Jonge mensen vragen . . .
Wat moet je als tiener doen als je in verwachting bent?
Zwangerschappen en abortussen bij tieners zijn een wereldwijd probleem. En hoewel de meerderheid van onze lezers bestaat uit christelijke jongeren die zich wijselijk onthouden van voorechtelijke seks, wordt Ontwaakt! ook gelezen door miljoenen personen met allerlei andere achtergronden. De volgende bespreking is derhalve bedoeld als een hulp voor elke jongere die voor het dilemma van ongehuwd ouderschap staat, en tegelijkertijd belicht ze de tragische gevolgen die uit voorechtelijke seks voortvloeien.
„IK WAS vijftien jaar en in verwachting”, zei Ann. „Ik wist niet wat ik doen moest — abortus, de baby afstaan voor adoptie, geen idee!” Ann was slechts een van de meer dan een miljoen tienermeisjes in de Verenigde Staten die dat jaar zwanger werden.
Hoewel in enkele tragische gevallen een meisje zwanger wordt tengevolge van verkrachting, is tienerzwangerschap gewoonlijk het resultaat van bereidheid tot voorechtelijke seks.a Hoe dan ook, een zwangerschap plaatst een ongehuwd meisje voor een aantal verschrikkelijk moeilijke beslissingen: Moet zij trouwen? Moet zij het kind afstaan voor adoptie? Is abortus het antwoord? Toegegeven, er zijn er twee nodig om een baby te verwekken, en eigenlijk zou de vader van het kind zijn deel van de verantwoording moeten dragen. (Zie kader.) Maar meestal komt het op het meisje neer om (wellicht met de hulp van haar ouders) deze moeilijke keus te maken. En haar beslissing zal een blijvende invloed hebben op zowel háár psychische, emotionele en geestelijke welzijn als dat van het kind dat zij draagt.
’Zouden we moeten trouwen?’
Velen denken misschien dat een huwelijk met de vader van het kind de ideale oplossing zou zijn. Per slot van rekening bespaart dat het meisje en haar familie schande en het maakt het voor het kind mogelijk door twee ouders opgevoed te worden. Maar het huwelijk is geen wondermiddel. In de eerste plaats kan alleen godvruchtig berouw het kwaad rechtzetten in Jehovah’s ogen (Jesaja 1:16, 18).b Bovendien zou een overhaast gesloten huwelijk de problemen van het meisje in werkelijkheid nog kunnen verergeren. Aangezien de jongen en het meisje nog in „de bloem der jeugd” zijn, bezitten zij misschien niet de emotionele rijpheid die nodig is om een huwelijk tot een succes te maken (1 Korinthiërs 7:36). Misschien is de jongen geen ware christen en dus ongeschikt als huwelijkspartner. — 1 Korinthiërs 7:39.
Dr. Arthur Elster merkt bovendien op: „Een te vroeg ouderschap zorgt er vaak voor dat de vader voortijdig de school verlaat, wat hem een aanzienlijk nadeel op de arbeidsmarkt oplevert.” De daaruit voortvloeiende financiële problemen kunnen een huwelijk verwoesten. Sommige onderzoeken komen zelfs op een echtscheidingscijfer van 50 tot 75 procent voor huwelijken die door een voorechtelijke zwangerschap zijn verhaast!
Het huwelijk is een serieuze stap en je dient je er niet overhaast in te storten (Hebreeën 13:4). Na de kwestie goed overwogen te hebben, zijn alle betrokkenen het er misschien over eens dat een huwelijk onverstandig zou zijn en dat het meisje het kind veel beter thuis met de hulp van haar familie kan opvoeden, dan in een door problemen verscheurd huwelijk.
Abortus — De bijbelse zienswijze
Eén jong meisje zei: ’Ik wil nog zoveel met mijn leven doen, en een baby past daar niet in.’ Daarom kiezen alleen al in de Verenigde Staten ieder jaar bijna een half miljoen meisjes voor abortus. Maar is het juist of zelfs eerlijk om een kinderleven af te breken omdat het niet in iemands persoonlijke plannen ’past’?
