Geloof in Gods zorg keert levens ten goede

VEEL mensen ervaren hun leven als ongelukkig en doelloos. Zij menen dat God geen belangstelling voor hen heeft, maar door een zorgvuldige studie van de bijbel is een groeiend aantal mensen geholpen hun kijk op het leven te veranderen. Zij zijn ervan overtuigd geraakt dat God zich inderdaad om de mensheid bekommert en dit heeft hun veel vreugde verschaft.

Van somberheid en wanhoop bevrijd

Een achttienjarige jongeman in Costa Rica werd getroffen door een ziekte welke de dokters niet konden thuisbrengen. Zijn toestand werd geleidelijk slechter. Terwijl hij eerst nog met krukken kon lopen, moest hij spoedig metalen beugels hebben en ten slotte kwam hij in een rolstoel terecht.

Over de invloed die dit op hem had, vertelt deze jongeman: „Omdat ik me in zo’n wanhopige situatie bevond, was ik dikwijls dronken. Ik had genoeg van het leven en, eerlijk gezegd, had ik geen werkelijk geloof in God. Ik dacht dat Hij voor mijn toestand verantwoordelijk was. Vaak zei ik: ’Mijn God, laat mij toch sterven.’ Dikwijls dacht ik erover mezelf het leven te benemen en bij één gelegenheid heb ik dat zelfs geprobeerd. Ik had wat glas vermalen en stond op het punt dit met iets anders door te slikken toen er een vriend binnenkwam en mij tegenhield.”

Later ging deze jongeman bij zijn broer inwonen. Door zijn schoonzuster, een van Jehovah’s getuigen, werd zijn aandacht op de bijbel gericht en op de grootse hoop op een leven zonder ziekte en dood welke daarin, voor hen die rechtvaardigheid liefhebben, wordt uiteengezet. Hij begon toen met de Getuigen de bijbel te bestuderen. Na verloop van tijd veranderde zijn kijk op het leven volkomen omdat hij ging beseffen dat niet God, maar menselijke onvolmaaktheid de oorzaak van zijn toestand was.

Thans vindt hij als een gedoopte Getuige veel vreugde in een leven in overeenstemming met Gods wil. Hij probeert niet langer aan zijn problemen te ontsnappen door zich aan alcoholische dranken te buiten te gaan. Over zijn omgang met de andere Getuigen merkt hij op: „Binnen de gemeente voel ik mij nuttig en vind ik genegenheid en liefde.”

Geholpen op te houden met een leven van misdaad

Sommige mensen volgen, ofschoon zij niet door ziekte getroffen zijn, een handelwijze die volslagen wetteloos is en die hun alleen maar moeilijkheden bezorgt. Dit overkwam een jonge man in de Amerikaanse staat Minnesota. Hij had het punt bereikt waarop hij meende dat hij niets meer had om voor te leven. Hij vertelt:

„Op zestienjarige leeftijd begon ik in restaurants te werken en tevens drugs te gebruiken en te verhandelen. Door mijn werk in het restaurant leerde ik bovendien leden van een misdaadsyndicaat kennen. Onder de indruk van de macht die zij op andere mensen hadden, werd het mijn vurige wens een Maffialeider te worden. Alles maakte ik aan dat doel ondergeschikt, ik schafte me zelfs een pistool aan en droeg dit altijd bij mij.

Na verloop van tijd raakte ook mijn broer aan drugs verslaafd. Samen gingen wij auto’s en kleding stelen. Ik redeneerde dat degenen van wie wij stalen, de dingen die wij wegnamen toch niet echt nodig hadden. Tegelijkertijd meende ik werkelijk goed te doen want soms gaf ik gestolen voorwerpen aan mijn moeder, zuster en vrienden.

Later begon ik ’versneden’ drugs te verhandelen en kwam onder druk te staan van zowel ’pushers’ als kopers. Toen zij het bedrog ontdekten, eisten zij geld. Dit leidde ertoe dat ik op zeventienjarige leeftijd een zenuwinzinking kreeg.

