-
Werd Christus aan een kruis gehangen?De Wachttoren 1951 | 15 januari
-
-
Het oudste crucifix dat als een voorwerp van openbare aanbidding wordt vermeld, is het crucifix dat reeds in de 6de eeuw in de kerk van Narbonne, in Zuid-Frankrijk, werd vereerd.’
Na de heidense oorsprong van het kruis te hebben aangetoond, zegt The Encyclopaedia Britannica, Deel 7, van de 11de uitgave, bladzijde 506: ’Pas in de tijd van Constantijn werd het kruis in het openbaar als een symbool der Christelijke religie gebruikt.’ Dit was ook logisch, want keizer Constantijn was een aanbidder van de heidense zonnegod, wiens zinnebeeld een kruis was. Andere deskundigen hebben aangetoond dat ’het kruis vóór de vierde eeuw noch in het Oosten noch in het Westen als een Christelijk embleem werd gebruikt’.
De Joodse Christenen, zoals Simon Petrus, beschouwden de martelpaal waaraan Christus werd genageld, veeleer als iets verfoeilijks dan als en reliquie die moest worden aanbeden. In Galaten 3:13 haalt de apostel Paulus Deuteronomium 21:23 aan en zegt: ’Er staat geschreven: „Vervloekt is een iegelijk die aan een paal is opgehangen.”’ Daarom zouden de Joodse Christenen de paal waaraan Jezus ter dood werd gebracht, als vervloekt en gehaat beschouwen. De beroemde Joodse autoriteit, Mozes Maimonides, van de 12de eeuw, zegt: ’Zij hangen nooit aan een boom op die met wortels in de bodem vastzit, maar aan een boomstam die is ontworteld, opdat het geen hinderlijke plaag zal zijn, want een boomstam waaraan iemand is opgehangen, wordt begraven, opdat de kwade naam er niet mee zal voortbestaan en de mensen zullen zeggen: „Dit is de boomstam waaraan die en die werd opgehangen.” De steen waarmede iemand is gestenigd, het zwaard waarmede de gestorvene is gedood, het kleed of de mantel waarmede iemand is gewurgd, al deze voorwerpen worden derhalve tezamen met degenen die zijn omgekomen, begraven’ (Apud Casaub Baron. Exercitat. 16, An. 34, Num. 134). Kalinski zegt in Vaticinia Observationibus Illustrata, bladzijde 342: ’De Joden hebben dientengevolge — daar iemand die was opgehangen, als de grootste gruwel werd beschouwd — de boomstam waaraan hij was opgehangen, meer gehaat dan andere voorwerpen, en zij bedekten de stam daarom ook met aarde, daar hij net zulk een afschuwelijk voorwerp was.’
Elk bewijs dat Jezus Christus werd gekruisigd aan twee stukken hout die loodrecht op elkaar stonden, ontbreekt dus volkomen. Wij weigeren iets aan Gods geschreven Woord toe te voegen door het heidense kruis in de geïnspireerde Geschriften in te lassen, maar vertolken stau·rosʹ en xyʹlon volgens de eenvoudigste betekenissen. Aangezien Jezus het woord stau·rosʹ gebruikte om het lijden en de schande of kwellingen van zijn navolgers af te beelden (Mattheüs 16:24), hebben wij stau·rosʹ met ’martelpaal’ vertaald, ten einde het van xyʹlon te onderscheiden, dat wij met ’paal’, of, in de voetnoot, met ’boom’, hebben vertaald, zoals in Handelingen 5:30.”
Daar de afgrond van bespiegelingen aldus is overbrugd, staan de Christenen in deze tijd op de vaste grond van bewijsbare feiten wanneer zij nadrukkelijk verklaren dat Christus nooit aan een heidens kruis werd gehangen, dat zijn oorsprong in het phallisme vindt.
-
-
Vragen van lezersDe Wachttoren 1951 | 15 januari
-
-
Vragen van lezers
● Indien de getrouwe mensen die vóór Jezus’ tijd hebben geleefd, niet als volmaakte mensen worden opgewekt, in welk opzicht is hun opstanding dan „beter”? — Lezer van Texas.
