Marzec

„Owce” z przypowieści zapisanej w Ewangelii według Mateusza 25:31-36 wyobrażają prawe osoby mające nadzieję ziemską, które żyją w czasie końca. Lojalnie wspierają one ostatek namaszczonych duchem braci Chrystusa. Przede wszystkim pomagają im w głoszeniu i pozyskiwaniu uczniów na całym świecie (Mat. 24:14; 28:19, 20). Każdego roku w tygodniach przed Pamiątką drugie owce wspierają braci Chrystusa, biorąc pełny udział w kampanii zapraszania na nią ludzi. W każdym zborze na świecie pomagają też w przygotowaniach do tej uroczystości. Wspieranie na te sposoby braci Chrystusa uważają za wielki zaszczyt. Wiedzą, że to, co dla nich robią, Jezus traktuje tak, jakby robili dla niego samego (Mat. 25:37-40). w22.01 ss. 22, 23, ak. 11, 12

Jezus przejawiał wspaniałe przymioty. Na przykład ulitował się nad trędowatym, okazał empatię ciężko chorej kobiecie i współczuł pogrążonym w żałobie (Marka 1:40, 41; 5:25-34; Jana 11:33-35). Jeśli naśladujemy te przymioty Jezusa, naśladujemy też Jehowę. A im lepiej nam się to udaje, tym bardziej się do Niego zbliżamy. Podążanie śladami Jezusa pomaga nam koncentrować się na służbie dla Jehowy. W ostatnią noc swojego życia na ziemi Jezus powiedział: „Zwyciężyłem świat” (Jana 16:33). Chodziło mu o to, że nie pozwolił, by miały na niego wpływ dążenia oraz sposób myślenia i postępowania ludzi w tym świecie. Nigdy nie stracił z oczu celu, dla którego przyszedł na ziemię — żeby uświęcić imię Jehowy. A co powiedzieć o nas? W tym świecie wiele rzeczy mogłoby nas rozproszyć. Ale jeśli tak jak Jezus koncentrujemy się na służbie dla Jehowy, my również ‛zwyciężymy świat’ (1 Jana 5:5). w21.04 ss. 3, 4, ak. 7, 8

Apostoł Paweł znał obietnicę Jezusa, że „każdy, kto w niego wierzy, [będzie] mógł żyć wiecznie” (Jana 3:15; Rzym. 6:23). Należał do osób, które niezachwianie wierzą w okup. Był przekonany, że Jehowa jest gotowy przebaczyć nawet tym, którzy poważnie zgrzeszyli, jeśli tylko okazują skruchę (Ps. 86:5). Nie miał wątpliwości, że Jehowa go kocha, bo wiedział, co zrobił dla niego za pośrednictwem Chrystusa. Zwróćmy uwagę na jego pokrzepiające słowa z Listu do Galatów 2:20: „Syn Boży (...) mnie pokochał i oddał za mnie samego siebie”. Paweł nie uważał się za tak złego, żeby Bóg nie mógł go pokochać. Nie myślał: „Wiem, dlaczego Jehowa kocha moich braci, ale to niemożliwe, żeby kochał mnie”. Chrześcijanom w Rzymie przypomniał: „Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy grzesznikami” (Rzym. 5:8). Miłość Boża nie zna granic! Paweł dobrze rozumiał, jak silna jest miłość Boga. Wiedział, że Jehowa cierpliwie znosił naród izraelski. w21.04 s. 22, ak. 8-10

Kiedy prowadzisz studium biblijne, pomagaj zainteresowanemu pokochać Jehowę. Jak możesz to robić? Szukaj okazji, żeby zwracać uwagę na przymioty Jehowy. Pomóż zainteresowanemu zrozumieć, że jest On szczęśliwym Bogiem i wspiera tych, którzy Go kochają (1 Tym. 1:11; Hebr. 11:6). Pokaż, jakie korzyści odniesie z zastosowania zdobywanej wiedzy w życiu i jak te korzyści świadczą o tym, że Jehowa go kocha (Izaj. 48:17, 18). Im większa będzie miłość zainteresowanego do Jehowy, tym chętniej będzie dokonywał w życiu potrzebnych zmian. Żeby zrobić postępy prowadzące do chrztu, będzie musiał zdobyć się na pewne wyrzeczenia. Niektórzy muszą poświęcić rzeczy materialne. Wielu musi przestać przyjaźnić się z ludźmi, którzy nie kochają Jehowy. Inni zostają odrzuceni przez przeciwnych członków rodziny. Jezus zapewnił, że ci, którzy zostaną jego uczniami, się nie rozczarują. Obiecał, że staną się częścią kochającej rodziny duchowej (Marka 10:29, 30). w21.06 ss. 4, 5, ak. 8, 9

