Postępuj w sposób godny Jehowy
„Nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana [Jehowy, NW]” (Kol. 1:9, 10).
1. (a) Jaką znamienitą więź możemy zadzierzgnąć z Jehową? (b) Jak zatem powinniśmy ustosunkować się do Jego przykazań? (Ps. 119:47, 48).
BÓG JEHOWA jest najlepszym przyjacielem, jakiego sobie można wyobrazić. O patriarsze Abrahamie powiedziano: „Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga” (Jak. 2:23). Co za wspaniała więź! Ale Jehowa oczekuje, by wszyscy podobnie przepojeni wiarą chodzili w Jego imieniu i przez to byli Jego przyjaciółmi. Oczywiście każdy, kto chce podobać się Bogu i nawiązać z Nim przyjazne stosunki, powinien uwzględnić słowa Koheleta, który przed wiekami napisał: „Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka” (Kohel. [Kazn.] 12:13, NP).
2. Czego potrzeba, aby ‛postępować w sposób godny Jehowy’?
2 Chcąc zostać przyjacielem Boga, przestrzegać Jego przykazań i chodzić w Jego imieniu, trzeba koniecznie, jak najpełniej Go poznać. Chrześcijański apostoł Paweł słusznie więc napisał do swych współwyznawców w Kolosach: „Nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga” (Kol. 1:9, 10).
ZADOŚĆUCZYNIENIE OBOWIĄZKOM
3. Jakie życie musimy prowadzić, chcąc postępować w sposób godny imienia Jehowy?
3 Przyjaźń wśród ludzi z pewnością się nie utrzyma, gdy ktoś zniesławi swego przyjaciela. Jeżeli więc chcemy mieć Jehowę za przyjaciela, też musimy pamiętać, że postępowanie w sposób godny Jego imienia oznacza tryb życia zgrany ze wszystkim, z czym związane jest to imię. Trzeba w tym celu sumiennie i systematycznie studiować Pismo Święte, jak również stosować się do jego zasad. Kiedy ludzie nas widzą, kojarzą nas z naszym Bogiem. Dlatego jako Świadkowie Jehowy musimy właściwie reprezentować Boga, postępując zawsze w harmonii z Jego Słowem.
4. Jaka powinność spoczywa na Świadkach Jehowy w związku z reprezentowaniem imienia Bożego?
4 Świadkowie Jehowy również wiedzą, że na każdym odcinku swego życia muszą postępować w sposób godny Jego imienia. Są odpowiedzialni za należyte reprezentowanie imienia Bożego przed rodem ludzkim. Nie chcą być podobni do religiantów dzisiejszego chrześcijaństwa, którzy stronią od używania imienia Jehowy z obawy przed tym, że mogłoby to kogoś urazić. Jehowa chce, aby Jego imię rozgłoszono po całej ziemi (Wyjścia 9:16). Powiadamianie ludzi o tym, że Jehowa jest Bogiem Najwyższym, to rzeczywiście wspaniały przywilej.
5. Jakie jest stanowisko chrześcijan wobec spraw politycznych? Dlaczego?
5 Obowiązki chrześcijanina nie ograniczają się jednak tylko do mówienia o imieniu Bożym. Jehowa, nasz najlepszy Przyjaciel, jest wielkim Królem całego wszechświata. Imię Jego wiąże się z Królestwem, którego mesjańskim Władcą jest Jezus Chrystus pod zwierzchnictwem Boga. Ktokolwiek chce postępować w sposób godny imienia Jehowy, oczywiście musi popierać to Królestwo. Dlatego nie może mieć żadnego udziału w sprawach politycznych tego świata. Zajmuje takie samo stanowisko, jak Jezus Chrystus, który oświadczył: „Królestwo moje nie jest z tego świata” (Jana 18:36).
