Kijk eens wat Paulus en Barnabas tegen de menigte zeiden: ‘Mannen, waarom doen jullie dit? Ook wij zijn mensen en we hebben dezelfde zwakheden als jullie. We maken jullie het goede nieuws juist bekend in de hoop dat jullie deze zinloze dingen de rug toekeren en de levende God gaan aanbidden, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt, en alles wat daarin is.

(Hand. 14:15-17).

¹² Wat kunnen we van hun woorden leren? Ten eerste vonden Paulus en Barnabas niet dat ze superieur waren aan de mensen tot wie ze spraken. Ze deden zich niet beter voor dan ze waren, maar ze gaven nederig toe dat ze dezelfde zwakheden hadden als zij. Het is waar dat Paulus en Barnabas de heilige geest hadden gekregen en waren bevrijd van valse leringen. Ook hadden ze de hoop om samen met Christus te regeren. Maar ze beseften dat de inwoners van Lystra precies dezelfde gaven konden ontvangen als ze Christus zouden gehoorzamen.

¹³ Hoe denk jij over de mensen tot wie je predikt? Zie je hen als je gelijken? Probeer je net als Paulus en Barnabas te voorkomen dat anderen je gaan ophemelen wanneer je hun de waarheden uit Gods Woord leert? Charles Taze Russell, een uitstekend onderwijzer die eind 19de en begin 20ste eeuw de leiding in de prediking nam, gaf hierin een goed voorbeeld. Hij schreef: ‘Wij wensen geen hulde, geen verering, voor onszelf of onze geschriften; evenmin willen wij Eerwaarde of Rabbi genoemd worden.’ Broeder Russell had net zo’n nederige houding als Paulus en Barnabas. Zo prediken ook wij niet om onszelf te verheffen, maar om mensen te helpen ‘de levende God’ te gaan aanbidden.