ਹੌਸਲੇ ਭਰੇ ਸ਼ਬਦ ਇਕ ਡਿਗੇ ਹੋਏ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਰੂਬਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਿਕੰਮਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਖ਼ਿਆਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਜੱਦੋ-ਜਹਿਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਪਰ ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨਾਲ ਪ੍ਰਚਾਰ ’ਤੇ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅੱਜ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਮੈਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀਆਂ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਨਾਲੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਾਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਨਮੋਲ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਇਸ ਆਇਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਹੌਸਲੇ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੇ ਚੰਦ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੌਸਲਾ ਮਿਲਿਆ।” (ਮੱਤੀ 10:31) ਬਾਈਬਲ ਇਸ ਗੱਲ ’ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ ਨੇ ਇਬਰਾਨੀ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ: “ਤੁਸੀਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੰਦੇ ਰਹੋ। . . . ਤਾਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਪਾਪ ਦੀ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਕਠੋਰ ਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ।” (ਇਬ. 3:13) ਜ਼ਰਾ ਸੋਚੋ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੁਹਾਡਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾਇਆ ਸੀ। w16.11 1:2, 3

ਸਾਲ 313 ਈਸਵੀ ਵਿਚ ਝੂਠੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜਾ ਕਾਂਸਟੰਟੀਨ ਨੇ ਰੋਮੀ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਚ ਝੂਠੇ ਮਸੀਹੀ ਧਰਮ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਰਾਜਾ ਕਾਂਸਟੰਟੀਨ ਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨਾਲ ਨਾਈਸੀਆ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਕ ਸਭਾ ਰੱਖੀ। ਇਸ ਸਭਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਏਰੀਅਸ ਨਾਂ ਦੇ ਪਾਦਰੀ ਨੂੰ ਦੇਸ਼-ਨਿਕਾਲਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਥੀਓਡੋਸ਼ਸ ਰੋਮ ਦਾ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ ਨੂੰ ਕੌਮੀ ਧਰਮ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਵਿਚ ਥੀਓਡੋਸ਼ਸ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਰੋਮ ਨੇ ਆਪਣਾ ਧਰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਮਸੀਹੀ ਧਰਮ ਅਪਣਾ ਲਿਆ। ਪਰ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਝੂਠੇ ਮਸੀਹੀ ਆਪ ਹੋਰ ਧਰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਉੱਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਝੂਠਾ ਮਸੀਹੀ ਧਰਮ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਹਾਂ ਬਾਬਲ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਝ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਮਸੀਹੀ ਸਨ। ਉਹ ਕਣਕ ਵਰਗੇ ਸਨ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਯਿਸੂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਮਸੀਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਵਾਹ ਲਾ ਰਹੇ ਸਨ।​—ਮੱਤੀ 13:24, 25, 37-39. w16.11 4:8, 9

ਅੱਜ “ਸ਼ੈਤਾਨ ਗਰਜਦੇ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗ ਇੱਧਰ-ਉੱਧਰ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਿਗਲ਼ ਜਾਵੇ।” (1 ਪਤ. 5:8; ਪ੍ਰਕਾ. 12:17) ਇਸ ਕਰਕੇ ਚਿੰਤਾ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ। ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਦੀ-ਕਦੀ ਚਿੰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਬਾਈਬਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦਾਊਦ ਨੂੰ ਕਦੀ-ਕਦਾਈਂ ਚਿੰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। (ਜ਼ਬੂ. 13:2) ਨਾਲੇ ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ “ਸਾਰੀਆਂ ਮੰਡਲੀਆਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ” ਸਤਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। (2 ਕੁਰਿੰ. 11:28) ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਬੋਝ ਹੇਠ ਦੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਸਾਡੇ ਪਿਆਰੇ ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ ਨੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਨ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਅੱਜ ਸਾਡੀ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਕਿੱਦਾਂ? (1) ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਕੇ, (2) ਬਾਈਬਲ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਅਤੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਸੋਚ-ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਕੇ, (3) ਯਹੋਵਾਹ ਤੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਮੰਗ ਕੇ ਅਤੇ (4) ਕਿਸੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਦਾਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। w16.12 3:1, 2