Ik gaf mijn misdadige activiteiten echter nog steeds niet op. Niet alleen bleef ik stelen, maar ik zag er ook geen bezwaar in een ander desnoods het ziekenhuis in te slaan. Ten slotte werd ik voor poging tot moord en bedreiging gearresteerd. Daar de meesten van mijn vrienden in de gevangenis zaten, raakte ik er niet van onder de indruk. Maar spoedig was ik weer op borgtocht vrijgelaten, terwijl ik naderhand niet werd veroordeeld.

Uiteindelijk kwam door mijn misdadige handelwijze mijn leven in gevaar. Op een zeker drugfeestje waren enige jonge mannen gekomen die gewoonlijk niet op zulke feestjes kwamen. Ik kreeg het vermoeden dat zij waren gekomen om mij uit wraak te vermoorden. Daarom besloot ik weg te glippen en zelfmoord te plegen. Een poging om een overdosis aan drugs te nemen, mislukte omdat ik door de zenuwen de ader niet kon vinden. Toen verliet ik snel het huis. Na er nog eens over nagedacht te hebben, was ik er zeker van dat het leven niet waard is geleefd te worden. Ik liep naar een nabijgelegen verkeersweg met de gedachte ergens heen te liften en daar dan maar van honger en kou om te komen.

Ik werd opgepikt door een groepje jonge mensen die me precies op de plaats die ik in gedachten had, afzetten. Maar het geblaf van grote honden op nabijgelegen boerderijen joeg me angst aan, daarom zag ik ervan af daar te blijven. Dus hield ik een vrachtauto aan en door steeds verder te liften, kwam ik ten slotte aan de westkust terecht. Opnieuw wilde ik mijn misdadige leven opnemen, maar voordat ik contact opnam in Los Angeles, besloot ik een tante van mij in een andere stad op te zoeken.

Deze tante was een van Jehovah’s getuigen en ik was werkelijk van mening dat zij door haar religie bedrogen werd. Toen ik bij haar thuis was aangekomen, begon ik haar veel vragen te stellen. Daarna sprak ik dagenlang met haar over de bijbel, vaak tot in de vroege ochtenduren. Wat werkelijk indruk op mij maakte, was de vreugde die sprak uit de wijze waarop zij mijn vragen over de bijbel beantwoordde. Die antwoorden waren zinvol. Ik begon te beseffen dat ik, ondanks mijn zeer slechte handelwijze, door Gods onverdiende goedheid en barmhartigheid een lid van zijn volk zou kunnen worden, het gelukkigste volk dat ik ooit had ontmoet.

Thans ben ik blij dat ik al meer dan vier jaar als een van Jehovah’s getuigen heb besteed aan het helpen van anderen om hen te doen beseffen dat God zich wel degelijk om de mensheid bekommert. Ik ben erg dankbaar dat hij mij heeft laten inzien hoe voldoeninggevend het leven kan zijn als het in overeenstemming met zijn Woord, de bijbel, geleefd wordt.”

Werkelijke bevrediging in het leven vinden

Natuurlijk zullen veel mensen het niet zoeken in een leven vol misdaad, zoals deze jongeman. Toch leiden zij wellicht een leven waaruit blijkt dat het hun aan doel en leiding ontbreekt. Zij zien misschien slechts de routine van het dagelijks leven en de verstrooiing die het biedt.

Dit ervoer een Amerikaanse vrouw die te Tokio in Japan woonde. Haar Japanse buurvrouw begon met Jehovah’s getuigen de bijbel te bestuderen en daarom richtten hun buurpraatjes zich dikwijls op religieuze onderwerpen. Het maakte echter geen diepe indruk op de Amerikaanse vrouw. Zij werd te zeer afgeleid door haar geregelde dagelijkse werkzaamheden. Zij was erg druk met kerkelijke activiteiten — een voortdurende stroom van vergaderingen, lunches en gezellige avonden. Er waren diners en feestjes om te geven of te bezoeken. Toch was zij niet echt gelukkig.