6. Jaki pogląd na grzech mają osoby postępujące w sposób godny imienia Jehowy?
6 Świat ten cechuje niesprawiedliwość. Stąd ci, którzy chcieliby postępować w sposób godny imienia Jehowy i być Jego przyjaciółmi, muszą się trzymać z dala od świata i wszelkiego w nim panującego zła. Na grzech zapatrują się tak samo, jak Jehowa Bóg, który jest „sprawiedliwy (...) we wszystkich drogach swoich i święty we wszystkich czynach” (Ps. 144[145]:17, Wk). Chrześcijanie wiedzą, że przez kradzież, cudzołóstwo lub naruszenie prawa Bożego w jakiś inny sposób ściągnęliby hańbę na imię Jehowy. A nikt z nas nie chciałby, by mu się to przydarzyło, prawda? Przeciwnie, pragniemy naszym postępowaniem przynosić chwałę Bogu, jak napisał apostoł Piotr: „Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia” (1 Piotra 2:12, NP; Rzym. 2:21-24).
„NAŚLADOWCY BOGA”
7. Czy możliwe jest naśladowanie Boga?
7 Przyjaciele potrafią wywrzeć na człowieka dobry lub zły wpływ, ponieważ istnieje skłonność do wzorowania się na tych, z którymi się obcuje. Przyjaciele Jehowy, którzy postępują w sposób godny Jego imienia, mogą być pewni, że zażyłe stosunki z Bogiem wywołają wyłącznie pozytywne skutki. Dokładanie starań, by naśladować Jehowę, bardzo popłaca. Apostoł Paweł wręcz wzywał: „Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane” (Efez. 5:1). Chociaż jesteśmy niedoskonali, możemy naśladować Boga, kierując się wytycznymi zawartymi w Słowie Jehowy i poddając się działaniu świętego ducha Bożego, czyli Jego czynnej mocy.
8. Co powinni pielęgnować chrześcijanie? W jaki sposób?
8 Chrześcijańscy świadkowie Boga Jehowy z całą pewnością pragną pielęgnować i wydawać owoce Jego świętego ducha: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność i panowanie nad sobą (Gal. 5:22, 23, NW). Kiedy słudzy Boży przejawiać będą takie cechy, inni ludzie skłonni będą kojarzyć je sobie z każdą wzmianką o Jehowie Bogu. Oczywiście potrzeba, aby w tym celu prawdziwi chrześcijanie wydawali owoce ducha Bożego wszędzie, wobec każdego człowieka. Dobrze więc będzie, gdy sługa Jehowy sam siebie zapyta: Czy naprawdę robię to w domu, w pracy, w szkole, znajdując się w ruchu ulicznym, podczas chwil wolnych od obowiązków i tak dalej? Wszystkie te okoliczności wchodzą w zakres postępowania godnego imienia Jehowy. Zrozumiałe, że owoce ducha powinniśmy również wykazywać w obcowaniu z naszymi braćmi i siostrami w wierze. Wtedy każdy z nas będzie się radował z przynależności do ludu Jehowy (Ps. 144:15).
9. Jaką rolę w omawianej sprawie odgrywa modlitwa?
9 Jeżeli żarliwie prosimy Jehowę o Jego świętego ducha oraz o pomoc w rozwijaniu i wydawaniu owoców tegoż ducha, modlitwa ta będzie wysłuchana (Łuk. 11:13; Rzym. 5:5). Rozważmy teraz pokrótce niektóre dobroczynne skutki pielęgnowania owoców ducha. Zobaczymy, że oddziałują one korzystnie nie tylko na tych, którzy wykazują się takimi zaletami, lecz także na innych czcicieli Jehowy oraz postronnych ludzi.
10. (a) Jaką ważną rolę wśród chrześcijan odgrywa miłość? (b) Czym charakteryzuje się miłość według Listu 1 do Koryntian 13:4-8?
10 Miłość to pierwszy z owoców, jakie wymienił Paweł. „Bóg jest miłością”, pisze apostoł Jan (1 Jana 4:8). Stąd bogobojna osoba, przejawiając miłość, naśladuje pod tym względem Jehowę. Ponadto „po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi”, powiedział Jezus, „jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (Jana 13:35). Miłość widoczna wśród chrześcijan przyciąga obecnie uwagę ludzi, podobnie jak to się działo w dawnych czasach. Tertulian wspominając, co mówili o pierwszych chrześcijanach ludzie ze świata, napisał: „Spójrzcie — powiadają — jak miłują się nawzajem (...) i jak gotowi są umrzeć jeden za drugiego!” Co więcej, miłość stanowi „doskonałą więź jedności” w zborze chrześcijańskim (Kol. 3:14, NW). I nic dziwnego! Miłość bowiem jest wielkoduszna i życzliwa, nie chełpi się i nie nadyma, nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić, nie prowadzi rachunku krzywdy ani nie cieszy się z niesprawiedliwości. Raduje się natomiast z prawdy. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko przetrzymuje. Rzeczywiście, „miłość nigdy nie zawodzi” (1 Kor. 13:4-8, NW).
