Да се живее според нашето предание „секој ден“
„Ако некој сака да ме следи, нека се одрече од себе и секој ден нека го зема својот маченички столб и постојано нека ме следи“ (ЛУКА 9:23, НС).
1. Кој е еден начин на кој можеме да го процениме нашиот успех како христијани?
„ДАЛИ бевме навистина предадени луѓе?“ Одговорот на ова прашање, според Џон Ф. Кенеди, 35-от претседател на САД, претставува фактор во оценувањето на успехот на лицата кои работат во владините служби. Ова прашање би можело да има и подлабоко значење, како тест за нашиот успех како христијански слуги.
2. Како еден речник го дефинира зборот „предание“?
2 Но, што е предание? Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary (Вебстеровиот нов деветти универзитетски речник) го дефинира како „чин или ритуал на предавање на некое битие или за некаква света употреба“, „посветување или одвојување за особена намена“, „самопожртвувана оддаденост“. Џон Ф. Кенеди очигледно го употребил овој збор со неговото значење „самопожртвувана оддаденост“. За еден христијанин преданието значи многу повеќе.
3. Што претставува христијанското предание?
3 Исус Христос им рекол на своите ученици: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе својот крст и [постојано, НС] нека оди по Мене“ (Матеј 16:24). Да се биде одвоен за божествена употреба не значи само да се врши некаков чин на обожавање во недела или да се посетува некое место на обожавање. Тоа го вклучува целиот начин на живот на поединецот. Да бидеш христијанин значи да се одречеш од себе или да се негираш себеси додека му служиш на Јехова — Богот на кого му служел Исус Христос. Освен тоа, христијанинот го зема својот „маченички столб“ на тој начин што го поднесува секое страдање кое би можело да му се случи поради тоа што е следбеник на Христос.
Совршениот пример
4. Што симболизирало Исусовото крштевање?
4 Додека бил на Земјата, Исус покажал што значи да се биде предаден на Јехова. Неговиот став бил: „Жртва и дарови Ти не посака, а телото Ми го приготви“. Потоа додал: „,Ете, идам, напишано е за Мене во почетокот на книгата, да ја извршам, Боже, волјата Твоја‘“ (Евреите 10:5-7). Како член на предадена нација, тој му бил предаден на Јехова уште од своето раѓање. Сепак, на почетокот од својата земска служба се понудил да се крсти како симбол дека се претставува за да ја извршува Јеховината волја, што за него подразбирало да го жртвува својот живот како откупна жртва. Со тоа им дал пример на христијаните да извршат сѐ што бара Јехова.
5. Како покажал Исус примерно гледиште за материјалните работи?
5 По своето крштевање Исус следел еден начин на живот кој конечно довел до жртвена смрт. Тој не бил заинтересиран за печалење пари или за водење удобен живот. Напротив, неговиот живот бил сосредоточен на службата. Ги советувал своите ученици да ‚го бараат најнапред царството на Бог и Неговата правда‘, а и самиот живеел според овие зборови (Матеј 6:33). А еднаш дури рекол: „Лисиците имаат легла и птиците небески — гнезда; а Синот Човечки нема каде глава да потслони“ (Матеј 8:20). Тој можел да ги скрои своите учења така што да изнудува пари од своите следбеници. Бидејќи бил дрводелец, можел да си одвои време да изработи некое убаво парче мебел и да го продаде за да има неколку сребреници настрана. Но, тој не ги употребил своите вештини за да тежнее по материјална благосостојба. Како предадени Божји слуги, дали го имитираме Исус така што имаме исправно гледиште за материјалните работи? (Матеј 6:24-34).
6. Како можеме да го имитираме Исус како самопожртвувани, предадени Божји слуги?
6 При ставањето на службата за Бог на прво место, Исус не ги барал своите лични интереси. Неговиот живот во текот на три и пол години јавна служба бил самопожртвуван. Во една прилика по еден напорен ден, без дури ни да одвои време да јаде, Исус бил спремен да ги поучи луѓето кои биле „изморени и прснати како овци без пастир“ (Матеј 9:36; Марко 6:31-34). Иако бил ‚изморен од патот‘, презел иницијатива во разговорот со една Самарјанка која дошла на Јакововиот извор во Сихар (Јован 4:6, 7, 13-15). Секогаш го ставал доброто на другите пред своето лично добро (Јован 11:5-15). Можеме да го имитираме Исус така што дарежливо ќе ги жртвуваме нашите лични интереси за да му служиме на Бог и на другите (Јован 6:38). Ако размислуваме за тоа како можеме навистина да му угодиме на Бог, наместо да го даваме само неопходниот минимум, ќе живееме според нашето предание.