Teruggekeerd in de Verenigde Staten bemerkte zij dat alles anders was geworden voor haar. Nu zij niet langer door een menigte van ontspanningsactiviteiten in beslag werd genomen, begon zij ernstig over haar leven na te denken. Zij vertelt:

„Ik begon mij te interesseren voor de diepere zin van het leven. De situatie bij mij thuis was erg ongelukkig en ik werd elke dag wanhopiger, hopelozer, zonder iets wat werkelijk de moeite waard was om voor te leven. In mijn binnenste wist ik waarschijnlijk wel dat mijn verbintenis met God niet erg bevredigend was. Ik bad om geluk, bedelde en onderhandelde met God om slechts een klein beetje minder ellende en verdriet. Ik had het gevoel dat mijn leven een leeg en duister gat was geworden. Ik was geestelijk uitgeput zonder enig vooruitzicht op verlichting.”

Toen gebeurde er verleden jaar winter iets dat tot een geweldige verandering in het leven van deze vrouw leidde. Een jong persoon overhandigde haar een traktaat. Toen zij het later opensloeg, zag zij dat het een publikatie van Jehovah’s getuigen was en dacht bij zichzelf: ’Wel, waarom zou ik het niet eens proberen? Kwaad kan het niet. En ik heb er niets bij te verliezen als ik het telefoonnummer op de achterzijde bel.’

Zij vervolgt: „Wel, het heeft zeker geen kwaad gedaan. Het was het begin van een allerwonderlijkst en mooi gevoel van vrede en zekerheid en hoop op de toekomst. Daar, in Jehovah’s Woord, ontdekte ik de voortreffelijkste gids ten leven — voor het werkelijke leven, voor eeuwig leven, voor leven in een volmaakt milieu. Op al de vragen die jarenlang in mijn geest hadden rondgespookt, vond ik het antwoord in de bijbel. Wat heeft dat veel voor mij betekend! Ik kwam al spoedig tot de ontdekking dat mijn voormalige ’bijbelkennis’ maar oppervlakkig was en het meeste ervan was nog niet juist ook. Geen wonder dat ik niet wist hoe ik in mijn leven orde op zaken moest stellen.”

Religieuze huichelarij, een belemmering om Gods zorg te herkennen

Soms is dat wat mensen onder lidmaten van hun eigen religieuze organisatie zien, zo’n grote teleurstelling voor hen dat zij ertoe gebracht worden God maar te vergeten.

Een echtpaar in de staat Michigan had iets dergelijks ondervonden. Zij waren geschokt door de religieuze huichelarij onder leden van hun eigen kerk. Zij bemerkten dat veel lidmaten van hun plaatselijke Methodistenkerk aan partnerruil deden. Vol afschuw verlieten zij de kerk, maar zoals zij zelf zeiden: ’Door de kerk te verlaten, meenden wij dat wij God hadden verlaten en wij wisten dat wij dat niet hadden moeten doen.’

Na verloop van tijd echter bracht deze ervaring hen ertoe over Jehovah’s getuigen na te denken. Dit kwam doordat het gedrag van de Getuigen indruk op hen maakte. De man en zijn vrouw vertelden zelfs aan vrienden en buren dat zij graag Jehovah’s getuigen zouden willen worden en zeiden: „Zij zien er allemaal zo gezond uit en zij zijn zo goed onderlegd in de bijbel.” Later aanvaardden zij met vreugde het aanbod om met Jehovah’s getuigen de bijbel te bestuderen. Op grond van zijn toegenomen bijbelkennis heeft de man, ofschoon hij als vrijmetselaar reeds de tweeëndertigste graad had behaald, zijn verbintenis met de Vrijmetselaarsloge verbroken, terwijl zij brak met de Orde van de Ster in het Oosten.

Zowel de man als zijn vrouw zijn thans erg verheugd dat zij in staat zijn anderen te helpen in te zien dat er een groep christenen bestaat die waardering tonen voor Gods zorg door ernaar te streven zijn wil te doen.

Indien u teleurgesteld bent door religieuze huichelarij en bij tijden het gevoel hebt dat God zich niets van de mensheid aantrekt, zich niet om ons bekommert, waarom dan niet eens voor uzelf onderzocht wat de bijbel zegt? Beschouw voor uzelf het bewijs dat God belangstelling voor u heeft. Wij zijn ervan overtuigd dat u zult ontdekken dat een handelwijze in overeenstemming met wat u leert, zelfs nu al uw leven ten goede zal beïnvloeden.