Wat kan een vrouw doen?
VROUWEN stellen die vraag vaak met wanhoop in hun stem. Zij schijnen hun huwelijksproblemen eenvoudig niet zelf te kunnen oplossen.
Deze vrouwen vormen helaas geen uitzondering. Zij schijnen thans in de meerderheid te zijn — een gevolg van wat de psycholoog Israel Charny „de bijna rampzalige staat” noemt waarin de meeste huwelijken verkeren.
Het zal voor velen daarom een blijde tijding zijn te horen dat er, ondanks de ernst van gezinsproblemen, een manier is om ze met succes aan te pakken. Door de oorsprong van het huwelijk te beschouwen, wordt er veel licht op zowel de problemen als de oplossing geworpen.
Waar het huwelijk zijn oorsprong vond
Velen zijn van mening dat het huwelijk van menselijke oorsprong is, dat het op de een of andere manier in het verre verleden door mensen is uitgewerkt. Maar deze gedachte is nu juist de oorzaak van de huidige rampzalige ineenstorting van het gezinsleven. Waarom zeggen wij dit?
Omdat hierdoor de meest voortreffelijke raad over huwelijksproblemen als onbelangrijk terzijde wordt geschoven. Het huwelijk is in werkelijkheid van veel hogere oorsprong. De Almachtige God zelf heeft de eerste man en vrouw geschapen, hun het voortplantingsvermogen gegeven en hen in het huwelijk verbonden. God heeft in de bijbel ook instructies laten optekenen over de wijze waarop men een succes van het huwelijk kan maken. Als deze instructies nauwgezet opgevolgd worden, zal men zich verheugen in een geslaagd huwelijk.
Kan de bijbel werkelijk helpen?
Sommige personen werpen tegen dat de mensen reeds lang de bijbel bezitten maar dat hun huwelijk toch een mislukking is geweest. Zij zeggen dat het stijgende echtscheidingscijfer toegeschreven moet worden aan het feit dat minder echtparen in een ongelukkig huwelijk berusten.
In dit argument schuilt heel veel waars. Miljoenen ongelukkig getrouwde mensen bezitten inderdaad de bijbel, maar hebben zij hem ook gelezen? En wat nog belangrijker is: hebben zij de beginselen ervan in hun leven toegepast? Het is een eenvoudig vaststaand feit dat de raad van de bijbel reeds veel echtparen heeft geholpen hun gezinsproblemen op te lossen.
Als u een gelukkig huwelijk wilt hebben, is het verstandig gezinsproblemen op zijn minst te onderzoeken in het licht van wat dit boek de bijbel zegt.
Wanneer seks een probleem vormt
Seks wordt over het algemeen een van de grootste problemen in het huwelijk genoemd. Dit is vaak aan onrealistische opvattingen te wijten die door nieuwsmedia krachtig gesteund worden. In populaire boeken, tijdschriften en films worden mensen ’verliefd’ op elkaar en leven daarna ’nog lang en gelukkig’. Ook in de literatuur wordt de nadruk op seksuele geneugten gelegd en worden vaak verwachtingen geschept boven die waaraan de werkelijkheid voldoet.
Als illustratie verklaarde een jonge vrouw: „Ik geloof dat ik in seks de psychedelische honderdduizend zag die de hele wereld als een speelautomaat doet oplichten. Ik bedoel, het was goed, maar ik dacht steeds maar: ’Is dat nu alles? Is dat nu werkelijk alles?’”
De vrouw dacht overheersend aan haar eigen seksuele genot. Zij was niet bevredigd. Dit is de klacht van veel vrouwen — dat hun man hen seksueel niet bevredigt. Wat kan een vrouw in zo’n geval doen? Kan zij tot een grotere bevrediging komen? Zegt de bijbel iets waardoor zij wordt geholpen?
Let op de rechtstreekse aanmoediging die daarin wordt gegeven: „Laat de man zijn vrouw geven wat haar toekomt, maar laat ook de vrouw hetzelfde doen ten opzichte van haar man. Onthoudt het elkaar niet, behalve met onderling goedvinden.” — 1 Kor. 7:3, 5.
