Homoseksualiteit — Hoe bevredigend als levenswijze?

„Homoseksualiteit is zelden, en misschien wel nooit, een kwestie van keus.” Dit is een officiële uitspraak van de Rooms-Katholieke Kerk op de Britse Eilanden.

Geconfronteerd met zo’n denkwijze wanhopen velen. Zij zijn van oordeel dat er, omdat zij in een homoseksuele levenswijze verwikkeld zijn, voor hen geen sprake kan zijn van enige verandering. Maar toch is dat niet waar. In de ogen van een christen is met Gods hulp niets onmogelijk. Zoals de apostel Paulus het uitdrukte: „Voor alle dingen bezit ik de sterkte door hem die mij kracht verleent.” — Fil. 4:13.

Beschouw de persoonlijke ervaringen van een man op de Britse Eilanden die het volgende artikel heeft bijgedragen, en vorm dan uw eigen mening.

IK HEB het gezelschap van het andere geslacht altijd op prijs gesteld, en als tiener heb ik ook mijn vriendinnetjes gehad. Niettemin voelde ik mij zelfs als jongen al tot leden van mijn eigen geslacht aangetrokken, maar ik verzette mij tegen elke gedachte aan een homoseksuele levenswijze. Ik voelde er niets voor, vooral niet als ik afwoog wat mijn leven lang de consequenties zouden zijn.

In de jaren ’50 kende men nog geen ’homo-bevrijdingsbeweging’. Met het begin van de jaren ’60 was zich echter een nieuwe geest gaan ontwikkelen, en waren niet zo velen meer tegen homoseksualiteit gekant. In een grote stad als Londen werd dit verschijnsel trouwens toch al gemakkelijker geaccepteerd. Maar in weerwil hiervan hield ik mij nog terug, en de vele gelegenheden die ik kreeg aangeboden om homoseksualiteit te bedrijven, bleef ik afwijzen.

Een homoseksueel, maar geen huichelaar

Ik was een idealist, zoals zo vele jonge mensen. Ik had visioenen van een goede wereld met morele waarden en maatstaven. Pas toen ik mij in de wereld begon te bewegen, kwam ik tegenover de werkelijkheid te staan. Ik ontdekte dat de wereld verdorven is, en dat zelfs mensen die zich ’straight’ en normaal noemen, vaak in vele opzichten heel immoreel handelen.a

Mijn jeugdige idealen zouden kennelijk niet verwezenlijkt worden, en ik weet nog dat ik dacht: „Wat maakt het uit? Wat win ik ermee wanneer ik mij terughoud? Ik kan net zo goed doorzetten en als een homoseksueel leven en er het beste van maken.” Deze beslissing was voor mij het begin van een levensloop die vele jaren zou duren.

Aanvankelijk voelde ik mij opgelucht dat ik nu mijn kaarten op tafel kon leggen en kon zeggen: „Nou, goed dan, ik ben homo, dan weten jullie het!” Zelfs al bezagen sommigen mijn levenswijze als immoreel, ik vond niet dat ik slechter was dan anderen die ook allerlei verdorvenheid beoefenden. In feite vond ik mijzelf in sommige opzichten beter omdat ik tenminste geen huichelaar was en niet achter een of andere façade probeerde te leven. Nu ik er eenmaal mee was begonnen als homoseksueel te leven, kon het mij niet schelen wie dat wist. Er deden zich heel wat gelegenheden voor om homoseksualiteit te bedrijven en niemand maakte bezwaar.

Aangezien terloopse seksuele betrekkingen en gemakkelijk verbroken verhoudingen in homo-kringen de algemene norm schenen te zijn, werd het mij mettertijd duidelijk dat ik beter af zou zijn als ik betrekkingen zou aanknopen met mannen die mij hoger op de maatschappelijke ladder konden brengen. Vele homo’s doen dit, en als zij redelijk aantrekkelijk zijn, krijgen zij genoeg uitnodigingen van invloedrijke en zeer welgestelde mannen. Het gevolg was dat ik vele vrienden had met wie ik uitging en die mij onthaalden.

Mijn leven van rijkdom

Uiteindelijk wist ik een heel rijke vriend te verwerven. Hij kocht dure kleren voor mij en liet mij kennismaken met het leven in de betere kringen waar geld geen enkele rol speelde. Hij had een flat in een exclusieve wijk van Londen en ook een in het zuiden van Frankrijk. Ik werd meegenomen op buitensporig dure buitenlandse vakanties en ik vond het een hele belevenis dat ik kon omgaan met de rijken en beroemden der aarde. Aangezien ik in die tijd nog jong was, vond ik het allemaal nieuw en opwindend.

In Londen zijn heel wat clubs waar homoseksuelen elkaar kunnen treffen. Feitelijk verbaasde het mij hoeveel mensen in ’hogere kringen’ ik kon leren kennen — bankiers, juristen en politici. Wat vormden deze ervaringen voor mij een sterke drijfveer om „homo” te blijven!