Merk eens op wat de bijbel in Exodus 21:22, 23 zegt met betrekking tot het leven van een ongeboren kind: „En ingeval mannen met elkaar vechten en zij werkelijk een zwangere vrouw letsel toebrengen en haar kinderen inderdaad te voorschijn komen maar er geen noodlottig ongeval geschiedt, dient er zonder mankeren schadevergoeding van hem te worden geëist . . . Maar geschiedt er een noodlottig ongeval [met de moeder of het ongeboren kind], dan moet gij geven ziel voor ziel.” Ja, het doden van een ongeboren kind werd als moord beschouwd!
Het is waar dat sommige artsen beweren dat een ongeboren kind slechts een foetus is, of foetaal weefsel — geen persoon. Maar God zegt daar iets anders over. Hij beziet zelfs een embryo als een afzonderlijk persoon, een levend mens! (Psalm 139:16) Zou iemand een ongeboren leven kunnen aborteren en toch de gunst kunnen behouden van God, die „aan allen leven . . . geeft”? — Handelingen 17:25.
Het boek Growing Into Love geeft nog een ander argument tegen abortus: „Hoewel de consequenties van conceptie vereenvoudigd worden door een abortus te laten verrichten, is de ervaring van een zwangerschapsafbreking gewoonlijk heel verwarrend en verontrustend. . . . Een tiener . . . gelooft misschien dat de foetus alleen maar een foetus is . . . Maar alle formalistische uitleggingen ten spijt, kan zij, diep in haar hart, toch niet vergeten dat de foetus waarvan zij in verwachting is, de potentie heeft om te leven.”
Een meisje dat Linda heet, ontdekte dat dit waar was. Uit angst dat de geboorte van haar baby haar familie te schande zou maken, onderging zij een abortus. Zij herinnert zich hoe zij zich na de ingreep voelde: „Ik begon zo erg te trillen dat ik het niet kon beheersen. En ik barstte in tranen uit, en plotseling drong het tot me door wat ik eigenlijk had gedaan. Ik had mijn ongeboren baby, een ander menselijk wezen, vermoord!” Hoe denkt Linda nu over abortus? „Het was de ergste fout van mijn leven.”
’Ik kan hem niet het beste geven’
Sommige ongehuwde moeders staan hun baby liever af voor adoptie. Zij voelen zich vaak net zo als Heather, een in het tijdschrift Seventeen geciteerd meisje, dat zei: „Ik heb van tijd tot tijd genoeg problemen met mijzelf, laat staan dat ik er een baby bij kan hebben. Ik ben echt gek op kinderen en ik houd van baby’s, maar ik weet dat ik die baby niet het beste zou kunnen geven.”
Het is waar dat het beter is om een kind voor adoptie af te staan dan een eind aan zijn leven te maken door abortus. En het is waar dat het idee om zelf een kind te moeten grootbrengen voor een jong en onervaren meisje overweldigend kan lijken. Het is zoals een ongehuwde moeder aan Ontwaakt! vertelde: „Je neemt een grote verantwoordelijkheid op je waar je alleen voor staat en die heel moeilijk is en heel wat opoffering vereist.” Bedenk echter dat Jehovah een ouder verantwoordelijk stelt voor het ’zorgen voor de zijnen of de haren’ (1 Timótheüs 5:8). In de meeste gevallen is het voor het meisje het beste om het kind zelf groot te brengen.
Ann, die aan het begin genoemd werd, maakte daarom een verstandige keuze — ofschoon niet de gemakkelijkste. „Ik besloot de baby te houden”, zegt zij. „Mijn ouders hielpen mij en doen dat nog steeds.” Toegegeven, het is moeilijk om een alleenstaande moeder te zijn. Maar het is niet onmogelijk, en veel jonge moeders worden bekwame ouders. Dit is vooral het geval als de ongehuwde moeder onder gebed besluit haar kind „in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah” groot te brengen (Efeziërs 6:4).c Adoptiefouders zullen misschien beter in het materiële onderhoud kunnen voorzien. Maar zullen zij de geestelijke leiding verschaffen die een kind nodig heeft om de ware God, Jehovah, lief te hebben? — Deuteronomium 6:4-8.
Bedenk ook dat hoewel een alleenstaande ouder haar kind misschien op materieel gebied niet het beste kan geven, zij hem wel iets veel belangrijkers kan geven: liefde. „Beter is een schotel groente waar liefde is, dan een aan de kribbe gemeste stier [„het fijnste vlees”, Today’s English Version] en haat daarbij.” — Spreuken 15:17.