Apostoł Paweł porównał pozyskiwanie uczniów do uprawiania roślin. Wykazał, że musimy robić coś więcej niż tylko „sadzić”. Przypomniał Koryntianom: „Ja zasadziłem, Apollos podlał (...). Wy jesteście Bożym polem uprawnym” (1 Kor. 3:6-9). Jako pracownicy na „Bożym polu uprawnym” nie tylko „sadzimy”, ale też „podlewamy” i regularnie sprawdzamy wzrost. Jednocześnie pamiętamy, że ‛wzrost daje Bóg’. To wielki zaszczyt, że możemy zarówno głosić, jak i nauczać! Zadanie to daje nam prawdziwą radość. Apostoł Paweł, który pomógł wielu mieszkańcom Tesaloniki zostać uczniami Jezusa, tak wyraził swoje odczucia: „Kto jest naszą nadzieją, radością, koroną, którą będziemy się szczycić przed naszym Panem, Jezusem, podczas jego obecności? Czy nie wy? To wy jesteście naszą chwałą i radością” (1 Tes. 2:19, 20; Dzieje 17:1-4). w21.07 s. 3, ak. 5; s. 7, ak. 17

Jehowa pociągnął do siebie każdego z nas (Jana 6:44). Pomyśl, co to oznacza. Uważnie przyglądając się miliardom ludzi na świecie, dostrzegł u ciebie coś cennego — szczere serce, które może Go pokochać (1 Kron. 28:9). On dobrze cię zna, rozumie i kocha. To bardzo pokrzepiające! Tak samo jak na tobie, Jehowie zależy na wszystkich twoich braciach i siostrach. Jezus zilustrował tę myśl, porównując Jehowę do pasterza. Co robi pasterz, jeśli jedna ze 100 jego owiec oddali się od stada? ‛Pozostawia w górach 99 i idzie szukać tej jednej’. A kiedy ją znajdzie, nie jest na nią zły, tylko się cieszy. Wniosek? Dla Jehowy cenny jest każdy Jego sługa. Jezus powiedział: „Mój Ojciec w niebie nie chce, żeby zginął choćby jeden z tych małych” (Mat. 18:12-14). w21.06 s. 20, ak. 1, 2

Kiedy zastanawiamy się nad tym, jak nieprzemijająca jest miłość Jehowy, sami jeszcze bardziej Go kochamy i jeszcze bardziej się do Niego zbliżamy (Rzym. 8:38, 39). Czujemy się pobudzeni do naśladowania Jezusa (1 Piotra 2:21). W okresie Pamiątki zapoznajemy się z relacjami biblijnymi dotyczącymi ostatniego tygodnia życia Jezusa na ziemi oraz jego śmierci i zmartwychwstania. Wykład pamiątkowy przypomina nam o miłości, jaką on nam okazał (Efez. 5:2; 1 Jana 3:16). Kiedy czytamy o ofiarności Jezusa i rozmyślamy o jego przykładzie, czujemy się pobudzeni, żeby „żyć tak, jak on żył” (1 Jana 2:6). Jesteśmy zdecydowani robić wszystko, żeby Bóg już zawsze nas kochał (Judy 20, 21). Będzie tak, jeśli okazujemy Mu posłuszeństwo, uświęcamy Jego imię i ‛radujemy Jego serce’ (Prz. 27:11; Mat. 6:9; 1 Jana 5:3). Dzięki obecności na Pamiątce jeszcze bardziej pragniemy każdego dnia żyć tak, jak byśmy mówili Jehowie: „Chcę robić wszystko, żebyś już zawsze mnie kochał!”. w22.01 s. 23, ak. 17; s. 25, ak. 18, 19

Jehowa dał nam wolną wolę. Możemy więc wybrać, jak pokierować swoim życiem. Nasz kochający Bóg cieszy się, kiedy z wolnej woli postanawiamy Mu służyć (Ps. 84:11; Prz. 27:11). Możemy też z niej korzystać w wielu innych dziedzinach. Wzorem Jezusa możemy postanowić, że będziemy stawiać potrzeby drugich ponad własne. Pewnego razu Jezus i apostołowie byli bardzo zmęczeni i udali się w zaciszne miejsce, żeby trochę odpocząć. Jednak znalazł ich tłum ludzi, którzy chcieli, żeby Jezus ich nauczał. Jezus się na nich nie zdenerwował. Przeciwnie, „zlitował się nad nimi (...) i zaczął ich nauczać wielu rzeczy” (Marka 6:30-34). Kiedy go naśladujemy i poświęcamy czas i siły, żeby pomagać innym, przynosimy chwałę naszemu niebiańskiemu Ojcu (Mat. 5:14-16). w21.08 s. 3, ak. 7, 8