Religie had ik nog nooit serieus genomen. Ik was helemaal geen atheïst, en ik redeneerde dat er een of andere hogere macht moest zijn, maar ik dacht niet veel over de aangelegenheid na. Ik ontdekte dat het een onderwerp was waar homoseksuelen zelden over praatten.

Gedurende mijn jaren als homoseksueel kreeg ik verscheidene immorele voorstellen van priesters en geestelijken. Daarom had ik geen enkele reden om godsdienst ernstig te nemen. Het christendom dat ik zag, was niet anders dan de wereld waarin ik leefde.

Een leven als ’free-lance’ homoseksueel

Maar de flonkering van een homo-leven is niet blijvend. Juist de sterke nadruk op nooit-eindigende jeugd en charme heeft velen tot wanhoop gebracht en zelfs tot zelfmoord aangezet zoals ik heel goed weet. Steeds aan bepaalde maatstaven te moeten voldoen en zich altijd charmant en aantrekkelijk te moeten voordoen, heeft ook zijn nadelen. Ten aanzien van mijzelf wist ik dat als mijn charme zou slijten of mijn knappe uiterlijk zou verdwijnen, het afgelopen zou zijn met mij en ik eruit gezet zou worden, zoals met zovelen gebeurd was. Daarom koos ik voor onafhankelijkheid en besloot mijn rijke vriend te verlaten.

Nu ik dit weelderige leven gesmaakt had, viel het niet mee om genoegen te nemen met een gewone levenswijze. Ik vond het moeilijk om welk baantje maar ook vol te houden en ik begon in kwalijk gezelschap te verkeren. Ten slotte werd ik een homoseksuele prostitué ten einde in mijn onderhoud te voorzien.

Dit maakte het risico van een geslachtsziekte heel reëel, aangezien het een welbekend feit is dat deze ziekten onder homoseksuelen vanwege hun vrije geslachtelijke omgang veel voorkomen. Mijn eigen dokter was een homoseksueel (ik had hem om die reden gekozen), en zo wist ik dat het geen probleem zou zijn om behandeld te worden. Maar ook zó was het geen leven dat ik iemand zou aanbevelen, want het bracht nog vele andere gevaren behalve geslachtsziekten met zich.

Een stabiel „huwelijks”-leven

Tijdens deze ongelukkige levensperiode ontmoette ik de man met wie ik de volgende tien jaar heb samengewoond. Direct vanaf het begin konden mijn nieuwe partner en ik het heel goed met elkaar vinden. Ik was buitengewoon op hem gesteld en wij begonnen een huishouding op te zetten die veel weg had van wat een normaal echtpaar zou doen. Wij bezagen onze relatie als iets dat echt wel uniek en speciaal was. Geen van beiden vonden wij er iets buitenissigs aan.

Als stel waren wij erg gelukkig. Er bestond een intense, diepe en liefdevolle relatie tussen ons. In feite waren wij van oordeel dat onze liefde dieper was dan in vele heteroseksuele relaties die wij gadesloegen. Hoewel wij vele gelegenheden hadden om banden met anderen aan te knopen, en ook wel verlokkingen om dat te doen, bleven wij toch altijd bij elkaar. Die tien jaar dat hij en ik bij elkaar waren, behoorden tot de gelukkigste jaren van mijn leven tot op die tijd.

De uitdaging van de waarheid

Toen nam ik op een dag een Wachttoren-publikatie. Zo gauw ik begon te lezen, ja, vanaf de allereerste zin die ik las, bestond er in mijn geest geen twijfel dat dit de waarheid was. Terwijl ik verder las, merkte ik dat ik er helemaal achter kon staan. Het wierp geen vragen op in mijn geest. Ik had nog nooit de bijbel bestudeerd, maar dit had gewoon de klank van de waarheid en ik herinner mij dat ik dacht: „Dit moet de waarheid zijn.”

Mijn ogen werden nu geopend voor mogelijkheden waarvan ik nooit had geweten dat ze bestonden. Toen ik de bijbelse hoop voor de mensheid leerde kennen, wierp dat een totaal nieuw licht op alles. Ik had heel wat vrije tijd om na te denken. Terugkijkend veronderstel ik dat ik een verlangen had naar geestelijke waarden, hoewel ik dat toen niet als zodanig herkende. Ik was altijd van mening geweest dat er een betere manier van leven moest zijn, niet alleen voor mijzelf maar voor de hele wereld. De mogelijkheid een leven te kiezen dat werkelijk betekenis heeft en bevrediging schenkt, met eeuwig leven als doel, sprak mij aan als iets heel reëels.

