Nigdy nie zapominaj, że jesteś świadkiem!
„‛Jesteście moimi świadkami’, brzmi wypowiedź Jehowy ‛a ja jestem Bogiem’” (Izaj. 43:12).
1. (a) Co jest największym zaszczytem, jakiego można dostąpić na ziemi? (b) Podaj definicję słowa „świadek”.
NIE ma większego zaszczytu na ziemi, niż być świadkiem prawdziwego Boga, Jehowy. Świadek to „osoba, która coś potwierdza w jakiejś sprawie lub zeznaje przed sądem” (Webster’s New Collegiate Dictionary). Sam Jezus Chrystus wystąpił jako świadek w największej sprawie sądowej we wszechświecie, dotyczącej Jehowy Boga. „Jako świadek”, czytamy w Biblii, „złożył publiczne właściwe wyznanie przed Poncjuszem Piłatem” (1 Tym. 6:13). A co Jezus powiedział na procesie temu namiestnikowi rzymskiemu?
2. O czym świadczył Jezus Chrystus?
2 Odpowiadając na postawione mu pytanie, Jezus oznajmił: „Sam powiadasz, że jestem królem. Po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Wyraźnie stwierdził, że przyszedł tu, aby świadczyć o prawdzie Bożej. Między innymi oznaczało to dawanie świadectwa o jego pozycji mesjańskiego Króla. Poza tym Jezus świadczył o imieniu Bożym — Jehowa. Dlatego modląc się do swego Ojca niebiańskiego, mógł powiedzieć: „Wyjawiłem Twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata” (Jana 17:6). Do dnia swej śmierci w ciele dobrze zdawał sobie sprawę z ciążącej na nim powinności świadczenia na rzecz Jehowy. Nigdy nie zapominał, że jest świadkiem.
WZÓR USTANOWIONY PRZEZ „WIERNEGO I PRAWDZIWEGO ŚWIADKA”
3. (a) Kto jest „wiernym i prawdziwym świadkiem”? (b) Co się przydarzyło zborowi w Laodycei? Jakiej rady udzielił mu Jezus?
3 Jezus wiernie i z zapałem wywiązywał się z powierzonego mu zadania świadczenia o Jehowie. Ustanowił pod tym względem wspaniały wzór dla oddanych Bogu chrześcijan. Warto też zwrócić uwagę na radę, jakiej udzielił zborowi w Laodycei. Członkowie jego najwidoczniej dopuścili do tego, by ich uwagę odciągnęły dążenia materialistyczne, i w rezultacie stali się „letni” w dawaniu świadectwa o Jehowie i Jego mesjańskim Królestwie. Toteż Jezus wezwał ich, żeby się zdobyli na gorliwość i okazali skruchę. Radę swą poprzedził słowami: „Tak mówi Amen, wierny i prawdziwy świadek” (Obj. 3:14-19).
4. (a) Dlaczego Jezus nazwał siebie „Amen”? (b) O czym — według zamierzeń Jezusa — już nigdy nie mieli zapominać chrześcijanie w Laodycei?
4 Najpierw Jezus określa tu siebie mianem „Amen”. Dlaczego? Ponieważ Jehowa posłał go jako Poręczyciela („amen” znaczy „niech tak będzie”) wszystkich swych Boskich obietnic. Właśnie Jezus jest tym, który je urzeczywistnia (2 Kor. 1:20). Następnie przedstawia się on jako „wierny i prawdziwy świadek”. W jakim celu? Po to, by zbór ujrzał w nim swego Wzorodawcę i patrząc na jego przykład przejawił skruchę z powodu swych niedociągnięć oraz przystąpił znów do gorliwego świadczenia o Jehowie. Syn Boży pragnął, żeby chrześcijanie w Laodycei nigdy już nie zapomnieli o obowiązkach świadków na rzecz Boga i Jego mesjańskiego Królestwa.
