Królestwo Boże rozbija rządy ludzkie
BABILON pod panowaniem potężnego króla Nabuchodonozora stał się trzecim mocarstwem światowym w historii biblijnej. Wszystkie państwa starożytne na Bliskim Wschodzie, które się mu przeciwstawiały, uległy jego miażdżącej sile militarnej. Jehowa dopuścił nawet do podboju królestwa, będącego prototypem ustroju teokratycznego. Powodem tego była niewierność Izraelitów, ale w przekonaniu Nabuchodonozora zburzenie stołecznego miasta Jeruzalem i świątyni prawdziwego wielbienia znaczyło, że razem ze swym bogiem Mardukiem pokonał Jehowę, Boga Hebrajczyków i ich królów z rodu Dawida.
Nadciągnąwszy, aby obrócić w perzynę miasto Jeruzalem, Nabuchodonozor wykazał postawę od dawna proroczo przypisaną królowi Babilonu: „Wstąpię na niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją, a usiądę na górze zgromadzenia [na Syjonie, gdzie Izraelici wielbili Boga w świątyni] (...); wstąpię na wysokość obłoków, będę równy Najwyższemu” (Izaj. 14:13, 14, Biblia gdańska).
Proroctwo w dalszych słowach przepowiedziało, że dynastia królów babilońskich zostanie ‛strącona do Szeolu, na samo dno Otchłani’ (Izaj. 14:15). Na dziesiątki lat przed obaleniem tej dynastii Jehowa upokorzył wyniosłego Nabuchodonozora; z dopustu Bożego owładnęła nim choroba umysłowa. Przez siedem lat Nabuchodonozor wyobrażał sobie, że jest wołem, i wałęsał się, żyjąc trawą.
Ten sam Nabuchodonozor miał wcześniej proroczy sen, w którym widział „posąg bardzo wielki” i „straszny”. Rozmaite metale, z jakich składał się ów posąg, przedstawiały szereg rządów światowych, mających w ciągu wieków pojawić się na scenie świata, zanim zostanie przywrócone nad ziemią zwierzchnictwo Boga, a to za sprawą panowania Jego królewskiego Syna, Jezusa Chrystusa.
Nabuchodonozor zapomniał przy przebudzeniu szczegółów swego snu, toteż wezwał uprawiających magię kapłanów i astrologów, żeby mu przedstawili zarówno sam sen, jak i jego znaczenie. Nie potrafili wywiązać się z zadania. Dopiero Daniel oświadczył mu: „Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice, i On oznajmia królowi Nabuchodonozorowi, co nastąpi przy końcu dni” (Dan. 2:28).
Przed podaniem wykładu snu, Daniel przypomniał królowi jego treść: „Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny” (Dan. 2:31-33). Co mógł oznaczać taki sen? Daniel wyjaśnił, że od Nabuchodonozora i jego dynastii będzie się ciągnęła seria potęg światowych: „Ty jesteś głową ze złota”. Następnie dodał: „po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo; żelazo, co wszystko kruszy i rozrywa w kawałki; jak żelazo, co miażdży; zetrze i zmiażdży ono wszystkie inne” (Dan. 2:38-40).
A co powiedział o stopach uformowanych z żelaza i gliny? „To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; (...) będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche”. Z jakiej przyczyny „królestwo” mocne niczym żelazo, czyli mocarstwo wyobrażone przez stopy i palce, będzie mimo wszystko wykazywało wewnętrzne słabości? „To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną oznacza, że zmieszają się oni [przedstawiciele „czwartego” królestwa] przez ludzkie nasienie [z potomstwem ludzkim, NW], ale nie będą [czynniki reprezentowane przez żelazo oraz przez glinę] się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną” (Dan. 2:41-43).
Jeżeli na omawianym posągu, przechodząc od głowy ku stopom, prześledzimy rozwój potęg światowych w strumieniu czasu, stwierdzimy, że początek dał Babilon, po czym kolejno nastąpiły: Medo-Persja, Grecja i Rzym. Czwarte „królestwo”, przedstawione przez golenie i stopy, rozpoczęło się od imperium rzymskiego. Z upływem czasu potęga tego państwa zanikła, natomiast powstało imperium brytyjskie, będące w gruncie rzeczy odroślą dawnego Rzymu. Można tak o nim powiedzieć, choć miało miejsce współzawodnictwo o pozycję mocarstwa światowego z innymi pozostałościami cesarstwa rzymskiego (Dan. 7:19, 20). Okoliczności, iż posąg miał dziesięć palców u nóg, chyba nie należy przypisywać znaczenia proroczego. Z natury rzeczy jest to normalną ludzką cechą; podobnie tłumaczy się fakt, że posąg miał dwie ręce, dwie nogi i tak dalej.
