Veilig rijden — Dringend noodzakelijk
VAN autorijden is gezegd dat „er eenvoudig geen andere activiteit is die kans biedt op zo veel ellende en lijden, maar die zo weinig echte onafgebroken training en verantwoordelijkheid vereist”. Hebt u ooit voor een aanstormende auto opzij moeten springen? Hebt u als voetganger, passagier of bestuurder wel eens een ongeluk van nabij meegemaakt en uw bezorgdheid uitgesproken over het bloedbad op de wegen?
In Engeland „is het aantal voetgangers die gedood werden of ernstig gewond raakten, de laatste vijf jaar onafgebroken gestegen”. — The Times.
„Elk jaar . . . worden ongeveer 4000 mannen, vrouwen en kinderen op de Canadese wegen gedood.” — The Toronto Star.
Van 1981 tot 1985 eisten verkeersongelukken in de Verenigde Staten 233.200 doden. — The World Almanac, 1987.
„De auto . . . doodt in Rio de Janeiro [Brazilië] meer mensen dan tuberculose, kanker en hartziekten.” — O Estado de S. Paulo.
Hoeveel zijn dat er op wereldomvattende schaal?
De prijs voor autorijden
Jaarlijks komen er over de hele wereld naar schatting een kwart miljoen mensen om het leven als gevolg van verkeersongelukken! Volgens The Toronto Star zijn dit er „meer dan al degenen die elk jaar bij oorlogen, misdaden en industriële ongelukken omkomen”.
In Engeland worden de kosten van één enkele verkeersdode geschat op £252.000 (ƒ 800.000). Waarom zo veel? Behalve wat er is geïnvesteerd in de persoon zelf, het geld dat hij had kunnen verdienen en de materiële schade, zijn er de kosten voor het ambulancevervoer, het ziekenhuis en andere diensten. Gevaarlijk rijden is inderdaad kostbaar!
Het ’potentieel om te doden’
De voormalige Britse staatssecretaris van verkeer, John Moore, vindt het „verbazingwekkend dat er in Engeland elk jaar zo’n 5000 levens verloren gaan — en dat er bij de media [en het] Britse publiek nauwelijks enig protest weerklinkt”. Sommige pressiegroepen voor veiliger verkeer beweren dat ’doden met een voertuig gevaarlijk veel begint te lijken op een aanvaardbare vorm van moord’.
Ondanks dit schijnbare gebrek aan bezorgdheid is één conclusie onontkoombaar: Hoe u rijdt kan voor anderen, en mogelijk voor uzelf, het verschil uitmaken tussen leven en dood. Alex Miller, een rijexaminator met een lange staat van dienst bij de politie van Strathclyde (Schotland), legt uit: „Iedere auto is een dodelijk wapen dat de bestuurder het potentieel geeft om te doden.”
Wat betekent dit voor u als bestuurder? Het stemt beslist tot nadenken, vindt u niet? Niettemin besteden veel automobilisten nauwelijks enige aandacht aan hun rijgedrag, en dat geldt vooral voor degenen die autorijden met alcoholgebruik combineren.
Uit de Bondsrepubliek Duitsland komt het bericht dat „er in 1984 40.332 verkeersongelukken plaatsvonden waarbij mensen werden gedood of verminkt en 20.000 waarbij sprake was van ernstige materiële schade — in al deze gevallen waren er dronken bestuurders bij betrokken”. In Engeland staat alcohol in verband met één op de drie verkeersdoden.
Weerhouden zulke statistieken mensen ervan om na het gebruik van alcohol achter het stuur te kruipen? Volgens een politiewoordvoerder in Engeland niet. Hij merkte op: „Een aanzienlijk aantal bestuurders is nog steeds bereid het erop te wagen en zichzelf, hun gezin en andere weggebruikers in gevaar te brengen.” Professor Robert Kendell van de Universiteit van Edinburgh beweert dat „zo’n 10 procent van de mannelijke bevolking van [Engeland] op zijn minst één keer per week een auto bestuurt met meer dan de wettelijk toegestane limiet [aan alcohol in het bloed]”. Hoe kan men dat anders noemen dan pure zelfzucht?
Sommige producenten van alcoholische dranken in Engeland trachten het probleem te verkleinen door vervoersregelingen voor cafébezoekers te propageren. Hierbij worden busondernemingen of autoverhuurbedrijven ingeschakeld om de drinker naar zijn favoriete café te brengen en hem daar ook weer af te halen, ongeacht zijn fysieke toestand. Groepjes automobilisten die graag iets drinken, proberen het gevaar te vermijden door van te voren af te spreken wie van hen de groep naar huis zal rijden; de persoon in kwestie zegt dan toe nuchter te blijven en slechts frisdrank te drinken. Hebben deze pogingen, hoe prijzenswaardig ook, succes? Volgens berichten in de Glasgow Herald blijken zulke initiatieven „niet voldoende om het autorijden onder invloed in belangrijke mate te beperken”.
Wat is dan het antwoord op het probleem van de drinkende automobilist? „Waar wij naar toe moeten, is dat men de combinatie van drinken en autorijden asociaal gaat vinden”, concludeert de politiecommissaris van Warwickshire, Peter Joslin, en voegt eraan toe: „Ons enige advies is: ’Drink niet als u moet rijden.’”
Is dit een realistische richtlijn? Sommige landen houden strak de hand aan de naleving van hun verkeersregels door de bestuurder die drinkt zware straffen op te leggen. De Zweedse wet geeft de autoriteiten de bevoegdheid om de auto van een gevaarlijke automobilist in beslag te nemen, net zoals men een gewelddadige crimineel een mes of een vuurwapen zou afnemen. Het Britse Genootschap van Politierechters is naar verluidt vóór een maatregel om bestuurders de rijbevoegdheid te ontzeggen als zij volgens een ademtest te veel op hebben en men reden heeft te geloven dat zij, voordat de zaak voorkomt, opnieuw in de fout zullen gaan.
Er is echter meer bij een veilig rijgedrag betrokken dan alleen nuchter blijven.
[Illustratie op blz. 3]
Wereldwijd is het aantal mensen dat jaarlijks bij verkeersongelukken omkomt groter dan de bevolking van IJsland