5. W czym Jezus jest przykładem dla Świadków Jehowy doby obecnej?
5 Jezus oczekuje, żeby wszyscy jego uczniowie byli wiernymi, gorliwymi świadkami aż do samego końca obecnego, niegodziwego systemu rzeczy. „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom”, powiedział, „a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14; Dzieje 1:6-8). Zarówno w słowie, jak i w czynie, „wierny i prawdziwy świadek” jest dziś zachęcającym przykładem dla szczerych chrześcijańskich Świadków Jehowy. Doceniają oni wielki przywilej występowania w obronie Boskiego Imienia i lojalnego służenia Jehowie, wziąwszy sobie do serca Jego słowa: „Jesteście moimi świadkami (...), a ja jestem Bogiem” (Izaj. 43:10-12).
DLACZEGO NIE WOLNO O TYM ZAPOMINAĆ
6. (a) Jaki przywilej mają Świadkowie Jehowy, jeśli chodzi o duchowe światło? (b) Jakie pytania możemy sobie zadać?
6 Jeżeli już jesteś oddanym, ochrzczonym świadkiem Boga Jehowy, to zawsze zwracaj baczną uwagę na zaszczyt służenia najwybitniejszej Osobistości we wszechświecie. Pamiętaj, że ‛Wierny Świadek’ był „światłem świata” (Obj. 1:5; Jana 8:12). Stąd też wszyscy Świadkowie Jehowy muszą promienieć światłem objaśniającym zamierzenia Boże. Podobnie jak niestosowne byłoby stawianie lampy pod koszem zamiast w widocznym miejscu, tak też niemądrze postępowałby prawdziwy chrześcijanin, gdyby ukrywał swe światło. Musi nim jaśnieć, aby ci wszyscy, z którymi się styka, odnieśli pożytek z jego duchowego oświecenia. Dlatego Jezus nalegał na uczniów: „Niech światło wasze świeci przed ludźmi, aby widziano wasze właściwe uczynki i dawano chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach” (Mat. 5:14-16). Świadkowie Jehowy jako społeczność stali się znani na całej ziemi — są niczym położone na szczycie góry miasto, które daleko wokół roztacza światło. Ale czy ty osobiście zawsze pozwalasz świecić swemu światłu? Czy stale pamiętasz, że masz przywilej być Świadkiem dla Jehowy?
7. Co należy do głównych przyczyn, dla których nie wolno nam zapominać o naszym posłannictwie Świadków Jehowy?
7 Dlaczego nigdy nie wolno nam zapominać o tym, że jesteśmy Świadkami Jehowy? Jednym z głównych powodów jest fakt, iż otacza nas świat, w którym natłok spraw codziennych, troski życiowe oraz różne inne rzeczy łatwo mogą nas odciągnąć od mówienia o prawdziwym Bogu i Jego zamierzeniach. Dla naszego dobra i ku przestrodze Jezus wzywał: „Czuwajcie więc bezustannie, (...) okażcie się gotowi, ponieważ Syn człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie” (Mat. 24:42-44). Dlaczego dał nam takie wyraźne ostrzeżenie? Ponieważ brak skupienia można przypłacić utratą życia. Wszystkich, którzy dadzą sobie zająć uwagę czymś innym, spotka zagłada, gdy Jezus przyjdzie, aby wykonać wyrok na obecnym systemie rzeczy (Obj. 19:11-21).
8, 9. Jaki pożytek możemy odnieść z zastanowienia się nad postępowaniem pochłoniętych swoimi sprawami ludzi współczesnych Noemu?
8 Pomyśl o tym, co się stało za czasów Noego. Ludzie byli wtedy pochłonięci tyloma różnymi sprawami, że nie przywiązywali żadnej wagi do tego, iż Noe głosi i buduje arkę. „Nie zwracali na nic uwagi”; toteż wskutek braku czujności dali się zaskoczyć i zginęli (Mat. 24:36-39).
