Wat een getuigenis is er door Gilead opgebouwd!

DIT jaar was het op 7 maart voor de vijftigste klas van de Wachttoren Bijbelschool Gilead de diploma-uitreikingsdag. De gebeurtenis had plaats in de Congreszaal van Jehovah’s getuigen in de stad New York. Het was een opmerkenswaardige gelegenheid omdat het aantal afgestudeerden van de School de 5000 had overschreden. In totaal hebben nu 5037 personen de speciale zendelingenopleiding van Gilead ontvangen.

Het graduatieprogramma, dat de hele dag duurde, was zeer opwindend. Een aantal sprekers, met inbegrip van de president en de vice-president van het Wachttorengenootschap, N. H. Knorr en F. W. Franz, gaf voortreffelijke raad uit de Schrift. Elk van de vijftig afgestudeerden ontving vervolgens het diploma van de School, te zamen met een diensttoewijzing in het buitenlandse veld. Zij waren van acht landen gekomen en werden naar negentien landen uitgezonden.

In de loop van de middag voerden de afgestudeerden zelf een voortreffelijk muzikaal programma alsmede een ontroerend bijbels drama op. Dit drama, dat rond het thema „Jehovah zegent de loyalen” was opgebouwd, zorgde voor een passend hoogtepunt van een dag die de 1999 bevoorrechte bezoekers zich nog lang zullen herinneren.

Bij veel aanwezigen riep de diploma-uitreiking aan de studenten van de vijftigste klas herinneringen op aan achtentwintig jaar geleden toen op 1 februari 1943, midden in de Tweede Wereldoorlog, de School voor het eerst werd geopend. Bij die gelegenheid zette N. H. Knorr, de president van de School, het doel uiteen dat de School hoopte te verwezenlijken. Dit doel was — en wij halen hier aan wat hij toen zei — „bedienaren van het evangelie op te leiden die, door de onverdiende goedheid van de Heer, in alle delen van de wereld een GETUIGENISHOOP voor het Koninkrijk en voor de rechtvaardiging van Jehovah’s naam zullen opbouwen. . . . Wij geloven dat er, overeenkomstig de naam van deze plaats [Gilead], een ’getuigenishoop’ hiervandaan naar alle delen van de wereld zal uitgaan en dat een dergelijk getuigenis als monument tot heerlijkheid van God zal dienen”.

Hiermee werd inderdaad een verheven en edel doel aangekondigd, maar zou het ooit verwezenlijkt kunnen worden? Sommigen hebben zich dit wellicht afgevraagd toen er in de loop van 1943 en 1944 afgestudeerden van die eerste klas slechts naar Costa Rica, Cuba, Mexico en Puerto Rico werden uitgezonden. In het dienstjaar 1945 gingen echter andere afgestudeerden van de School naar Alaska, Brazilië, Brits Honduras, Canada, Chili, de Dominicaanse Republiek, Guatemala, Haïti, Nicaragua, Panama en Uruguay.

Naarmate er meer Gileadieten afstudeerden, trokken zij naar Afrika, Europa, Azië en vele eilandgebieden overal op aarde. Tegen het einde van 1949 waren zij in meer dan tachtig verschillende landen druk bezig getuigenis te geven over Gods koninkrijk. In de jaren vijftig werden er nog meer van hen uitgezonden naar bijna vijftig andere landen, en sinds 1960 hebben nog eens dertig andere landen voordeel getrokken van de aanwezigheid van deze speciaal opgeleide bedienaren van het evangelie. Tegen het einde van het dienstjaar 1970 waren er naar in totaal 159 landen afgestudeerden van de Gileadschool uitgezonden.

In ongeveer veertig van deze landen werd vóór de komst van deze zendelingen heel weinig of geen getuigenis gegeven. Hier en daar werden soms enkele geïsoleerde verkondigers van Gods koninkrijk aangetroffen, maar het geven van een grondig en goedgeorganiseerd getuigenis dateert vanaf de komst van Gilead-afgestudeerden. Tot deze landen behoorden Bolivia, Colombia, de Dominicaanse Republiek, El Salvador, Ivoorkust, Guatemala, Haïti, IJsland, Israël, Korea, Laos, Madagascar, de Nederlandse Antillen, Nicaragua, Peru, Portugal, Senegal, Singapore, Venezuela en Vietnam.

De „getuigenishoop” in sommige van deze landen is in één woord fenomenaal geweest. Neem Nicaragua eens als voorbeeld van deze groei. Toen daar in 1945 voor het eerst twee afgestudeerden van de School arriveerden, waren er in het geheel geen getuigen van Jehovah in het land. In dit afgelopen jaar was er echter een hoogtepunt van 1446 personen die als actieve bedienaren van het evangelie bericht inleverden, te zamen met 21 zendelingen. Of beschouw eens wat er in Korea is gebeurd. In 1949, toen daar twee afgestudeerden van Gilead arriveerden, waren er slechts 13 Koninkrijksverkondigers. Maar wat een groei in de laatste twintig jaar — 12.267 Getuigen, te zamen met 18 zendelingen, die in 1970 bericht inleverden!

