Op zoek naar een kerk die haar geestelijke behoeften bevredigde
VELE oprechte mensen die het verlangen hebben God te behagen en hun geestelijke behoeften te bevredigen, hebben zich om hulp tot de kerken der christenheid gewend. Uiteindelijk bemerken zij echter dat de kerk zich meer interesseert voor geld dan dat ze zich erom bekommert de geestelijke behoeften van haar lidmaten te bevredigen. Een vrouw die tot het besef kwam dat dit met haar kerk het geval was, begon naar iets beters te zoeken. Zij vertelde haar ervaring op een kringvergadering van Jehovah’s getuigen die vorig jaar december in Seymour, in de Amerikaanse staat Indiana, werd gehouden:
„Ik was ongeveer dertien jaar oud toen ik van catechisatie afkwam en in de Presbyteriaanse Kerk werd gedoopt. Deze religie schonk mij echter geen werkelijke geestelijke voldoening. Zij trokken de bijbel in twijfel door te zeggen dat de vloed uit Noachs tijd niet werkelijk over de hele aarde was gekomen. Het was niet moeilijk te zien dat de kerk meer belangstelling voor geld dan voor haar leden had.
Mijn ouders namen het niet zo nauw met religie en vonden het daarom goed dat ik met mijn vriendinnen naar andere kerken ging. Ik begon naar iets beters dan het presbyterianisme te zoeken, ja, naar een religie die zich meer interesseerde voor de mensen dan voor hun geld.
Een poosje dacht ik dat de Rooms-Katholieke Kerk iets te bieden had. Ik had echter niet veel tijd nodig om te beseffen dat wij niet tot levenloze afgoden mogen bidden en dat de middelaar tussen God en de mensen niet de paus van Rome is (1 Tim. 2:5). Ik bleef dus zoeken. Ik denk dat ik wel een tiental of meer verschillende religies persoonlijk heb onderzocht: de joodse godsdienst, het mohammedanisme, het methodisme, het lutheranisme en het hindoeïsme, om er maar enkele te noemen. Ik deed zelfs een beetje aan spiritisme met zijn ESP en ’Ouija’-borden om iets te vinden, zonder precies te weten wat.
Een van mijn vriendinnen probeerde mij via het baptisme te ’redden’, maar ook in deze kerk vond ik geen enkele geestelijke voldoening. Niettemin bleef ik erheen gaan ondanks het feit dat zij mij vertelden dat ik naar een brandend hellevuur zou gaan als ik hun geen tiende van mijn geld gaf. Ik verenigde mij tot op zekere hoogte met het baptisme tot het carnaval in 1969. Mijn ’geredde’ vriendin handelde tijdens dat feest niet zo ’gered’. Zij gebruikte de verontschuldiging ’eens gered altijd gered’, zoals het baptisme leert. De baptisten zeiden altijd dat ik mijn bijbel diende te lezen, wat ik ook deed. Ik vond het echter heel vreemd dat ik daarin veel van hun leerstellingen niet kon vinden.
Tegen de tijd dat ik in mei naar Cincinnati terugkeerde, had ik een min of meer agnostische zienswijze aangekweekt en ik had niet echt zin om de bijbel te bestuderen. Toen kwamen er echter twee jongemannen die getuigen van Jehovah waren bij mij aan de deur en boden mij een boek aan waarin de bijbel werd uitgelegd. Ik nam het boek en aanvaardde ook hun aanbod een uur per week bij mij thuis te komen om mij te helpen de bijbel te leren kennen. Toch stond ik sceptisch tegenover hetgeen zij mij probeerden te leren. Zelfs toen ik erin toestemde een van hun vergaderingen in de plaatselijke Koninkrijkszaal bij te wonen, was ik niet al te enthousiast over het vooruitzicht, totdat ik er kwam.
Een van de eerste dingen die ik dadelijk opmerkte, was dat de Getuigen belangstelling hadden voor mij en niet voor mijn geld. Zelfs op hun vergaderingen onderwezen zij mij rechtstreeks uit de bijbel. Zij bezaten iets wat ik nog nooit eerder had gevonden en ik wilde er deel van uitmaken. Ja, ik wilde erop uit gaan en anderen erover vertellen, hetgeen ik ten slotte ook deed.
Het is niet eenvoudig geweest, want Satan de Duivel heeft vele dingen gebruikt om te trachten mij ermee te doen ophouden Jehovah God op de juiste wijze te dienen. Hij zette mijn vrienden, mijn gezin en mijn verwanten tegen mij op. Niettemin heb ik de ware religie gevonden en is aan mijn geestelijke behoeften voldaan. Met Jehovah’s hulp ben ik zover gekomen, want morgen zal ik de vreugde ervaren mijn opdracht aan hem te symboliseren door in water te worden gedoopt.”
Deze vrouw werd de volgende morgen gedoopt en thans verheugt zij zich tot de velen te behoren die de ware God, Jehovah dienen. Hebt ook u bemerkt dat uw kerk geen bron van geestelijke voldoening is? Heeft het u pijnlijk getroffen te bemerken dat de belangstelling van uw kerk naar uw geld en niet naar uw geestelijke welzijn uitgaat? Waarom zou u Jehovah’s getuigen dan niet opzoeken en hun uw bijbelse vragen voorleggen? Vreugdevolle geestelijke voldoening staat u te wachten!