^۲ پس از بحث و گفتگویی شدید که عیسی با معلّمان یهودی داشت،‏ مردم با آوردن فرزندان خود نزد عیسی فضا را تا حدّی آشفته و ناآرام کردند.‏ ظاهراً آن بچه‌ها از سنین مختلف بودند،‏ زیرا واژه‌ای که مَرقُس برای آنان استفاده می‌کند،‏ همان واژه‌ای است که پیش از آن برای نوجوانی ۱۲ ساله به کار برد و واژه‌ای که لوقا به کار می‌برد،‏ مفهوم نوزاد نیز دارد.‏ (‏لوقا ۱۸:‏۱۵؛‏ مَرقُس ۵:‏۴۱،‏ ۴۲؛‏ ۱۰:‏۱۳‏)‏ واضح است که آمدن بچه‌ها قیل‌وقال و هیاهویی به راه انداخت.‏ شاگردان عیسی با این تصوّر که استادشان وقتی برای بچه‌ها ندارد،‏ مردم را سرزنش و آنان را از آوردن بچه‌هایشان نزد عیسی منع کردند.‏ عکس‌العمل عیسی چه بود؟‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چرا می‌توان اطمینان داشت که عیسی مردی خوشرو و آمادهٔ کمک بود؟‏ ب)‏ در این فصل به بررسی چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

^۴ اگر عیسی بدخلق،‏ عبوس یا مغرور بود،‏ بچه‌ها با او احساس راحتی نمی‌کردند و والدین با میل و رغبت اطفال خود را نزد او نمی‌آوردند.‏ به خوبی می‌توان چهره‌های بشّاش آن والدین را تصوّر کرد.‏ آنان می‌دیدند که این مرد مهربان فرزندانشان را در چشم خدا ارزشمند می‌داند.‏ می‌دیدند که چگونه با آنان با مهر و عطوفت رفتار می‌کند و برکتشان می‌دهد.‏ آری،‏ عیسی با وجود مسئولیت‌های سنگینی که بر دوش داشت،‏ همواره خوشرو و آمادهٔ کمک بود.‏