما می‌گردند.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۳۱-‏۳۳ خوانده شود؛‏ یو ۱۰:‏۱۴؛‏ ۱تسا ۵:‏۱۱‏)‏ به راستی که برای پایدار ماندن در مشکلات،‏ هر آنچه را که لازم است در اختیار داریم!‏

۲۲.‏ ما از چه لحاظ باید خوشحال باشیم؟‏

^۲۲ زنی که عیسی شفایش داد،‏ در همان روز نیرویی تازه یافت.‏ همچنین او این فرصت را یافت که شاگرد وفادار مسیح گردد و تا ابد نیرویی تازه یابد.‏ اگر او دعوت عیسی را پذیرفته و زیر یوغ او رفته باشد،‏ اکنون در کنار عیسی در آسمان خدمت می‌کند؛‏ به راستی که چه پاداش فوق‌العاده‌ای!‏ مطمئناً چنین پاداشی بسیار باارزش‌تر از تمام ازخودگذشتگی‌های آن زن است.‏ ما چه امید زمینی داشته باشیم چه امید آسمانی،‏ جای بسی خوشحالی است که دعوت عیسی را پذیرفته‌ایم و ‹نزد او رفته‌ایم!‏›‏