SELEUCIË
(Seleucië).
Een versterkte havenstad aan de Middellandse Zee, die de Syrische stad Antiochië als zeehaven diende en ongeveer 25 km ten Z.W. van die stad lag. De beide steden waren door een weg met elkaar verbonden, en de bevaarbare Orontes, die langs Antiochië stroomde, mondde een paar kilometer ten Z. van Seleucië in de Middellandse Zee uit. In 47 G.T. vertrok Paulus samen met Barnabas vanuit Seleucië voor zijn eerste zendingsreis (Hand. 13:4). Hoewel Seleucië daarna in het boek Handelingen niet meer met name wordt genoemd, speelde het waarschijnlijk toch een rol in de gebeurtenissen die in het verslag worden verhaald (Hand. 14:26; 15:30-41). Om deze stad te onderscheiden van andere steden in het Midden-Oosten uit de oudheid die dezelfde naam droegen, werd ze soms Seleucië in Pieria genoemd. Ze lag ten N. van het huidige Sūedije of Samandagi in Turkije. Slib van de Orontes heeft de haven van het oude Seleucië in een moeras veranderd.