Zij zeiden het met bloemen in Japan
Door Ontwaakt!-correspondent in Japan
SINDS de Great Exhibition van 1851 in Londen hebben wereldtentoonstellingen altijd de aandacht gevestigd op de industriële en technische vooruitgang. De natuur daarentegen stond in het middelpunt op de tentoonstelling die de afgelopen zomermaanden in Osaka (Japan) werd gehouden. Ze boog de trend om en schoof bloemen en planten op de voorgrond.
De prachtige tuinen op het terrein van de zogenoemde Bloemen-Expo bewezen met het thema „Coëxistentie tussen natuur en mensen” dat de mens in harmonie met de natuur kan leven. Terzelfder tijd klonken er waarschuwingen voor wereldomvattende milieuproblemen.
Het terrein besloeg 140 hectare en was in vier delen opgesplitst rondom een in het midden gelegen waterpartij, die Zee des levens werd genoemd. Rechts van de hoofdingang lag de Bergstreek, met haar glooiende heuvels. De Veldstreek begon aan de linkerkant. Achter de Veldstreek leidden paden naar het Stadsgebied, waar verscheidene paviljoens lagen. Het Magisch Kruispunt, een pretpark, lag aan het andere eind van het terrein.
Een ontspannen wandeling door de Veldstreek, de Bergstreek en de internationale tuinen gaf ons het gevoel volledig ondergedompeld te zijn in het bloemenaspect van de Expo. Gele, paarse, lavendelblauwe en vele anderskleurige bloemenvelden verkwikten zowel oog als geest. Een zacht briesje, met de geur van rode, witte en gele rozen, droeg bij tot de ontspannen sfeer. De aparte Bloemenvallei met haar typisch Japanse karakter was iets heel bijzonders. Uit dit alles blijkt dat de mens gemaakt is om in een op een tuin gelijkende omgeving te leven.
Toen wij in de internationale tuinen rondzwierven, werd onze aandacht getrokken door een Israëlische bijbelse tuin, waar oude olijfbomen en stenen muren stonden. Bordjes met aanhalingen uit Het Hooglied en andere bijbelboeken hielpen de sfeer te creëren van een tuin uit bijbelse tijden.
Een andere voorstelling waardoor een bijbels verslag in herinnering werd gebracht, was een dynamische demonstratie van het scheiden van de wateren van de Zee des levens. „Het wordt mogelijk gemaakt door in vier minuten tijd 600 ton water te verpompen”, verklaarde een medewerker ter plekke. Terwijl de zee zich geleidelijk opende, danste het water van zes verschillend ontworpen fonteinen op muziek die het schouwspel begeleidde. Als menselijke technologie zoiets tot stand kan brengen, moet de almachtige Schepper beslist in staat geweest zijn de wateren van de Rode Zee te scheiden. — Exodus 14:21-28.
High-tech-paviljoens
Ondanks de lange wachttijden bezochten grote drommen mensen de tentoonstellingen in de vele paviljoens. Eén paviljoen had een „vliegend tapijt” als attractie, waarop wij door de ogen van een vlinder de trek meemaakten van een monarchvlinder. Terwijl wij op het „vliegend tapijt”, een transparante plaat van gehard glas, zaten, ontvouwde zich een schitterend landschap onder ons. Het leek of wij met de monarchvlinder meevlogen. Toen een kaaiman naar de vlinder hapte, hadden ook wij het gevoel dat wij ternauwernood ontsnapten.
Toen wij een ander paviljoen binnengingen, kregen wij een speciale bril om de driedimensionale film The Last Buffalo te zien. Wij hadden het idee dat wij onze hand konden uitsteken naar een grizzlybeer die een zalm ving, een poema die naar een rotsblok sprong, en twee bizons die hun kalf tegen vijanden probeerden te beschermen!