7. Како можеме да го имитираме Исус со тоа што секогаш ќе му оддаваме чест на Јехова?
7 Исус воопшто не се обидувал да го свртува вниманието на себе со тоа што им помагал на луѓето. Тој му бил предаден на Бог за да ја врши Неговата волја. Затоа, секогаш се грижел за тоа, сета слава за сѐ што било извршено да му припадне на Јехова, неговиот Татко. Кога некој владетел го ословил „Учителе добар“, употребувајќи го зборот „добар“ како титула, Исус го исправил, велејќи: „Никој не е добар, освен еден Бог“ (Лука 18:18, 19; Јован 5:19, 30). Дали и ние, како Исус, реагираме брзо за да ја упатиме честа на Јехова, а не себеси?
8. а) Како предаден човек, како се одвоил Исус од светот? б) Како треба ние да го имитираме?
8 Во текот на својот предаден начин на живот на Земјата, Исус покажал дека бил одвоен настрана за божествена служба. Се држел чист така што можел да се понуди како ‚непорочно и чисто Јагне‘ за да биде откупна жртва (1. Петрово 1:19; Евреите 7:26). Ги држел сите прописи од Мојсеевиот Закон, и на тој начин го исполнил овој Закон (Матеј 5:17; 2. Коринтјаните 1:20). Живеел според сопственото учење за моралот (Матеј 5:27, 28). Никој не можел со право да го обвини за лоши мотиви. Всушност, ‚му омрзнало беззаконието‘ (Евреите 1:9). Како Божји робови, да го имитираме Исус така што ќе ги зачуваме нашите животи, па дури и нашите мотиви, чисти во Јеховини очи.
Предупредувачки примери
9. На кој предупредувачки пример се осврнал Павле, и зошто треба да го земеме во обѕир овој пример?
9 Спротивно на Исусовиот пример, го имаме предупредувачкиот пример на Израелците. Дури и откако изјавиле дека ќе прават сѐ што им рекол Јехова, тие не ја вршеле неговата волја (Даниил 9:11). Апостол Павле ги охрабрил христијаните да учат од она што ги снашло Израелците. Да разгледаме некои настани на кои се осврнал Павле во своето прво писмо до Коринтјаните и да видиме кои замки треба да ги избегнуваат предадените Божји слуги во денешно време (1. Коринтјаните 10:1-6, 11).
10. а) Како Израелците ‚копнееле по штетни работи‘? б) Зошто вториот пат Израелците сноселе поголема одговорност кога мрмореле околу храната, и што можеме да научиме од овој предупредувачки пример?
10 Како прво, Павле нѐ предупредил да не бидеме ‚луѓе кои копнеат по штетни работи‘ (1. Коринтјаните 10:6, НС). Тоа може да те потсети на приликата кога Израелците се жалеле на тоа што за јадење имале само мана. Јехова им испратил потполошки. Нешто слично се случило околу една година пред тоа во пустината Син, токму пред Израелците да го објават своето предание на Јехова (2. Мојсеева 16:1-3, 12, 13). Но, ситуацијата не била сосема иста. Кога им ги дал потполошките првиот пат, Јехова не ги повикал Израелците на одговорност за нивното мрморење. Но овој пат ситуацијата била поинаква. „Месото беше уште во нивните заби и уште не беше изедено, и се разгоре гневот Господов против народот, и Господ го порази народот со мошне голем пораз“ (4. Мојсеева 11:4-6, 31-34). Што се променило? Како предаден народ, тие сега сноселе одговорност. Нивниот недостиг на ценење за Јеховините подготовки ги довел до тоа да се жалат на Јехова, иако ветиле дека ќе прават сѐ што кажал тој! Поплаките против Јеховината трпеза се слични и денес. Некои не ги ценат Јеховините духовни подготовки преку „верниот и разумен роб“ (Матеј 24:45-47, НС). Но, сети се дека нашето предание бара со благодарност да задржиме на ум што сторил Јехова за нас и да ја прифатиме духовната храна што ја дава тој.
11. а) Како го извалкале Израелците своето обожавање на Јехова со идолопоклонство? б) Како може врз нас да влијае некој вид на идолопоклонство?