Jehowa kocha różnorodność. Widać to w Jego zachwycających dziełach stwórczych, łącznie z ludźmi. Każdy z nas jest wyjątkowy. Dlatego Jehowa nigdy nie porównuje cię z innymi. Bada twoje serce i wie, jaki naprawdę jesteś (1 Sam. 16:7). Bierze pod uwagę twoje mocne i słabe strony oraz twoją przeszłość. I nigdy nie wymaga od ciebie więcej, niż możesz Mu dać. Powinniśmy patrzeć na siebie tak, jak On na nas patrzy. Wtedy będziemy ‛myśleć o sobie trzeźwo’ — ani za dużo, ani za mało (Rzym. 12:3). Oczywiście obserwowanie przykładu wiernych braci i sióstr może być pożyteczne (Hebr. 13:7). Możemy się od nich uczyć, co jeszcze ulepszyć w swojej służbie (Filip. 3:17). Ale jest różnica między naśladowaniem czyjegoś dobrego przykładu a porównywaniem się z tą osobą. w21.07 s. 20, ak. 1, 2

Możesz budować wiarę w Stwórcę, przyglądając się zwierzętom, roślinom czy gwiazdom (Ps. 19:1). Im więcej czasu na to poświęcisz, tym większego nabierzesz przekonania, że On istnieje. Kiedy przyglądasz się dziełom stwórczym, zwracaj szczególną uwagę na to, co mówią ci one o Stwórcy (Rzym. 1:20). Na przykład nasze Słońce, oprócz tego, że zapewnia potrzebne do życia ciepło, emituje szkodliwe dla nas promieniowanie ultrafioletowe. Ale jesteśmy przed nim chronieni. W jaki sposób? Ziemia ma swoją tarczę ochronną — warstwę ozonową, która pochłania szkodliwe promieniowanie. Im silniejsze jest to promieniowanie, tym więcej powstaje ozonu. Czy logiczny nie wydaje się wniosek, że musiał to zaprojektować kochający, inteligentny Stwórca? w21.08 s. 17, ak. 9, 10

Po tym, jak ktoś przyjmie chrzest, dalej musimy okazywać mu miłość i szacunek (1 Jana 4:20). Z czym się to wiąże? Na przykład nie przypisujemy mu złych pobudek. Kiedy to tylko możliwe, wątpliwości rozstrzygamy na jego korzyść. Pokazujemy tym, że uważamy go za wyższego od siebie i że go szanujemy (Rzym. 12:10; Filip. 2:3). W gruncie rzeczy powinniśmy okazywać miłosierdzie i życzliwość każdemu. Żeby mieć prawo nazywać Jehowę swoim Ojcem, musimy trzymać się w życiu Jego Słowa. Na przykład Jezus uczył, że powinniśmy okazywać miłosierdzie i życzliwość wszystkim ludziom, nawet wrogom (Łuk. 6:32-36). Czasem może to być dla nas trudne. W takiej sytuacji powinniśmy starać się myśleć i postępować tak jak Jezus. Jeśli z całego serca jesteśmy posłuszni Jehowie i naśladujemy Jezusa, pokazujemy naszemu niebiańskiemu Ojcu, że chcemy należeć do Jego rodziny już na zawsze. w21.08 s. 6, ak. 14, 15

Ucz się polegać na Jehowie. On obiecuje, że jeśli będziemy Mu ufać i dawać to, co najlepsze, zleje na nas mnóstwo błogosławieństw. W Biblii można przeczytać o wielu osobach, które wysilały się w służbie dla Jehowy. Nierzadko musiały one pokazać, że ufają Jehowie, zanim w wyjątkowy sposób zaznały Jego dobroci. Abraham został nagrodzony dopiero po tym, jak opuścił swój dom, „choć nie wiedział, dokąd idzie” (Hebr. 11:8). Jakub otrzymał szczególne błogosławieństwo dopiero po tym, jak stoczył walkę z aniołem (Rodz. 32:24-30). A naród izraelski mógł przekroczyć Jordan i wejść do Ziemi Obiecanej dopiero po tym, jak kapłani zanurzyli w wodzie stopy (Joz. 3:14-16). Możemy też odnieść korzyść z przykładów nowożytnych sług Jehowy, którzy Mu zaufali i zdobyli się na dodatkowe wysiłki. w21.08 ss. 29, 30, ak. 12-14