11. Co to jest radość? Dlaczego powinniśmy być rozradowani?
11 Radość wymieniona jest jako następny z owoców ducha Bożego. Z samej jej definicji wynika, że jest ona „czymś więcej niż zwykłym zadowoleniem; bardziej też uzewnętrznia się i promieniuje niż pogoda ducha”. Przyjemny, radosny wyraz twarzy głosiciela Królestwa rozjaśnił już oblicze niejednego słuchacza. A czyż nie mamy wszyscy powodu do radości, skoro postępujemy w sposób godny imienia Jehowy? Oczywiście, ponieważ ogłaszamy „chwalebną dobrą nowinę szczęśliwego Boga” (1 Tym. 1:11, NW). Prócz tego mamy radosne widoki: niezawodną nadzieję na przyszłe błogosławieństwa, jeśli w dalszym ciągu chodzić będziemy w sposób godny Jehowy. Pomyśl o tym, gdy napotkasz problemy życiowe. Staraj się też szerzyć radość pośród współchrześcijan, gdyż od osób oddanych Bogu oczekuje się, że będą ‛służyć Panu, Bogu, z weselem i radością serca’ (Powt. Pr. 28:46, 47, Wk).
12. Jaki pożytek przynosi chrześcijanom pokój?
12 Pokój, kolejny owoc ducha to wybitna cecha Jehowy. Jest On przecież „Bogiem pokoju” (Hebr. 13:20, NP). Prawdziwi chrześcijanie ‛starają się o pokój ze wszystkimi’ (Hebr. 12:14). Na przykład w rezolucji przyjętej przez Świadków Jehowy z okazji Międzynarodowego Kongresu pod hasłem „Woli Bożej”, jaki się odbył w roku 1958, powiedziano między innymi: „ŻE — mówiąc obrazowo — przekuliśmy swoje miecze na lemiesze, a włócznie na sierpy, i że chociaż pochodzimy z tylu narodów, nie podniesiemy miecza jeden przeciw drugiemu, ponieważ jesteśmy braćmi chrześcijańskimi, członkami jednej rodziny Bożej, ani też nie będziemy nigdy więcej się zaprawiać do walki między sobą, lecz chcemy chodzić drogami Bożymi w pokoju, jedności i braterskiej miłości”. Lud Jehowy zachowywał się zgodnie z tą rezolucją, a pokój panujący pośród niego przyciągał do prawdziwego chrystianizmu osoby pokojowo usposobione (Izaj. 2:2-4). Ponadto „Jahwe błogosławi swój lud, darząc go pokojem” (Ps. 29:11). Jego członkowie ‛o nic się już zbytnio nie troskają, ale w każdej sprawie swe prośby przedstawiają Bogu w modlitwie’. Dzięki temu ‛pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, strzeże ich serc i myśli w Chrystusie Jezusie’ (Filip. 4:6, 7).
13. Co obejmuje wielkoduszność? Jaką przynosi korzyść?
13 Wielkoduszność to także owoc ducha Bożego; kojarzy się w dużej mierze z cierpliwością, wyrozumiałością, wspaniałomyślnością. Wstrzymuje się od pochopnego gniewu, natomiast cierpliwie znosi prowokacje i różne przykrości, w nadziei, że niesprzyjające warunki znowu się polepszą. Jehowa jest „nieskory do gniewu”, czyli właśnie wielkoduszny (Wyjścia [2 Mojż.] 34:6, NP). Cierpliwość Boża umożliwia ludziom okazanie skruchy i uniknięcie zagłady (2 Piotra 3:8-18). Kierując się wielkodusznością, Bóg zgromadza „lud dla imienia swego”, przez który szerzy się sława tego imienia po całej ziemi (Dzieje 15:14, NP; Rzym. 9:22-24). Członkowie ludu nazwanego od imienia Jehowy starają się być „wielkoduszni wobec wszystkich” (1 Tes. 5:14, NP). Przyczynia się to im nie tylko do dobrych stosunków ze współwyznawcami, ale także umożliwia cierpliwe pomaganie innym do poznania Jehowy, aby również spełniali wolę Bożą i uzyskali życie wieczne (1 Tym. 4:16; Hebr. 6:11-15). Prócz tego postępowanie i pod tym względem w sposób godny imienia Jehowy daje ludowi Bożemu satysfakcję zażywania Jego upodobania już dzisiaj oraz nadzieję na wiecznotrwałe błogosławieństwa w przyszłości.
