سعی کن اشخاص را از دیدگاه یَهُوَه بنگری

‏«خداوند مثل انسان نمی‌نگرد.‏»—‏۱سموئیل ۱۶:‏۷‏.‏

 ۱،‏ ۲.‏ یَهُوَه و سموئیل از چه دیدگاه‌های مختلفی به اَلِیآ‌ب می‌نگریستند،‏ و ما چه درسی از این موضوع می‌آموزیم؟‏

در قرن ۱۱ ق.‏د.‏م.‏ یَهُوَه سموئیل نبی را برای مأموریتی مهم گسیل داشت.‏ او می‌بایست به خانهٔ مردی به نام یَسّا رفته یکی از پسران وی را به عنوان پادشاه آیندهٔ اسرائیل مسح می‌کرد.‏ وقتی سموئیل چشمش به اَلِیآ‌ب،‏ پسر بزرگ یَسّا افتاد،‏ یقین دانست که این همان برگزیدهٔ خداست.‏ لیکن یَهُوَه گفت:‏ «به چهره‌اش و بلندی قامتش نظر منما زیرا او را رد کرده‌ام،‏ چونکه خداوند مثل انسان نمی‌نگرد،‏ زیرا که انسان به ظاهر می‌نگرد و خداوند به دل می‌نگرد.‏» (‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ آری،‏ سموئیل نتوانسته بود اَلِیآ‌ب را از دیدگاه یَهُوَه بنگرد.‏a

^۲ ما انسان‌ها چه آسان ممکن است در مورد دیگران اشتباه قضاوت کنیم!‏ از یک سو ممکن است فریب ظاهر فردی را بخوریم که باطناً فاسد است،‏ و از سوی دیگر در مورد شخصی صادق که شاید رفتارش آزارمان می‌دهد بد قضاوت کنیم.‏

 ۳،‏ ۴.‏ الف)‏ اگر مشکلی میان دو فرد مسیحی پیش آید،‏ هر یک باید سعی در انجام چه کاری داشته باشد؟‏ ب)‏ هنگام بروز اختلافات با هم‌ایمانانمان چه سؤالاتی می‌توانیم از خود بکنیم؟‏

^۳ مشکل بویژه زمانی پیش می‌آید که فردی را زود و بدون تأمل قضاوت کنیم؛‏ حتی شاید کسی را که با وی آشنایی چندین ساله داشته‌ایم.‏ آیا با برادر یا خواهری که دوست صمیمی‌ات بوده است مجادله‌ای داشته‌ای؟‏ آیا می‌خواهی اختلافتان برطرف شود؟‏ چگونه می‌توان چنین اختلافاتی را حل و فصل کرد؟‏

^۴ بجاست با حوصله و از جوانب مختلف نگاهی به خصوصیات خوب برادر یا خواهر خود بیندازی.‏ و این کار را با در نظر داشتن سخنان عیسی انجام دهی که گفت:‏ «کسی نمی‌تواند نزد من آید،‏ مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند.‏» (‏ یوحنّا ۶:‏۴۴‏)‏ بعد از خود سؤال کن:‏ ‹به چه دلیل یَهُوَه این شخص را به پسرش جذب کرده است؟‏ چه خصوصیات خوبی در او دیده است؟‏ آیا برخی از ویژگی‌ها و خصوصیات وی را نادیده گرفته‌ام،‏ یا حتی بی‌ارزش پنداشته‌ام؟‏ اصلاً دلیل دوستی‌مان در آغاز چه بود؟‏ چه چیزی مرا به او نزدیک کرد؟‏› شاید اوّل برایت سخت باشد که به خصوصیات خوب وی فکر کنی؛‏ بویژه اگر رنجش و دلخوری‌ات به درازا کشیده باشد.‏ اما برای حل اختلافتان این قدمی بسیار ضروری می‌باشد.‏ برای توضیح چگونگی این کار می‌خواهیم به خصوصیات خوب دو مرد که بیشتر اوقات راجع به عیوب ایشان صحبت می‌شود بپردازیم؛‏ یکی یُونُس نبی و دیگری پِطْرُس رسول.‏

