Belangstelling voor de bijbel neemt in Italië toe
VELE oprechte mensen in Italië zijn Gods Woord aan het onderzoeken ten einde antwoord te krijgen op de problemen van het leven. Zij zijn gelukkig dat zij deze antwoorden vinden en zij worden dienaren van God en bekendmakers van het goede nieuws van zijn Messiaanse koninkrijk. Enkele typerende ervaringen uit het werkelijke leven tonen het sterke verlangen dat zij bezitten om meer over God te weten te komen en de obstakels die zij daarbij uit de weg moeten ruimen.
Het zien of lezen van de bijbel is voor velen vaak een nieuwe ervaring, ofschoon zij in naam christen zijn. Dit bleek in het geval van een oprechte man zo te zijn. Hij vertelt:
„Ik was katholiek, hoewel ik geen erg trouwe kerkbezoeker was. Als ik echter naar de kerk ging, deed ik dat met een zekere overtuiging en ernst. Maar ik voelde mij van binnen steeds leger worden en verlangde vurig een betere aanbidder van God te zijn. Daar ik geen bijbelkennis had, begon ik erover na te denken de bijbel te gaan lezen. Aangezien ik een broer heb die katholiek priester is, vroeg ik hem mij een bijbel te bezorgen. Hij gaf me een exemplaar cadeau en zei: ’Lees hem door en daarna kunnen wij erover praten.’ Toen ik met lezen begon, merkte ik al spoedig de tegenstellingen op tussen de leringen van de bijbel en die van de Kerk. Ondertussen vertelde een vriend over enkele getuigen van Jehovah die hij in Turijn had ontmoet. Ik spoorde hen dus op en maakte met hen een afspraak voor een bijbelstudie. Mijn broer stelde alles in het werk om mij te ontmoedigen, en hoewel hij enige tijd succes had, nam ik de studie weldra weer op, maakte vorderingen en werd in 1974 gedoopt. Nu bezit ik levensvreugde en heb niet langer dat gevoel van leegte in mij dat ik had toen ik Gods Woord niet kende.”
Kennis van Gods naam schenkt verlichting
Een van de kenmerken van het „goede nieuws” is dat Gods naam, Jehovah, bekendgemaakt wordt. Een man uit het zuiden van Italië vertelt welke uitwerking deze kennis op hem had:
„Vele jaren geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met Jehovah’s Getuigen. In die tijd was ik vurig katholiek en de gedachte alleen al dat ik ’s zondags niet naar de mis zou gaan, was een ondenkbare zonde. Daarom wilde ik, als de Getuigen aan mijn deur kwamen, niet naar hen luisteren. Toch stemde ik ten slotte toe in een bijbelbespreking. Een van de eerste dingen die ik leerde, was de naam van onze God — Jehovah. Wat mij het meest trof, was het aantal keren dat de Heilige Schrift de naam van God vermeldt, en dat Jezus zelf (in het modelgebed dat hij zijn discipelen heeft geleerd) de heiliging van die naam op de voorgrond plaatste. Spoedig begreep ik dat veel leerstellingen waarin ik geloof had gesteld, onschriftuurlijk waren, omdat ze louter door mensen verzonnen overleveringen waren. Ik bracht dus de noodzakelijke veranderingen in mijn leven aan. Ik liet mij uit de Kerk uitschrijven, verliet de verschillende parochiale sportverenigingen en bracht meer wijzigingen aan. Later werden mijn vrouw en ik als dienstknechten van Jehovah en zijn Zoon Jezus Christus in water gedoopt.”