Starsi wiekiem bracia i siostry, możecie wiele powiedzieć o tym, jak pewne rzeczy robiono kiedyś, ale widzicie też potrzebę dostosowywania się do zmieniających się okoliczności. Ci z was, którzy przyjęli chrzest niedawno, również mają dużo do zaoferowania. Młodsi będą chętnie słuchać waszych przeżyć i wniosków, jakie z nich wyciągnęliście. Jeśli będziecie hojnie dzielić się swoim doświadczeniem, Jehowa obficie wam pobłogosławi (Łuk. 6:38). Kiedy chętnie współpracujecie z młodszymi, możecie się nawzajem wspierać (Rzym. 1:12). I wy, i oni macie do zaoferowania coś wartościowego. Wy macie mądrość i doświadczenie nabyte podczas długiego życia, a młodzi mają dużo sił. Kiedy młodsi i starsi blisko ze sobą współpracują, przynoszą chwałę naszemu kochającemu niebiańskiemu Ojcu i okazują się dla zboru prawdziwym błogosławieństwem. w21.09 s. 8, ak. 3; ss. 12, 13, ak. 17, 18

Dlaczego dla wielu Żydów sposób, w jaki został stracony Jezus, był nie do przyjęcia? Według nich stracenie Jezusa na palu świadczyło o tym, że był on przestępcą i grzesznikiem, a nie Mesjaszem (Powt. Pr. 21:22, 23). Żydzi, którzy odrzucili Jezusa, przeoczyli fakt, że był on niewinny. Został oskarżony fałszywie i potraktowany niesprawiedliwie. Jego rozprawa była parodią sprawiedliwego procesu. Żydowski sąd najwyższy zwołano pośpiesznie, a sama rozprawa daleko odbiegała od przyjętych standardów (Łuk. 22:54; Jana 18:24). Zamiast bezstronnie rozpatrzyć dowody i zarzuty przeciwko Jezusowi, sędziowie „próbowali zdobyć fałszywe zeznania, na podstawie których mogliby [go] uśmiercić” (Mat. 26:59; Marka 14:55-64). Po zmartwychwstaniu Jezusa ci zdeprawowani sędziowie zapłacili rzymskim żołnierzom pilnującym jego grobu „znaczną sumę pieniędzy”. Przekupili ich, żeby rozpowszechniali kłamstwa o tym, dlaczego grób jest pusty (Mat. 28:11-15). w21.05 s. 11, ak. 12, 13

Jehowa mógłby usunąć ten zły świat w każdej chwili. Ale Jego cierpliwość przynosi nam korzyści. Wszyscy potomkowie Adama i Ewy rodzą się z wadą — z niedoskonałością. Mimo to Jehowa ich kocha i się o nich troszczy. I obiecał, że usunie ten zły system rzeczy (1 Jana 4:19). Wyznaczył już dzień, kiedy odwróci skutki wszelkich nieszczęść dotykających dziś ludzkość. Czy Jego miłość nie powinna nas motywować, żebyśmy również okazywali wytrwałość tak długo, jak to konieczne? Jehowa daje doskonały przykład wytrwałości. A Jezus doskonale Go naśladuje. Będąc na ziemi, ze względu na nas wytrwale znosił ‛wrogie słowa i hańbę’ oraz ‛przetrwał pal męki’ (Hebr. 12:2, 3). Niewątpliwie sił dodawał mu przykład Jehowy. I może dodać sił również nam. w21.07 ss. 12, 13, ak. 15-17

Miłosierdzia Jehowy doświadczamy każdego dnia (Ps. 103:10-14). Również Jezus okazywał miłosierdzie i chętnie przebaczał swoim niedoskonałym uczniom. Był nawet gotowy poświęcić swoje życie za nasze grzechy (1 Jana 2:1, 2). Kiedy ‛wspaniałomyślnie przebaczamy’ naszym braciom i siostrom, umacniamy łączące nas więzi miłości (Efez. 4:32). Oczywiście czasami przebaczanie jest bardzo trudne i musimy nad tym pracować. Jednej siostrze pomógł w tym artykuł ze Strażnicy zatytułowany „Wspaniałomyślnie przebaczajmy sobie nawzajem”. Napisała: „W tym artykule wyjaśniono, że gotowość do przebaczania nie oznacza akceptowania zła ani pomniejszania wyrządzonej nam krzywdy. Oznacza raczej wyzbycie się urazy i zachowanie pokoju w sercu”. Jeśli chętnie przebaczamy naszym braciom i siostrom, pokazujemy, że ich kochamy i że naśladujemy naszego Ojca, Jehowę. w21.09 ss. 23, 24, ak. 15, 16