نگاهی صادقانه به یُونُس

 ۵.‏ چه مأموریتی به یُونُس داده شد،‏ و عکس‌العمل او چه بود؟‏

^۵ یُونُس در نواحی پادشاهی شمالی اسرائیل طی دوران سلطنت یَرُبْعام دوّم،‏ پسر یَهُوآش،‏ به عنوان نبی یَهُوَه خدمت می‌کرد.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۴:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ یک روز یَهُوَه به یُونُس فرمان داد تا برای انجام مأموریتی به نِینَوا،‏ پایتخت امپراتوری قدرتمند آشور برود.‏ مأموریت وی چه بود؟‏ او می‌بایست اهالی نِینَوا را در مورد نابودی شهر عظیمشان اخطار می‌داد.‏ (‏ یُونُس ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ یُونُس به جای انجام آن مأموریت الٰهی،‏ گریخت!‏ او بر کشتی‌ای نشسته به مقصد تَرْشیش که از نِینَوا فاصلهٔ بسیار داشت روانه شد.‏ —‏ یُونُس ۱:‏۳‏.‏

 ۶.‏ چرا یَهُوَه یُونُس را برای رفتن به نِینَوا برگزید؟‏

^۶ وقتی به یُونُس فکر می‌کنی تصویر چه شخصی در ذهنت مجسم می‌شود؟‏ نبی‌ای نافرمان؟‏ نگاهی سطحی به او چنین تجسمی را در ذهن ایجاد می‌کند.‏ اما آیا یَهُوَه یُونُس را به دلیل نافرمان بودنش نبی خود کرده بود؟‏ مسلّماً خیر!‏ یَهُوَه به دلیل خصوصیات نیکوی یُونُس بود که او را برگزید.‏ خوب است نگاهی به سابقهٔ این نبی بیندازیم.‏

 ۷.‏ یُونُس در چه شرایطی یَهُوَه را در اسرائیل خدمت می‌کرد،‏ و این مطلب چه تأثیری بر نظر تو نسبت به وی دارد؟‏

^۷ یُونُس وفادارانه به اهالی بی‌اعتنا و لاقید اسرائیل نبوّت می‌کرد.‏ عاموس نبی که تقریباً طی همان دوران زندگی می‌کرد،‏ اسرائیلیان آن زمان را مال‌پرست و لذّتجو توصیف کرده است.‏b اسرائیلیان حتی به شرارت‌هایی که در آن سرزمین صورت می‌گرفت بی‌اعتنا بودند.‏ (‏ عاموس ۳:‏۱۳-‏۱۵؛‏ ۴:‏۴؛‏ ۶:‏۴-‏۶‏)‏ وظیفهٔ یُونُس این بود که به طور مرتب به این افراد موعظه کند.‏ شما مبشّران ملکوت نیک می‌دانید که موعظه کردن به افراد بی‌اعتنا و مغرور چقدر دشوار است.‏ آری،‏ یُونُس ضعف‌هایی داشت،‏ اما منصفانه نخواهد بود که وفاداری و بردباری این نبی را در موعظه به اسرائیلیان بی‌ایمان از نظر دور بداریم.‏

 ۸.‏ یک نبی اسرائیلی ممکن بود با چه مشکلاتی در نِینَوا مواجه شود؟‏

^۸ البته مأموریت رفتن به نِینَوا از این هم دشوارتر بود.‏ یُونُس برای رسیدن به آن شهر می‌بایست ۸۰۰ کیلومتر راهپیمایی می‌کرد؛‏ یعنی حدود یک ماه سفری سخت و طاقت‌فرسا.‏ و وقتی به آنجا می‌رسید،‏ می‌بایست به آشوری‌ها که به قساوت و بی‌رحمی معروف بودند موعظه می‌کرد.‏ ایشان در جنگ‌ها عموماً به شکنجه‌های سادیستی متوسل می‌شدند و حتی به این سَبُعیت خود افتخار می‌کردند.‏ بی‌دلیل نبود که نِینَوا «شهر خونریز» خوانده شد!‏ —‏ ناحُوم ۳:‏۱،‏ ۷‏.‏

