Եհովայի ծառաները մեծապէս կը գնահատեն Աստուածաշունչը։ Ատոր մէջ կան խրատներ, որոնք մեզի կ’օգնեն որ խնդիրներէ հեռու մնանք, եւ մեզ կը սրբագրեն երբ սխալներ ընենք։ Լաւ, ինչպէ՞ս պէտք է հակազդենք այդ խրատներուն։ Նկատի առ առաջին դարու երկու քրիստոնեաներ՝ Եւոդիա եւ Սիւնտիք։ Սուրբ Գիրքը կ’ըսէ թէ այս երկու օծեալ կիներուն միջեւ լուրջ խնդիրներ ծագեցան, որոնք կրնային խանգարել ժողովքին խաղաղութիւնը։ Սուրբ Գիրքը չ’ըսեր թէ ի վերջոյ ի՛նչ պատահեցաւ, բայց կրնայ ըլլալ որ այս քոյրերը մտիկ ըրին Պօղոս առաքեալի խրատը (Փլպ. 4։2, 3)։ Ներկայիս մեր ժողովքներուն մէջ ալ կրնան խնդիրներ ծագիլ։ Բայց եթէ հետեւինք Սուրբ Գիրքի խրատներուն, այսպիսի խնդիրներ կրնան լուծուիլ կամ նոյնիսկ կրնանք ատոնցմէ հեռու մնալ։ Եւ երբ Սուրբ Գիրքի ըսածին հնազանդինք, կը ցուցնենք թէ իրապէս կը գնահատենք Աստուծոյ Խօսքը (Սաղ. 27։11)։ դ16.11 3։1-3

Բոլորս քաջալերութեան պէտք ունինք, մանաւանդ պզտիկները։ Թիմըթի Էվընզ անունով ուսուցիչ մը կ’ըսէ. «Պզտիկները. . . պէտք ունին քաջալերուելու, ինչպէս որ բոյսը ջուրի պէտք ունի։ Երբ քաջալերես, պզտիկը արժէքաւոր եւ գնահատուած կը զգայ»։ Բայց մենք չար ժամանակներու մէջ կ’ապրինք, ուր մարդիկ անձնասէր են, գուրգուրանք չունին եւ գրեթէ չեն քաջալերեր ուրիշները (Բ. Տիմ. 3։1-5)։ Բանսարկու Սատանան կ’ուզէ մեզ վհատեցնել, քանի որ գիտէ թէ երբ վհատինք՝ կրնանք հոգեւորապէս տկարանալ։ Ան շատ մը նեղութիւններ գործածելով փորձեց արդար Յոբը վհատեցնել, բայց չյաջողեցաւ (Յոբ 2։3. 22։3. 27։5)։ Մենք ալ կրնանք Սատանային դէմ դնել, քաջալերելով մեր ընտանիքին անդամները եւ ժողովքի եղբայրներն ու քոյրերը։ Այսպիսով մեր տունին եւ Թագաւորութեան սրահին մէջ ուրախ եւ ապահով մթնոլորտ մը պիտի ստեղծենք։ դ16.11 1։4, 6

16–րդ դարու սկիզբը Սուրբ Գիրքը սկսաւ թարգմանուիլ։ Քանի մը քաջ տղամարդիկ Աստուծոյ Խօսքը թարգմանեցին այն լեզուներուն, որ սովորական ժողովուրդը կը խօսէր։ Երբ մարդիկ սկսան կարդալ Սուրբ Գիրքը, սկսան այսպիսի հարցումներ հարցնել. ‘Անոր մէջ ո՞ւր կը խօսուի քաւարանին մասին։ Ո՞ւր կ’ըսուի որ մէկը պէտք է քահանային դրամ վճարէ, որպէսզի ան մեռնողին համար պատարագ ընէ։ Ո՞ւր գրուած է պապերու եւ կարդինալներու մասին’։ Եկեղեցական առաջնորդները կը բարկանային երբ մարդիկ իրենց կասկածները կը յայտնէին։ Անոնք որոնք եկեղեցական ուսուցումները կը մերժէին, կը սպաննուէին։ Կղերականները կ’ուզէին որ մարդիկ Սուրբ Գիրքը չկարդան եւ հարցումներ չուղղեն։ Մեծաւ մասամբ, անոնք յաջողեցան ժողովուրդը վախցնել։ Բայց քիչ թիւով քաջ անհատներ չընդունեցին որ Մեծ Բաբելոնը լռեցնէ զիրենք։ Անոնք համտեսած էին Աստուծոյ Խօսքը եւ կ’ուզէին ա՛լ աւելի համտեսել։ դ16.11 4։13