Er is nog steeds een aantal landen waar bedienaren van het evangelie die op Gilead zijn opgeleid niet hebben kunnen binnenkomen. Rusland en zijn satellietstaten achter het IJzeren Gordijn zijn hevig gekant tegen de activiteit van zelfs hun eigen burgers die Jehovah’s glorierijke Messiaanse koninkrijk als ’s mensen enige hoop op vrede en voorspoed bekendmaken.

Op het ogenblik dienen afgestudeerden van Gilead in slechts 124 landen. Dit komt voornamelijk door de vijandige houding van sommige regeringen jegens de activiteit van Jehovah’s christelijke getuigen, welke houding duidelijk blijkt uit de uitwijzing van de in die landen reeds verblijvende zendelingen. Eén voorbeeld hiervan vond plaats in communistisch China toen de twee afgestudeerden van de School die in 1947 naar Sjanghai gingen, in 1958 op grond van verzonnen beschuldigingen werden gearresteerd. Na gevangenisstraffen van vijf en zeven jaar te hebben uitgezeten, werden zij uit het land gezet. Zendelingen van Gilead zijn ook uit Burma, Cameroun, Gabon, Madagascar, Malawi, Zambia en andere landen gezet, tot schande van die regeringen.

Toen de eerste klas van Gilead op 23 juni 1943 afstudeerde, waarschuwde N. H. Knorr dat deze gezanten van Christus’ Koninkrijksregering dergelijke ervaringen konden verwachten. „De weg die voor ons ligt”, zo verklaarde hij, „is misschien nog lang; het is wellicht een moeilijke weg. Wij zijn er zeker van dat het een moeilijke weg zal zijn, maar hij zal niet al te lang zijn. Hij zal niet zo lang zijn als de weg die Abraham moest gaan, of Mozes, of de andere profeten . . . Maar wanneer dat ook mag zijn, laat de beproeving van jullie geloof geduld en volharding bewerken, opdat jullie, in rechtschapenheid en te allen tijde de wil van God doende, onberispelijk mogen worden bevonden, . . . nimmer te kort zullen schieten in ijver, toewijding en gehoorzame krachtsinspanning.”

President Knorr verwees vervolgens naar wat de bijbelschrijver Jakobus (1:5) over wijsheid zei. „Als iemand van jullie onder de beproevingsvolle omstandigheden die ongetwijfeld over jullie zullen komen, in wijsheid te kort schiet, heb dan geloof in de Bron van wijsheid en beroep je op Hem.” Het is interessant om op te merken dat president Knorr ter gelegenheid van de meest recente diploma-uitreiking opnieuw wijsheid als zijn thema koos, namelijk uit hetzelfde boek van Jakobus: „Wie is wijs en verstandig onder u?” — Jak. 3:13.

Wat een vreugde is het voor de meer dan de helft van de 5000 afgestudeerden die nog in hun toewijzingen zijn, te zien hoe Jehovah dit predikingswerk rijkelijk heeft gezegend! Vooral geldt dit voor de meer dan vijfendertig van de vierennegentig zendelingen uit de eerste klas van Gilead die nog steeds getrouw in hun toewijzing volharden. Zij hebben gezien hoe de minder dan 110.000 lofprijzers van Jehovah die er in 1943 over de hele wereld waren, in 1970 tot dertien maal dat aantal — namelijk tot 1.483.430 — zijn toegenomen!

Weliswaar is deze groei niet alleen het gevolg geweest van de krachtsinspanningen van de afgestudeerden. Een realistischer maatstaf om de uitwerking van de School op het werk te beoordelen, zou de ontzaglijke toeneming van het aantal landen zijn dat door de Getuigen is bereikt. In 1943 leverden slechts 55 landen bericht in, vergeleken met 206 landen in 1970! Wat „een GETUIGENISHOOP voor het Koninkrijk en voor de rechtvaardiging van Jehovah’s naam” is dit geweest! Door de kracht en zegen van Jehovah vervult de Gileadschool stellig haar doel.

[Illustratie op blz. 24]

Afgestudeerden van de vijftigste klas van de Wachttoren Bijbelschool Gilead

50th Class March 1971

In onderstaande lijst zijn de rijen genummerd van voren naar achteren, en de namen in elke rij verwijzen naar de studenten in volgorde van links naar rechts.

(1) Schmidt, H.; Theiser, R.; Jepsen, I.; Shiroma, J.; Shiroma, S.; Jakobsen, B.; Hake, U.; Claesson, B. (2) Tsutsui, E.; Sjoberg, K.; Pauschack, M.; Kober, I.; Lathrop, T.; Bleckmann, G.; Schlosser, I.; Hansen, M. (3) Pauschack, K.; Hoder, A.; Wedig, M.; Crepaz, D.; Jeppesen, K.; Jespersen, A.; Luddecke, U.; Chewning, J. (4) Fleck, G.; Buis, J.; Lathrop, G.; Wedig, N.; Weyand, J.; Bruun, F.; Crepaz, L.; Schlosser, W.; Claesson, E. (5) Buis, J.; Foerster, R.; Duncan, R.; Schachner, W.; Rasonsky, A.; Nielsen, N.; Chewning, M.; Gournon, W. (6) Carr, M.; Jespersen, H.; Seidl, H.; Hockett, J.; Selling, U.; Hilton, J.; Zillner, C.; McNeil, L.; Morris, D.