De gast vergezellen
E. W. Rice merkte in zijn boek Orientalisms in Bible Lands op dat het geheel in overeenstemming is met de Oosterse beleefdheid om de gast bij diens vertrek een bepaalde afstand op zijn weg te vergezellen . . . soms wel verscheidene uren lang. Dit is een hoogstaande vorm van beleefdheid en wordt ’de gast op weg helpen’ genoemd’. De schrijver verhaalt vervolgens de ervaring van een Syriër van geboorte die vertelde: „Als iemand weggaat, zullen vrienden hem enkele kilometers vergezellen en hem bij het afscheid kussen. . . . Toen ik van enkele vrienden in het Libanongebergte wegging, liepen zij twee uur lang met mij mee totdat ik mij verplicht voelde hen te zeggen dat zij niet verder moesten gaan.”
Deze gewoonte, versterkt door christelijke liefde, ervoer de geliefde apostel Paulus toen hij, bij zijn vertrek uit Miléte, Tyrus en Cesaréa, door medechristenen werd vergezeld. — Hand. 20:37, 38; 21:5, 15, 16.