Er kan natuurlijk veel onnodig leed voorkomen worden als iemand van meet af aan de zonde van hoererij vermijdt.d Maar als een meisje op dit punt gezondigd heeft, dient zij niet de conclusie te trekken dat het gedaan is met haar leven. Door verstandig te handelen, kan zij het vermijden haar vergissing te verergeren, en het allerbeste van haar omstandigheden maken. Ja, zij kan zelfs de hulp en steun van God zelf krijgen, die degenen die zich van een verkeerd gedrag afkeren ’rijkelijk vergeeft’. — Jesaja 55:7.
[Voetnoten]
a Seksuele immoraliteit wordt onder Jehovah’s Getuigen niet getolereerd, net zoals het onder christenen in de eerste eeuw niet getolereerd werd (1 Korinthiërs 5:11-13). Niettemin kunnen degenen die in de fout zijn gegaan, de hulp inroepen van liefdevolle gemeenteouderlingen (Jakobus 5:14, 15). Door berouw te hebben over hun verkeerde handelwijze, kunnen zulke personen vergeving ervaren van zowel God als de christelijke gemeente.
b Onder de Mozaïsche wet verlangde God dat een man die een maagd verleid had, haar zou trouwen (Exodus 22:16, 17; Deuteronomium 22:28, 29). Maar die wet voorzag in de behoeften van Gods volk voor die tijd. En zelfs toen was een huwelijk geen vanzelfsprekende zaak, aangezien de vader het kon verbieden. — Zie het artikel „Vragen van lezers” in ons zustertijdschrift De Wachttoren van 15 november 1989.
c Jehovah’s Getuigen hebben veel gezinnen geholpen om een programma voor regelmatig bijbelonderwijs op te stellen. Men kan contact met hen opnemen door naar de uitgevers van dit tijdschrift te schrijven.
d Zie het boek Wat jonge mensen vragen — Praktische antwoorden, hfdst. 24, uitgegeven door de Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc.
[Kader op blz. 26]
Tienerzwangerschap — De consequenties voor jongens
Gedreven door angst — of zelfzuchtige onverschilligheid — proberen sommige jongens die een buitenechtelijk kind verwekt hebben, hun verantwoordelijkheden helemaal uit de weg te gaan. Een jongen wiens vriendin zwanger werd, zei: „Ik zei haar gewoon: ’Het beste ermee. Ik zie je nog wel eens.’”
Gelukkig schijnt de meerderheid van de jongens ten minste enige betrokkenheid met hun nageslacht te willen hebben. Wanneer een huwelijk onverstandig lijkt (zoals vaak het geval is), bieden de meeste jongens aan financieel bij te springen. Sommigen bieden zelfs aan om de dagelijkse zorg voor het kind te delen. Maar zulke inspanningen blijken vaak van korte duur te zijn vanwege de beperkte bekwaamheid van de jongen om in de kost te voorzien, en door een ernstig gebrek aan geduld en vaardigheden die nodig zijn om aan de behoeften van een klein kind tegemoet te komen.
De ouders van het meisje verzetten zich er bovendien soms heftig tegen dat de jongen ook maar enige verdere omgang met hun dochter heeft, uit angst dat dit op nog meer seksueel wangedrag — of een voortijdig huwelijk — zal uitlopen. Zij ontzeggen hem wellicht iedere zeggenschap in beslissingen die betreffende het kind worden genomen en dwingen hem er misschien toe machteloos toe te laten dat het kind geaborteerd of voor adoptie afgestaan wordt, waardoor een eind wordt gemaakt aan de kans om ooit deel te hebben aan het leven van het kind dat hij heeft verwekt. Aan de andere kant wordt de jongen misschien wel in staat gesteld zich aan zijn kind te hechten — maar moet die band dan wreed zien verbreken als het meisje trouwt en een andere man de rol van vader overneemt.
Ongetwijfeld betalen dus ook ongehuwde vaders een prijs voor hun onverantwoorde gedrag. Een zestienjarige ongehuwde vader zegt: „Er zijn heel wat gevoelens waar je gewoon geen raad mee weet. Het is alsof je bidt om terug te keren naar waar je eerst was, maar er is geen weg terug.” — Het tijdschrift „’Teen” van november 1984.