9 Czy naszą uwagę też pochłonie obecny świat i mnogość oferowanych w nim zajęć? Dopuszczanie do tego, by coś całkowicie odrywało nas od spełniania powinności, wynikających z naśladowania Jezusa, może nas doprowadzić do zguby. Bądźmy więc zawsze czujni. Dzięki ustawicznemu trwaniu w gotowości i gorliwemu wykonywaniu naszych obowiązków unikniemy unicestwienia razem z ludźmi zaaferowanymi sprawami tego świata (Łuk. 17:26-30; 21:34-36).
10. Jakie ważne zadanie powierzono wszystkim prawdziwym chrześcijanom?
10 Tak więc nigdy nie wolno nam zapominać, że otrzymaliśmy doniosłe zadanie głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym (Marka 13:10). Bez względu na to, kim jesteśmy i jakie funkcje pełnimy w organizacji Jehowy, musimy mówić drugim o naszej nadziei (Rzym. 10:10; 1 Kor. 9:16). W wielu krajach możemy swobodnie szerzyć orędzie Królestwa od domu do domu. Ale tam, gdzie istnieje taka wolność, często ludzie są obojętni na sprawy religijne i tylko przy nielicznych drzwiach udaje się porozmawiać. Jeżeli faktycznie tak jest, to musisz podwoić czujność, by nie pomijać innych sposobności, przy których mogłoby świecić twoje światło.
11. Co można powiedzieć o służeniu Jehowie w związku z tym, że naśladowców Jezusa nazywano zwolennikami „Drogi”?
11 Może rezerwujesz sobie określoną porę na udział w pewnych dziedzinach świadczenia, niemniej jednak oddany sługa Jehowy powinien wychwalać Boga słowem i czynem zawsze. Czy tak robisz? O pierwszych naśladowcach Jezusa mówiono, że są zwolennikami „Drogi” (Dzieje 9:1, 2). Nie służyli więc Bogu tylko przez kilka godzin w miesiącu. Służba dla Niego stała się ich drogą życiową! Czy przypominamy owych chrześcijan z I wieku, jeśli głosimy o Królestwie nieregularnie, rzadko kiedy uczestnicząc w tej działalności? Czy możemy nazywać siebie Świadkami Jehowy, gdy bardzo mało mówimy innym o naszej nadziei lub nie czynimy tego wcale?
SPOŻYTKOWANIE CZASU NA POMAGANIE DRUGIM
12, 13. (a) Jak możemy się wzmacniać pod względem duchowym? (b) Dlaczego powinniśmy prowadzić notatki o zainteresowanych odnalezionych w służbie polowej?
12 Jeżeli pragniemy pomagać drugim w kroczeniu drogą prowadzącą do życia wiecznego w sprawiedliwym nowym porządku Bożym, to powinniśmy mądrze wyzyskiwać czas. Chcąc jednak być użyteczni dla innych, sami musimy się wzmacniać. Trzeba systematycznie spożywać pokarm duchowy i utwierdzać się w wierze. Nie możemy pozostawać „niemowlętami”, mamy ‛przeć naprzód ku dojrzałości’ (Efez. 4:14; Hebr. 6:1). Czy oprócz regularnego świadczenia od domu do domu bierzemy na siebie obowiązek utrzymywania stałego kontaktu z ludźmi o usposobieniu owiec? Co robimy, gdy ktoś słucha orędzia biblijnego lub gdy widzimy u niego zaciekawienie Słowem Bożym i Królestwem? Czy jego los obchodzi nas na tyle, że notujemy sobie nazwisko, adres i poruszony temat, żeby potem podtrzymać zainteresowanie?
13 Jeżeli jesteśmy czujni duchowo, znajdziemy sposoby, by głosić Słowo Boże zawsze i wszędzie. Czyńmy to z radością — niech serca przepełnia nam to, czego się dowiadujemy od Jehowy, naszego Wielkiego Nauczyciela (Izaj. 30:20, 21).
BĄDŹ GOTÓW GŁOSIĆ NIEOFICJALNIE
14. (a) Dzięki jakiej formie świadczenia niektórzy poznają prawdę o Bogu? (b) Czy świadczenie nieoficjalne może zastąpić regularną służbę polową?