Bijbelse boodschap van leven trekt velen aan
Voor veel mensen is de wens om eeuwig te leven, waarover in de bijbel veel gesproken wordt, de drijfveer om Gods Woord der waarheid te onderzoeken. Uit Toscane schrijft een man:
„Ik leidde hetzelfde leven als zoveel katholieken. Ik geloofde in het bestaan van God en volgde de traditionele leer van de Kerk. Op zekere dag kwamen twee Jehovah’s Getuigen aan mijn deur en wat mij bijzonder trof was een van de vragen die zij stelden: ’Zou u graag willen zien hoe uw kinderen trouwen en hoe uw kleinkinderen en achterkleinkinderen tot volwassenen opgroeien?’ Als u bedenkt dat ik de vader van 13 kinderen ben, kunt u zich voorstellen dat ik belangstelling voor dit voorstel had. Daarbij komt nog dat ik op de plaatselijke begraafplaats werkte en het grootste deel van mijn leven tussen doden had doorgebracht. Daarom scheen voor mij het eeuwige leven waarover de bijbel spreekt, ondanks het feit dat ik gelovig was, tot de onmogelijkheden te horen. Ik aanvaardde ter plaatse onmiddellijk een bijbelstudie. Spoedig begonnen enkelen van mijn gezinsleden zich tegen mij te keren. De plaatselijke geestelijken droegen ook het hunne bij om problemen te veroorzaken en er waren andere moeilijkheden, zoals de dreiging mijn werk te verliezen. Ik volhardde echter, hetgeen goede vruchten heeft afgeworpen. Mijn vrouw toont nu belangstelling voor het ’goede nieuws’ en mijn gezin is nauw verenigd. Het geloof van mijn kinderen wordt opgebouwd door een regelmatige gezinsbijbelstudie en ik dank Jehovah dat hij mij geholpen heeft vrede des geestes, een juiste verhouding met hem en een vaste hoop voor de toekomst te vinden.”
Ouderen die geïnteresseerd zijn in het dienen van God
Het „goede nieuws” zoals dit in Italië door Jehovah’s Getuigen wordt bekendgemaakt trekt mensen van alle leeftijden aan, zelfs bejaarde mensen, die logischerwijs ernstig over het leven nadenken en graag een toekomsthoop willen hebben. Een dame van 60 jaar vertelt haar ervaring en zegt:
„Vanaf mijn 10de, dat wil zeggen 50 jaar lang, had ik de mis bijgewoond en was elke morgen ter communie gegaan. Mijn oudste dochter die ook een vrome katholiek was, kreeg een gesprek met Jehovah’s Getuigen. Gezien de vragen die rezen, voelden wij ons genoodzaakt om aan een bekwaam priester opheldering over zekere leerstellige punten te vragen. Ik was uiterst verbaasd toen de theoloog die wij raadpleegden, nadrukkelijk verklaarde dat er noch een voorgeborchte noch een vagevuur bestaat. Het was alsof alles waarin ik had geloofd, om mij heen in elkaar stortte. Ik besefte dat de dingen die ik mijn leven lang had gedaan — al de gebeden en missen voor de doden — misschien tevergeefs waren geweest. In een verder gesprek vroegen wij om een verklaring van de Drieëenheid. Mijn dochter vroeg: ’Als Jezus Christus God was, waarom probeerde Satan hem dan te verleiden, als hij wist dat hij God zelf was? Besefte hij dan niet dat dit nutteloos zou zijn?’ Het antwoord van de priester was totaal onaanvaardbaar. Hij zei: ’Satan wist niet dat Jezus God was.’ Vanaf dat ogenblik besloten wij om ons toe te leggen op gesprekken met Jehovah’s Getuigen, en daarbij alleen de bijbel als basis te gebruiken. Weldra aanvaardden zes familieleden en ik de waarheid en ik ben nu gedoopt, een ware aanbidster van Jehovah God, en heel gelukkig dat ik hem in overeenstemming met de waarheid uit zijn Woord mag dienen.”
Is het juist om van religie te veranderen?