 ۹.‏ هنگامی که توفانی سهمگین زندگی سرنشینان کشتی را به خطر انداخت یُونُس چه خصوصیات نیکویی از خود نشان داد؟‏

^۹ یُونُس که هیچ میلی به اطاعت از آن فرمان الٰهی نداشت بر کشتی‌ای سوار شده،‏ تا آنجا که می‌توانست از نِینَوا فاصله گرفت.‏ اما یَهُوَه از نبی خود دل نکند و حتی کس دیگری را هم جایگزین وی نساخت.‏ یَهُوَه کاری کرد که یُونُس را از اهمیت مأموریتش آگاه سازد.‏ یَهُوَه خدا توفانی سهمگین بر دریا وزانید.‏ کشتی حامل یُونُس در تلاطم امواج خروشان در شرف غرق شدن بود و سرنشینان کشتی به صرف خطایی که یُونُس مرتکب شده بود در حال هلاک شدن بودند!‏ (‏ یُونُس ۱:‏۴‏)‏ عکس‌العمل یُونُس چه بود؟‏ او که به هیچ وجه نمی‌خواست ملّاحان کشتی به دلیل خطای او هلاک شوند بدیشان گفت:‏ «مرا برداشته،‏ به دریا بیندازید و دریا برای شما ساکن خواهد شد.‏» (‏ یُونُس ۱:‏۱۲‏)‏ در نظر یُونُس هیچ دلیلی وجود نداشت که یَهُوَه او را از آن مهلکه رهایی دهد،‏ با این حال ملّاحان را قانع کرد که او را به دریا افکنند.‏ (‏ یُونُس ۱:‏۱۵‏)‏ آری،‏ یُونُس مایل بود جان خود را برای نجات آن مردان بدهد.‏ آیا این را نباید گواه شهامت،‏ افتادگی،‏ و محبت عمیق یُونُس بدانیم؟‏

۱۰.‏ پس از تجدید مأموریت یُونُس چه روی داد؟‏

^۱۰ یَهُوَه خدا یُونُس را از آن مهلکه رهانید.‏ آیا عمل یُونُس باعث شد یَهُوَه از او سلب صلاحیت کرده،‏ دیگر او را نمایندهٔ خود نداند؟‏ خیر،‏ یَهُوَه از روی رحمت و محبت بار دیگر مأموریت موعظه به اهالی نِینَوا را به یُونُس محوّل کرد.‏ وقتی یُونُس به نِینَوا رسید با شهامت به اهالی شهر اخطار داده گفت،‏ خدا اَعمال زشت ایشان را دیده است و ۴۰ روز دیگر شهرشان را نابود خواهد ساخت.‏ (‏ یُونُس ۱:‏۲؛‏ ۳:‏۴‏)‏ اهالی نِینَوا با شنیدن این پیامِ صریح توبه کردند و شهر را از نابودی حتمی نجات دادند.‏