De vrager verwijst naar Hebreeën 11:35: „Vrouwen hebben hun doden door opstanding terugontvangen; maar andere mensen werden gemarteld omdat zij geen bevrijding door enige losprijs wilden aannemen, opdat zij een betere opstanding zouden kunnen verkrijgen” (NW). Wij laten het nieuwe boek „Dit betekent eeuwig leven” (Eng.) antwoorden, door aan te halen wat er op bladzijde 295 van dit boek staat: „Door het geloof van Gods profeten uit de oudheid werd er een aantal mensen uit de dood opgewekt, doch omdat zij van Adam de dood hadden geërfd en het Koninkrijk nog niet was opgericht, keerden zij tot de dood terug. Al die getrouwen uit de oudheid, tot aan Johannes de Doper, zijn in getrouwheid aan Jehova God gestorven, en daarom zullen zij een opstanding verkrijgen die beter is dan de opstanding van hen die tot leven werden opgewekt terwijl de zonde en de dood nog heersten. Het zal een ’betere opstanding’ zijn omdat ze zal worden verricht door Jehova’s grootste profeet, de Koning Jezus Christus, en ze zal worden verricht onder het door hem geregeerde koninkrijk Gods. Deze opstanding zal geschieden zonder de onvermijdbare noodzaak wederom te sterven, omdat ze zal geschieden onder de heerschappij van de Zoon van God, door wiens losprijs hun eeuwige bevrijding van de dood wordt gewaarborgd. Dan zullen zij in de gelegenheid worden gesteld eeuwig leven op aarde te verkrijgen, en omdat Satan en zijn demonen in de afgrond zijn geworpen en zijn goddeloze wereld is voorbijgegaan, zullen er geen machten meer bestaan die een belemmering kunnen vormen voor hun krachtsinspanningen die er op zijn gericht de jongste kennis over Gods koninkrijk te verwerven en de paden van verlichte gerechtigheid te bewandelen, die naar het eeuwige leven in dit Paradijs leiden. En daar zij geloof hebben geoefend naarmate van hun kennis, en daar zij in hun onverbreekbare onkreukbaarheid jegens God zijn gestorven, hebben zij getoond dat zij naar de gerechtigheid hebben overgeheld en dit zal hun tot voordeel strekken bij de opstanding onder Zijn koninkrijk dat door Christus wordt geregeerd.”
● Zullen kinderen die de leeftijd van toerekenbaarheid nog niet hebben bereikt en die in Armageddon sterven, een opstanding ontvangen? — Lezer in Ohio.
Wij kunnen in deze zaak niet dogmatisch zijn, aangezien God de rechter is. Wanneer Jehova God echter tegenover zekere afzonderlijke personen een ongunstig oordeel tot uitdrukking brengt, en dit in Armageddon door middel van zijn Koning Christus Jezus laat voltrekken, dan moet er een zekere mate van afdoendheid in Gods beslissing zijn. Indien dit zo is, dan zijn degenen die door het oordeel van God in de krijg van Armageddon zijn vernietigd, werkelijk vernietigd. Het blijkt dat het 9de hoofdstuk van Ezechiël naar Armageddon verwijst, en in vers 6 wordt vermeld: „Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; Maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is.” Zij die niet door een gunstige aanvaarding van Gods waarschuwing zijn gekenmerkt, ontvangen van hem geen barmhartigheid. Dit is van Gods kant geen onrechtvaardigheid. Wanneer het een geval van absolute rechtvaardigheid was, dan zou hij geen mens sparen daar iedereen, jong of oud, een onvolmaakte zondaar is. Alleen doordat hij liefde en barmhartigheid betoont, wordt iemand door Armageddon heen bewaard of wordt hij opgewekt.
