Proverbios
2 Meu fillo, se te aprópia-los meus ditos
e atesóura-los meus mandatos
2 dando oído á Sabedoría,
inclinando o teu ánimo ó discernimento;
3 certo, se chamas pola intelixencia
e reclamas con berros a razón,
4 se a procuras como farías coa prata
e cavas por ela coma por un tesouro,
5 entenderás entón o temor do Señor
e atoparaste co coñecemento de Deus;
6 pois é o Señor quen dá a Sabedoría,
da súa boca chegan a ciencia e a intelixencia;
7 reserva El a competencia para os honrados,
é un escudo para os de conducta sen chata,
8 gardando os vieiros da xustiza
e coidando o camiño dos seus fieis.
9 Distinguirás entón o dereito, a xustiza
e boa lei: tódalas xeiras da felicidade;
10 porque a Sabedoría entrará no teu ánimo
e o coñecer dará gusto ó teu padal;
11 a discreción velará sobre ti,
gardarate o discernimento,
12 rescatándote do mal camiño
dos que falan con retranca,
13 dos que abandonan os vieiros sinxelos
para camiñar por rúas entebrecidas,
14 dos que gozan facendo o mal
e se deleitan na perversidade,
15 dos que seguen vieiros tortos
e van por camiños extraviados.
16 Preservarate da muller allea,
da descoñecida que fala con agarimo
17 que se alongou do compañeiro da súa mocidade
e esqueceu a alianza do seu Deus,
18 pois a súa casa inclínase cara á morte,
as súas xeiras cara ás sombras dos mortos;
19 quen a ela vai non torna
nin acada os vieiros da vida.
20 Así poderás marchar polo camiño dos bos
e garda-los vieiros dos xustos.