14 Do niektórych osób prawda biblijna dociera za pośrednictwem krewnych, przyjaciół, kolegów z pracy, sąsiadów itp. Na przykład w pewnej grupie, składającej się z 238 ochrzczonych Świadków Jehowy, 40 procent poznało prawdę dzięki głoszeniu nieoficjalnemu. Oczywiście ta forma ewangelizacji nie powinna zastępować służby polowej, którą należy pełnić regularnie, głosząc od domu do domu, dokonując odwiedzin ponownych i tak dalej (Dzieje 5:42; 20:20).
15. Jakie przykłady świadczenia nieoficjalnego dawał Jezus?
15 Niemniej jednak Jezus, „Wierny i prawdziwy świadek”, dał nam piękny przykład świadczenia nieoficjalnego. Pewnego razu „przechodząc (...) zobaczył Jezus człowieka imieniem Mateusz, który siedział na urzędzie celnym”. Przemówił do niego, co dało pomyślny rezultat (Mat. 9:9, Grzymała). Kiedy indziej, choć był zmęczony, wykorzystał okazję, by pomówić o prawdzie z kobietą, która przyszła po wodę do studni w Sychar. W następstwie tej rozmowy wielu Samarytan uwierzyło, że Jezus jest Mesjaszem (Jana 4:5-30, 39-42).
16. Jakie piękne przykłady działalności świadczenia ukazał apostoł Paweł?
16 Apostoł Paweł też wyzyskiwał każdą sposobność, by mówić o Słowie Jehowy. Będąc w Atenach, rozmawiał „na rynku każdego dnia z tymi, którzy się tam przypadkiem znaleźli” (Dzieje 17:17, Nowy Przekład). A gdy przebywał w areszcie domowym w Rzymie, „życzliwie przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc im królestwo Boże i nauczając spraw związanych z Panem Jezusem Chrystusem przy największej swobodzie mowy” (Dzieje 28:30-31). Jakże to wszystko powinno nas pobudzać do nie pominięcia żadnej sposobności świadczenia!
17. Jakie mamy sposobności do dawania świadectwa niezależnie od normalnego uczestnictwa w służbie polowej?
17 Niezależnie od normalnej służby polowej trafia się wiele innych okazji, by głosić o Królestwie. Wszyscy nasi współpracownicy, koledzy szkolni, krewni i znajomi powinni usłyszeć o Jehowie i Jego zamierzeniach. Podczas podróży autobusem, pociągiem lub samolotem starajmy się zacząć rozmowę, która by nam umożliwiła danie świadectwa. Możemy też dzielić się dobrą nowiną z personelem hoteli, moteli, stacji obsługi samochodów, z pracownikami restauracji bądź z taksówkarzami. W domu można głosić sprzedawcom lub dostawcom. Nawet podczas pobytu w szpitalu jest okazja, żeby mówić o prawdzie pielęgniarkom, lekarzom i pacjentom! W okresie rekonwalescencji wielu Świadków Jehowy pomogło innym chorym zdobyć wiedzę o nowym porządku Bożym, w którym ludzie będą się cieszyć niespożytym zdrowiem.
18. (a) Co powinieneś zrobić, jeśli trudno ci przychodzi wyzyskiwać okazje do dawania świadectwa? (b) Jakie cechy mamy przejawiać, gdy świadczymy krewnym i znajomym?
18 Jakie to więc ważne, abyś będąc Świadkiem Jehowy głosił orędzie Królestwa przy każdej okazji! Innymi słowy: nigdy nie zapominaj, że jesteś świadkiem! A co zrobić, gdy się wahasz, chociaż otwiera się sposobność dania świadectwa? Pomódl się, żebyś mógł odważnie przedstawić prawdę. Zbierzesz obfite błogosławieństwa, które by cię ominęły, gdybyś milczał. (Porównaj z tym Dzieje Apostolskie 4:29-31). Oczywiście głoszenie krewnym i znajomym może być nieco łatwiejsze. Bądź jednak wobec nich taktowny, życzliwy i cierpliwy, nie nadużywając tego, że się dobrze znacie. Patrz perspektywicznie i stopniowo buduj w nich docenianie prawd biblijnych.