۱۱.‏ از کجا می‌توان مطمئن بود که یُونُس از آن رویدادها درسی آموزنده گرفت؟‏

^۱۱ البته دیدگاه یُونُس هنوز کاملاً اصلاح نشده بود.‏ لذا،‏ یَهُوَه با حوصله و با استفاده از تشبیهی عینی به یُونُس تفهیم کرد که خود وی از ورای ظاهر اشخاص،‏ باطن و دل ایشان را می‌نگرد.‏ (‏ یُونُس ۴:‏۵-‏۱۱‏)‏ گزارش بی‌ریا و صادقانه‌ای که یُونُس خود به قلم آورده است بخوبی نشان می‌دهد که وی از تمام آن رویدادها درسی مهم گرفت.‏ رغبت او به نوشتن خطاهای خویش با تمام جزئیات خجالت‌آور آن گواه دیگری بر افتادگی این نبی است.‏ آری،‏ اذعان کردن به آن خطاها بسیار شهامت می‌خواهد!‏

۱۲.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت عیسی نیز همان دیدگاه یَهُوَه را نسبت به انسان‌ها دارد؟‏ ب)‏ ما می‌باید چه دیدگاهی را نسبت کسانی که بدیشان موعظه می‌کنیم حفظ نماییم؟‏ (‏ کادر صفحهٔ ۱۴ ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ قرن‌ها بعد،‏ عیسی مسیح از واقعه‌ای که برای یُونُس پیش آمد به نیکی یاد کرد.‏ عیسی اظهار نمود:‏ «همچنان که یُونُس سه شبانه‌روز در شکم ماهی ماند،‏ پسر انسان نیز سه شبانه‌روز در شکم زمین خواهد بود.‏» (‏ متّیٰ ۱۲:‏۴۰‏)‏ یُونُس بعد از رستاخیز یافتن پی خواهد برد که عیسی زمانی را که در قبر بود به روزهای تاریک او در شکم ماهی تشبیه کرده بود.‏ آیا براستی مایهٔ شادی و مسرّت نیست که خدایی را خدمت می‌کنیم که از خادمان خود به دلیل اشتباهاتشان قطع امید نمی‌کند؟‏ مزمورنویس می‌گوید:‏ «چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت می‌نماید.‏ زیرا جبلّت ما را می‌داند و یاد می‌دارد که ما خاک هستیم.‏» (‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ آری،‏ همین انسان‌های ‹خاکی› و ناکامل،‏ امروزه نیز قادرند با کمک روح‌القدس خدا کارهایی بزرگ انجام دهند!‏

نگاهی منصفانه به پِطْرُس

۱۳.‏ کدام خصوصیات پِطْرُس گهگاه جلب نظر می‌کرد،‏ و چرا عیسی او را رسول خود ساخت؟‏

^۱۳ اکنون می‌خواهیم نظری اجمالی به دوّمین فرد مورد نظرمان یعنی پِطْرُس رسول بیندازیم.‏ اگر بخواهی خصوصیات پِطْرُس را توصیف کنی آیا فوراً خصوصیاتی همچون شتابزدگی،‏ نسنجیدگی،‏ و یا حتی گستاخی به نظرت می‌آید؟‏ پِطْرُس این خصوصیات را گهگاه از خود نشان می‌داد.‏ ولی آیا فکر می‌کنی عیسی پِطْرُس را به این دلیل که او را واقعاً عجول و نسنجیده و گستاخ می‌دید،‏ یکی از ۱۲ رسول خود ساخت؟‏ (‏ لوقا ۶:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ بی‌شک چنین نبود!‏ بخوبی می‌توان مشاهده کرد که عیسی عیوب پِطْرُس را به حساب نمی‌آورد و کاملاً به خصوصیات نیک وی آگاه بود.‏

۱۴.‏ الف)‏ احتمالاً دلیل صراحت گفتار پِطْرُس چه بوده است؟‏ ب)‏ چه چیزی را ما مدیون سؤالات متعدد پِطْرُس هستیم؟‏

