Van onze lezers
Nasleep van oorlog Het was een heel bijzondere ervaring om de uitgave van 8 oktober 1989 open te slaan en op de binnenkant van de omslag een foto te zien van mijn man toen hij in 1944 bij de Amerikaanse marine was. Hoewel de foto oorspronkelijk zo’n 45 jaar geleden werd gepubliceerd, waren wij er nooit achter gekomen waar ze was genomen. Uw onderschrift heeft dat voor ons opgehelderd. Mijn man heeft de artikelen gelezen en zei dat ze heel nauwkeurig waren. Voor zover ik weet was het de allereerste keer dat hij Ontwaakt! heeft gelezen.
H. S., Verenigde Staten
Olieramp Ik ben vishandelaar en heb het artikel in de uitgave van 22 september 1989 over de olieramp in Alaska zeer op prijs gesteld. De ramp is van grote invloed geweest op het leven van de mensen die er wonen en op het milieu. Wij hebben beslist de leiding van onze Schepper nodig om onze schreden te richten. Wat echter de visserijprodukten uit Alaska betreft, wij hoeven niet bang te zijn die te kopen, daar er nu een programma aan de gang is om ze grondig te inspecteren.
A. C., Verenigde Staten
Toekomst om in te geloven Het opstel dat een zestienjarig meisje over de toekomst schreef, heeft mij werkelijk veel duidelijk gemaakt (22 oktober 1989). Het gedicht dat zij citeerde, sprak mij bijzonder aan: „Twee mannen keken door gevangenistralies naar buiten, de een zag de modderpoel, de ander zag de sterren.” Het was een zeer doeltreffende springplank om een gesprek over de bijbel aan te gaan.
D. B., Canada
Als tiener was ik zeer onder de indruk dat dit meisje haar opstel had ingezonden voor een wedstrijd. Dat getuigt van haar geloof en haar liefde voor haar Schepper. Haar opstel schilderde een prachtig beeld van de toekomst die degenen wacht die hun vertrouwen op Jehovah God gesteld hebben.
S. G., Verenigde Staten
Speciale behoeften In uw artikel (22 augustus 1989) werd gesproken over liplezen. Niet alle doven kunnen echter liplezen. De gemiddelde dove begrijpt slechts 30 procent en de rest is gissen. (Probeer eens tv te kijken zonder geluid en u zult merken dat het niet gemakkelijk is.) Mensen proberen vaak ons tot liplezen te dwingen in plaats van dingen voor ons op papier te schrijven. Of zij praten in ons oor of spreken luid tegen ons of schreeuwen zelfs. Dat werkt niet. Het is ook heel kwetsend voor ons als horenden ons behandelen alsof wij achterlijk zijn.
F. B., Verenigde Staten
Wij stellen uw opmerkingen op prijs. Liplezen werd slechts genoemd als een alternatief voor personen die op latere leeftijd doof worden en het te moeilijk vinden gebarentaal te leren. Het was niet onze bedoeling daarmee te kennen te geven dat alle doven kunnen liplezen. — Red.
Eigenzinnige broers of zussen Ik wil u bedanken voor het artikel „Jonge mensen vragen . . . Hoe hebben ze me dat kunnen aandoen?” (8 november 1989) Mijn zus is twee jaar geleden uit de christelijke gemeente gesloten en in veel van de gedachten die in dat artikel te berde werden gebracht, herkende ik mijn eigen gevoelens. Toen het gebeurde, was het alsof ons gezin die trieste ervaring niet te boven zou komen, maar het is toch gelukt. En wij hebben onze loyaliteit aan Jehovah en zijn organisatie kunnen tonen.
K. L., Verenigde Staten
Vrienden blijven Door het artikel „Jonge mensen vragen . . . Waarom is het zo moeilijk om vrienden te blijven?” (22 september 1989) besefte ik in welke mate ik mijn vriendschappen verstikt heb. Ik was al jaloers als anderen met sommige van mijn vriendinnen praatten! Ik breng nu veranderingen aan. Ik hoop dat deze waardevolle rubriek nooit uit dit tijdschrift verdwijnt.
G. Z., Brazilië