Om wie te behagen dient het een huwelijkspartner volgens deze bijbelse raad in de eerste plaats te gaan? Zichzelf, zoals in het geval van bovengenoemde vrouw? Neen, maar veeleer zijn of haar huwelijkspartner. Het hieraan ten grondslag liggende bijbelse beginsel is dat van overgave, van geven. Het welzijn en het genot van de huwelijkspartner, niet het eigen ik, staan terecht op de voorgrond. Dit is in overeenstemming met de verdere bijbelse beginselen: „Laat een ieder niet zijn eigen voordeel blijven zoeken, maar dat van de ander.” „De liefde . . . zoekt niet haar eigen belang.” — 1 Kor. 10:24; 13:4, 5.
Maar hoe kan een vrouw door te trachten haar man te behagen meer bevrediging ontvangen? Welnu, het genot dat men uit de seksuele gemeenschap put, is grotendeels afhankelijk van de geest en het hart. Als vrouwen seksuele omgang dus als een gelegenheid beschouwen om hun diepe liefde voor hun man te tonen, bemerken zij, als bijkomstig gevolg, vaak dat zij er zelf meer van genieten. Vaak ontspant een vrouw zich als zij niet in de eerste plaats aan haar eigen gewaarwordingen denkt. Alle wrevel die zij misschien gekoesterd heeft, smelt weg, en het natuurlijke gevolg is dat zij het persoonlijke genot ontvangt dat zij eigenlijk van de huwelijksdaad verlangt.
De grootste onderwijzer die ooit op aarde heeft geleefd, Jezus Christus, wees erop dat iets van zichzelf geven, iemand op zijn of haar beurt voldoening zal schenken. Hij zei: „Het is gelukkiger te geven dan te ontvangen.” Dit beginsel is in verband met het intieme huwelijksleven herhaaldelijk waar gebleken. — Hand. 20:35.
Bovendien zal het toepassen van de bijbelse raad de bevrediging van de vrouw in de hand werken door de uitwerking die dit op haar man heeft. Meer dan iets anders zal dit hem ertoe aanzetten onzelfzuchtiger jegens haar te gaan handelen en meer rekening te houden met haar behoeften en verlangens. Dit is in veel huwelijken gebeurd. Wie het initiatief in geven neemt, ontvangt dienovereenkomstig terug. — Luk. 6:38.
De bijbel spoort dus aan tot onzelfzuchtigheid en liefde bij het vervullen van de huwelijksplicht. Tracht dit in de praktijk te brengen en zie dan eens of u hierdoor ten slotte geen grotere bevrediging uit de echtelijke gemeenschap ontvangt.
Indien het echtgenoten aan initiatief ontbreekt
Dr. Rebecca Liswood, een huwelijksraadgeefster met meer dan twintig jaar ervaring, legde de vinger op nog een voornaam huwelijksprobleem door te verklaren: „Veel van mijn cliënten klagen over de zwakheid en besluiteloosheid van hun man.”
Misschien is dit ook uw klacht. Het kan zijn dat uw man in gebreke blijft zijn gezinsverantwoordelijkheden op zich te nemen zoals hij volgens u dient te doen. Wat kunt u hieraan doen?
Opnieuw verschaft de bijbel hulp. Daaruit blijkt dat man en vrouw met enigszins verschillende eigenschappen en verantwoordelijkheden werden geschapen, opdat hun verbintenis tot wederzijds geluk zou bijdragen. Na de mens te hebben geschapen, zei de Schepper: „Ik zal een hulp voor hem maken, als zijn tegenhanger.” — Gen. 2:18.
De twee werden dus geschapen om samen te zijn; hun hoedanigheden wogen tegen elkaar op of vulden elkaar aan. Ieder werd met een behoefte geschapen waarin de ander voorzag. Zo werd de vrouw als een hulp voor haar man gemaakt en in overeenstemming met die rol geeft de bijbel de aansporing: „Laten vrouwen onderworpen zijn aan hun man . . . want de man is het hoofd van zijn vrouw” (Ef. 5:22, 23). Dit is praktisch, want als er geen hoofd in het gezin is, is er meestal disharmonie en verwarring.
