Եհովան քրիստոնեայ քոյրերը կը պատուէ, իրենց կարեւոր գործ մը տալով ժողովքին մէջ։ Անոնք իմաստութեան, հաւատքի, նախանձախնդրութեան, քաջութեան, առատաձեռնութեան եւ բարի գործերու ընտիր օրինակներ են (Ղուկ. 8։2, 3. Գործք 16։14, 15. Հռով. 16։3, 6. Փլպ. 4։3. Եբ. 11։11, 31, 35)։ Նաեւ օրհնուած ենք մեր մէջ ունենալով բազմաթիւ տարեցներ։ Անոնք ծերութեան պատճառաւ առողջապահական խնդիրներ ունին։ Բայց եւ այնպէս, քարոզչութեան մէջ կ’ընե՛ն ինչ որ կրնան, եւ իրենց ամէն կորովը կը գործածեն ուրիշները քաջալերելու եւ մարզելու համար։ Եւ մենք անոնց փորձառութենէն կ’օգտուինք։ Անոնք թէ՛ Եհովայի համար եւ թէ մեզի համար թանկարժէք են (Առ. 16։31)։ Նաեւ մտածէ պատանիներուն մասին։ Անոնք բազմաթիւ խնդիրներ կ’ունենան, մինչ կը մեծնան Սատանայի աշխարհին մէջ, որ իր չար փիլիսոփայութիւններէն ազդուած է։ Մենք բոլորս կը քաջալերուինք, երբ անոնք ժողովներուն մէջ պատասխաններ կու տան, քարոզչութեան կը մասնակցին եւ իրենց հաւատալիքները քաջաբար կը պաշտպանեն։ Այո, ո՛վ պատանիներ, Եհովայի ժողովքին մէջ կարեւոր տեղ ունիք (Սաղ. 8։2)։ դ20.08 21-22 ¶9-11

Երբ կը սկսինք քարոզել եւ մենք մեզ ներկայացնել որպէս Եհովայի վկաներ, թերեւս «փոթորիկներու» հանդիպինք, ինչպէս՝ ընտանիքին կողմէ հալածանք, շրջանակին կողմէ ծաղրանք եւ մեր պատգամին դէմ հակառակութիւն։ Ինչպէ՞ս կրնաս քաջասիրտ ըլլալ։ Նա՛խ, համոզուէ թէ Յիսուս երկինքէն կը շարունակէ այս գործը ուղղել (Յովհ. 16։33. Յայտ. 14։14-16)։ Ետքը, զօրացուր հաւատքդ Եհովայի այն խոստումին հանդէպ, թէ քեզ պիտի հոգայ (Մատ. 6։32-34)։ Հաւատքդ ո՛րքան աւելի զօրանայ, ա՛յնքան աւելի քաջ պիտի ըլլաս։ Դուն մեծ հաւատք ցոյց տուիր, երբ ծանօթներուդ ու ընտանիքիդ յայտնեցիր, որ սկսած ես Եհովայի վկաներուն հետ Սուրբ Գիրքը սերտել եւ անոնց ժողովներուն յաճախել։ Անկասկած, մեծ փոփոխութիւններ ըրած ես վարքիդ եւ ապրելակերպիդ մէջ, որպէսզի Եհովայի արդար չափանիշներուն համաձայն ապրիս։ Ատիկա ալ հաւատք ու քաջութիւն պահանջեց։ Մինչ կը շարունակես քաջութիւնդ աւելցնել, կրնաս վստահ ըլլալ որ «քու Տէր Աստուածդ քեզի հետ պիտի ըլլայ, ուր որ երթաս» (Յես. 1։7-9)։ դ20.09 5 ¶11-12

Ասա թագաւորը հոյակապ օրինակ մըն է որպէս մէկը, որ իմաստութեամբ վարուեցաւ՝ Աստուծոյ ամբողջովին ապաւինելով։ Ան Եհովայի ծառայեց ոչ միայն դժուար ժամանակներուն, հապա նաեւ խաղաղ ժամանակներուն։ Իր կանուխ տարիքէն, ‘Ասային սիրտը Տէրոջը հետ կատարեալ էր’ (Գ. Թագ. 15։14)։ Ան ասիկա փաստեց, երբ Յուդային մէջ սուտ պաշտամունքին վերջ դրաւ։ Սուրբ Գիրքը կ’ըսէ, որ ան «օտար աստուածներուն սեղաններն ու բարձր տեղերը վերցուց եւ արձանները կոտրտեց ու Աստարովթին կուռքերը կտոր կտոր ըրաւ» (Բ. Մն. 14։3, 5)։ Ան նոյնիսկ Մաաքան՝ իր մեծ մայրը, մայր–թագուհութենէ պաշտօնազրկեց։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ Մաաքան յառաջ կը մղէր կուռքի մը պաշտամունքը (Գ. Թագ. 15։11-13)։ Բայց ան սուտ պաշտամունքը վերցնելէն աւելին ըրաւ. մաքուր պաշտամունքը յառաջ մղեց, Յուդայի թագաւորութեան օգնելով որ Եհովային վերադառնայ։ Եհովան Ասան ու իսրայէլացիները օրհնեց, անոնց տալով խաղաղութեան ժամանակ մը,– «երկիրը տասը տարի հանգստութիւն գտաւ» (Բ. Մն. 14։1, 4, 6)։ դ20.09 14-15 ¶2-3