طرز فکر مسیح را حفظ کنیم

‏«موافق مسیح عیسی با یکدیگر یکرأی [یعنی همفکر] باشید.‏» —‏ روم ۱۵:‏۵‏.‏

۱.‏ چرا باید طرز فکر مسیح را الگو قرار دهیم؟‏

عیسی مسیح چنین گفت:‏ «بیایید نزد من،‏ .‏ .‏ .‏ و از من تعلیم یابید،‏ زیرا ملایم و افتاده‌دل هستم،‏ و در جان‌های‌خویش آسایش خواهید یافت.‏» (‏مت ۱۱:‏۲۸،‏ ۲۹‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ طرز فکر عیسی را می‌توان در این دعوت گرم او دید.‏ او بهترین نمونه برای ماست.‏ با وجود این که پسر خدا بود و قدرت و اختیار والایی داشت با مردم،‏ به ویژه با نیازمندان همدلی و همدردی می‌کرد و با گرمی و ملاطفت رفتار می‌نمود.‏

۲.‏ چه جنبه‌هایی از طرز فکر عیسی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۲ در این مقاله و دو مقالهٔ بعدی خواهیم دید که چگونه می‌توانیم طرز فکر عیسی را در خود ایجاد کرده،‏ آن را حفظ کنیم.‏ همچنین می‌آموزیم که چگونه «فکر مسیح» را در زندگی الگو قرار دهیم.‏ (‏۱قر ۲:‏۱۶‏)‏ ما به بررسی پنج جنبه از طرز فکر عیسی خواهیم پرداخت:‏ حلم و تواضع عیسی،‏ مهربانی او،‏ اطاعتش از خدا،‏ شجاعت او و محبت بی‌دریغش.‏

از ملایمت و نرمخویی عیسی چه می‌آموزیم؟‏

۳.‏ الف)‏ عیسی چه درسی در خصوص فروتنی به شاگردانش داد؟‏ ب)‏ عکس‌العمل عیسی وقتی شاگردانش نتوانستند با او بیدار بمانند چه بود؟‏

^۳ عیسی پسر خدا داوطلبانه به زمین آمد تا در میان مردمی ناکامل و گناهکار خدمت کند.‏ بعدها برخی از همین مردم کمر به قتل او بستند.‏ اما عیسی همیشه با خویشتنداری شادی خود را حفظ کرد.‏ (‏۱پطر ۲:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ ما نیز زمانی که با عیوب و ضعف‌های دیگران روبرو می‌شویم با چشم دوختن به الگوی عیسی می‌توانیم همانند او عمل کنیم.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ عیسی از شاگردانش خواست که زیر یوغ او روند و بدین ترتیب از او تعلیم گیرند.‏ (‏مت ۱۱:‏۲۹‏)‏ شاگردانش از او چه آموختند؟‏ آنان آموختند که عیسی رفتاری ملایم و آرام دارد و علی‌رغم اشتباهاتشان با آنان صبور و پرتحمل است.‏ در شب پیش از مرگش،‏ عیسی پاهای آنان را شست و با این عمل خود به آنان آموخت که باید «افتاده‌دل» باشند؛‏ درسی که آنان هرگز فراموش نکردند.‏ (‏یوحنّا ۱۳:‏۱۴-‏۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ در همان شب،‏ زمانی که پِطْرُس،‏ یعقوب و یوحنّا نتوانستند ‹بیدار بمانند› عیسی که به خوبی حالت آنان را درک می‌کرد به پِطْرُس گفت:‏ «ای شمعون [پِطْرُس]،‏ در خواب هستی؟‏» و سپس از آنان خواست:‏ «بیدار باشید و دعا کنید تا در آزمایش نیفتید.‏ روح البته راغب است لیکن جسم ناتوان.‏» —‏ مرق ۱۴:‏۳۲-‏۳۸‏.‏