’Maar dat is nu juist het probleem’, zegt u misschien. ’Mijn man kwijt zich niet van zijn verantwoordelijkheid als hoofd; hij neemt niet de leiding.’ Maar hebt u erover nagedacht waarom hij dit niet doet? Zou uw eigen houding medeschuldig aan het probleem kunnen zijn?
Het is thans gewoon geworden dat vrouwen agressief zijn en met mannen wedijveren. Bent ook u, evenals dit met andere vrouwen het geval is, enigermate met deze geest besmet? Dr. Liswood zei dat, ook al beseffen haar cliënten het misschien niet, hun „eigen agressieve tactiek” vaak een bron van gezinsproblemen vormt.
Veel mannen worden afgestoten als vrouwen de leiding nemen. Hun reactie is misschien: ’Als zij de lakens wil uitdelen, best, laat haar dan haar gang maar gaan.’ Het kan zijn dat het niet uw bedoeling is onafhankelijk van uw man te handelen, maar hij denkt misschien dat dit wel zo is.
U bent misschien van mening dat u wel gedwongen bent de leiding te nemen, aangezien uw man dit eenvoudig niet zal doen. Maar zou u meer kunnen doen om hem aan te moedigen zijn juiste rol in het gezin te vervullen? Vraagt u hem om suggesties en raad? Geeft u te kennen dat u voor leiding naar hem opziet? Vermijdt u het op welke wijze maar ook hetgeen hij doet te kleineren? Als hij in kleine dingen de bereidheid toont beslissingen of de leiding in gezinsaangelegenheden te nemen, uit u hiervoor dan waardering? Of gaat u tegen zijn beslissingen in?
Als u er werkelijk aan werkt de u door God toebedeelde rol in het huwelijk te vervullen, zal uw man waarschijnlijk de zijne op zich gaan nemen en dit zal bijdragen tot ware vrede en waar geluk in het gezin.
Als de communicatie verbroken raakt
Nog een klacht, misschien de meest algemene die door vrouwen wordt geuit, luidt ongeveer als volgt: ’Mijn man was tijdens onze verkering attent, maar dat is hij nu niet meer. Hij is bijna nooit thuis en àls hij al thuis is, doet hij geen moeite om tegen me te spreken.’
Wordt het welzijn van uw gezin door een communicatieprobleem bedreigd? Dit behoeft niet zo te zijn, want de bijbel helpt echtparen de dingen realistisch te bezien.
De bijbel doet bijvoorbeeld uitkomen dat wij allen onvolmaakt zijn. „Wij allen struikelen vele malen”, zegt de bijbel. „Indien iemand in woorden niet struikelt, die is een volmaakt man” (Jak. 3:2). Is het dan dus realistisch in het huwelijk volmaakte overeenstemming in woord en daad te verwachten? Denk eens terug: Was de omgang met uw broers en zusters, schoolvriendinnen of eventuele kamergenoten volmaakt, zonder dat er ooit een hard woord tussen u viel? Als dit niet zo is, waarom verwacht u dan dat de omgang met uw huwelijkspartner volmaakt is?
Wees niet verbaasd als bepaalde meningsverschillen of uitlatingen aanleiding tot problemen geven. Onderstel niet, zoals sommige vrouwen klaarblijkelijk doen, dat een woordenstrijd of geschil bewijst dat ’hij niet meer van u houdt’. Tracht het probleem objectief aan te pakken. U voelt zich misschien wel diep gekwetst, maar probeer niet in de eerste plaats aan uw eigen gekwetste gevoelens te denken of aan hoe u het hem betaald kunt zetten. Dit zal het probleem alleen maar vergroten. Denk er liever over na wat er gedaan kan worden om de moeilijkheid uit de weg te ruimen. Doe dit meteen. Denk aan de raad van de bijbel: „De liefde . . . wordt niet geërgerd. Ze rekent het kwade niet aan.” — 1 Kor. 13:4, 5.