Kan iemand die zover is gegaan dat hij in een kloosterorde is getreden, Gods goedkeuring genieten als hij van religie verandert? Een voormalige katholieke monnik doet zijn verhaal:
„De dag waarop ik 35 werd, was voor mij een gedenkwaardige dag omdat deze samenviel met de dag dat ik besloot weg te gaan uit het klooster, waar ik vele jaren had doorgebracht. Waarom nam ik die beslissing? Als gevolg van de desillusies die ik ervaren had. De koude sfeer die in het klooster hing, de vormelijke taal waarmee wij onze superieuren aanspraken, de regelmatige afzondering voor meditatie en boetedoening, de geloften van armoede en gehoorzaamheid die tot in het extreme waren doorgevoerd om ons te vernederen — al deze dingen maakten dat leven erg ongelukkig. Nog een reden voor mijn ontevredenheid was mijn overtuiging dat de bijbel het Woord van God was. Maar ik kon hem niet begrijpen. Ik stelde mijn superieuren vragen maar ik kreeg gewoonlijk ten antwoord: ’U kunt deze dingen niet begrijpen.’ Na al die jaren besloot ik ten slotte te vertrekken. De abt onthief mij van mijn geloften en zei woedend: ’Hier is je paspoort voor de hel!’
Hierna vond ik in de stad werk en een kamer bij particulieren. Toen ik op zekere avond laat thuis kwam en ik even bij mijn hospita langs ging om haar goedenacht te wensen, werd ik binnengenodigd om deel te nemen aan een gesprek dat zij met twee mannen had. Ik zag dat zij de bijbel bestudeerden. ’O, lieve help!’, dacht ik ten onrechte, ’ik zit bij protestanten op kamers.’ Niettemin ging ik op de uitnodiging in. Later besloot ik om een bijbelstudie op mijn eigen kamer te aanvaarden. Ik begon mijn religie opnieuw heel zorgvuldig te onderzoeken, maar hierdoor werd slechts bevestigd wat ik reeds wist. Bovendien was de Kerk leeg en koud. Toen bezocht ik een vergadering in de Koninkrijkszaal van Jehovah’s Getuigen. Wat een verschil! Iedereen sprak met iedereen, zij kenden elkaar goed en er werd waardevol onderricht gegeven. Weldra bezat ik de moed om voor de eerste keer de mis op zondag niet bij te wonen. Later bezocht ik een districtsvergadering van Jehovah’s Getuigen. Ik keek heel oplettend rond of andere gemeenten hetzelfde geloof en dezelfde geest hadden en ik raakte helemaal overtuigd toen ik onder alle aanwezigen hetzelfde geloof, dezelfde geest en broederlijke genegenheid zag. Ten slotte werd ik precies een jaar nadat ik het klooster had verlaten, gedoopt.”
De apostel Paulus schreef: „Het woord van God is levend en oefent kracht uit en is scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en het dringt zelfs zover door dat het ziel en geest, en gewrichten en hun merg scheidt, en het kan gedachten en bedoelingen van het hart onderscheiden” (Hebr. 4:12). De bijbel kan levens veranderen. Zijn waarheid verlicht geest en hart, geeft een doel aan het leven en hoop voor de toekomst. Zij die de bijbel oprecht bestuderen, ontwikkelen liefde voor hun medemens. Deze liefde is vaak het eerste dat degenen aantrekt die God oprecht zoeken. Jezus wees erop dat dit zo zou zijn toen hij zei: „Hieraan zullen allen weten dat gij mijn discipelen zijt, indien gij liefde onder elkaar hebt.” — Joh. 13:35.
Zo vindt het „goede nieuws” dat door Jehovah’s Getuigen wordt bekendgemaakt in het hart van veel Italiaanse mensen ingang. De 42 gemeenten van Jehovah’s Getuigen die nu in Rome zijn en de meer dan 1200 andere gemeenten in heel Italië bloeien en nemen in aantal toe. Op de in 1978 gehouden congressen van de Getuigen in Rome en Milaan waren meer dan 111.000 aanwezigen! En 2288 personen werden gedoopt om mee te helpen het „goede nieuws” aan nog meer godvrezende mensen hier in Italië te verspreiden.