۴،‏ ۵.‏ از عیسی چه درسی در خصوص برخورد با اشتباهات دیگران می‌آموزیم؟‏

^۴ حال با برادر یا خواهری که روحیهٔ رقابت‌طلبی دارد یا زودرنج است یا این که پندی را که پیران مسیحی یا «غلام امین و دانا» داده‌اند به سختی می‌پذیرد چگونه برخورد می‌کنیم؟‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ شاید اگر اشتباه یا خطایی از مردم دنیا سر بزند بخشش آنان برایمان آسان‌تر باشد تا اگر برادر یا خواهری چنین کند.‏ اگر رفتار دیگران ما را آزرده می‌سازد باید از خود بپرسیم:‏ ‹چگونه می‌توانم طرز فکر مسیح را بهتر سرمشق قرار دهم؟‏› به یاد داشته باشید که عیسی هیچ گاه از شاگردانش آزرده و دلخور نمی‌شد؛‏ حتی زمانی که آنان رفتار او را الگو قرار نمی‌دادند.‏

^۵ در اینجا به بررسی آنچه بر پِطْرُس رسول واقع گردید می‌پردازیم.‏ وقتی عیسی از پِطْرُس خواست که از قایق بیرون آید و روی آب راه رود،‏ پِطْرُس چند قدمی روی آب به طرف عیسی حرکت کرد،‏ اما دیدن شدّت طوفان سبب شد که رفته‌رفته در آب فرو رود.‏ آیا عیسی از دست او عصبانی شد؟‏ آیا به او گفت:‏ «حقّت بود.‏ تا تو باشی شک نکنی»؟‏ خیر.‏ ‹عیسی بی‌درنگ دست خود را دراز کرد و او را گرفت و به او گفت:‏ «ای کم‌ایمان،‏ چرا شک آوردی؟‏»› (‏مت ۱۴:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ اگر ما نیز با برادری برخورد کنیم که در ایمانش ضعیف شده است آیا می‌توانیم به اصطلاح دست خود را دراز کرده در ایمانش او را تقویت کنیم؟‏ ما از رفتار عیسی با پِطْرُس درس ملایمت و نرمخویی می‌آموزیم.‏

۶.‏ عیسی در خصوص جاه و مقام به رسولانش چه درسی داد؟‏

^۶ زمانی که رسولان بر سر این که کدام یک از همه بزرگ‌تر است بحث می‌کردند پِطْرُس نیز در بحثشان شرکت داشت.‏ یعقوب و یوحنّا می‌خواستند در پادشاهی عیسی در طرف راست و چپ او باشند.‏ زمانی که پِطْرُس و سایر رسولان این را شنیدند خشمگین شدند.‏ عیسی از طرز فکر رسولانش آگاه بود و می‌دانست که احتمالاً جامعه‌ای که در آن بزرگ شده بودند این روحیهٔ رقابت‌طلبی را در آنان القا کرده است.‏ عیسی رسولانش را به سوی خود فرا خواند و به آنان گفت:‏ «آگاه هستید که حکّام امّت‌ها بر ایشان سَروَری می‌کنند و رؤسا بر ایشان مسلّطند.‏ لیکن در میان شما چنین نخواهد بود،‏ بلکه هر که در میان شما می‌خواهد بزرگ گردد،‏ خادم شما باشد.‏ و هر که می‌خواهد در میان شما مقدّم بُوَد،‏ غلام شما باشد.‏» عیسی سپس به خدمت خود اشاره کرد و گفت:‏ «چنانکه پسر انسان نیامد تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.‏» —‏ مت ۲۰:‏۲۰-‏۲۸‏.‏

