Psalmen

42 Zoals de hinde die verlangt naar de waterstromen,

Zo verlangt mijn eigen ziel naar u, o God.*+

 2 Mijn ziel dorst inderdaad naar God,+ naar de levende God.*+

Wanneer zal ik komen en voor God verschijnen?*+

 3 Mijn tranen zijn mij tot voedsel geworden, dag en nacht,+

Terwijl [men*] de gehele dag tot mij zegt: „Waar is uw God?”+

 4 Aan deze dingen wil ik denken, en ik wil mijn ziel in mij uitstorten.+

Want ik placht mij voort te bewegen in de dichte drom,

Ik placht langzaam voor hen uit te lopen naar het huis van God,*+

Met de stem van vreugdegeroep en dankzegging,+

Van een feestvierende menigte.+

 5 Waarom zijt gij wanhopig, o mijn ziel,+

En waarom zijt gij onstuimig in mij?+

Wacht op God,+

Want ik zal hem alsnog prijzen als de grootse redding* van mijn persoon.*+

 6 O mijn God,* mijn eigen ziel is wanhopig in mij.+

Daarom denk ik aan u,+

Vanuit het Jordaanland en [vanaf] de toppen van de He̱rmon,*+

Vanaf de kleine berg.*+

 7 Waterdiepte roept tot waterdiepte*

Bij het geluid van uw [water]stromen.*

Al uw brandingen en uw golven+ —

Over mij zijn ze heen geslagen.+

 8 Overdag zal Jehovah zijn liefderijke goedheid* gebieden,+

En ’s nachts zal zijn lied bij mij zijn;+

Er zal een gebed zijn tot de God van mijn leven.*+

 9 Ik wil tot God, mijn steile rots,+ zeggen:

„Waarom zijt gij mij vergeten?+

Waarom loop ik bedroefd rond wegens de onderdrukking van de vijand?”+

10 Met moord tegen mijn beenderen hebben zij die van vijandschap jegens mij blijk geven, mij gesmaad,+

Terwijl zij de gehele dag tot mij zeggen: „Waar is uw God?”+

11 Waarom zijt gij wanhopig, o mijn ziel,+

En waarom zijt gij onstuimig in mij?+

Wacht op God,+

Want ik zal hem alsnog prijzen als de grootse redding van mijn persoon* en als mijn God.*+