Biblijny punkt widzenia

Co należy wiedzieć o aniołach

„W ubiegłym tygodniu spotkało się w Nowym Jorku około 3000 teologów, by przez cztery dni wysłuchać ponad 500 referatów na różne tematy — od roli humoru w kazaniach do znaczenia rytuału u zielonoświątkowców. Nikt nie wspomniał o aniołach” (Daily News z 26 grudnia 1982).

DZISIAJ, po ośmiu latach, duchowni w dalszym ciągu niewiele mówią o aniołach. Dlaczego? Czy dlatego, że tych niebiańskich posłańców uważa się jedynie za postacie ze starożytnego mitu? A może naprawdę istnieją? Jeżeli tak, to co należałoby o nich wiedzieć?

Czy istnieją?

Wbrew twierdzeniom niektórych filozofów aniołowie to nie „moce” ani „ruchy wszechświata”. Są na tyle realni, że Słowo Boże, Biblia, wspomina o nich setki razy. W językach, w których pierwotnie ją spisano, słowa tłumaczone na „anioł” (hebrajskie mal·ʼakʹ, greckie agʹge·los) oznaczają dosłownie „doręczyciel wiadomości” lub po prostu „posłaniec”. Występują w Biblii prawie 400 razy; czasem odnoszą się do człowieka, ale najczęściej do posłańców duchowych.

Anioł, który się ukazał niepłodnej żonie Manoacha i zapowiedział jej narodziny syna, Samsona, był dla niej kimś realnym. To samo można powiedzieć o trzech aniołach, których widzieli Abraham i jego żona Sara, o dwóch, którzy odszukali Lota, a także o tym, który usiadł pod rozłożystym drzewem i rozmawiał z Gedeonem (Rodzaju 18:1-15; 19:1-5; Sędziów 6:11-22; 13:3-21). Podczas urodzin Jezusa pewien anioł otoczony olśniewającym światłem stanął nagle przed grupą pasterzy (Łukasza 2:8, 9).

Aniołowie ci byli realni. Nie byli wytworem wyobraźni ani bezosobowymi siłami. Jako posłańcy Boży spełniali określone zadania, o czym dla naszego pożytku napisano w Biblii (2 Tymoteusza 3:16). Księga ta wyjawia więc na temat aniołów ważne szczegóły, które należy znać, gdyż niekiedy są sprzeczne z tradycyjnymi poglądami.

Jak wyglądają?

Być może wyobrażasz sobie aniołów jako słodko uśmiechnięte stworzenia, przypominające pyzate dzieci ze skrzydełkami lub piękne kobiety w białych szatach, grające na maleńkich harfach i unoszące się w powietrzu. Jeśli tak, to powinieneś wiedzieć, że jest to obraz fałszywy. Wywodzi się ze źródeł pogańskich, między innymi z mitologii greckiej, lub powstał już po zakończeniu spisywania Biblii. W symbolicznych wizjach biblijnych stworzenia duchowe, takie jak serafy i cheruby, mają skrzydła (Izajasza 6:2; Ezechiela 10:5; Objawienie 14:6).

Słowo Boże opisuje aniołów jako nader potężne duchy, a duch jest niewidzialny (1 Królów 22:21; Psalm 34:7 [34:8, Biblia Tysiąclecia]; 91:11). To „anioł Jehowy” w ciągu zaledwie jednej nocy wytracił 185 000 Asyryjczyków w obozie nieprzyjaciół Izraela! (Izajasza 37:36). Kiedy aniołowie ukazywali się ludziom, zawsze wyglądali jak kompletnie ubrani mężczyźni, nie jak kobiety lub dzieci, a już nigdy jak istoty niższe od człowieka.

Skąd się wzięły te potężne stworzenia duchowe? Biblia powiada, że „za jego [Jezusa] pośrednictwem było stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne” (Kolosan 1:16). Jehowa Bóg przez swego pierworodnego Syna stworzył aniołów na długo przed człowiekiem, i to jako wyższą formę życia (Hioba 38:4, 7; 2 Piotra 2:11).

Czy są osobami?

Aniołowie, podobnie jak ludzie, są obdarzeni uczuciami. Powiedziano o nich, że patrząc na stwarzanie ziemi ‛wespół radośnie wykrzykiwali’, nawet ‛wołali pełni uznania’ (Hioba 38:7). Z Biblii wynika również, że „aniołowie Boży radują się z jednego grzesznika, który się nawraca” (Łukasza 15:10, Biblia poznańska). Bezosobowa „moc” na pewno nie mogłaby doznawać ogromnej radości, opisanej w tych wersetach.

Aniołowie nie są też wolni od ograniczeń. To nie im, ale ludzkim prorokom objawiono niektóre fakty dotyczące Chrystusa oraz przyszłości. Słowo Boże mówi, że „właśnie w te sprawy pragną wejrzeć aniołowie” (1 Piotra 1:10-12). Na temat wyznaczonego przez Boga terminu przyjścia Pana sam Jezus powiedział: „O dniu owym i godzinie nikt nie wie — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko Ojciec” (Mateusza 24:36).

Poza tym w Biblii występują imiona dwóch aniołów: Michała i Gabriela (Daniela 12:1; Łukasza 1:26). Czyż nie jest to jeszcze jeden dowód, że są osobami? Nie działają w ustalony z góry sposób niczym zaprogramowane komputery lub roboty. Przeciwnie, aniołowie posiadają zdolność rozumowania i mogą swobodnie podejmować osobiste decyzje moralne. Jako świadome istoty obdarzone wolną wolą, niektórzy postanowili zbuntować się przeciw Bogu. Tak powstał Szatan i jego demony (Rodzaju 6:1-4; Judy 6; Objawienie 12:7-9).

Czy należy ich czcić?

Jeżeli nawet uznajemy istnienie aniołów za fakt, a nie bajkę, musimy unikać skrajności. Pewne organizacje religijne niesłusznie ich wywyższają, mimo że w Biblii potępiono oddawanie im czci (Kolosan 2:18; Objawienie 22:8, 9). Kościół katolicki uczynił Michała i Gabriela przedmiotem kultu, a w kościołach prawosławnych aniołowie odgrywają doniosłą rolę w litanii. Ogromnie kontrastuje to z przestrogą, którą usłyszał apostoł Jan, gdy padł do stóp anioła Jehowy: „Uważaj! Nie czyń tego! Jestem tylko współniewolnikiem twoim” (Objawienie 19:10).

Dlaczego wokół aniołów panuje tyle nieporozumień? Szatan, przywdziewający maskę „anioła światła”, „zaślepił umysły niewierzących” (2 Koryntian 4:4; 11:14). Czyż można się zatem dziwić, że wiele osób obstaje przy własnych poglądach co do istnienia i natury aniołów, zamiast uznać wyjaśnienia Słowa Bożego? Ale chociaż duchowni niewiele mówią o aniołach, Bóg w sprawozdaniu biblijnym zapewnia nas, iż naprawdę istnieją i pełnią zaszczytną służbę jako posłańcy Jehowy (Hebrajczyków 1:7, 14; 6:18).

[Ilustracja na stronie 18]

Przedstawianie aniołów jako dzieci ze skrzydełkami opiera się na wyobrażeniach pogańskich

[Prawa własności]

Francois Boucher, Pojmany kupidyn (ok. 1754)