^۱۴ پِطْرُس اغلب به عنوان سخنگوی دیگر رسولان شروع به حرف زدن می‌کرد.‏ شاید برخی این رفتار پِطْرُس را حمل بر خودبینی او بدانند.‏ اما لزوماً چنین نیست.‏ احتمال می‌رود که پِطْرُس از دیگر رسولان و حتی از عیسی سالمندتر بوده باشد.‏ اگر این گفته صحیح باشد تا حدّی رفتار پِطْرُس را که اغلب پیش از همه لب به سخن می‌گشود توجیه می‌کند.‏ (‏ متّیٰ ۱۶:‏۲۲‏)‏ با این حال،‏ موضوع دیگری را نیز باید در نظر داشت.‏ پِطْرُس مردی روحانی بود.‏ عطش وی به موضوعات روحانی،‏ وی را به سؤال کردن برمی‌انگیخت؛‏ سؤالاتی که حتی امروزه نیز مسیحیان از آنها فایده می‌برند.‏ بسیاری از گفته‌های باارزش عیسی که در کتاب مقدّس به تحریر درآمده است در پاسخ به پرسش‌های پِطْرُس بود.‏ برای مثال،‏ در پاسخ به یکی از سؤالات وی بود که عیسی راجع به «ناظر امین» صحبت کرد.‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏)‏ همچنین،‏ این سؤال پِطْرُس واقعاً قابل تأمل است:‏ «ما همهٔ چیزها را ترک کرده،‏ تو را متابعت می‌کنیم.‏ پس ما را چه خواهد بود؟‏» در جواب به این پرسش بود که عیسی وعده‌ای بسیار امیدبخش به مسیحیان داد و گفت:‏ «هر که به خاطر اسم من،‏ خانه‌ها یا براداران یا خواهران یا پدر یا مادر یا زن یا فرزندان یا زمین‌ها را ترک کرد،‏ صد چندان خواهد یافت و وارث حیات جاودانی خواهد گشت.‏» —‏ متّیٰ ۱۵:‏۱۵؛‏ ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲؛‏ ۱۹:‏۲۷-‏۲۹‏.‏

۱۵.‏ چرا پِطْرُس را می‌توان فردی وفادار خواند؟‏

^۱۵ پِطْرُس خصوصیت بسیار خوب دیگری نیز داشت،‏ و آن وفاداری‌اش بود.‏ وقتی شمار کثیری از شاگردان از اینکه یکی از آموزش‌های عیسی را درک نکردند از پیروی از او دست کشیدند،‏ پِطْرُس بود که از قول دیگر رسولان گفت:‏ «خداوند نزد که برویم؟‏ کلمات حیات جاودانی نزد تو است.‏» (‏ یوحنّا ۶:‏۶۶-‏۶۸‏)‏ این سخن پِطْرُس مسلّماً چقدر دل عیسی را شاد کرده بود!‏ مدت‌ها بعد،‏ وقتی مردانی مسلّح برای بازداشت کردن عیسی آمدند،‏ اکثر رسولان گریختند.‏ اما پِطْرُس آن مردان را دورادور دنبال کرد و حتی خود را به داخل حیاط منزل کاهن اعظم رساند.‏ این عمل پِطْرُس یقیناً دال بر شجاعت او بود،‏ نه ترس وی.‏ در حالی که از عیسی بازجویی می‌شد پِطْرُس به گروهی که در مقابل آتشی بزرگ خود را گرم می‌کردند پیوست.‏ یکی از خادمان رئیس کَهَنه او را شناخته و یکی از پیروان عیسی خواند.‏ اگرچه پِطْرُس انکار کرد،‏ ولی نباید فراموش کنیم که وفاداری و علاقهٔ پِطْرُس به عیسی بود که او را در آن موقعیت خطرناک انداخته بود؛‏ خطری که اکثر رسولان جرأت نکردند با آن روبرو شوند.‏ —‏ یوحنّا ۱۸:‏۱۵-‏۲۷‏.‏