۷.‏ چگونه هر یک از ما می‌تواند در راه یکدلی و اتحاد جماعت مسیحی بکوشد؟‏

^۷ تفکّر در فروتنی و تواضع عیسی به ما کمک می‌کند،‏ طوری رفتار کنیم که گویی از برادران و خواهرانمان «کوچک‌تر» هستیم.‏ (‏لو ۹:‏۴۶-‏۴۸‏)‏ داشتن چنین روحیه‌ای موجب یکدلی و اتحاد می‌شود.‏ یَهُوَه همانند پدر خانواده‌ای بزرگ،‏ می‌خواهد که تمام فرزندانش «به یکدلی با هم ساکن شوند.‏» (‏مز ۱۳۳:‏۱‏)‏ عیسی در دعا از پدرش خواست که تمام مسیحیان واقعی را با یکدیگر متحد سازد.‏ او دلیل این امر را چنین بیان کرد:‏ «تا جهان بداند که تو مرا فرستادی و ایشان را محبت نمودی چنانکه مرا محبت نمودی.‏» (‏یو ۱۷:‏۲۳‏)‏ بنابراین یکدلی و اتحاد است که پیروان واقعی مسیح را مشخص می‌سازد.‏ برای این که بتوانیم از چنین یکدلی و اتحادی برخوردار شویم باید همانند مسیح به عیوب و ضعف‌های دیگران بنگریم.‏ عیسی بخشنده بود و به شاگردانش تعلیم داد که تنها با بخششِ دیگران،‏ می‌توان از بخشش خدا برخوردار شد.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏

۸.‏ از برادران و خواهرانی که سالیان متمادی در خدمت به خدا هستند چه می‌آموزیم؟‏

^۸ ما همچنین می‌توانیم ایمان آنانی را که برای سالیان متمادی عیسی را الگو قرار داده‌اند سرمشق خود سازیم.‏ همانند مسیح این برادران و خواهرانمان از وضعیت دیگران آگاهند و خطاهای آنان را به دل نمی‌گیرند.‏ آنان آموخته‌اند که اگر مانند مسیح دلسوز باشند نه تنها می‌توانند ‹ضعف‌های ناتوانان را متحمّل بشوند› بلکه می‌توانند اتحاد را در میان هم‌ایمانانشان حفظ کنند.‏ رفتار این برادران و خواهرانمان طرز فکر مسیح را در جماعت ترویج می‌دهد.‏ آنان خواستی همچون پولُس رسول دارند.‏ او در نامه‌اش از مسیحیان روم چنین خواست:‏ ‹خدای صبر و تسلّی شما را فیض عطا کند تا موافق مسیح عیسی با یکدیگر یکرأی [یعنی همفکر] باشید.‏ تا یکدل و یکزبان شده،‏ خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح را تمجید نمایید.‏› (‏روم ۱۵:‏۱،‏ ۵،‏ ۶‏)‏ آری،‏ اتحاد ما در پرستش یَهُوَه سبب تمجید نام او می‌شود.‏

۹.‏ برای سرمشق قرار دادن عیسی چرا به روح خدا نیازمندیم؟‏

^۹ عیسی «افتاده‌دل» بودن را با ملایمت مرتبط ساخت که از جمله خصوصیات ثمرهٔ روح خداست.‏ بنابراین،‏ در کنار مطالعهٔ سرگذشت عیسی به روح یَهُوَه نیز نیازمندیم تا بتوانیم عیسی را به خوبی الگو قرار دهیم.‏ ما باید برای روح خدا دعا کنیم و تلاش کنیم که ثمرهٔ روح را که متشکل از «محبت و خوشی و سلامتی و حلم و مهربانی و نیکویی و ایمان و تواضع [«ملایمت،‏» دج‏] و پرهیزکاری» است در خود پرورش دهیم.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ با سرمشق قرار دادن فروتنی و ملایمت عیسی می‌توانیم یَهُوَه،‏ پدر آسمانی‌مان را از خود خوشنود سازیم.‏

