De moderne „bevrijding” van homoseksuelen

TOT 1861 was homoseksualiteit in Engeland een vergrijp waarop de doodstraf stond. Aan de mogelijkheid van gevangenisstraf voor homoseksuele handelingen is in dat land trouwens pas in 1967 een eind gekomen. Vele andere westerse landen hebben een soortgelijke geschiedenis.

In recente jaren zijn de wetten en opvattingen echter heel sterk veranderd. Als illustratie mag gelden dat in Californië een kandidate voor het ambt van burgemeester van San Francisco toezegde homoseksuelen in allerlei stedelijke commissies op te nemen in dezelfde verhouding als hun aandeel in de bevolking, naar schatting ongeveer 15 percent. Als gevolg hiervan gaven homoseksuelen haar hun steun bij de verkiezingen.

Mannen en vrouwen die een vooraanstaande positie in het openbare leven innemen, kunnen nu heel openlijk homoseksuelen zijn. Vele geestelijken zijn ervoor uitgekomen dat zij „homo’s” zijn en betonen zich vrijelijk voorstanders van een dergelijke levenswijze. Homoseksualiteit is in de ogen van velen niet meer iets waaraan een schandvlek kleeft zoals vroeger, maar heeft een mate van „achtenswaardigheid” verworven.

Sinds de Eerste Wereldoorlog is het gezag van priesters en geestelijken van de christenheid aangevochten. Mensen zijn niet langer bereid om voetstoots te accepteren wat de kerken zeggen. Zij hebben grotere vrijheid geëist, vooral waar het de moraal betreft.

Een belangrijk doelwit is het traditionele standpunt geweest dat de kerken tegen homoseksualiteit hebben ingenomen. Van de bijbelse verklaringen over deze aangelegenheid wordt tegenwoordig vaak gezegd dat ze voor deze 20ste eeuw niet meer ter zake zijn. Onder druk hebben vele religieuze autoriteiten zich gewonnen gegeven, de bijbel in de steek gelaten en openlijk deze ’nieuwe moraal’ verwelkomd.

Kenmerkend voor een dergelijke benadering is wat de primaat van de Anglicaanse Kerk van Canada heeft gezegd: „Wij hebben de Schrift niet gewijzigd. Wij hebben een poging gedaan hem op een dieper niveau te begrijpen. . . . De homoseksuele gerichtheid is niet zondig, behalve in die zin dat ze in een zondige wereld kan zijn geconditioneerd.”

Hoeveel „bevrijding”

Is het niet tijd dat alle religieuze beperkingen worden opgeheven? Dat het maatschappelijke stigma volledig wordt weggenomen? Velen denken er zo over en beijveren zich om mannen en vrouwen te bevrijden van wat zij als inmengingen in hun persoonlijke leven beschouwen. In deze sfeer van verandering zijn de bewegingen voor ’Homo Bevrijding’ geboren en gevoed.

Voor velen is deze pasgevonden vrijheid echter van korte duur. De „zegeningen” ervan zijn niet onverdeeld gunstig geweest en het beloofde geluk is een illusie.

Francis Cormier, predikant van een kleine onafhankelijke evangelische kerk in Montreal, Canada, vatte zijn leven als homoseksueel samen. Nu werkzaam als homoseksueel raadsman, gaf hij toe dat „de meeste homoseksuelen niet zo gelukkig en goed aangepast zijn als door sommigen wordt beweerd, maar dat zij wanhopig ongelukkige mensen zijn”. Hij voegde eraan toe: „Velen plegen zelfs zelfmoord.”

Als bevestiging van deze bevindingen heeft het boek An Introduction to the Pastoral Care of Homosexual People (Inleiding tot de pastorale zorg voor homoseksuelen), uitgegeven door de katholieke Kerk op de Britse Eilanden, het volgende te zeggen: „Homoseksuelen lijden gewoonlijk aan een gebrek aan zelfrespect en een eenzaamheid die voor heteroseksuelen moeilijk, zo niet onmogelijk, te begrijpen is. In de gewone gemengde maatschappij voelen homoseksuelen zich vreemden.” Ook: „Vele homofielen ervaren de eenzaamheid van hun leven als een last.” Dergelijke symptomen van onaangepastheid zijn stellig heel wat anders dan de zo vurig begeerde „bevrijding”.

Waarom een homoseksueel?

Waarom worden mensen dan homoseksueel? Wat is de verklaring van hun steeds stijgende aantallen? Er is haast geen ander strijdpunt waarover de laatste tijd zo hevig is gedebatteerd.

Het eerder genoemde rooms-katholieke rapport stelt: „De meeste jonge mensen schijnen door een fase heen te gaan dat de homoseksuele geneigdheid overheerst; maar de emotionele groei kan in dit stadium blijven stilstaan.” Tienerjaren zijn jaren van spanning. Jongens en meisjes vinden het in die levensfase vaak moeilijk om zonder gevoelens van verlegenheid met elkaar om te gaan. Daarom zien wij vaak polarisatie — groepen die uitsluitend uit jongens of uit meisjes bestaan.

