Pytania czytelników
● Czy Świadkowie Jehowy z taką samą surowością traktują wśród swoich współwyznawców obżarstwo jak szkodliwy nałóg palenia tytoniu?
Negatywny stosunek do palenia tytoniu Świadkowie Jehowy opierają na Biblii i tak samo wiedzą, że Pismo Święte potępia obżarstwo.
Są przekonani, iż paleniem narusza się zasady biblijne. Prowadzi ono do uzależnienia człowieka od nikotyny. Ponadto wdychanie dymu jest sprzeczne z naturą. Palenie zanieczyszcza organizm, szkodzi zdrowiu i skraca życie, które powinno służyć wysławianiu Boga. Prócz tego w niebezpiecznym stopniu zatruwa powietrze, którym oddychają inni, a więc na pewno nie świadczy o miłości bliźniego (2 Kor. 7:1; Rzym. 12:1; Marka 12:33).
Cóż jednak można powiedzieć o łapczywym objadaniu się? Biblia otwarcie potępia obżarstwo, czyli chciwe przebieranie miary w jedzeniu, nienasyconą żarłoczność. Syna, który był niepoprawnym ‛żarłokiem i pijakiem’, należało w Izraelu wydać na stracenie (5 Mojż. [Powt. Pr.] 21:18-21, Biblia warszawska). Księga Przypowieści (Przysłów) ostrzega przed ‛obcowaniem z żarłokami’ (Prz. 28:7; 23:20, 21, Bw). O tym, że obżarstwo jest złem, świadczy też wypowiedź, iż „chciwcy” nie odziedziczą Królestwa Bożego (1 Kor. 6:9, 10; por. 1 Piotra 4:3; Filip. 3:18, 19). A nadzorcy chrześcijańscy mają ‛panować nad sobą’ i nie mogą być „bezczynnymi żarłokami” (Tyt. 1:8, 12). Sprawa jest na tyle poważna, że z powodu braku umiaru w jedzeniu niektórzy z nich utracili przywileje służbowe.
Trzeba jednak przyznać, że niełatwo ustalić, kiedy się ma do czynienia z obżarstwem. Jedzenie (w przeciwieństwie do wdychania dymu tytoniowego) jest czymś stosownym i naturalnym. Sama tusza nie dowodzi, że ktoś stał się żarłokiem, bo może nim być nawet osoba bardzo szczupła. Biblia zresztą nie potępia nadwagi, lecz przejadanie się, które niekoniecznie musi prowadzić do otyłości.
U niektórych osób nadwaga wynika z zaburzeń pracy gruczołów, jakkolwiek zdaniem profesor Judith Rodin tylko „5 procent przypadków otyłości występuje głównie na tle chorobowym”. Do tycia mogą usposabiać czynniki dziedziczne. Dr William Bennett wyjaśnia: „Większość otyłych nie chudnie, mimo że jedzą tyle, ile osoby o wadze przeciętnej (...). Mają po prostu inny typ przemiany materii”. Pewni naukowcy utrzymują nawet, że gdy osoba korpulentna zjada mniej, organizm przyhamowuje tempo przemiany materii i spalanie przebiega wolniej. Ale nawet jeśli otyły nie jest żarłokiem w sensie przebierania miary w jedzeniu, to i tak w jego (lub jej) wypadku może zachodzić potrzeba poważniejszego traktowania rad Bożych.
Na przykład chrześcijanie mają się ćwiczyć w panowaniu nad sobą, co odnosi się również do przyjmowania pokarmów (Gal. 5:22, 23; 2 Piotra 1:5-8). Apostoł Paweł usilnie ich zachęcał, aby brali sobie wzór z biegacza, który „we wszystkim przejawia panowanie nad sobą”. On sam ‛smagał swe ciało i prowadził je jak niewolnika, aby nie stracić uznania’ (1 Kor. 9:24-27). U osoby tęgiej może zachodzić potrzeba ‛smagania swego ciała’ pod względem tego, ile zjada, co je oraz kiedy i jak to czyni.a
Nadwaga bywa niebezpieczna. Ze statystyk wynika, że otyłość może prowadzić do nadciśnienia tętniczego, do podwyższenia poziomu cholesterolu we krwi, do wystąpienia cukrzycy w wieku dojrzałym, do różnych odmian raka, chorób serca i pęcherzyka żółciowego, zapalenia stawów oraz zaburzeń oddychania. „U osób z 20-procentową nadwagą śmiertelność jest o jedną trzecią wyższa od wartości przeciętnej, a u tych, które mają 30 i 50 procent nadwagi — odpowiednio o 50 i 100 procent”, podaje „New York Times” z 27 lutego 1985. Podobne doniesienia na temat problemów zdrowotnych pochodzą z Anglii, RFN i Włoch.
Chrześcijanin szczerze pragnie ‛miłować Jehowę całym sercem i duszą [albo: życiem], umysłem i siłą’ (Marka 12:30). Wielu tych, którzy dzięki studiowaniu Biblii, poznają zasady chrystianizmu, rzuca palenie by chronić zdrowie i życie. Czyż chrześcijan w równej mierze nie powinien obchodzić fakt, że ich zdrowiu i życiu, które oddali Jehowie może zaszkodzić nadwaga, spowodowana przejadaniem się?