Jezus kochał prawdę o Bogu i Jego woli. Zgodnie z nią postępował i uczył jej innych (Jana 18:37). Jego pierwsi naśladowcy również bardzo kochali prawdę (Jana 4:23). Z tego względu odrzucali sprzeczne z nią poglądy religijne, tradycje i osobiste opinie (Kol. 2:8). Apostoł Piotr nazwał nawet chrystianizm „drogą prawdy” (2 Piotra 2:2). Tak samo dzisiaj prawdziwi chrześcijanie „chodzą drogą prawdy”, opierając na Słowie Jehowy wszystkie swoje wierzenia i ściśle trzymając się go w życiu (3 Jana 3, 4). Dzisiejsi słudzy Jehowy nie twierdzą, że znają prawdę w stopniu doskonałym. Czasami mylili się w sprawach doktrynalnych i organizacyjnych. Kiedy zachodzi taka potrzeba, dokonują niezbędnych zmian. w21.10 ss. 21, 22, ak. 11, 12

W starożytności mury otaczające miasto chroniły jego mieszkańców. Tak samo lojalna miłość, którą otacza nas Jehowa, chroni nas przed duchowymi zagrożeniami, które mogłyby zburzyć naszą więź z Nim. Co więcej, kierując się lojalną miłością, Jehowa nas do siebie przyciąga (Jer. 31:3). Psalmista Dawid użył jeszcze jednego obrazu słownego, żeby wskazać, jaką ochroną cieszą się słudzy Boży. Napisał: „Bóg jest moim bezpiecznym schronieniem — ten Bóg, który okazuje mi lojalną miłość”. Powiedział też o Jehowie: „On okazuje mi lojalną miłość i jest moją twierdzą, moim bezpiecznym schronieniem i moim wybawcą, moją tarczą i Tym, u którego się chronię” (Ps. 59:17; 144:2). Dlaczego Dawid powiązał lojalną miłość Jehowy ze schronieniem i twierdzą? Jeśli jesteśmy sługami Jehowy, to niezależnie od tego, gdzie mieszkamy, On zapewni nam wszystko, czego potrzebujemy, żeby chronić swoją więź z Nim. w21.11 s. 6, ak. 14, 15

Pewnego razu, kiedy Jezus i jego uczniowie płynęli łodzią, na jeziorze zerwała się „gwałtowna burza”. Przy tej okazji Jezus pomógł im zrozumieć, że muszą wzmocnić swoją wiarę (Mat. 8:23-26). Mimo że fale zaczęły zalewać łódź, on spokojnie spał. Gdy przerażeni uczniowie go obudzili, wołając, żeby ich ratował, łagodnie ich upomniał: „Ludzie małej wiary, czemu się tak boicie?”. Czy ty też przeżywasz jakąś „gwałtowną burzę”? Może chodzić o trudności spowodowane klęską żywiołową. Albo o symboliczną nawałnicę — na przykład poważne problemy ze zdrowiem, które mogą bardzo przytłaczać i wzbudzać różne obawy. To zrozumiałe, że czasami możesz się martwić, ale nie pozwól, żeby to powstrzymało cię od polegania na Jehowie. Przybliżaj się do Niego w gorących modlitwach. Wzmacniaj swoją wiarę, rozmyślając o tym, jak Jehowa pomagał ci wcześniej (Ps. 77:11). Możesz być pewny, że On cię nie opuści — ani teraz, ani w przyszłości. w21.11 s. 22, ak. 7, 10