11 Понатаму Павле предупредил: „Не станувајте ниту идолослужители, како некои од нив“ (1. Коринтјаните 10:7). Овде апостолот очигледно се осврнал на обожавањето на теле, што се случило веднаш откако Израелците го склучиле сојузот со Јехова на планината Синај. Можеби ќе речеш: ‚Како предаден Јеховин слуга, јас никогаш нема да се впуштам во идолопоклонство‘. Меѓутоа, забележи дека од гледна точка на Израелците, тие не престанале да го обожаваат Јехова; сепак, извршиле обожавање на теле — нешто што било одвратно пред Бог. Што вклучувал овој облик на обожавање? Луѓето принеле жртви пред телето, а потоа ‚седнале да јадат и да пијат, па станале да играат‘ (2. Мојсеева 32:4-6). Денес некои можеби тврдат дека го обожаваат Јехова, но нивните животи може да се сконцентрирани не на обожавањето на Јехова, туку на уживање во работите од овој свет, а се трудат службата за Јехова да ја прилагодат на овие работи. Вистина, ова не е толку екстремно како клањањето на златно теле но, во суштина, не е многу поинакво. Да се направи некоја лична желба свој бог е далеку од живеењето според нашето предание на Јехова (Филипјаните 3:19).
12. Што учиме за одречувањето од себеси од примерот на Израелците со Ваал-Фегор?
12 Еден вид забава бил вклучен и во следниот предупредувачки пример што го споменал Павле. „Ниту, пак, да блудствуваме, како некои од нив што блудствуваа, и во еден ден загинаа дваесет и три илјади“ (1. Коринтјаните 10:8). Поттикнати од неморалните задоволства што им ги нуделе моавските ќерки, Израелците биле наведени во Ситим да го обожаваат Ваал-Фегор (4. Мојсеева 25:1-3, 9). Одречувањето од себеси за да се врши Јеховината волја подразбира да се прифатат неговите мерила за тоа што е морално чисто (Матеј 5:27-30). Во оваа ера на расипани мерила, потсетени сме на потребата да се држиме чисти од сите видови неморално однесување и да се подложиме на Јеховиниот авторитет кога треба да одлучиме што е добро, а што лошо (1. Коринтјаните 6:9-11).
13. Како ни помага примерот на Финес да разбереме што вклучува преданието на Јехова?
13 Иако многумина паднале во замката на блудството во Ситим, некои сепак живееле според преданието на Јехова што го извршиле како нација. Меѓу нив, по ревноста се истакнувал Финес. Кога видел како еден израелски поглавар доведува Мадијамка во својот шатор, Финес веднаш го зел копјето в рака и ги прободел обајцата. Јехова му рекол на Мојсеј: „Финес . . . ја одврати јароста Моја од синовите Израилеви, покажувајќи меѓу нив ревност за Мене, и Јас не ги истребив синовите Израилеви во ревноста Своја“ (4. Мојсеева 25:11). Никаква толеранција на соперништво спрема Јехова — ете што значи предание. Не смееме да дозволиме било што да го заземе во нашите срца местото коешто му припаѓа на преданието на Јехова. Нашата ревност за Јехова исто така нѐ мотивира да го чуваме собранието чисто така што нема да го толерираме сериозниот неморал, туку за тоа ќе ги известуваме старешините.
14. а) Како Израелците го искушувале Јехова? б) Како ни помага потполното предание на Јехова да не се ‚замориме‘?
14 Павле се осврнал и на еден друг предупредувачки пример: „Ни, пак, да Го искушуваме Христа, како што некои од нив Го искушуваа, и загинаа од змии“ (1. Коринтјаните 10:9). Павле овде зборувал за времето кога Израелците се жалеле од Бог пред Мојсеј кога ‚по патот паднале со духот‘ (4. Мојсеева 21:4). Дали и ти некогаш правиш таква грешка? Дали кога си се предал на Јехова, си мислел дека Армагедон е пред вратата? Дали Јеховината стрпливост била подолга отколку што си очекувал? Запомни, ние не му се предаваме на Јехова само за извесен временски период или само до Армагедон. Нашето предание продолжува засекогаш. Затоа, ‚нека не ни биде здодевно да правиме добро, зашто во свое време ќе пожнееме ако не се замориме‘ (Галатјаните 6:9).
15. а) Против кого мрмореле Израелците? б) Како нѐ мотивира нашето предание на Јехова да го почитуваме теократскиот авторитет?