عیسی با دیگران مهربان بود

۱۰.‏ عیسی چگونه مهربانی خود را ابراز می‌داشت؟‏

^۱۰ مهربانی نیز یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح است.‏ عیسی در هر شرایطی با دیگران با مهربانی رفتار می‌کرد.‏ عیسی تمام کسانی را که او را با خلوص نیّت می‌طلبیدند با خوشرویی ‹می‌پذیرفت.‏› (‏لوقا ۹:‏۱۱ خوانده شود.‏‏)‏ از مهربانی عیسی چه می‌آموزیم؟‏ شخص مهربان،‏ با ملاحظه و دلسوز است و رفتاری دوستانه و ملایم دارد.‏ عیسی چنین رفتاری داشت.‏ او دلسوز مردم بود «زیرا که مانند گوسفندانِ بی‌شبان،‏ پریشان‌حال و پراکنده بودند.‏» —‏ مت ۹:‏۳۵،‏ ۳۶‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ نمونه‌ای بیاورید که نشان دهد چگونه عیسی دلسوزی خود را ابراز کرد.‏ ب)‏ شما از این نمونه چه آموختید؟‏

^۱۱ عیسی دلسوز بود و در عمل نیز آن را ابراز می‌کرد.‏ نمونه‌ای را در اینجا بررسی می‌کنیم.‏ زنی برای ۱۲ سال از خون‌ریزی‌ای غیرعادی رنج می‌برد.‏ او می‌دانست که بر طبق شریعت موسی این بیماری او را نجس و ناپاک ساخته است.‏ حتی اگر کسی او را لمس می‌کرد نیز مطابق این قانون ناپاک محسوب می‌شد.‏ (‏لاو ۱۵:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ شهرت عیسی و رفتار او،‏ به این زن اطمینان داد که عیسی قادر است او را شفا دهد و از این کار کوتاهی نخواهد کرد.‏ زن به خود گفت:‏ «اگر لباس وی را هم لمس کنم،‏ هرآینه شفا یابم.‏» او با شجاعت تمام چنین کرد و بلافاصله حس نمود که شفا یافته است.‏

^۱۲ عیسی حس کرد که کسی لباسش را لمس نموده است و در جستجوی آن شخص بود.‏ این زن قانون خدا را نادیده گرفته بود و از ترس این که مورد توبیخ قرار گیرد،‏ ترسان و لرزان به پاهای عیسی افتاد و حقیقت را برای او بازگو کرد.‏ آیا عیسی این زن بی‌چاره و رنجور را به خاطر عملش سرزنش نمود؟‏ به هیچ وجه!‏ عیسی به او چنین اطمینان داد:‏ «ای دختر،‏ ایمانت تو را شفا داده است.‏ به سلامتی برو.‏» (‏مرق ۵:‏۲۵-‏۳۴‏)‏ مسلّماً این گفتهٔ عیسی به این زن دلگرمی و تسلّی بسیار داد.‏

۱۳.‏ الف)‏ چه تفاوتی بین طرز رفتار عیسی و فریسیان بود؟‏ ب)‏ عیسی با کودکان چه رفتاری داشت؟‏

^۱۳ برخلاف فریسیان سنگدل،‏ مسیح هیچ گاه قدرت و اختیار خود را برای زیر فشار قرار دادن دیگران به کار نمی‌گرفت.‏ (‏مت ۲۳:‏۴‏)‏ برعکس،‏ او با مهربانی و بردباری معیارهای یَهُوَه را به دیگران آموزش می‌داد.‏ عیسی برای پیروانش دوستی واقعی بود؛‏ دوستی بامحبت که همواره به آنان مهر می‌ورزید.‏ (‏امث ۱۷:‏۱۷؛‏ یو ۱۵:‏۱۱-‏۱۵‏)‏ حتی کودکان نیز با عیسی احساس راحتی می‌کردند و مشخص است که او نیز با آنان راحت بود.‏ مسئولیت‌های عیسی،‏ او را از بودن با کودکان باز نمی‌داشت.‏ یک بار شاگردانش سعی داشتند که از آوردن کودکان نزد عیسی جلوگیری کنند.‏ او با عمل آنان موافق نبود.‏ ظاهراً شاگردان عیسی هنوز همانند رهبران مذهبی آن زمان خود را بیش از حد مهم می‌پنداشتند.‏ به همین دلیل عیسی به آنان گفت:‏ «بگذارید که بچه‌های کوچک نزد من آیند و ایشان را مانع نشوید،‏ زیرا ملکوت خدا از امثال این‌ها است.‏» سپس با اشاره به کودکان درس مهمی به شاگردانش داد و چنین گفت:‏ «هرآینه به شما می‌گویم هر که ملکوت خدا را مثل بچهٔ کوچک قبول نکند،‏ داخل آن نشود.‏» —‏ مرق ۱۰:‏۱۳-‏۱۵‏.‏