14. Czym jest życzliwość? Co przynosi?
14 Życzliwość jest również owocem ducha Bożego. Oznacza ona aktywne zainteresowanie pomyślnością drugich. Jehowa jest nawet „życzliwy dla niewdzięcznych i niegodziwych”; wzywa ich do nawrócenia (Łuk. 6:35; Rzym. 2:4, NW). Zgodnie z tym chrześcijanie jako „naśladowcy Boga” mają się przyoblec w życzliwość (Efez. 5:1; Kol. 3:12, NW). Przestrzegają biblijnej rady: „Stańcie się jedni dla drugich życzliwi, subtelnie współczujący, ochoczo przebaczający sobie wzajemnie, tak jak i Bóg przez Chrystusa ochoczo wam przebaczył” (Efez. 4:32, NW). Życzliwość rodzi życzliwość; silnie ku sobie pociąga. Odnoszą z niej korzyść zarówno okazujący ją, jak i zaznający jej, oraz ci, którzy przyłączyli się do ludu Bożego, widząc, co zdziałała pośród jego szeregów.
15. Co rozumiemy przez dobroć? Jak można ją rozwijać?
15 Dobroć to jeszcze jeden owoc ducha. Rozumie się przez nią dobrą jakość moralną, czyli cnotę. „Jahwe jest dobry i prawy” (Ps. 25:8). Chrześcijanin, który chciałby rozwinąć w sobie tę zaletę, powinien zwrócić się do Boga z prośbą: „Naucz mnie dobroci i karności, i umiejętności, bo zawierzyłem przykazaniom twoim” (Ps. 118[119]:66, Wk). Dobroć rośnie także wskutek okazywania posłuszeństwa przykazaniom Jehowy. Świadomość, że dzięki dobroci wobec współwyznawców i drugich ludzi naśladujemy Jehowę, sprawia nam duże zadowolenie. Dobroć taka może przyciągnąć inne osoby do prawdziwego chrystianizmu (Gal. 6:10).
16. (a) Jak zdefiniowana jest wiara? (b) Jak może odbić się na drugich nasze przejawianie tego owocu ducha?
16 Wiara, siódmy z wymienionych owoców ducha, ma ogromne znaczenie dla każdego, kto pragnie ‛postępować w sposób godny Jehowy’. Bez tej właściwości nie można utrzymywać przyjacielskich stosunków z Jehową ani się Jemu podobać (Hebr. 11:6). „Wiara jest to zapewnione oczekiwanie rzeczy spodziewanych, widomy przejaw rzeczywistości istniejących, choć ich się nie ogląda” (Hebr. 11:1, NW). Nie jest bezpodstawną nadzieją, ale dobrze ugruntowanym wyczekiwaniem. Ponadto opiera się na dowodach niezbędnych do przekonania nas o istnieniu tego, co niewidzialne. Na przykład twory, takie jak słońce, księżyc i gwiazdy, są dla ludzi trzeźwo myślących dowodem istnienia Boga, Stworzyciela (Rzym. 1:20-23; Hebr. 11:3). Kto przejawia wiarę w Jehowę, ustanawia budujący wzór dla obserwujących go współchrześcijan. Jego niezłomna wiara w Jehowę może umocnić ich wiarę. Taka żywa wiara potrafi również skłonić niewierzących do tego, że zaczną pokładać ufność w Jehowie Bogu.
