Niecierpliwość może cię kosztować życie
„ŻYCIEM przypłacona niecierpliwość” — tak brzmiał szokujący nagłówek krótkiego artykułu w niemieckiej gazecie Süddeutsche Zeitung. Natarczywie włączony klakson samochodu stojącego przed opuszczonym szlabanem przejazdu kolejowego przynaglił młodą kobietę, która tam regulowała ruch, do przedwczesnego podniesienia zapory. Chciała „niecierpliwego kierowcę” przepuścić przez tory. Samochód akurat mijał szyny, gdy rozpędzony pociąg uderzył go w bok i wlókł jeszcze przez 180 metrów. W końcowych słowach tego artykułu powiedziano: „Czterdziestoczteroletni kierowca swą niecierpliwość przypłacił życiem”.
Zapewne jest to przykład drastyczny, ale dobrze ilustruje, jak niebezpieczna może być niecierpliwość. Niewątpliwie słyszałeś, czytelniku, o nawrotach choroby u pewnych osób, które po prostu się zniecierpliwiły i po ciężkim niedomaganiu zbyt wcześnie wstały z łóżka lub poszły do pracy. A przecież nawroty takie bywają bardzo niebezpieczne, nawet mogą spowodować śmierć. Doprawdy, niecierpliwi ludzie sami sobie wyrządzają wielką szkodę, wręcz narażają się na utratę życia.
Słowa „cierpliwość”, „cierpliwy” i „cierpliwie”, a także blisko z nimi spokrewniona „wielkoduszność”, występują w Piśmie Świętym ponad 30 razy. Interesujący przykład tego znajdujemy w Liście 1 do Tesaloniczan 5:14, gdzie chrześcijanom udzielono rady, aby byli „wielkoduszni wobec wszystkich”. W Biblii Tysiąclecia oddano te słowa następująco: „Dla wszystkich bądźcie cierpliwi”. Łatwiej to powiedzieć niż zrobić, nieprawdaż? Owszem, ale dlaczego? Co skłania nas do niecierpliwości?
PRZYCZYNY ZNIECIERPLIWIENIA
Powodem niecierpliwości bywa niekiedy po prostu nieświadomość. Człowiek nie posiadający pełnego rozeznania w sytuacji może nie dostrzegać potrzeby uzbrojenia się w cierpliwość. Mógłby chyba zachować się inaczej, gdyby dokładnie znał wszystkie fakty. Gdyby tamten „niecierpliwy kierowca” dokładnie wiedział, jak blisko jest i jak szybko pędzi pociąg, który go później przejechał, na pewno zdobyłby się jeszcze na cierpliwość.
Dalszym powodem niecierpliwości może być wygórowane mniemanie o sobie, czyli branie siebie zbyt poważnie. Słusznie więc Biblia powiada: „Lepszy jest cierpliwy niż ten, który ma ducha wyniosłego” (Kazn. 7:8). Człowiek „ducha wyniosłego” jest niecierpliwy wobec osób, na które musi zaczekać lub które przeszkadzają mu w jego działalności. Czy jednak jego czas jest droższy od ich czasu? Najprawdopodobniej tak sądzi. Niecierpliwy nie wykazuje wyrozumiałości ani współczucia, to znaczy umiejętności wejścia w cudze położenie. Pochopnie doszukuje się u innych słabości i uchybień. Jest więc nie tylko „ducha wyniosłego”, lecz także wyzuty z miłości.
Człowiek niecierpliwy — bez względu na to, z jakiego powodu — często jednak się zagalopowuje i postępuje nierozsądnie. Dlatego w Księdze Przysłów 14:29 powiedziano: „Kto jest nieskory do gniewu, ma pod dostatkiem rozeznania, lecz niecierpliwy wywyższa głupotę”. Przytoczony na wstępie przykład wyraźnie pokazuje, jaką głupotą może się okazać niecierpliwość. Czy ten niecierpliwy kierowca miał do załatwienia tak ważną sprawę, że nie mógł poczekać jeszcze dwie lub trzy minuty? Oczywiście chwila postoju mogła spowodować jego spóźnienie się na wyznaczone spotkanie. Ale jak się okazało, wskutek niecierpliwości wcale się już nie stawił w umówionym miejscu! Skoro więc nie chcesz popełniać głupstw, ucz się cierpliwości.
