11 „Het spijt mij werkelijk+ dat ik Saul als koning heb doen regeren, want hij heeft zich van het volgen van mij afgekeerd+ en mijn woorden niet ten uitvoer gebracht.”+ En het bedroefde Sa̱muël,*+ en hij bleef de hele nacht tot Jehovah roepen.+

4 Wee de zondige natie,+ het volk zwaarbeladen met dwaling, een zaad van boosdoeners,+ verderfelijke zonen!+ Zij hebben Jehovah verlaten,+ zij hebben de Heilige I̱sraëls met minachting bejegend,+ zij hebben zich achterwaarts gekeerd.+

17 Daarom zal Jehovah* zich zelfs over hun jonge mannen niet verheugen,+ en ten aanzien van hun vaderloze jongens en hun weduwen zal hij geen barmhartigheid tonen; want allen zijn zij afvalligen+ en boosdoeners en elke mond spreekt zinneloosheid. Met het oog op dit alles heeft zijn toorn zich niet afgewend, maar zijn hand is nog steeds uitgestrekt.+

13 ’want er zijn twee slechte dingen die mijn volk heeft gedaan: Mij, de bron van levend water,+ hebben zij verlaten,+ om zichzelf regenbakken uit te houwen, gebroken regenbakken, die het water niet kunnen houden.’

12 Past op, broeders, dat er zich in niemand van U ooit een goddeloos, ongelovig* hart ontwikkelt, doordat hij zich terugtrekt* van de levende God,+

38 „Maar mijn rechtvaardige zal wegens geloof leven”+ en „indien hij terugdeinst, heeft mijn ziel geen behagen in hem”.+