Niektórzy jedzą więcej, gdy są smutni bądź osamotnieni, przeżywają rozczarowanie albo gdy ogarnia ich gniew. Wprawdzie chrześcijanin nie jest całkowicie zabezpieczony przed takimi odczuciami, ale zamiast szukać wtedy ulgi w niepotrzebnym jedzeniu, może zwrócić się do Boga oraz swoich braci. Przeczytaj w związku z tym List do Filipian 4:6, 7, 11-13. Nawet naukowcy, którzy twierdzą, że każdy ma wrodzoną skłonność do uzyskania określonej wagi, przyznają, iż można temu zaradzić. Kładą nacisk na ograniczenie spożywania tłuszczów i zwiększenie aktywności fizycznej. Ciekawe, że w wielu terenach chrześcijanin, który regularnie głosi od drzwi do drzwi, musi dużo chodzić, również po schodach, a to sprzyja zdrowiu. Paweł także pełnił służbę „w trudzie i znoju” (2 Kor. 11:26, 27).
Tak więc Świadkowie Jehowy potępiają obżarstwo, gdyż kierują się tym, co mówi Biblia. Bez względu na wagę swego ciała starają się przejawiać ‛panowanie nad sobą we wszystkim’, także w jedzeniu. Nie czynią tak głównie z chęci dostosowania się do mody panującej w danym kręgu kulturowym, ale dlatego, że chcą żyć zgodnie z zasadami biblijnymi i jako aktywni słudzy Boży cieszyć się Jego uznaniem.
● Kogo lub co wyobraża „Lewiatan” wymieniony w Księdze Izajasza 27:1?
W Księdze Izajasza 27:1 czytamy: „W ów dzień Jehowa ze swym mieczem twardym, wielkim i mocnym skieruje uwagę na Lewiatana, węża śliskiego, właśnie na Lewiatana, węża krętego; niechybnie też zabije potwora morskiego, który jest w morzu”. Według naszego zrozumienia proroctwo to odnosi się zarówno do Szatana Diabła, jak i do jego niegodziwej organizacji na ziemi.
W „Strażnicach” 15 i 16 z rocznika CVII wyjaśniono, że rozdział 27 Księgi Izajasza zawiera proroctwo o odrodzeniu. Pierwotnie spełniło się ono na narodzie starożytnego Izraela, który miał się ponownie osiedlić w swej ojczyźnie po 70-letniej niewoli babilońskiej. Większość wygnańców przebywała w Babilonii, ale niektórzy mieli powrócić z Egiptu oraz z terytoriów podległych Asyrii. Jehowa Bóg postanowił, że Jego naród zostanie wyzwolony; nie mogło Go powstrzymać żadne z tych państw, ani pojedynczo, ani zbiorowo. Chociażby ludziom się zdawało, że mocarstwa te są potężne i przebiegłe niczym Lewiatan (prawdopodobnie chodziło o krokodyla), Jehowa mimo to miał zrealizować swe zamiary dla dobra starożytnego Izraela (por. Joba 40:25 do 41:26, Biblia Tysiąclecia, wydanie III, zob. przypis do Joba 40:25).
Ale kogo lub co wyobraża „Lewiatan” w szerszym spełnieniu proroctwa z 27 rozdziału Księgi Izajasza? Rzecz zrozumiała, że chodzi o Szatana Diabła, którego w Księdze Objawienia 12:9 nazwano „wielkim smokiem” i „pierwotnym wężem”. Od dawien dawna jest on wrogiem Boga i Jego ludu. Ponadto wyraźnie stwierdza się w Piśmie Świętym, że czeka go zagłada. Bóg wyznaczył dzień, w którym przez Syna objawi swą moc i usunie Diabła. Wtedy to „smok” bądź też „wąż” zostanie jak gdyby ścięty wielkim i mocnym mieczem (Hebr. 2:14; Obj. 20:1-3, 10).
Przypomnijmy sobie jednak, iż wrogami, którzy bezpośrednio zagrażali starożytnemu Izraelowi, byli widzialni przeciwnicy, to znaczy takie państwa, jak Egipt, Asyria czy Babilon. Podobnie i dziś chrześcijańscy słudzy Jehowy stają wobec realnych przeciwników pośród wzburzonego morza ludzkości obcej Bogu (Obj. 17:1, 15). Szatan dysponuje organizacją, której wpływy rozciągają się na całą ziemię, i posługuje się nią, by przeszkadzać tym, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem świadczenia o Jezusie” (Obj. 12:17). Ta podporządkowana Diabłu organizacja już nieraz dowiodła, że jest podstępna i zawzięta jak lewiatan. Niemniej na początku bieżącego stulecia Izrael duchowy, złożony z namaszczonych chrześcijańskich świadków na rzecz Jehowy, wyzwolił się spod panowania „Lewiatana”, który zostanie całkowicie powalony, gdy Jezus jako wojownik na koniu wraz z towarzyszącymi mu zastępami aniołów ‛długim ostrym mieczem pobije narody’ (Obj. 19:11-16).
Chociaż więc w pewnym sensie Szatan jest odpowiednikiem Lewiatana wspomnianego w Księdze Izajasza 27:1, proroctwo tam zapisane nie dotyczy jedynie „pierwotnego węża”. Odnosi się w szczególności do widzialnej, ziemskiej organizacji, którą on kieruje. Toteż w wyżej wymienionych artykułach „Strażnicy” zwrócono czytelnikom uwagę na czasy, gdy nie będzie już „obecnego niegodziwego systemu rzeczy, nad którym panuje Szatan Diabeł podający się za jego boga. Jehowa wystąpi przeciw symbolicznemu Lewiatanowi, śliskiemu i krętemu wężowi, który się prześlizguje w morzu ludzkości. Zniknie on sam i znikną narody, a nawet całe sojusze narodów”.
[Przypis]
a Ile: przy każdym posiłku konsekwentnie zjada mniej. Co: ogranicza spożycie pokarmów bogatych w węglowodany, słodkich napojów, słodyczy oraz tłuszczy, takich jak masło i oleje, przestrzega zdrowej, zrównoważonej diety. Kiedy: nie podjada ukradkiem ani między posiłkami. Jak: je wolniej.