‛DLA WSZYSTKICH CIERPLIWI’
Jakże często ludzie tracą cierpliwość wobec obcych! Mają wtedy coś do zarzucenia innym kierowcom na jezdni albo krytykują sposób obsłużenia ich przez sprzedawcę lub kelnera. Ale niekiedy jeszcze trudniejsza do utrzymania okazuje się cierpliwość względem członków rodziny i przyjaciół! Kupiec potrafi zachowywać cierpliwość przez cały dzień, by nie zrazić klientów. Zaledwie jednak wejdzie wieczorem do domu, daleko mu do odnoszenia się z cierpliwością do żony i dzieci.
Co gorsza, niekiedy brak nam cierpliwości nawet wobec siebie! Ale to też nie bagatela, jeśli nie chcemy zniechęcić się ograniczeniami wynikającymi z naszej niedoskonałości. Niecierpliwość wobec siebie może sprawić, że opanuje nas uczucie, iż toczymy przegraną walkę, co doprowadzi nas do wycofania się z biegu o życie. Byłoby to bardzo niebezpieczne.
Sprawę przyobleczenia chrześcijańskiej osobowości Pismo Święte przedstawia nader realistycznie. Chociaż pouczono chrześcijan, by dokonywali zmian w swoim życiu, to jednak nigdzie nie ma mowy o tym, że te niezbędne zmiany osobowości mają nastąpić z dnia na dzień; nie należy też sądzić, iż każdemu przyjdzie to łatwo (Kol. 3:5-10). Weźmy pod uwagę na przykład nawyk palenia tytoniu. Niektórzy byli palacze stwierdzili, że właściwie bez wielkich trudności potrafili rzucić papierosy. Ale inni musieli stoczyć ciężką walkę, zanim się im udało otrząsnąć z tego nałogu. Niemniej jednak wytrwałość została w końcu uwieńczona sukcesem, gdy tymczasem niecierpliwość mogła doprowadzić do rychłego niepowodzenia.
Największą głupotą jest oczywiście niecierpliwość wobec Boga. A może już słyszałeś, jak ktoś narzekał: Jeżeli Bóg w ogóle zamierza coś zrobić z tą całą podłością dawno by na to była pora! — Tymczasem w Biblii znajdujemy następujące zapewnienie: „Jehowa nie jest opieszały względem swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za opieszałość, tylko jest cierpliwy wobec was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek uległ zagładzie, ale by wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9). Rzecz dziwna, że właśnie ta cierpliwość ze strony Boga wywołuje w nas czasem zniecierpliwienie.
Co z tego, jeśli obecny system rzeczy potrwa dłużej niż się spodziewaliśmy swego czasu? Dzieje się to niewątpliwie nie bez powodu. Apostoł Piotr pisze na ten temat: „Cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną” (2 Piotra 3:15, BT). Jeżeli dokładnie poznamy zamierzenie Boże i z pokorą oszacujemy obiektywnie swoją niecierpliwość, to zdołamy wytrwać tak długo, jak długo Jehowa uzna za stosowne być cierpliwym wobec tego starego systemu i jego mieszkańców.
Pisarz biblijny Jakub zachęca chrześcijan do cierpliwości takimi oto słowami: „Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie” (Jak. 5:7, 8, BT).
Obyśmy nigdy nie popełnili błędu, jakim jest niecierpliwość wobec Boga. Musimy się też wystrzegać utraty cierpliwości do naszych duchowych braci i sióstr, do krewnych, przyjaciół, a także obcych. W myśl Pisma Świętego mamy być ‛wielkoduszni, cierpliwi wobec wszystkich’. Nigdy nie zapominaj, czytelniku, że niecierpliwość może cię kosztować życie!