۱۶.‏ چرا در اینجا بیشتر بر خصوصیات خوب یُونُس و پِطْرُس تکیه شده است؟‏

^۱۶ محاسن پِطْرُس معایب او را کاملاً می‌پوشاند.‏ این موضوع در مورد یُونُس نیز صدق می‌کرد.‏ چنانکه ملاحظه شد،‏ در اینجا ما بیش از معمول به خصوصیات خوب یُونُس و پِطْرُس پرداختیم.‏ آیا می‌توانیم در مورد برادران و خواهران روحانی‌مان نیز به همین طریق عمل کنیم؟‏ این کار روابطمان را با ایشان بهبود می‌بخشد.‏ چرا چنین کاری واقعاً ضروری است؟‏

چگونه این درس را اکنون به کار گیریم؟‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چه عاملی گاه موجب ایجاد اختلافات میان مسیحیان می‌گردد؟‏ ب)‏ کدام پند کتاب مقدّس در گره‌گشایی اختلافات میان برادران کمک می‌کند؟‏

^۱۷ امروزه،‏ مردان،‏ زنان و جوانانی از نژادهای مختلف،‏ با تحصیلات متفاوت،‏ و از قشرهای مختلف اجتماع متحدانه یَهُوَه را خدمت می‌کنند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ و همین موجب تنوع و گوناگونی شخصیت‌ها در جماعت مسیحی است.‏ همکاری ما با برادرانمان بسیار نزدیک و تنگاتنگ است و همین سبب می‌شود برخوردهایی به نحوی اجتناب‌ناپذیر بروز کنند.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۱۰؛‏ فیلِپّیان ۲:‏۳‏.‏

^۱۸ بدیهی است که کوتاهی‌ها و ضعف‌های برادرانمان از چشم ما پنهان نمی‌ماند،‏ ولی نمی‌خواهیم نگاه خود را صرفاً روی ضعف‌های ایشان متمرکز کنیم.‏ بیاییم یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم که مزمورنویس در مورد او می‌گوید:‏ «ای یاه،‏ اگر گناهان را به نظر آوری،‏ کیست ای خداوند که به حضور تو بایستد؟‏» (‏ مزمور ۱۳۰:‏۳‏)‏ خوب است به جای تمرکز کردن بر خصوصیات منفی که منشأ اختلافات و جدایی‌هاست،‏ ‹آن اموری را که منشأ سلامتی و بنای یکدیگر است پیروی نماییم.‏› (‏ رومیان ۱۴:‏۱۹‏)‏ تلاش کنیم دیگران را چنانکه یَهُوَه می‌نگرد بنگریم،‏ یعنی عیوب را نادیده بگیریم و نگاه خود را بر خصوصیات خوب افراد متمرکز سازیم.‏ بدین گونه است که می‌توانیم براحتی ‹یکدیگر را تحمّل› کنیم.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۳‏.‏

۱۹.‏ قدم‌هایی را که فردی مسیحی می‌تواند در جهت حل اختلافات مهم بردارد برشمر؟‏

^۱۹ حال اگر رنجش ناشی از سوءتفاهمی را نتوانیم راحت از دل بیرون کنیم،‏ آن وقت چه؟‏ (‏ مزمور ۴:‏۴‏)‏ آیا اختلافی از این گونه میان تو و هم‌ایمانت بروز کرده است؟‏ چرا مسئله را با وی حل نکنی؟‏ (‏ پیدایش ۳۲:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ برای این کار اوّل به یَهُوَه دعا کن و از او راهنمایی بخواه.‏ سپس با در نظر داشتن خصوصیات خوب برادرت و ‹با تواضعی از روی حکمت› نزد او برو.‏ (‏ یعقوب ۳:‏۱۳‏)‏ به او بگو که می‌خواهی با وی آشتی کنی.‏ پند کتاب مقدّس را از یاد نبر که می‌گوید:‏ ‹ در شنیدن تند و در گفتن آهسته و در خشم سست باشید.‏› (‏ یعقوب ۱:‏۱۹‏)‏ ‹ در خشم سست بودن› بویژه زمانی مفید است که شخص چیزی بگوید که تو را عصبانی کند.‏ در چنین مواردی از یَهُوَه بخواه تا تو را در خویشتنداری قوّت دهد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ اجازه بده برادرت حرف‌هایش را بزند،‏ و با دقت گوش بده.‏ حتی اگر با همهٔ حرف‌های او موافق نیستی سخن او را قطع نکن.‏ هر کس برای خود دیدگاهی دارد،‏ حتی اگر اشتباه باشد.‏ سعی کن از زاویهٔ او به موضوع نگاه کنی.‏ شاید حتی مجبور شوی خودت را از زاویهٔ برادرت بنگری.‏ —‏ امثال ۱۸:‏۱۷‏.‏