De handelwijze der ouders is van invloed op de kinderen, en ouders worden gewaarschuwd dat hun ongerechtigheid aan hun nageslacht tot in het derde en vierde lid zal worden bezocht (Ex. 20:5, 6). De ouders wordt bevolen hun kinderen in Gods weg te onderwijzen, en wanneer de ouders in deze laatste dagen weigeren acht te slaan op de goddelijke onderwijzing en waarschuwing, dan brengen zij in Armageddon de vernietiging over zichzelf en over hun kleine kinderen (Deut. 6:6, 7; Ef. 6:4). Overeenkomstig de gerechtigheid kan God zulke kinderen dood laten, want zoals Ezechiël aantoont, sterven allen in hun ongerechtigheid (Ezech. 3:17-19; 33:1-6). De ouders dienen te bedenken dat hun verkeerde handelwijze een ongunstige invloed op hun kinderen heeft en in Armageddon de vernietiging over hun nakomelingen kan brengen, evenals een juiste handelwijze van de zijde der ouders hun kinderen gedurende Armageddon in een toestand van redding kan plaatsen en hun de gelegenheid kan verschaffen in de nieuwe wereld die op Armageddon volgt, eeuwig leven te ontvangen.
● Hoe kunnen wij het bericht van Mattheüs dat beide moordenaars op Jezus scholden, in overeenstemming brengen met het bericht van Lukas waarin wordt verteld dat één Jezus bespotte en de ander hem verdedigde? — M.Q., Californië.
Een mogelijke verklaring zou zijn dat in het begin beiden Jezus hebben beschimpt, maar dat na verloop van tijd een van de moordenaars notitie nam van wat er gebeurde en bemerkte hoe Jezus ongerechtigheid en wreedheid geduldig verdroeg. Gedurende deze uren die verstreken, kon deze moordenaar zijn gedachten over Jezus gemakkelijk hebben veranderd, en hoewel hij eerst spotte zoals Mattheüs opmerkt, Jezus later hebben verdedigd, zoals Lukas verhaalt.
Nog een andere verklaring kan echter het antwoord zijn. Er kunnen vier anderen zijn geweest die tezamen met Jezus aan een paal werden genageld, twee aan iedere zijde. Mattheüs gebruikt een Grieks woord dat met „moordenaars” is vertaald, terwijl Lukas een ander Grieks woord gebruikt, dat met „kwaaddoeners” is vertaald. Uit het bericht van Mattheüs blijkt dat Jezus reeds aan de paal was genageld, er over zijn kleding het lot was geworpen en er een bord boven zijn hoofd was geplaatst, toen de twee moordenaars werden voorgeleid en tezamen met hem aan een paal werden genageld. Deze twee pas aangekomenen sloten zich toen bij de priesters en het volk aan en scholden op Jezus (Matth. 27:35-44). Maar uit het bericht van Lukas blijkt dat de twee kwaaddoeners ’met hem werden weggeleid om gedood te worden’ en dat, toen dit drietal op Golgotha was aangekomen. „zij Hem aldaar [kruisigden], en de kwaaddoeners, den een ter rechter-, en den ander ter linkerzijde”. Een van deze kwaaddoeners bespotte Jezus, de andere geloofde in Jezus en het koninkrijk (Luk. 23:32-43). Deze verklaring zou daarom zeggen dat er tegelijkertijd met Jezus twee kwaaddoeners aan een paal werden genageld, van wie één Jezus bespotte en één hem geloofde, en dat er later twee moordenaars werden voorgeleid en aan een paal genageld, die beiden Jezus beschimpten. Dit zou betekenen dat er twee aan iedere zijde van Jezus, of in het totaal vijf op een rij, aan een paal werden opgehangen. Deze bewering wordt ondersteund door het feit dat men te Ploubézéré nabij Lannion, in Gôtes-du-Nord, Bretagne een „Golgotha” kan zien, dat als Les Cinq Croix („De vijf kruisen”) bekendstaat. Er staat daar een hoog kruis in het midden, met vier kleinere kruisen, twee aan iedere zijde.
-