Pensionering — Een open deur naar theocratische activiteit?
PENSIONERING — voor velen sluit ze de deur achter een lange periode van stress en ergernis. Na in een eentonige of jachtige routine opgesloten gezeten te hebben, zien velen ernaar uit dat hun pensionering de deur opent naar jaren van rust en persoonlijke vrijheid. Al te vaak leidt die deur echter naar verveling en lusteloosheid. Ontspanning en hobby’s verschaffen eenvoudig niet het gevoel van eigenwaarde dat werken geeft.
Voor Jehovah’s Getuigen kan pensionering „een grote deur die tot activiteit leidt” openen (1 Korinthiërs 16:9). Hoewel ouderdom zijn problemen en beperkingen heeft, hebben sommige ouderen bemerkt dat zij met Jehovah’s hulp hun dienst voor hem kunnen uitbreiden. Beschouw eens de ervaringen van enkele oudere christenen in Nederland. In het dienstjaar 1995 waren 269 van de meer dan 1223 pioniers (volle-tijdverkondigers van het Koninkrijk) 50 jaar of ouder. Van hen waren 81 personen 65 jaar of ouder.
Sommigen kunnen pionieren doordat zij eenvoudig het snelle tempo dat zij op hun werk hadden opgebouwd, voortzetten. (Vergelijk Filippenzen 3:16.) Karel, een gepensioneerde christen, vertelt: „Toen ik nog werelds werk deed, begon ik ’s ochtends om half acht. Toen ik met pensioen ging, besloot ik die routine voort te zetten. Ik begon de dag met straatwerk, door elke ochtend om zeven uur voor het station tijdschriften aan te bieden.”
Zorgvuldige planning is eveneens een sleutel tot succes (Spreuken 21:5). Zo hebben sommigen bijvoorbeeld voldoende geld opzij kunnen leggen om zich in hun bediening te bedruipen. Anderen hebben besloten persoonlijke uitgaven te beperken en een part-timebaan te zoeken. Neem bijvoorbeeld Theo en Anny. Zij begonnen hun huwelijk als pioniers totdat zij wegens gezinsverplichtingen moesten stoppen met pionieren. Maar zij behielden hun pioniersgeest! Terwijl hun dochters opgroeiden, werden zij er voortdurend toe aangemoedigd te gaan pionieren. Wat nog belangrijker was, Theo en Anny gaven het goede voorbeeld door vaak in de hulppioniersdienst te staan. Toen de meisjes ouder werden, besloten Theo en Anny het werelds werk te beperken om meer tijd voor de velddienst te hebben.
Toen hun dochters de volle-tijddienst op zich namen en het huis uit gingen, begon Anny te pionieren. Op een dag moedigde zij Theo ertoe aan zijn baan op te zeggen. „Wij kunnen allebei pionieren”, stelde zij voor. Theo bracht zijn werkgever op de hoogte van zijn plannen. Tot zijn verbazing bood zijn baas aan te helpen door hem part-timewerk te geven en zei: „Ik neem aan dat je full-time wilt gaan werken voor je baas daarboven [in de hemel].” Theo en Anny pionieren nu samen.
Sommigen gingen pionieren als reactie op omstandigheden die zich in hun leven voordeden. De tragische dood van hun dochter en kleindochter zette een ouder echtpaar ertoe aan ernstig na te denken over de manier waarop zij de jaren gebruikten die hun nog restten (Prediker 7:2). In plaats van zich door verdriet te laten overmannen, namen zij de volle-tijddienst op zich, waarin zij zich nu al meer dan acht jaar verheugen!
Toegegeven, het vergt werkelijke vastberadenheid om in de volle-tijddienst te blijven. Ernst en zijn vrouw Riek bijvoorbeeld begonnen te pionieren zodra hun kinderen het huis uit waren. Niet lang daarna bood een voormalige collega Ernst een lucratieve baan aan. Ernst reageerde als volgt: „Wij hebben de beste werkgever aller tijden en wij zeggen niet op!” Omdat Ernst en zijn vrouw in „dienst” van Jehovah bleven, vielen hun nog meer dienstvoorrechten ten deel. Zij hebben meer dan twintig jaar in het kringwerk gediend en pionieren tot op de huidige dag. Hebben zij spijt van hun zelfopofferende handelwijze? Een tijdje geleden schreef het echtpaar: „Zo Jehovah wil, hopen wij over drie maanden onze vijftigste trouwdag te vieren, die vaak de gouden bruiloft wordt genoemd. Maar vol overtuiging zeggen wij dat onze echte gouden jaren begonnen toen wij gingen pionieren.”
Velen bemerken dat de deur die tot grotere activiteit leidt, tevens tot meer vreugde leidt! Een broeder die twee weken nadat hij de leeftijd van 65 jaar had bereikt, begon te pionieren, zegt: „Ik moet zeggen dat ik nog nooit een periode in mijn leven heb meegemaakt die zo rijk gevuld was met zegeningen als de afgelopen tien jaar dat ik pionier ben.” Een echtpaar dat ruim zeven jaar pioniert, zegt: „Wat moet een echtpaar op onze leeftijd en in onze omstandigheden anders doen? Wij zien in ons gebied vaak mensen zoals wij lekker thuis zitten en maar dik, oud en stram worden. De dienst houdt ons geestelijk en lichamelijk fit. Wij zijn altijd samen. Wij lachen veel en genieten van het leven.”
Natuurlijk verkeren niet alle ouderen in de omstandigheden dat zij kunnen pionieren. Deze christenen kunnen ervan verzekerd zijn dat Jehovah alles wat zij in zijn dienst kunnen doen, waardeert. (Vergelijk Markus 12:41-44.) Een invalide zuster bijvoorbeeld zit in een verpleeghuis. Maar er staat nog altijd een deur van activiteit voor haar open! Een arts vroeg haar eens hoe zij de dag doorkomt. Zij vertelt: „Ik zei tegen hem dat ik steeds tijd te kort kom. Hij kon dit niet begrijpen. Ik vertelde hem dat dit komt doordat mijn dagen gevuld zijn met voldoening schenkende activiteiten. Ik ben niet eenzaam, maar ik zoek anderen op die wel eenzaam zijn en probeer hun te vertellen wat God voor de mensheid in petto heeft.” Zij vat het samen met de woorden: „Je kunt niet te veel verwachten van iemand die bijna tachtig is. Bid voor me zodat ik nog velen naar Jehovah kan leiden.”
Gaat u met pensioen? De deur naar een gemakkelijk leventje kan heel aanlokkelijk lijken, maar het is niet de deur naar geestelijke zegeningen. Overdenk uw omstandigheden onder gebed. Misschien kunt u door de deur gaan die tot grotere activiteit in Jehovah’s dienst leidt.
[Illustraties op blz. 25]
Pensionering kan tot meer activiteit in de bediening leiden