Ktoś mógłby dojść do wniosku, że dopóki nie przywłaszcza sobie cudzej własności, to przestrzega tego przykazania. Mogłoby się jednak okazać, że kradnie w inny sposób. Na przykład handlarz, który używał niedokładnej wagi albo odważników i oszukiwał klientów, w gruncie rzeczy dopuszczał się kradzieży. W Księdze Kapłańskiej 19:13 powiedziano: „Nie wolno ci wyzyskiwać swojego bliźniego”. Wyraźnie stąd wynika, że nieuczciwe praktyki biznesowe byłyby równoznaczne z kradzieżą. Ósme przykazanie podkreślało, że kradzież jest zła. Z kolei szczegóły zawarte w Księdze Kapłańskiej pomagają nam zrozumieć ducha tego przykazania. Warto więc rozmyślać o tym, jak Jehowa patrzy na nieuczciwość i kradzież. Moglibyśmy zadać sobie pytania: „Czy nie powinienem przyjrzeć się sobie w świetle Księgi Kapłańskiej 19:11-13? Czy nie muszę czegoś zmienić, jeśli chodzi o prowadzenie interesów albo zwyczaje w pracy zawodowej?”. w21.12 ss. 9, 10, ak. 6-8

Kiedy masz się pomodlić, pomyśl o konkretnych błędach, jakie popełniłeś w ciągu dnia, a potem poproś Jehowę o przebaczenie. Oczywiście jeśli dopuściłeś się poważnego grzechu, powinieneś też zwrócić się o pomoc do starszych. Oni cię wysłuchają i udzielą ci życzliwych rad ze Słowa Bożego. Pomodlą się z tobą i poproszą Jehowę, żeby przebaczył ci na podstawie ofiary Jezusa. Dzięki temu będziesz mógł ‛zostać uzdrowiony’ pod względem duchowym (Jak. 5:14-16). Poza tym warto rozmyślać o okupie. Wyobrażanie sobie, jak Syn Boży cierpiał, może być dla ciebie trudne. Ale im więcej będziesz rozmyślać o ofierze Jezusa, tym bardziej pogłębisz swoją miłość do niego oraz jego Ojca. Co roku pogłębiamy wdzięczność za okup, obchodząc Pamiątkę śmierci Jezusa i gorliwie zapraszając na nią innych. Nauczanie o Synu Bożym to dla nas prawdziwy zaszczyt! w21.04 ss. 18, 19, ak. 13-16

Pomyślmy, jak Jezus zareagował, kiedy ludzie tłumnie przyszli do niego na pewną górę. Wcześniej całą noc spędził na modlitwie i musiał być bardzo zmęczony. Kiedy jednak zobaczył biednych i chorych, serce pobudziło go do tego, żeby im pomóc. Nie tylko ich uzdrowił, ale też wygłosił przy tej okazji najbardziej zachęcające przemówienie w dziejach, znane dzisiaj jako Kazanie na Górze (Łuk. 6:12-20). Chętnie poświęcał też czas innym nawet wtedy, gdy potrzebował czasu dla siebie. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak musiał się czuć, kiedy dowiedział się, że jego przyjaciel Jan Chrzciciel został stracony? Biblia mówi: „Gdy Jezus to usłyszał, udał się łodzią na odludne miejsce, żeby pobyć na osobności” (Mat. 14:10-13). Ale mnóstwo ludzi przybyło na to miejsce jeszcze przed nim (Marka 6:31-33). Wiedział, jak bardzo potrzebują duchowego pokrzepienia, i szybko zaspokoił tę potrzebę (Łuk. 9:10, 11). w22.02 s. 21, ak. 4, 6

Jak powinniśmy się zachować, kiedy sobie uświadomimy, że obraziliśmy współwyznawcę? Zwróćmy się do Jehowy w gorącej modlitwie. Poprośmy Go, żeby pomógł nam pogodzić się z bratem lub siostrą. Powinniśmy też dokonać samoanalizy. Możemy zadać sobie pytania: „Czy jestem gotowy schować dumę do kieszeni, pokornie przeprosić obrażoną osobę i się z nią pogodzić? Jakie uczucia wzbudzi to u Jehowy i Jezusa, kiedy pierwszy wyciągnę do niej rękę?”. Taka samoanaliza może nas pobudzić do posłuchania Jezusa i zdobycia się na pokorę, żeby przywrócić dobre relacje ze współwyznawcą. Kiedy próbujemy dojść z bratem do porozumienia, potrzebujemy pokory (Efez. 4:2, 3). Powinniśmy zwrócić się do obrażonej osoby, mając na celu przywrócenie z nią dobrych relacji. Pamiętajmy, że pogodzenie się z bratem jest ważniejsze niż udowadnianie swoich racji (1 Kor. 6:7). w21.12 s. 26, ak. 13-16