Imperium brytyjskie rozwinęło się jako monarchia i wykazywało wiele cech, dla których starożytny Rzym kojarzy się z żelazem. Wprawdzie trzynaście kolonii amerykańskich zbuntowało się przeciwko władzy brytyjskiej, ale ustrój Stanów Zjednoczonych okazał się właściwie przedłużeniem konserwatywnych tendencji wyobrażonych przez żelazo, a rząd ich w sprawach światowych współpracował ściśle z Brytyjczykami. Zatem prześledzenie przeobrażeń mocarstw światowych aż do stóp i palców posągu wykazuje, że potęgę anglo-amerykańską trzeba zaliczyć do „żelaza”. Chociaż dotąd posunęliśmy się już daleko w czasie końca, nadal pozostaje ona mocarstwem światowym, mimo iż pojawili się silni rywale.
Przy omawianiu posągu ze snu nie wspomniano o powstaniu jakiegoś piątego królestwa. Natomiast w późniejszej wizji Daniela występowała przerażająca „czwarta bestia”, przedstawiająca potęgę rzymską, której „mały róg” rozrósł się ogromnie i reprezentuje imperium brytyjskie (Dan. 7:7, 8, 19-26; 8:9-11, 23-25). Aby zdobyć swoją pozycję, mocarstwo rzymskie i na równi z nim anglo-amerykańskie, bezwzględnie jak żelazo ‛kruszyły i miażdżyły’ inne ludy oraz królestwa.
Z drugiej strony w ciągu wieku XIX i XX na arenie świata doszło do szeregu wydarzeń osłabiających żelazne rządy potęgi anglo-amerykańskiej. Pojawiły się rewolucyjne ruchy socjalistyczne, zmierzające do podważenia ustroju, wpływów i siły tego mocarstwa. Czytaliśmy, że „królestwo ulegnie podziałowi”, ponieważ we śnie „żelazo zmieszane [było] z mulistą gliną”. Miało dojść do przemieszania „z potomstwem ludzkim”. Wobec tego „glina” w posągu przedstawia element proletariacki, który się ujawnia przy występowaniu ludności przeciw istniejącym władzom. Przez organizowanie związków zawodowych, demonstracji, strajków i innych form protestu prosty lud usiłuje podkopać kapitalistyczny styl rządzenia, tradycyjnie przyjęty na obszarach anglo-amerykańskiej potęgi światowej oraz w strefie jej wpływów.
Rządy postronnych narodów nieraz dostarczają bodźców i środków do rozwoju tej „gliny” w obrębie potęgi anglo-amerykańskiej i w sferze jej oddziaływania, ale same nie są reprezentowane w omawianym posągu. Nie zapominajmy o tym, że ów posąg daje ogólne wyobrażenie o rozwoju ośrodków władzy nad światem, zwłaszcza mających do czynienia z ludem Jehowy, a przemiany w tym zakresie będą trwały aż do chwili zburzenia posągu, gdy Królestwo Boże pod wodzą Chrystusa zastąpi wszelkie rządy człowiecze. Od czasów Babilonu powstało na ziemi wiele potężnych państw i królestw, na przykład starożytne imperia na Dalekim Wschodzie, w niektórych częściach Europy i Afryki, a także w obu Amerykach. Nie zostały jednak ujęte w tym obrazie, ponieważ aż do końca Czasów Pogan w roku 1914 nie były nigdy czołowymi potęgami światowymi, stykającymi się z ludem Bożym. W przeciwieństwie do tego mianem ‛Bestii mającej dziesięć rogów i siedem głów’, opisanej w Księdze Apokalipsy 13:1, objęte są wszystkie rządy. Posiada ona nie tylko siedem głów, odpowiedników siedmiu mocarstw światowych od Egiptu aż do potęgi anglo-amerykańskiej, ale również korpus, w którego skład wchodzą wszystkie pozostałe narody. Bestia jako całość przedstawia ogólnoświatowy system władzy politycznej, sięgający początkami aż do dni Nemroda.
