مهمانان شاید میسیونرها،‏ فرستادگان یوحنای رسول و یا سرپرستان سیّار بودند.‏ قطع‌نظر از منصب آنان،‏ نکتهٔ مهم این بود که آنان برای اعلام خبر خوش پادشاهی خدا سفر می‌کردند.‏ یوحنا در این مورد گفت:‏ «آنان به نام او عازم سفر شدند.‏» (‏۳یو ۷‏)‏ از آنجایی که یوحنا در آیهٔ ۶ به خدا اشاره می‌کند،‏ منظور از عبارت «نام او» نام یَهُوَه خداست.‏ آن برادران و خواهران اعضای جماعت مسیحی بودند،‏ به این دلیل شایسته بود که از آنان به‌گرمی استقبال شود.‏ یوحنای رسول در این باره نوشت:‏ «مهمان‌نوازی به چنین افرادی وظیفهٔ ماست تا در پیشبرد حقیقت با ایشان همکار شویم.‏»—‏۳یو ۸‏.‏

نخست این که همهٔ ما تا اندازه‌ای مدیون اشخاص وفاداری هستیم که برای شناساندن حقیقت به ما،‏ حاضر شدند مشکلات سفر را تحمّل کنند.‏ امروزه شاید همهٔ اعضای جماعت مسیحی برای اعلام خبر خوش پادشاهی خدا سفرهای طولانی نکنند.‏ اما هر یک از ما می‌تواند همچون گایوس از کسانی مانند سرپرست سیّار و همسرش که سفر می‌کنند،‏ به گونه‌ای حمایت و تشویق کند.‏ یا شاید بتوانیم از برادران و خواهرانی حمایت و پشتیبانی کنیم که به دلیل نیاز بیشتر به مبشّر در داخل کشور یا به خارج از کشور سفر می‌کنند.‏ باشد که همهٔ ما ‹سعی کنیم همواره مهمان‌نواز باشیم.‏›—‏روم ۱۲:‏۱۳؛‏ ۱تیمو ۵:‏۹،‏ ۱۰‏.‏