۱۴.‏ چرا مسیحیان باید به کودکان علاقه و توجه خود را ابراز دارند؟‏

^۱۴ کودکانی را در نظر گیرید که سال‌ها بعد خاطرهٔ لحظاتی را که با عیسی بودند به یاد می‌آوردند؛‏ که چگونه او آنان را ‹در آغوش کشید و برکت داد.‏› (‏مرق ۱۰:‏۱۶‏)‏ امروزه نیز کودکان علاقه و توجه بی‌شائبهٔ پیران مسیحی و سایر مسیحیان را با شادی به یاد خواهند آورد.‏ از همه مهم‌تر کودکانی که از طفولیت در جماعت مسیحی مورد علاقه و توجه قرار گرفتند،‏ می‌آموزند که روح یَهُوَه در میان خادمانش است.‏

در دنیایی شریر،‏ با مهربانی رفتار کنیم

۱۵.‏ چرا نباید از رفتار ناخوشایند مردم دنیا تعجب کنیم؟‏

^۱۵ بسیاری چنان با زندگی روزمرهٔ خود مشغولند که دیگر فرصتی نمی‌یابند تا به دیگران لطف و توجه نشان دهند.‏ ما روزانه در مدرسه،‏ در محیط کار،‏ هنگام رفت‌وآمد و در خدمت موعظه با روحیهٔ این دنیای شریر روبروییم.‏ رفتار ناخوشایند مردم شاید ما را ناراحت کند اما نباید باعث تعجب ما شود.‏ یَهُوَه از طریق پولُس هشدار داده است که مسیحیان در «ایّام آخر» در میان مردمی ‹خودپرست و بی‌الفت› خواهند بود.‏ —‏ ۲تیمو ۳:‏۱-‏۳‏.‏

۱۶.‏ چگونه می‌توانیم به گرمی و صمیمیت جماعت مسیحی بیفزاییم؟‏

^۱۶ نقطهٔ مقابل فضای سرد و بی‌الفت این دنیای شریر،‏ جو گرم و صمیمی جماعت مسیحی است.‏ با سرمشق قرار دادن عیسی هر یک از ما می‌توانیم به گرمی و صمیمیت جماعت بیفزاییم.‏ چگونه؟‏ پیش از همه باید به یاد داشت که بسیاری در جماعت بیمار و رنجورند یا با شرایطی نامساعد مواجهند.‏ این عزیزان به کمک و دلگرمی ما نیازمندند.‏ درست است که در ایّام آخر چنین مشکلاتی احتمالاً بیشتر شده‌اند،‏ اما نباید فراموش کنیم که مسیحیان قرن اوّل نیز با چنین مشکلاتی روبرو بوده‌اند.‏ همان طور که در آن زمان کمک‌های مسیحیان به نیازمندان لازم بود امروزه نیز چنین کمک‌هایی به هم‌ایمانانمان ضروری است.‏ برای نمونه پولُس مسیحیان را چنین ترغیب کرد:‏ «کوتاه‌دلان [یعنی افسردگان] را دلداری دهید،‏ و ضعفا را حمایت کنید و با جمیع مردم تحمّل کنید.‏» (‏۱تسا ۵:‏۱۴‏)‏ برای این منظور باید همانند مسیح به دیگران لطف و توجه نشان داد.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ از چه راه‌هایی می‌توانیم لطف و توجه عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۷ مسیحیان موظفند که برادران خود را با خوشرویی ‹بپذیرند› و با آنان رفتاری همانند رفتار عیسی داشته باشند.‏ همچنین آنان موظفند به تمام مسیحیان لطف و توجه خود را ابراز دارند،‏ چه به آنانی که برای سال‌ها می‌شناسند و چه به آنانی که به تازگی به جماعت پیوسته‌اند.‏ (‏۳یو ۵-‏۸‏)‏ همانند عیسی که در دلسوزی و همدردی با دیگران پیشقدم می‌شد ما نیز باید مانند چشمه‌ای جوشان به تشنه‌دلان طراوت و دلگرمی دهیم.‏ —‏ اشع ۳۲:‏۲؛‏ مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

