5გ სიტყვათშეთანხმება: „ძველი აღთქმა“ და „ახალი აღთქმა“
2 კრ. 3:14 — ბერძ. ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης (ეპი ტი ანაგნოსი ტის პალეას დიათეკეს).
1818 |
„კითხვისა მას ზედა“ |
„ახალი აღთქმა“. ძუჱლისა ჰსჯულისასა“ |
1984 |
„ძველი აღთქმის კითხვისას“ |
„ახალი აღთქმა და ფსალმუნი“, ბიბლიის თარგმნის ინსტიტუტის გამოცემა. |
1989 |
„ძველი აღთქმის კითხვისას“ |
„ბიბლია“, საქართველოს საპატრიარქოს გამოცემა. |
1990 |
„ძველი აღთქმის კითხვისას“ |
„ახალი აღთქმა და ფსალმუნები“, ბიბლიის თარგმნის ინსტიტუტის გამოცემა. |
2001 |
„ძველი აღთქმის კითხვისას“ |
„ბიბლია“, საქართველოს ბიბლიური საზოგადოების გამოცემა. |
2006 |
„ძველი შეთანხმების კითხვისას“ |
„ახალი ქვეყნიერების თარგმანი“. |
დღეს მიღებულია ებრაულ და არამეულ ენებზე დაწერილი საღვთო წერილის ძველ აღთქმად მოხსენიება. ეს ტრადიცია იმაზეა დაფუძნებული, რომ ბევრ თარგმანში 2 კრ. 3:14-ში გამოყენებულია სიტყვათშეთანხმება ძველი აღთქმა. ქრისტიანულ-ბერძნულ წერილებს კი, ჩვეულებრივ, ახალ აღთქმას უწოდებენ. მაგრამ აღსანიშნავია, რომ 2კრ. 3:14-სა და ბერძნული ტექსტის დანარჩენ 32 ადგილას სიტყვა დიათეკე შეთანხმებას ნიშნავს (იხილეთ დანართი 5ბ). ქართული სიტყვა აღთქმა კი მხოლოდ შეპირების, დაპირების მნიშვნელობით გამოიყენება.
ზემოთქმულიდან გამომდინარე, 2კრ. 3:14-ში ძველი აღთქმის გამოყენება არასწორია. ბევრ თანამედროვე თარგმანში ეს ადგილი სათანადოდ ითარგმნება როგორც ძველი შეთანხმება. აქ პავლე მოციქული ებრაულ და არამეულ წერილებს არ გულისხმობს. ის არც იმას გულისხმობს, რომ ღვთის შთაგონებით დაწერილი ქრისტიანული წერილები ახალი აღთქმაა (შეთანხმება). მოციქული საუბრობს კანონის შეთანხმებაზე, რომელიც მოსეს ხუთწიგნეულში იქნა ჩაწერილი და ქრისტიანობამდელი წერილების ნაწილს წარმოადგენს. ამიტომ ამბობს ის მომდევნო მუხლში: „როცა მოსეს კითხულობენ“.
მაშასადამე, არ არსებობს საიმისო საფუძველი, რომ ებრაულ და არამეულ წერილებს ძველი აღთქმა ეწოდოს, ხოლო ქრისტიანულ-ბერძნულ წერილებს — ახალი აღთქმა. თვითონ იესო ქრისტე საღვთო წერილების კრებულს „წმინდა წერილებს“ უწოდებდა (მთ. 21:42; მრ. 14:49; ინ. 5:39). მას პავლე მოციქულიც „წმინდა წერილებად“ მოიხსენიებდა (რმ. 1:2; 15:4; 2ტმ. 3:15). აქედან გამომდინარე, უფრო გამართლებულია ებრაული წერილებისა და ქრისტიანულ-ბერძნული წერილების გამოყენება.