Jezus zdawał sobie sprawę, że większość jego rodaków nie przyjmie dobrej nowiny o Królestwie. Bardzo go to bolało, bo wiedział, że w rezultacie Jerozolima zostanie zburzona, a ci, którzy przeżyją, trafią do niewoli (Łuk. 21:20-24). I rzeczywiście, większość Żydów go odrzuciła. A jak ludzie reagują na dobrą nowinę tam, gdzie ty mieszkasz? Możliwe, że tylko niewielu jej słucha. Jeśli tak, to czego możesz się nauczyć z faktu, że Jezus zapłakał nad mieszkańcami Jerozolimy? Jehowa bardzo przejmuje się losem ludzi. To, że Jezus wtedy zapłakał, przypomina nam, jak bardzo Jehowie zależy na ludziach. On „nie chce, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale żeby wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9). Dzisiaj możemy okazywać miłość naszym bliźnim, kiedy robimy, co możemy, żeby trafić do ich serc z dobrą nowiną (Mat. 22:39). w22.01 s. 16, ak. 10-12

Twoja wiara się umocni, gdy będziesz rozmyślał o tym, co Jehowa do tej pory zrobił dla swoich sług i dla ciebie osobiście. Jednak co najważniejsze — pogłębi się twoja miłość do Jehowy. Miłość, bardziej niż cokolwiek innego, pobudzi cię do okazywania Mu posłuszeństwa i do zdobywania się dla Niego na poświęcenia. Doda ci też sił do przetrwania każdej próby (Mat. 22:37-39; 1 Kor. 13:4, 7; 1 Jana 5:3). Nie ma nic cenniejszego niż bliska, serdeczna przyjaźń z Jehową! (Ps. 63:1-7). Pamiętaj, że modlitwa, studium i rozmyślanie to elementy wielbienia Boga. Tak jak Jezus, staraj się znaleźć spokojne miejsce, w którym będziesz mógł spędzić czas z Jehową. Nie pozwalaj, żeby coś cię rozpraszało. Kiedy zajmujesz się sprawami duchowymi, proś Jehowę, żeby pomógł ci się skoncentrować. Jeśli już teraz robisz jak najlepszy użytek ze swojego czasu, Jehowa nagrodzi cię życiem wiecznym! (Marka 4:24). w22.01 s. 31, ak. 18-20

To, o czym myślimy, wpływa na to, co robimy. Dlatego Jezus uczył, żebyśmy zwalczali myśli, które mogą nas doprowadzić do poważnego grzechu (Mat. 5:21, 22, 28, 29). Z pewnością bardzo nam zależy, żeby podobać się naszemu niebiańskiemu Ojcu. Jakie to więc ważne, żebyśmy natychmiast odrzucali każdą złą myśl, jaka się u nas pojawi! Jezus powiedział: „Wszystko, co wychodzi z ust, pochodzi z serca” (Mat. 15:18). Rzeczywiście, nasza mowa wiele wyjawia o tym, jacy jesteśmy wewnątrz. Zadaj sobie pytania: „Czy zawsze mówię prawdę, nawet jeśli mogę mieć z tego powodu kłopoty? Jeśli jestem w związku małżeńskim, to czy wystrzegam się flirtowania z osobami płci przeciwnej? Czy unikam jak ognia nieprzyzwoitej mowy? Czy reaguję spokojnie nawet wtedy, gdy ktoś mnie zdenerwuje?”. Naprawdę warto odpowiedzieć sobie na te pytania. Jeśli odrzucimy obraźliwą i nieprzyzwoitą mowę oraz kłamstwa, łatwiej będzie nam zrzucić z siebie starą osobowość. w22.03 s. 5, ak. 12-14

Ci, którzy proszą o rady, zamiast czekać, aż im się ich udzieli, często robią szybsze postępy duchowe. Nie wahajmy się więc ‛szukać rad’. W jakich sytuacjach moglibyśmy poprosić współwyznawcę o radę? Rozważmy kilka: 1) Siostra zaprasza doświadczoną głosicielkę na studium, które prowadzi, a potem pyta ją, jak mogłaby ulepszyć swoje metody nauczania. 2) Siostra w stanie wolnym planuje zakup spodni i prosi doświadczoną siostrę, żeby szczerze powiedziała, co myśli o jej wyborze. 3) Brat ma wygłosić swój pierwszy wykład. Prosi doświadczonego mówcę, żeby uważnie słuchał, a później udzielił mu konstruktywnych rad. Nawet wieloletni mówca może odnieść korzyści, jeśli poprosi o takie wskazówki innego doświadczonego brata, a następnie się do nich zastosuje (Prz. 19:20). w22.02 s. 13, ak. 15-17