17. Co to znaczy łagodność? Jakie przynosi rezultaty u naśladowców Jehowy?
17 Łagodność to owoc ducha spokrewniony z delikatnością, dobrotliwością, za którymi wszakże kryje się siła. Jezus Chrystus powiedział: „Jestem łagodny i pokornego serca” (Mat. 11:29, Poz). Jehowa, który umożliwił nam zbliżenie się do Niego poprzez Chrystusa, nie jest Bogiem surowym ani okrutnym, ale łagodnym. Dlatego kto stara się postępować w sposób godny imienia Bożego, nie potrzebuje odczuwać lęku, gdy zbliża się do Niego w modlitwie (Hebr. 4:16; 1 Jana 4:17, 18). Jako naśladowcy Boga i Jego Syna chrześcijanie okazują łagodność w obcowaniu ze wszystkimi ludźmi. Przynosi to niewątpliwe korzyści. Na przykład żona chrześcijanka może niekiedy przez „spokój i łagodność ducha” pozyskać dla prawdy niewierzącego współmałżonka (1 Piotra 3:1-4). Łagodność może także przyczynić się do utrzymania przyjemnych stosunków pomiędzy ludźmi, nie wyłączając sytuacji najeżonych trudnościami, ponieważ „odpowiedź łagodna uśmierza zapalczywość” (Prz. 15:1).
18. Z czym wiąże się panowanie nad sobą? Co może zdziałać?
18 Panowanie nad sobą to ostatni z wymienionych owoców ducha. Kto je przejawia, trzyma w ryzach siebie samego — swą mowę i czyny. Jehowa był „opanowany”, aż nastał odpowiedni czas na ukaranie babilońskich pustoszycieli Jeruzalem (Izaj. 42:14, 15, Poz). Jako „naśladowcy Boga” chrześcijanie dokładają starań, by panować nad sobą w każdej sytuacji; z ufnością też proszą Jehowę o pomoc w pielęgnowaniu tej zalety (1 Kor. 9:25, NW). Panowanie nad sobą jest błogosławieństwem zarówno dla tego, kto je okazuje, jak i dla całego jego otoczenia. Na równi z pozostałymi owocami ducha, i ta właściwość może pociągnąć postronnych obserwatorów ku chrystianizmowi.
CZEGO BÓG WYMAGA
19. Jak wiele wymaga od nas Jehowa?
19 Jehowie się podoba, gdy noszący Jego imię szukają u Niego pomocy w wydawaniu owoców ducha. Jeżeli naprawdę staramy się o Jego kierownictwo i w pełni świadomi jesteśmy naszej odpowiedzialności wobec Niego, umocni On nas, byśmy zdołali chodzić Jego drogą. Paweł oświadczył: „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Filip. 4:13). Jehowa w swej serdecznej życzliwości udziela nam ogromnej pomocy, oczekując w zamian stosunkowo niewiele. „Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre” — pisze Micheasz. „I czego żąda Jahwe od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?” (Mich. 6:8).
20. Dlaczego możemy być przeświadczeni o ochronie i pomocy ze strony Jehowy?
20 Jeżeli trzymamy się sprawiedliwości, miłujemy życzliwość i pokornie chodzimy z Jehową, nie zostaniemy bez pomocy w tym wrogo usposobionym systemie rzeczy. Możemy ufać, że Jehowa Bóg nas, jako swój lud, ochroni i wesprze, ocali i wprowadzi do obiecanego nowego porządku, o ile nie przestaniemy postępować w sposób godny Jego imienia. Prorok Samuel niegdyś oznajmił: „Nie porzuci bowiem Pan swego ludu przez wzgląd na wielkie imię swoje, gdyż raczył uczynić was swoim ludem” (1 Sam. 12:22, NP).
21. Jakie widoki rozciągają się przed tymi, którzy teraz chodzą w sposób godny imienia Jehowy?
21 Kiedy poważnie będziemy traktować nasze obowiązki wobec Boga i postępować w sposób naprawdę godny imienia Jehowy, wtedy będzie On z nami jako nasz Przyjaciel. Bądźmy pewni, że Jehowa nigdy nas nie opuści, jeśli będziemy stale nabywać wiedzy z Jego natchnionego Słowa i stosować ją w praktyce. Jesteśmy Jego świadkami i postanowiliśmy „chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga” (Mich. 4:5, NW). Oby życie nasze odpowiadało temu postanowieniu! Wówczas będziemy mieć cudowne widoki na postępowanie w sposób godny Jehowy przez całą wieczność.