De meesten zijn in staat de noodzakelijke aanpassingen aan te brengen en een evenwicht in hun seksuele leven te verwerven. Maar er zijn helaas vele valstrikken. Over sommige hiervan commentaar gevend, zei de secretaris van de Responsible Society in Engeland: „Wij zijn erg bezorgd over de bekeringsijver waarmee militante homoseksuelen hun ideeën aan tieners opdringen. Er is overweldigend veel bewijsmateriaal in het Amerikaanse rapport van Masters en Johnson, dat homoseksualiteit een aangeleerd gedrag is.”

Middelbare scholen en universiteiten zijn een voedingsbodem voor deze ontwikkeling. The Little Blue Book (Het blauwe boekje) dat in Oxford aan studenten wordt uitgereikt, heeft dit te zeggen: „Vele homo’s ’komen voor de dag’ (d.w.z. beginnen ervoor uit te komen dat zij homo zijn) wanneer zij op de universiteit zijn. Wellicht voor de eerste maal van huis, zijn zij nu vaak ontsnapt aan een bepaalde druk en verwachtingen. Verder zijn studenten vaak meer tolerant en onbevooroordeeld tegenover homoseksuelen, tenminste op een oppervlakkig niveau.”

Het gratis gidsje voor ’gay sex’ van de Schotse universiteit van Glasgow, getiteld „Gay Scene”, biedt de volgende raad: „Als je merkt dat je seksueel aangetrokken wordt tot mensen van hetzelfde geslacht, is het het beste om dat te aanvaarden.” Naar verluidt heeft één verontwaardigde ouder gereageerd met de uitspraak: „Er zijn vele jonge studenten voor wie dit soort materiaal heel verderfelijk zou kunnen zijn.” Met andere woorden — homoseksualiteit kan worden verhinderd, net zo goed als het kan worden geleerd.

Feiten onder de ogen zien

Er is nog een aspect van homoseksualiteit dat vaak naar de achtergrond wordt gedrongen. Het betreft de verspreiding van geslachtsziekten onder homoseksuelen. Hoe ernstig is dit probleem?

Klinieken voor geslachtsziekten in Engeland krijgen een onverwacht hoog aantal homoseksuelen te behandelen. Eén gezondheidsinspecteur zei: „Ik denk dat het komt omdat zij meer vrije geslachtelijke gemeenschap hebben, meer terloopse contacten hebben dan anderen.” Als bevestiging van het feit dat het hier een wereldprobleem betreft, kwam in 1977 in New York 55 percent van het aantal gevallen van besmettelijke syfilis bij homoseksuele mannen voor. Terry Alan Sandholzer, een free-lance medisch schrijver, rapporteerde: „Naar schatting 50 percent van de gerapporteerde gevallen van syfilis in grote steden en een derde van de gevallen op nationale schaal betreft homo’s.” Dat is stellig een hoge prijs voor seksuele „bevrijding”.

Naarmate homoseksualiteit in de openbaarheid is gekomen, heeft men ook met vereende pogingen deze praktijk een nieuw voorkomen willen geven. Gebruik van het woord „homoseksueel”, met zijn accent op „seks”, ziet men niet zo graag. In plaats daarvan doet nu in het Engels de term „gay” opgeld. The Concise Oxford Dictionary merkt op dat dit woord, in deze betekenis gebruikt, een eufemisme is, een prettig klinkend woord in de plaats van een hard of rechtstreeks woord. Hetzelfde kan gezegd worden van de woorden „homofiel” en „homofilie” die soms worden gebruikt.

Iemand die zich in de homoseksuele wereld zou willen begeven, doet er goed aan de feiten betreffende geslachtsziekten onder de ogen te zien.

Voorchristelijke geschriften

Kan de bijbel ons in enig opzicht helpen? Heeft dit boek een boodschap voor onze moderne tijd met zijn veranderende opvattingen over moraal? Aangezien velen nog steeds eerbied voor zijn gezag hebben, is het goed om te beschouwen wat er wordt gezegd.

De Mozaïsche wet is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Tweemaal staat in het boek Leviticus heel duidelijk het verbod op homoseksualiteit (en in dezelfde context ook incest en bestialiteit) vermeld. De weergave van Leviticus 18:22 in The New English Bible luidt: „Gij zult niet bij een man liggen zoals bij een vrouw: dat is een gruwel.” In zijn weergave van ditzelfde vers zegt The Living Bible: „Homoseksualiteit is absoluut verboden, want het is een enorme zonde.”

