Wie heeft er nu behoefte aan pijn?
DE JONGE vrouw was intelligent en ogenschijnlijk normaal. Toch was zij anders dan anderen. Als studente aan een universiteit stelde zij Canadese experts op het gebied van de neurologie voor een raadsel. Deze vrouw voelde geen pijn, zelfs al werden er naalden in haar vlees gestoken of al kreeg zij elektrische schokken toegediend.
„Toen”, zo berichtte de Science Digest, „werd zij op 28 aug. 1955 in een ziekenhuis opgenomen omdat zij aan een ernstige infectie leed; voor de eerste maal in haar leven voelde zij werkelijk pijn en gaf men haar pijnstillende middelen om deze te verzachten. Zij stierf twee dagen later, op de leeftijd van negenentwintig jaar, waarna een lijkschouwing onthulde dat haar hersenen en zenuwstelsel volkomen normaal waren.” — Juli 1978, blz. 35.
LICHAMELIJKE PIJN KAN NUTTIG ZIJN
Over de gehele aarde zijn misschien honderden of zelfs duizenden mensen ongevoelig voor lichamelijke pijn. Wanneer u denkt aan de pijn die ú misschien hebt, pijn in uw rug of pijn door verwondingen en dergelijke, bent u waarschijnlijk van mening dat het een zegen zou zijn als u geen fysieke pijn kon voelen. Ja, u zegt misschien: ’Wie heeft er nu behoefte aan pijn?’
Maar als u nu eens uw enkel verstuikte? Stel dat u zou vallen en uw arm zou breken. Of wanneer u een ernstige infectie zou hebben opgelopen? Het is duidelijk dat het goed zou zijn wanneer u lichamelijke pijn zou voelen, opdat u erop zou kunnen reageren en onmiddellijk stappen zou kunnen ondernemen om het letsel te verhelpen. Wat dat betreft, kan het vermogen om pijn te voelen (zoals wanneer u per ongeluk een heet voorwerp aanraakt) een reactie tot gevolg hebben waardoor een ernstige verwonding wordt voorkomen. In werkelijkheid kan het uw leven in gevaar brengen wanneer u niet in staat zou zijn pijn te voelen. Pijn kan nuttig voor u zijn.
PIJN WAARNAAR NIEMAND VERLANGT
Ja, het vermogen om lichamelijke pijn te voelen, kan nuttig zijn. Maar wat valt er over mentale en emotionele pijn te zeggen? Vaak zijn deze soorten van pijn veel hardnekkiger en folterender. Fysieke pijn kan door medicijnen, therapie of door een operatie verminderen of verdwijnen. Emotionele en mentale pijn kan iemand echter totaal verzwakken en hem jarenlang veel verdriet bezorgen.
Tegenspoed is beslist een oorzaak van emotionele pijn. Gevoelige, goedhartige mensen vinden het vaak erg verdrietig om medemensen — misschien als gevolg van armoede, honger en ondervoeding — te zien lijden. En het is natuurlijk buitengewoon onaangenaam wanneer wij zelf zulke behoeftige omstandigheden en ontberingen meemaken.
Onderdrukking heeft eveneens emotionele en mentale pijn tot gevolg. Onderdrukkers kunnen bijvoorbeeld een klimaat van grote angst scheppen. Dat kan op zichzelf al zorgen veroorzaken, om nog maar niet te spreken van de nijpende dagelijkse problemen waarmee de onderdrukten worden geconfronteerd.
Ziekte kan nog een oorzaak van emotionele pijn zijn, zelfs voor iemand die zelf niet ziek is. Doet het niet intens pijn iemand die men liefheeft langzaam te zien bezwijken aan een dodelijke ziekte? Dit is vooral zo indien het slachtoffer hevige fysieke pijn heeft.
De dood van een geliefd familielid of van een geliefde vriend kan ook hevige emotionele pijn tot gevolg hebben. De Israëlitische koning David gaf er blijk van zo’n inwendige pijn te voelen toen zijn zoon was gestorven, want de bedroefde vader riep uit: „Mijn zoon Absalom! Absalom mijn zoon, mijn zoon!” — 2 Sam. 19:4.
Geen enkele normale persoon verlangt naar emotionele en mentale pijn. Ook wil beslist niemand hevige lichamelijke pijn hebben. Wie wil er nu pijn lijden? Maar wie kan dan iets doen aan de pijn die zozeer deel van het menselijk leven is gaan uitmaken?