Analyseer uw eigen gedrag. Bent u misschien gedeeltelijk schuldig? Zou u bijvoorbeeld in een of ander opzicht nagelaten kunnen hebben de schriftuurlijke vermaning ter harte te nemen: „De vrouw . . . moet diepe achting voor haar man hebben”? (Ef. 5:33) „Diepe achting” zal een vrouw alles doen vermijden wat het misnoegen van haar man tot gevolg zou hebben. De oorzaak van de ontoeschietelijkheid van een echtgenoot is vaak in dit gebrek aan het tonen van achting gelegen.
Veel echtgenoten worden weggejaagd door het gevit van een twistzieke vrouw (Spr. 25:24; 27:15). In één geval zei een gescheiden man: „Weet u waarom Estelle en ik ten slotte uit elkaar zijn gegaan? Zij moest altijd ten koste van alles gelijk hebben. . . . Als er iets verkeerd ging, zei zij steevast: ’Ik heb het je nog zo gezegd!’” Zorgt u ervoor zulke uitdrukkingen die blijk zouden geven van gebrek aan achting voor uw man te vermijden?
„Diepe achting” kan ook uit het uiterlijk van een vrouw blijken. Tracht u er aantrekkelijk voor uw man uit te zien? Zou hij u voor u getrouwd was, zijn blijven bezoeken als u niet meer aandacht aan uw uiterlijk en persoonlijke hygiëne had geschonken dan u thans doet? Hoe staat het met uw huis? Wordt het netjes en schoon gehouden? Worden de maaltijden smakelijk bereid? Als hij thuiskomt, verwelkomt u hem dan met oprechte genegenheid? Achting voor uw man omvat dat u nauwkeurig aandacht aan al deze dingen besteedt.
Wat de vaak gehoorde klacht betreft, ’Hij spreekt niet meer tegen me’, zei een vrouw: „De belangrijkste reden waarom mannen niet met hun vrouw spreken is eenvoudig dat wij zulke slechte luisteraarsters zijn.” Is dit met u het geval? Valt u in de reden, bladert u door een tijdschrift of luistert u naar iets anders wanneer uw man spreekt? Gebrek aan belangstelling voor zijn meningen en gevoelens geeft stellig geen blijk van „diepe achting”.
Door uw gedrag in het licht van bijbelse raad te analyseren, ziet u misschien dingen die u kunt doen om de wijze waarop u gezinsproblemen aanpakt te verbeteren. Het toepassen van Gods onderricht heeft duizenden in verstoorde huisgezinnen tevredenheid en geluk gebracht.
Indien echtgenoten niet gunstig reageren
Maar als ondanks alle krachtsinspanningen van een vrouw haar man haar het leven toch moeilijk blijft maken? Dan kan een christelijke vrouw nog altijd veel voldoening hebben, want, zoals de bijbel opmerkt: „Indien gij . . . wanneer gij het goede doet en lijdt, het verduurt, dát is aangenaam bij God.” — 1 Petr. 2:20.
In zulk lijden heeft Jezus Christus zelf het voorbeeld gesteld, daar het bijbelverslag vervolgens opmerkt: „Wanneer hij werd beschimpt, ging hij niet terugschimpen. Wanneer hij leed, ging hij niet dreigen, maar hij bleef zich toevertrouwen aan degene die rechtvaardig oordeelt. . . . Evenzo gij vrouwen, weest aan uw eigen man onderworpen.” — 1 Petr. 2:23–3:1.
Zeker, dit is misschien niet altijd gemakkelijk, evenmin als het voor Jezus gemakkelijk was om nederig vervolging te verduren. Niettemin is een „ongelovige man” te hebben geen reden tot echtscheiding (1 Kor. 7:13). Maar evenals in het geval van Jezus, kan een vrouw in haar rechtschapen gedrag gesterkt worden door de tevredenheid en voldoening die voortvloeien uit de wetenschap dat zij doet wat de Almachtige God behaagt. En zij kan ervan verzekerd zijn dat haar getrouwheid door God in zijn rechtvaardige nieuwe samenstel gedacht en beloond zal worden. — 2 Petr. 3:13; Openb. 21:3, 4.
Meer kan een vrouw dus niet doen om gezinsproblemen met succes aan te pakken. Om problemen vollediger op te lossen, heeft zij de medewerking van haar man nodig.