Պետրոս չհասկցաւ թէ ձայնը ի՛նչ կ’ուզէր ըսել։ Ճիշդ այդ պահուն, Կոռնելիոսին ղրկած մարդիկը հասան։ Սուրբ հոգին Պետրոսը մղեց որ անոնց հետ Կոռնելիոսին տունը երթայ։ Եթէ Պետրոս երեւոյթին համեմատ դատէր, բնա՛ւ պիտի չմտնէր Կոռնելիոսին տունը։ Հրեաները երբե՛ք չէին մտներ հրեայ չեղողներուն տունը։ Պետրոս ինչո՞ւ մտաւ։ Հակառակ որ նախապաշարուած էր, ան շատ ազդուեցաւ տեսիլքէն եւ սուրբ հոգիին տուած ուղղութենէն։ Կոռնելիոսին մտիկ ընելէ ետք, ան ըսաւ. «Ճշմարտութեամբ կը հասկնամ թէ Աստուծոյ քով աչառութիւն չկայ։ Ոեւէ ազգէ, ոեւէ մարդ որ անկէ կը վախնայ ու արդարութիւն կը գործէ, իրեն ընդունելի է» (Գործք 10։34, 35)։ Այս նոր հասկացողութիւնը Պետրոսին համար հետաքրքրական էր, եւ բոլոր քրիստոնեաներուն պիտի ազդէր։ դ18.08 9 ¶3-4

Մենք Աստուծոյ ատած բաներէն հեռու կը մնանք, բայց կան պարագաներ, որոնց նկատմամբ մասնայատուկ օրէնք մը չկայ Սուրբ Գիրքին մէջ։ Ինչպէ՞ս պիտի գիտնանք որ ի՛նչը ընդունելի է Աստուծոյ աչքին։ Սուրբ Գիրքին հիման վրայ մեր մարզուած խիղճը մեզի պիտի օգնէ իմաստուն որոշումներ առնելու։ Եհովան սիրալիրօրէն մեզի տուած է սկզբունքներ, որոնք կրնան մեր խիղճը առաջնորդել։ Ան կը բացատրէ. «Ես եմ քու Տէր Աստուածդ, որ քեզի օգտակար եղածը կը սորվեցնեմ, քալելու ճամբուդ մէջ քեզի կ’առաջնորդեմ» (Եսա. 48։17, 18)։ Երբ կը տրամաբանենք Սուրբ Գիրքին սկզբունքներուն հիման վրայ եւ թոյլ կու տանք որ մեր սրտին դպչին, կը ճշդենք եւ կ’ուղղենք մեր խիղճը։ Ասիկա բնականաբար մեզի կ’օգնէ, որ իմաստուն որոշումներ առնենք։ Սկզբունքը հիմնական ճշմարտութիւն մըն է, որ մեր մտածելակերպը կ’առաջնորդէ եւ կ’օգնէ որ որոշումներ առնենք։ Եհովային սկզբունքները գիտնալը մեզի կ’օգնէ հասկնալու իր մտածելակերպը եւ թէ ինչո՛ւ որոշ օրէնքներ կու տայ։ դ18.06 17 ¶5. 18 ¶8-10

Հերովդէսի կողմնակիցները այդ հարցումը ուղղելով յուսացին, որ եթէ Յիսուս ըսէ թէ պէտք չէ տուրքը վճարեն, կրնան զինք ամբաստանել որ Հռոմէական կայսրութեան թշնամի է։ Իսկ եթէ Յիսուս ըսէր որ պէ՛տք է վճարեն տուրքը, թերեւս իր հետեւորդները ձգէին զինք։ Յիսուս զգոյշ էր որ չէզոք մնար այս հարցին մէջ։ Ան գիտէր որ մաքսաւորները անարդարութիւն կ’ընէին, բայց ատոր վրայ չկեդրոնացաւ։ Փոխարէն, կեդրոնացաւ մարդոց խնդիրներուն իսկական լուծումին վրայ, որ է Աստուծոյ Թագաւորութիւնը։ Ան օրինակ ձգեց, որ քաղաքական հարցերու մէջ կողմ չբռնենք, նոյնիսկ եթէ թուի թէ մէկ կողմը ճիշդ եւ արդար է, իսկ միւս կողմը՝ սխալ եւ անարդար։ Քրիստոնեաները կը կեդրոնանան Աստուծոյ Թագաւորութեան եւ անոր արդարութեան վրայ։ Ուստի խիստ կարծիքներ չենք կազմեր որոշ անարդարութիւններու նկատմամբ, ոչ ալ ատոնց դէմ կը խօսինք (Մատ. 6։33)։ Բազմաթիւ Վկաներ յաջողած են մէկ կողմ դնել նախապէս իրենց ունեցած խիստ քաղաքական կարծիքները։ դ18.06 6 ¶9-11