ŚWIADCZENIE WŁAŚCIWYM POSTĘPOWANIEM
19. Jaka zależność zachodzi pomiędzy naszym świadczeniem a naszym postępowaniem?
19 Świadczenie na rzecz prawdy to nie tylko słowa. Apostoł Paweł powiązał niesienie światła z właściwym postępowaniem. Nawoływał chrześcijan z Filippi, żeby ‛nadal czynili wszystko bez szemrania i sporów, aby się stali nienaganni i niewinni, dziećmi Bożymi bez przywary pośród pokolenia spaczonego i przewrotnego, gdzie świecą jako światła w świecie’ (Filip. 2:14, 15). W świecie pogrążonym w zepsuciu moralnym i ciemnościach świadek Boga Jehowy musi z daleka rzucać się w oczy niczym źródło światła. Wierny chrześcijanin rzeczywiście odbija światło prawdy, głosząc ją innym, oraz jaśnieje swoim właściwym, moralnym postępowaniem. Oby wszyscy Świadkowie Jehowy okazywali się lojalnymi nosicielami światła przez swój tryb życia oraz głoszenie prawdy zawartej w Piśmie Świętym!
20. Jaki wpływ na innych może wywrzeć nasze dobre postępowanie?
20 Apostoł Piotr podkreślił tę samą sprawę, gdy napisał: „Dbajcie o właściwe prowadzenie się wśród narodów, aby (...) w wyniku waszych właściwych uczynków, których są naocznymi świadkami, wychwalali Boga w Jego dniu przeglądu” (1 Piotra 2:12). Oczywiście nie wszyscy będą wychwalać Boga; w dniu przeglądu nie staną się też Świadkami Jehowy. Większość nie opowie się po stronie mesjańskiego Królestwa Bożego ani nie dostosuje się do ustalonych przez nie norm postępowania. Znajdą się jednak ludzie o usposobieniu owiec, którzy obserwując nas zauważą, że reprezentujemy prawdziwy chrystianizm. Nasze wzorowe zachowanie wywrze na nich wrażenie i przyłączą się do nas w obwieszczaniu „dobrej nowiny o królestwie” (Mat. 24:14). Jakąż radość sprawia widok osób, które razem z nami wychwalają Jehowę jako Jego świadkowie!
21. Z jakim usposobieniem Świadkowie Jehowy powinni spełniać wolę Bożą?
21 A zatem przykładaj się całym sercem do wykonywania dzieła i woli Jehowy (Mat. 22:37). Pamiętaj, że każdy Świadek Jehowy powinien bezustannie wysławiać Boga. „Wysławiajcie Jah! Sław Jehowę, moja duszo. Chcę sławić Jehowę przez całe życie” (Ps. 146:1, 2). Tak, ‛wysławiaj Jehowę przez całe życie’. A życie to może trwać wiecznie, jeśli nigdy nie zapomnisz, że jesteś świadkiem.
JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ:
● Co jest największym zaszczytem dostępnym na ziemi?
● Pod jakim względem Jezus Chrystus jest wzorem dla Świadków Jehowy doby obecnej?
● Jakie doniosłe zadanie powierzono wszystkim Świadkom Jehowy?
● Czy świadczenie nieoficjalne powinno zastąpić normalny udział w służbie polowej?
● Jaka zależność zachodzi między naszym postępowaniem a głoszeniem?
[Ilustracja na stronie 19]
Jezus nigdy nie zapomniał, że jest świadkiem na rzecz Jehowy
[Ilustracje na stronie 21]
Gorliwie dawaj świadectwo, regularnie biorąc udział w służbie polowej i głosząc nieoficjalnie