Zatem „glina” nie oznacza rządów radykalnych spoza obszaru anglo-amerykańskiej sfery wpływów, tak samo jak inne części posągu nie przedstawiały imperiów istniejących wprawdzie na przestrzeni wieków, ale nie zaliczonych do wymienionej grupy potęg światowych. Ponadto fakt, iż posąg doczekał swego końca, nie dając miejsca rozwojowi jakiejś następnej potęgi, oraz fakt, że „Bestia” ma tylko siedem, a nie osiem głów, przemawia przeciw pojawieniu się nowego mocarstwa, które by osiągnęło wyraźną przewagę przed usunięciem całego systemu politycznego tego świata. „Glina” nie wyobraża rozwijającej się potęgi, lecz czynnik osłabiający.
Co prawda w Obj 17 rozdziale Apokalipsy opisano „Bestię szkarłatną”, którą jako całość nazwano „ósmym” królem, niemniej jednak powiedziano o niej, że „jest spośród siedmiu” potęg światowych. W rzeczywistości nie ma żadnej władzy nad ziemią, wyjąwszy moc otrzymaną od „królów”. Nawet do samego powstania tego „obrazu Bestii” przyczyniło się głównie siódme mocarstwo światowe. (Porównaj z tym Apokalipsę 13:11-18). „Bestia szkarłatna”, która jest „obrazem” Bestii mającej „dziesięć rogów i siedem głów”, a wychodzącej z „morza” ludzkości, stanowi trafny symbol najpierw Ligi Narodów i następnie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jest to „ósmy” król w tym sensie, że zasięgiem swego działania ogarnia cały świat, ale nie zastępuje ani nie wypiera siódmej potęgi. Nie chodzi tu więc o blok państw ateistycznych, podobnie jak „glina” w posągu nie oznacza jakiegoś nowego imperium powstającego w obrębie posągu, który przedstawia kolejne mocarstwa świata.
Kiedy „kamień” oderwany od góry uderzy w stopy posągu, wywróci go i zniszczy, wtedy naturalnie rozbije on w pył nie tylko potęgę anglo-amerykańską oraz relikty dawniejszych mocarstw utrzymujące się dziś jeszcze na ziemi, ale również państwa sprzymierzone z rządami wyobrażonymi przez posąg, a także zwolenników tudzież popleczników „gliny” ze stóp i palców u nóg posągu. Wszystkie te rządy i ugrupowania radykalne, będąc tworem człowieka, muszą ustąpić z ziemi przed Królestwem kierowanym przez Jezusa Chrystusa, którego Królem mianował sam Bóg.
Biblia wyjawia, że nie dokona się to bez walki, ponieważ wszystkie narody chciałyby zachować swoją niezawisłość. Równoległe proroctwo z Apokalipsy 17:12-14 ukazuje, że wybitni przywódcy światowi z czasów końca, wyobrażeni przez „dziesięć rogów” Bestii, „wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę [czyli na krótko] wraz z Bestią. Ci mają jeden zamysł, a potęgę i władzę swą dają oni Bestii [Lidze Narodów oraz jej następczyni, Organizacji Narodów Zjednoczonych]. Ci będą walczyć z Barankiem [Chrystusem Jezusem], a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów”.
Jakże niechlubnie zakończy się przemarsz potęg światowych! Okrutnemu, ciemiężycielskiemu ich panowaniu będzie położony kres i już nigdy nie da się ono we znaki mieszkańcom ziemi. Dzięki Królestwu Bożemu powstanie rząd ogólnoświatowy, który będzie sprawował władzę w warunkach sprawiedliwości i pokoju; zapewni zdrowie i życie wiecznotrwałe posłusznym ludziom, poddanym tego Królestwa. Zostało to żywo zobrazowane w podsumowaniu proroctwa nawiązującego do posągu ze snu Nabuchodonozora: „Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto — i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nie pozostał po nich nawet ślad. Kamień zaś [przedstawiający Królestwo Boże pod władzą Chrystusa Jezusa], który uderzył w posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię” (Dan. 2:35).
Proroctwa biblijne wskazują, że ta szczęśliwa chwila jest bardzo bliska. Do ludzi ze wszystkich narodów kieruje się dziś zaproszenie, by zamiast pokładać ufność w rządach człowieczych stanęli raczej po stronie zwierzchnictwa Jehowy (Ps. 146:3). Świadkowie Jehowy chętnie pomogą ci dowiedzieć się więcej o tym rządzie Królestwa.