^۱۸ هر یک از ما برای ابراز لطف و محبت به دیگران می‌تواند قدمی در جهت رفاه و سعادت آنان بردارد.‏ به دنبال فرصت‌های باشید که برای برادر یا خواهرتان کاری انجام دهید.‏ پولُس ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «با محبت برادرانه یکدیگر را دوست دارید و هر یک دیگری را بیشتر از خود اکرام بنماید.‏» (‏روم ۱۲:‏۱۰‏)‏ پولُس در واقع ما را بر آن می‌دارد که عیسی را سرمشق خود سازیم،‏ با دیگران با لطف و گرمی رفتار کنیم و ‹محبتی بی‌ریا› در خود پرورش دهیم.‏ (‏۲قر ۶:‏۶‏)‏ پولُس محبت مسیحی را چنین تعریف می‌کند:‏ «محبت،‏ بردبار و مهربان است.‏ در محبت حسادت و خودبینی و تکبّر نیست.‏» (‏۱قر ۱۳:‏۴‏،‏ انجیل شریف‏)‏ بجای در دل نگاه داشتن ناراحتی و دلخوری از برادر یا خواهرمان،‏ باید به این پند کتاب مقدّس توجه کنیم:‏ «با یکدیگر مهربان باشید و رحیم و همدیگر را عفو نمایید چنانکه خدا در مسیح شما را هم آمرزیده است.‏» —‏ افس ۴:‏۳۲‏.‏

۱۹.‏ از سرمشق قرار دادن لطف و مهربانی عیسی چه نتایجی حاصل می‌شود؟‏

^۱۹ اگر سعی کنیم در هر شرایطی لطف و مهربانی عیسی را الگو قرار داده،‏ آن را در خود پرورش دهیم برکات فراوانی به دست می‌آوریم.‏ بدین ترتیب،‏ روح خدا در جماعت مسیحی بهتر عمل می‌کند و ثمرهٔ نیکوی آن در کل جماعت آشکار می‌گردد.‏ به علاوه،‏ اگر عیسی را سرمشق خود قرار دهیم و به دیگران کمک کنیم تا آن‌ها نیز او را الگوی خود سازند،‏ شادی و یکدلی در جماعت مسیحی به وجود آمده،‏ یَهُوَه را خوشنود می‌کند.‏ باشد که در رفتارمان با دیگران همواره لطف و ملایمت عیسی را الگو قرار دهیم.‏

‏[مرور مقاله

‏• عیسی چگونه نشان داد که «ملایم و افتاده‌دل» است؟‏

‏• عیسی چگونه لطف و توجه خود را ابراز می‌داشت؟‏

‏• در این دنیای پلید،‏ از چه راه‌هایی می‌توان ملایمت و مهربانی عیسی را سرمشق قرار داد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ٨]‏

زمانی که ایمان برادر یا خواهری همانند پِطْرُس ضعیف می‌شود آیا دست یاری به سوی او دراز می‌کنیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ١٠]‏

چطور می‌توانیم به گرمی و مهر جماعت مسیحی بیفزاییم؟‏