Inskrypcje o znamiennej treści
“IEHOVA SIT TIBI CUSTOS”
SŁOWA te, widniejące na fasadzie siedemnastowiecznego budynku w wiosce Celerina we wschodniej Szwajcarii, znaczą: „Niechaj Jehowa będzie twym obrońcą”. W owym górzystym rejonie nierzadko spotyka się imię Boże wyryte lub namalowane na wiekowych domach, kościołach i plebaniach. Ale dzięki czemu imię Jehowa stało się tak dobrze znane?
W 15 roku p.n.e. starożytna Recja (obecnie obszar południowo-wschodnich Niemiec, część Austrii i wschodnia Szwajcaria) została prowincją rzymską. Jej mieszkańcy zaczęli się posługiwać językiem retoromańskim, który wywodził się z łaciny i dał początek wielu dialektom będącym w użyciu po dziś dzień w alpejskich dolinach Szwajcarii i północnych Włoch.
Z czasem na język retoromański przetłumaczono fragmenty Biblii. Na przykład tak zwana Biblia Pitschna zawierała Księgę Psalmów i Chrześcijańskie Pisma Greckie. Wydano ją w 1666 roku, a przez całe Psalmy przewija się w niej imię Iehova. Ponieważ Pismo Święte było wówczas w domach podstawową lekturą, czytelnicy tego przekładu poznali imię Stwórcy.
Jednakże u następnych pokoleń osłabło zainteresowanie zagadnieniami biblijnymi. Niewielu zadawało sobie trud, by dociec znaczenia wyrazu „Iehova”, a i duchowni nie starali się go wyjaśnić. W rezultacie owe inskrypcje stały się zwykłymi ozdobami charakterystycznymi dla minionej epoki.
Od kilku dziesięcioleci trwa jednak znamienna reedukacja. Z nizin przybywają w te urocze doliny Świadkowie Jehowy i podczas swych urlopów dokładają starań, aby tamtejszym mieszkańcom przekazywać wiedzę o Bogu, który ma na imię Jehowa. Niektórzy Świadkowie nawet się tu osiedlili, chcąc poświęcać więcej czasu na opowiadanie innym o cudownym zamierzeniu Stwórcy względem ziemi i człowieka. Owe archaiczne napisy retoromańskie nabierają więc nowego znaczenia dla ludzi, którzy poznają prawdziwego Boga, Jehowę.
[Ilustracje na stronie 32]
IEHOVA PORTIO MEA: Działem moim jest Jehowa. (Zobacz Psalm 119:57, NW)