Jehowa okazuje nam miłość tak samo, jak okazywał miłość Jezusowi (Jana 5:20). Przez całe jego życie na ziemi troszczył się o jego potrzeby fizyczne, duchowe i emocjonalne. Chętnie mówił mu, że go kocha i darzy uznaniem (Mat. 3:16, 17). Ponieważ Jezus zawsze mógł liczyć na swojego kochającego niebiańskiego Ojca, nigdy nie czuł się osamotniony. My też widzimy, że Jehowa okazuje nam miłość na wiele sposobów. Pomyśl tylko: Żeby nas uszczęśliwić i zaspokoić nasze potrzeby emocjonalne, pociągnął nas do siebie i dał nam kochającą rodzinę braci i sióstr (Jana 6:44). Cały czas zapewnia nam również pokarm duchowy. Oprócz tego pomaga nam zaspokajać codzienne potrzeby materialne (Mat. 6:31, 32). Kiedy rozmyślamy o tym, jak bardzo Jehowa nas kocha, sami coraz bardziej Go kochamy. w21.09 s. 22, ak. 8, 9

Jak wyglądało twoje życie, zanim Świadkowie Jehowy zaczęli studiować z tobą Biblię? Wielu z nas wolałoby tego nie wspominać. Nasze poglądy i osobowość prawdopodobnie były kształtowane przez normy dobra i zła tego świata. Jeśli tak, to ‛żyliśmy na świecie bez Boga i nie mieliśmy nadziei’ (Efez. 2:12). Ale kiedy zacząłeś studiować Biblię, odkryłeś, że masz niebiańskiego Ojca, Jehowę, który bardzo cię kocha. Uświadomiłeś sobie, że jeśli chcesz Mu się podobać i dołączyć do rodziny Jego czcicieli, to musisz dokonać dużych zmian w swoim stylu życia, poglądach i sposobie myślenia. Zrozumiałeś, że musisz nauczyć się żyć zgodnie z Jego wzniosłymi zasadami (Efez. 5:3-5). Jehowa jako nasz Stwórca i niebiański Ojciec ma prawo ustalać dla członków swojej rodziny reguły postępowania. Oczekuje, że zanim ktoś zostanie ochrzczony, dołoży starań, żeby ‛zrzucić z siebie starą osobowość razem z typowymi dla niej uczynkami’. w22.03 s. 2, ak. 1-3

Członkowie drugich owiec cieszą się, że mogą być obecni na uroczystości Pamiątki i rozmyślać o swojej nadziei. Wyczekują wykładu pamiątkowego, który w sporej części koncentruje się na tym, co Chrystus i 144 000 jego współwładców zrobią dla ludzi podczas Tysiącletniego Panowania. Na czele z Jezusem Chrystusem ci niebiańscy królowie będą nam pomagać w przekształcaniu ziemi w raj i dochodzeniu do doskonałości. Miliony obserwatorów Pamiątki z zachwytem rozmyśla o tym, jak spełnią się proroctwa biblijne, między innymi te z Księgi Izajasza 35:5, 6; 65:21-23 oraz Objawienia 21:3, 4. Wyobrażanie sobie siebie i swoich bliskich w nowym świecie umacnia ich nadzieję na przyszłość i postanowienie, żeby nigdy nie przestać służyć Jehowie (Mat. 24:13; Gal. 6:9). w22.01 s. 21, ak. 5-7

Czym jest okup? To cena, którą zapłacił Jezus, żeby odkupić to, co stracił Adam (1 Kor. 15:22). Dlaczego potrzebujemy okupu? Ponieważ sprawiedliwość Jehowy — wyrażona w Prawie Mojżeszowym — nakazywała oddać życie za życie (Wyjścia 21:23, 24). Życie, które stracił Adam, było doskonałe. Żeby spełnić wymagania Bożej sprawiedliwości, Jezus musiał oddać takie samo doskonałe życie (Rzym. 5:17). W ten sposób dla wszystkich, którzy wierzą w okup, stał się „Wiecznym Ojcem” (Izaj. 9:6; Rzym. 3:23, 24). Jezus był gotowy oddać życie, ponieważ bardzo kocha zarówno swojego niebiańskiego Ojca, jak i nas (Jana 14:31; 15:13). Pobudzany tą miłością, dochował lojalności aż do śmierci i wykonał wolę Ojca. Dzięki temu może się spełnić zamierzenie Jehowy co do ludzkości i ziemi. w21.04 s. 14, ak. 2, 3