Ik had niet lang nodig om in te zien dat ik op een tweesprong stond in mijn leven. Naarmate ik tijdens mijn studie meer waardering voor bijbelse waarheden kreeg, ging ik beseffen dat ik mijn levenswijze zou moeten veranderen, maar zou ik in staat zijn de uitdaging het hoofd te bieden?

De grootste beslissing van mijn leven

Tegen deze tijd wist ik alles wat de bijbel over homoseksualiteit te zeggen heeft. Hoewel ik nooit eerder met zijn uitspraken hierover geconfronteerd was geweest, voelde ik instinctief aan dat wat dat boek zei, waar was. Mijn leven was zeker geen natuurlijk leven. Maar ik had de sterkst mogelijke beweegreden nodig om mijn levenswijze te veranderen. Het was mijn groeiende liefde voor Jehovah God die mij de wil gaf om te veranderen.

Mijn eerste reactie was ook mijn metgezel ertoe te brengen Gods wegen te leren kennen. Ik wilde dat ook hij die verandering in zijn levenspatroon aanbracht. Leden van de plaatselijke gemeente van Jehovah’s Getuigen nodigden ons vaak uit voor maaltijden en gezellige bijeenkomsten. Wij ontmoetten veel begrip. Mijn metgezel had alle reden om zich niet buitengesloten te voelen. Ja, hij werd net zo sterk aangemoedigd als ik. Maar helaas aanvaardde hij niet de waarheid zoals ik had gehoopt.

Uiteindelijk verdeelden wij onze flat zodat ieder zijn eigen kamer had. Maar al gauw moesten wij erkennen dat een scheiding tussen ons de enige oplossing was. Hoe zou ik dat kunnen? Ik herinner mij dat ik dacht: „Wel, Jehovah zal het mij mogelijk maken.” Ik vertrouwde op hem.

Het moment kwam en wij besloten uiteen te gaan. Het was net alsof ik een hele kant van mijn karakter afsneed en achterliet.

Mijn geloof versterken

Net als ik zult ook u hebben horen zeggen: „Eens een homoseksueel, altijd een homoseksueel.” Maar met mij was dat niet het geval. Ik hield ermee op, eens en voor altijd. Maar desalniettemin moet ik toch nog steeds blijven werken aan veranderingen in mijn levenspatroon. Hoe geruststellend is voor mij de gedachte geweest aan Jehovah’s alomvattende begrip voor mijn problemen! Ik ben gaan beseffen dat alleen hij alle individuele omstandigheden en achtergronden kent en rekening houdt met de schade die door milieu en anderszins is aangericht, terwijl hij liefdevol leiding verschaft door zijn heilige geest.

Er zijn vele momenten geweest dat ik dacht voor de druk te moeten zwichten. Toch wist ik dat ik in zo veel andere opzichten baat had gevonden bij de waarheid. Tenslotte zijn seksuele verlangens niet het enige in het leven. Het leven betekent zo veel meer, en ik bemerkte dat nu ik de waarheid uit Gods Woord kende, er zich andere wegen voor mij openden waardoor ik werd gesterkt in mijn verlangen veranderingen in mijzelf te zien. Problemen verdwijnen echter niet direct, maar hebben tijd nodig, en homoseksualiteit vormt geen uitzondering.

Toen de apostel Paulus zijn brief aan de Korinthiërsb schreef, noemde hij homoseksualiteit als een grove zonde maar hij onderstreepte dit niet speciaal als de enige zonde, of als erger dan de andere zonden die daar genoemd worden. Hij plaatste homoseksualiteit in een opsomming met andere ernstige menselijke tekortkomingen, en stellig geldt voor elk van deze terreinen dat als wij te kort schieten, wij ons Gods ongenoegen op de hals halen. Maar ik heb bemerkt dat wij, wanneer wij onze zwakheden trachten te overwinnen, door Jehovah gesterkt worden. Een ogenblikkelijke genezing te verwachten, zou een vergissing zijn. Maar terwijl Jehovah’s geest mij hielp zelfbeheersing te oefenen, heb ik geleerd dat het mogelijk is vorderingen te maken op de weg der waarheid en christelijke volharding aan de dag te leggen. — Rom. 5:1-5.

Het stemt mij nederig te weten dat Jehovah mij heeft kunnen gebruiken en dat hij mij ondanks mijn onvolmaaktheden voortdurend sterkt.

Velen van mijn christelijke broeders zijn zo bijzonder aanmoedigend en vriendelijk geweest. Ik ben werkelijk dankbaar voor de liefdevolle gelegenheden en leiding die Jehovah mij door zijn Woord, zijn geest en zijn christelijke gemeente geboden heeft. Het is mijn innige verlangen om mij in overeenstemming met de levengevende christelijke persoonlijkheid te gedragen en zo te leven dat ik zijn naam meer lof breng. — Ef. 4:22-24.

[Voetnoten]