۲۰.‏ برای حل اختلافات و برقراری صلح و آشتی چه قدم دیگری می‌توان برداشت؟‏

^۲۰ وقتی نوبت سخن گفتن تو شد با متانت صحبت کن.‏ (‏ کُولُسیان ۴:‏۶‏)‏ به او بگو که برای کدام خصوصیات وی ارزش قائلی.‏ از بابت هر اشتباهی از جانب خودت که باعث سوءتفاهم شده است عذرخواهی کن.‏ اگر تلاش متواضعانه‌ات موجب آشتی شما شد،‏ یَهُوَه را از این بابت شکر کن.‏ و اگر کوشش‌هایت به جایی نرسید،‏ بار دیگر از یَهُوَه راهنمایی بخواه و دنبال موقعیت دیگری برای آشتی باش.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۱۸‏.‏

۲۱.‏ بحث این مقاله تا چه حد به تو کمک کرد تا دیگران را همچون یَهُوَه بنگری؟‏

^۲۱ یَهُوَه همهٔ خادمان خود را دوست دارد.‏ او خرسند می‌شود که همهٔ ما را با وجود ناکاملی‌هایمان در خدمت خود به کار گیرد.‏ هر چه بیشتر نظر او را نسبت به انسان‌ها بررسی می‌کنیم،‏ محبت ما نیز نسبت به برادران و خواهرانمان بیشتر می‌شود.‏ چنانچه محبت ما نسبت به برادری به سردی گراییده است،‏ می‌توان دوباره به آن گرمی بخشید.‏ اگر مصمم شویم به هر کس از زاویه‌ای مثبت نگاه کنیم،‏ یعنی همانگونه که یَهُوَه می‌نگرد،‏ چه برکت عظیمی نصیب ما خواهد شد!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏•‏ یَهُوَه چگونه به عیوب خادمان وفادارش می‌نگرد؟‏

‏•‏ برخی از خصوصیات نیکوی یُونُس و پِطْرُس کدامند؟‏

‏•‏ باید همواره چه دیدگاهی نسبت به برادران مسیحی خود داشته باشی؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۱۴]‏

سعی کن هر کس را از نگاه یَهُوَه بنگری

پس از تعمّق در شرح‌حال یُونُس در کتاب مقدّس،‏ شاید لازم ببینیم دیدگاهمان را به افرادی که بدیشان موعظه می‌کنیم تغییر دهیم.‏ آنان گاهی در نظرمان مغرور یا به موضوعات روحانی بی‌علاقه می‌نمایند،‏ و یا شاید حتی با پیام الٰهی مخالف باشند.‏ اما خدا آنان را چگونه می‌نگرد؟‏ همچون پادشاه نِینَوا که با شنیدن سخنان یُونُس ابراز ندامت کرد،‏ چه بسا حتی برخی از افراد سرشناس و صاحب‌نام دنیا نیز به سوی یَهُوَه بازگشت کنند.‏ —‏ یُونُس ۳:‏۶،‏ ۷‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

آیا انسان‌ها را از دیدگاه یَهُوَه می‌نگری؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

عیسی مسیح به نیکی از یکی از رویدادهای زندگی یُونُس یاد کرد