Zeldzame bloemen en een unieke kas
Ook de paviljoens met tuinen en serres trokken veel bezoekers. ’s Werelds grootste bloem, de rafflesia uit Indonesië, was één zo’n trekpleister. Deze heeft een doorsnede van ongeveer 1 meter en weegt wel 7 kilo. Het is een parasitaire plant zonder wortels en bladeren die, na een 30 maanden durende groeiperiode op een waardplant, een groteske bloem ontwikkelt die slechts vier dagen bloeit.
In een reusachtige plantenkas waren 15.000 planten van 2600 species te zien, afkomstig uit landen van de tropen tot de poolgebieden. Een netwerk van pijpen, waarmee de grond hetzij verwarmd of gekoeld werd, en luchtgordijnen, die de ruimten afgescheiden hielden, zorgden voor het handhaven van de verschillende klimatologische zones in de kas. Met deze technologie kunnen tropische planten en woestijncactussen, maar ook alpenplanten zoals de zeldzame blauwe papaver uit de Himalaja, in al hun serene pracht bloeien.
Waarschuwing voor ecologische crises
Alsof men de vrede en schoonheid doelbewust wilde verstoren, stonden er over het hele terrein waarschuwingen voor ecologische crises waar de mensheid voor staat. Zo waren er bijvoorbeeld in de paviljoens en tuinen van de Japanse Overheidstuin op in het oog vallende plaatsen boodschappen en illustraties te zien met titels als „Vernietiging van de ozonlaag”, „Broeikaseffect”, „Zure regen/zure mist”, „Het verdwijnen van de tropische wouden” en „De aarde lijkt steeds meer op een woestijn”.
Door wie wordt deze verwoesting echter veroorzaakt? Een bordje bij de uitgang van de Grote Plantenkas noemde de boosdoeners: „Mensen — Slachtoffers van onze eigen verwoesting”. „Mensen hebben uit winstbejag veel van de natuurlijke aardse rijkdommen opgeofferd. . . . Als gevolg hiervan worden wij nu geconfronteerd met de consequenties van onze daden.”
Zelfs achter ecologische crises die men als het werk van de natuur beschouwt, zien wij de schaduw van mensenhanden. Een bord in de VN Vredestuin waarschuwt ons voor het feit dat het oprukken van de woestijn een derde van het aardoppervlak bedreigt, een situatie die van invloed is op bijna 100 landen. „Het oprukken van de woestijn mag dan versneld worden door de droogte, maar het wordt er zelden door veroorzaakt”, zo verklaarde het bord. „De hoofdoorzaken zijn van menselijke makelij en kunnen door menselijk handelen worden gereguleerd en hersteld.”
Een wereldomvattende tuin om in te wonen — Hoe?
Het terrein waarop de tuinen en de bloembedden van de Bloemententoonstelling gelegen waren, was eens een vuilstortplaats van Osaka. Dit bewijst dat de mens een woestenij kan veranderen in een paradijs. Toch worden veel grote bedrijven die deze prachtige aanleg verzorgd hadden, „wegens hun milieuvervuiling in andere delen van Japan en de rest van de wereld bekritiseerd”, zo zei Japan Quarterly. In plaats van zijn gaven en mogelijkheden te gebruiken om de aarde in een paradijs te veranderen, is de mens — wegens zijn hebzucht en zelfzucht — in werkelijkheid bezig het ecologisch evenwicht van de aarde te vernietigen.
Is er enige hoop dat de geruïneerde aarde in een paradijs veranderd wordt? De bijbel verschaft hoop door de volgende woorden: „De wildernis en de waterloze streek zullen zich uitbundig verheugen, en de woestijnvlakte zal blij zijn en bloeien als de saffraan.” Maar hoe zal dit tot stand komen? Jesaja geeft het antwoord: „Er zullen er zijn die de heerlijkheid van Jehovah, de pracht van onze God, zullen zien” (Jesaja 35:1, 2). Ja, onder de heerschappij van Gods koninkrijk in handen van Jezus Christus zullen menselijke krachtsinspanningen om in harmonie met de natuur te leven, beslist succes hebben. De aarde zal in een wereldomvattend paradijs veranderd worden, tot ’s mensen eeuwige zegening en Gods heerlijkheid en lof.