15 Најпосле, Павле предупредил да не ‚роптаме‘ против наименуваните Јеховини слуги (1. Коринтјаните 10:10). Израелците жестоко мрмореле против Мојсеј и против Арон кога 10 од 12-те шпиони, кои биле испратени да ја испитаат Хананската земја, се вратиле со лоши вести. Тие зборувале дури и за тоа да го сменат Мојсеј од поглаварството и да се вратат во Египет (4. Мојсеева 14:1-4). Дали денес го прифаќаме водството што ни се дава преку дејствувањето на Јеховиниот свет дух? Гледајќи ја обилната духовна трпеза што ја дава класата на верниот и разумен роб, јасно е кого го употребува Исус за да ја дели ‚храната навреме‘ (Матеј 24:45). Нашата сесрдна предаденост на Јехова бара да покажуваме почит кон неговите наименувани слуги. Никогаш да не бидеме како некои современи мрморковци кои, така да се рече, се свртеле кон некој нов поглавар за да ги врати назад во светот.
Дали е тоа најдоброто што можам?
16. Кои прашања можеби сакаат да си ги постават предадените Божји слуги?
16 Израелците не ќе западнеле во такви жалосни грешки доколку запомнеле дека нивната предаденост на Јехова е безусловна. За разлика од тие неверни Израелци, Исус Христос до крај живеел според своето предание. Како Христови следбеници, ние го имитираме неговиот пример на сесрдна предаденост, живеејќи ‚не веќе за човечки похоти, туку според волјата Божја‘ (1. Петрово 4:2; спореди 2. Коринтјаните 5:15). Јеховина волја денес е „сите луѓе да се спасат и да ја познаат вистината“ (1. Тимотеј 2:4). За таа цел, треба да го проповедаме „ова Евангелие за царството“ пред да дојде крајот (Матеј 24:14). Колкав напор вложуваме во оваа служба? Можеби сакаме да се прашаме: ‚Дали е тоа најдоброто што можам?‘ (2. Тимотеј 2:15). Околностите се разликуваат. Јехова ќе биде задоволен да му служиме ‚според она што го имаме, а не според она што го немаме‘ (2. Коринтјаните 8:12; Лука 21:1-4). Никој не треба да суди за длабочината и искреноста на нечија предаденост. Секој треба лично да го процени обемот на сопствената предаденост на Јехова (Галатјаните 6:4). Нашата љубов кон Јехова треба да нѐ мотивира да се прашаме: ‚Како можам да го израдувам Јехова?‘
17. Каков е односот помеѓу оддаденоста и ценењето? Илустрирај.
17 Нашата оддаденост на Јехова се продлабочува додека растеме во нашето ценење кон него. Едно 14-годишно момче од Јапонија му се предало на Јехова и го симболизирало тоа со крштевање во вода. Подоцна, сакал да стекне повисоко образование и да стане научник. Никогаш не ни помислувал на полновремена служба, но како предаден слуга не сакал да го напушти Јехова и неговата видлива организација. За да ја постигне целта во својата кариера, посетувал еден универзитет. Таму видел како дипломците се принудени да го посветат сиот свој живот на нивните компании или на студиите. Се прашувал: ‚Што правам јас овде? Дали можам навистина да го следам нивниот начин на живот и да се посветам на световната работа? Зарем не сум веќе предаден на Јехова?‘ Со обновено ценење, станал општ пионер. Неговото разбирање на личното предание се продлабочило и го поттикнало да одлучи во своето срце да оди секаде каде што ќе биде потребен. Ја посетувал Школата за оспособување на слуги и добил доделба да служи како мисионер во странска земја.
18. а) Што сѐ е вклучено во нашето предание на Јехова? б) Каква награда можеме да пожнееме од нашата предаденост на Јехова?
18 Преданието го вклучува целиот наш живот. Мораме да се одречеме од себеси и „секој ден“ да го следиме Исусовиот одличен пример (Лука 9:23, НС). Бидејќи сме се одрекле од себе, ние не го молиме Јехова за отсуство. Нашите животи се прилагодуваат на начелата што тој ги поставува за своите слуги. Дури и на подрачјата каде што можеме да направиме личен избор, за нас ќе биде корисно да видиме дали го правиме најдоброто што можеме за да водиме живот предаден на Јехова. Додека му служиме секој ден, правејќи го најдоброто што можеме, ќе имаме успех како христијани и ќе бидеме благословени со насмевка на одобрување од Јехова — Оној кој е достоен за нашето сесрдно предание.
Можеш ли да објасниш?
◻ Што вклучувало преданието за Исус Христос?
◻ Зошто треба да избегнуваме да мрмориме против Јехова?
◻ На кој начин можеме да избегнеме идолопоклонството подмолно да се вовлече во нашите животи?
◻ На што треба да се сеќаваме, како помош за да не се ‚замориме‘ во вршењето на Божјата волја?
[Слика на страница 17]
На предадените христијани ‚не им е здодевно да прават добро‘