Welke straf stond er toen op deze overtreding? Alweer in de weergave van The Living Bible: „De straf voor homoseksuele daden is voor beide partijen de dood. Zij hebben het zelf over zich gebracht” (Leviticus 20:13). Het woord „gruwel”, dat vaak wordt gebruikt in een letterlijke vertaling van dit vers, verder uitwerkend, geeft The Amplified Bible als alternatieven „— pervers, onnatuurlijk, weerzinwekkend en afschuwelijk”.

Uit deze twee verwijzingen blijkt dat bijna 4000 jaar geleden homoseksualiteit bekend was en werd beoefend. En ook dat Jehovah er heel duidelijk tegen gekant was zover het de ware aanbidding betrof. Het is nooit een levenswijze geweest die door God werd goedgekeurd.

Het getuigenis van de christelijke Griekse Geschriften

Welk standpunt nam de vroege christelijke gemeente in deze belangrijke aangelegenheid in? De apostel Paulus was eerlijk en rechtstreeks in wat hij over homoseksualiteit zei. Dit is wat hij zei, zoals volgens de New International Version in 1 Korinthiërs 6:9-11 opgetekend staat: „Weet u niet dat de goddelozen het koninkrijk van God niet zullen beërven? Wordt niet misleid: Noch bedrijvers van seksuele immoraliteit noch afgodendienaars noch overspelers noch mannelijke prostitués [Grieks: malakos] noch bedrijvers van homoseksuele overtredingen [Grieks: arsenokoites] noch dieven noch hebzuchtigen noch dronkaards noch lasteraars noch oplichters zullen het koninkrijk van God beërven. En sommigen van u zijn dat geweest.”

Malakos is afgeleid van de woordstam „zacht”. In overdrachtelijke zin betekent het „verwijfd” en ’in deze ongunstige betekenis’ verwijst het naar een beoefening van vormen van seksuele ontucht, zoals W. E. Vine’s Expository Dictionary of New Testament Words opmerkt. Interessant is dat malakia Nieuwgrieks is voor „masturbatie”.

Arsenokoites wordt weer door Paulus gebruikt wanneer hij aan Timótheüs schrijft in 1 Timótheüs 1:10. Bijbels verschillen natuurlijk in hun weergave — „homoseksuelen” (Living Bible), „sodomieten” (A New Translation of the Bible door James Moffatt) en „bedrijvers van perversie” (The New English Bible), om enkele voorbeelden te geven. Het lijdt geen twijfel dat de vroege christenen dergelijke afwijkingen zoals homoseksualiteit en lesbische liefde heel ernstig namen. Een laatste verwijzing naar Paulus’ geschriften, ditmaal in zijn brief aan de christenen in Rome, verklaart waarom dit zo was.

„Daarom heeft God hen aan schandelijke begeerten overgegeven. Zelfs hun vrouwen hebben de natuurlijke betrekkingen ingeruild voor tegennatuurlijke. Evenzo hebben ook de mannen de natuurlijke betrekkingen met vrouwen laten varen en zijn verhit geworden in begeerte naar elkaar. Mannen hebben ontuchtige handelingen met andere mannen gepleegd, en hebben in zichzelf de verdiende straf ontvangen voor hun perversie.” — Rom. 1:26, 27, „New International Version”.

Het veelbetwiste rapport Homosexual Relationships van de Church of England geeft hierop het volgende commentaar: „Wat Paulus bedoelt met ’tegennatuurlijk’ is ’tegennatuurlijk’ voor de mensheid in het patroon van Gods schepping. Elk homoseksueel gedrag is een afwijking van de opzet van Gods schepping, en, met de woorden van één schrijver: ’geplaatst in de context van de schepping zijn alle homoseksuele relaties tegennatuurlijke relaties.’”

Het rapport concludeert: „Het aanwezige bewijsmateriaal lijkt een duidelijke veroordeling van homoseksueel gedrag te laten zien. Voor velen zal de zaak hiermee afgedaan zijn. Zij zullen zich op het standpunt stellen dat de bijbel zo duidelijk de goddelijke afkeuring van een dergelijk gedrag aantoont dat het onder alle omstandigheden verkeerd moet zijn, vooral voor christenen, voor wie de bijbel een geïnspireerde verzameling geschriften is die gezaghebbende leiding geven voor de manier waarop mensen hun leven moeten leiden.”

De Heilige Schrift is heel duidelijk. Hoewel velen proberen de homoseksuele levenswijze te rechtvaardigen, spreken de schriftuurlijke feiten voor zich. Is het niet logisch dat de Schepper van de mens weet wat goed voor hem is? Moeten wij niet opzien naar de Bron van het leven om te vernemen hoe wij zo moeten leven dat wij hem behagen?

In de loop der jaren hebben Jehovah’s Getuigen het voorrecht gehad een aanzienlijk aantal homoseksuelen te helpen een gelukkiger levenswijze aan te grijpen en zich te gedragen op een wijze die God goedkeurt. Ook u kunt deze hulp ontvangen.