1 Kronik
29 Następnie król Dawid rzekł do całego zboru:+ „Salomon, mój syn, którego Bóg wybrał,+ jest młody+ i delikatny, dzieło zaś jest wielkie; bo zamek ten nie jest dla człowieka,+ lecz dla Jehowy Boga. 2 A ja stosownie do całej swej mocy+ przygotowałem+ na dom mojego Boga złoto+ na wyroby ze złota i srebro na wyroby ze srebra oraz miedź na wyroby z miedzi, żelazo+ na wyroby z żelaza i drzewo+ na wyroby z drewna; kamienie onyksowe+ oraz kamienie do osadzania na twardej zaprawie i kamyki mozaikowe, i wszelkiego rodzaju kamień drogocenny, i kamienie alabastrowe w wielkiej ilości. 3 A ponieważ mam upodobanie+ w domu mojego Boga, oto jest jeszcze moja szczególna własność,+ złoto i srebro; daję to na dom mojego Boga — dodatkowo i oprócz tego wszystkiego, co przygotowałem na ten święty dom:+ 4 trzy tysiące talentów złota, złota z Ofiru,+ i siedem tysięcy talentów rafinowanego srebra — na powleczenie ścian domów; 5 złota na wyroby ze złota i srebra na wyroby ze srebra oraz na wszystko, co jest wykonywane ręką rzemieślników. I kto dzisiaj jest gotów napełnić swą rękę darem dla Jehowy?”+
6 I chętnie się zgłaszali książęta+ domów patriarchalnych+ oraz książęta+ plemion Izraela, jak również dowódcy tysięcy+ i setek,+ a także przełożeni nad sprawami+ króla. 7 Toteż dali na służbę związaną z domem prawdziwego Boga złoto wartości pięciu tysięcy talentów, jak również dziesięć tysięcy darejków oraz srebro wartości dziesięciu tysięcy talentów i miedź wartości osiemnastu tysięcy talentów, i żelazo wartości stu tysięcy talentów.+ 8 A u kogokolwiek znalazły się jakieś kamienie, dawano je do skarbu domu Jehowy pod opiekę Jechiela+ Gerszonity.+ 9 I lud rozradował się ze składania dobrowolnych darów ofiarnych, bo z całego serca składali Jehowie dobrowolne dary ofiarne;+ również król Dawid radował się wielką radością.+
10 Następnie Dawid błogosławił+ Jehowę na oczach całego zboru+ i rzekł Dawid: „Bądź błogosławiony,+ Jehowo, Boże Izraela,+ naszego ojca, od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony. 11 Twoja, Jehowo, jest wielkość+ i potęga,+ i piękno,+ i wspaniałość,+ i dostojeństwo;+ bo wszystko w niebiosach i na ziemi jest twoje.+ Twoje jest królestwo,+ Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim.+ 12 Dzięki tobie jest bogactwo+ oraz chwała+ i ty panujesz+ nad wszystkim; w twojej ręce jest moc+ i potęga,+ w twojej też ręce jest możność uczynienia wielkim+ oraz udzielenia wszystkim siły.+ 13 A teraz, Boże nasz, dziękujemy ci+ i wysławiamy+ twoje wspaniałe+ imię.
14 „A przecież kimże jestem ja+ i czymże jest mój lud, byśmy dalej mieli możność składania takich dobrowolnych darów ofiarnych?+ Wszystko bowiem jest od ciebie+ i daliśmy ci z twojej własnej ręki. 15 Bo my przed twoim obliczem jesteśmy osiadłymi przybyszami, a także osiedleńcami,+ podobnie jak wszyscy nasi praojcowie. Dni nasze na ziemi są jak cień+ i nie ma żadnej nadziei. 16 Jehowo, nasz Boże, cała ta obfitość, którą przygotowaliśmy, by zbudować ci dom dla twego świętego imienia, pochodzi z twojej ręki i wszystko to należy do ciebie.+ 17 Ja zaś dobrze wiem, Boże mój, że ty badasz serce+ i masz upodobanie w moralnej nieskazitelności.+ I ja w prostolinijności swego serca ochoczo złożyłem wszystkie te rzeczy, a teraz z radością patrzę, jak twój lud, który się tu znajduje, ochoczo składa ci dary ofiarne. 18 Jehowo, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, naszych praojców,+ racz zachować to po czas niezmierzony jako skłonność myśli serca twego ludu+ i skieruj ich serca ku sobie.+ 19 A Salomonowi, synowi mojemu, daj serce niepodzielne,+ by przestrzegał twoich przykazań,+ twoich świadectw+ oraz twoich przepisów+ i by wszystko wykonał, i by zbudował zamek,+ do czego poczyniłem przygotowania”.+
20 I Dawid rzekł jeszcze do całego zboru:+ „Błogosławcie+ teraz Jehowę, waszego Boga”. I cały zbór błogosławił Jehowę, Boga ich praojców, i kłaniał się nisko,+ i padał na twarz+ przed Jehową i przed królem. 21 I składali+ Jehowie ofiary, i składali Jehowie całopalenia+ w dniu, który następował po owym dniu — tysiąc młodych byków, tysiąc baranów, tysiąc baranków oraz towarzyszące im ofiary płynne,+ bardzo wiele ofiar za całego Izraela.+ 22 I w owym dniu jedli i pili przed Jehową, wielce się radując;+ i po raz drugi uczynili królem Salomona, syna Dawida,+ i namaścili go Jehowie na wodza,+ a Cadoka+ na kapłana. 23 I zasiadł Salomon na tronie Jehowy+ jako król w miejsce Dawida, swego ojca, i powodziło mu się,+ a wszyscy Izraelici byli mu posłuszni. 24 Wszyscy zaś książęta+ oraz mocarze,+ jak również wszyscy synowie króla Dawida,+ podporządkowali się królowi Salomonowi. 25 A Jehowa na oczach całego Izraela czynił Salomona niezrównanie wielkim+ i obdarzył go takim królewskim dostojeństwem, jakie przed nim nie spoczęło na żadnym królu nad Izraelem.+
26 Co się tyczy Dawida, syna Jessego, panował on nad całym Izraelem;+ 27 a dni jego panowania nad Izraelem było czterdzieści lat.+ W Hebronie panował siedem lat,+ w Jerozolimie zaś panował trzydzieści trzy lata.+ 28 I w końcu umarł w dobrej starości,+ syty dni, bogactwa+ i chwały;+ a w jego miejsce zaczął panować Salomon, jego syn.+ 29 Sprawy zaś króla Dawida, te pierwsze i te ostatnie, zostały opisane wśród słów Samuela, widzącego,+ i wśród słów Natana,+ proroka, i wśród słów Gada,+ wizjonera, 30 wraz z całym jego królowaniem i jego potęgą oraz czasami,+ jakie przeszły nad nim i nad Izraelem, i nad wszystkimi królestwami krain.+