Czy sobie przypominasz?
Jak ci się podobały ostatnie numery Strażnicy? Sprawdź, czy odpowiesz na poniższe pytania:
◻ Czy słowa Jezusa: „Jeśli jakimś ludziom przebaczycie grzechy, są im przebaczone”, oznaczają, że chrześcijanie mogą odpuszczać grzechy? (Jana 20:23).
Pismo Święte nie daje żadnych podstaw do wyciągania wniosku, jakoby chrześcijanie w ogóle czy nawet zamianowani starsi zborów zostali upoważnieni przez Boga do odpuszczania grzechów. Kontekst słów Jezusa zdaje się wskazywać, że specjalne pełnomocnictwa w sprawie odpuszczania bądź zatrzymywania grzechów otrzymali za pośrednictwem ducha świętego apostołowie (zobacz Dzieje 5:1-11; 2 Koryntian 12:12). (15.4, strona 28).
◻ Co wyróżnia tłumaczenie Księgi Psalmów J. J. Stewarta Perowne’a, które ukazało się po raz pierwszy w 1864 roku?
W swym przekładzie Perowne starał się trzymać „ściśle formy hebrajszczyzny, zarówno co do idiomów, jak i struktury gramatycznej zdań”. Opowiedział się też za przywróceniem imienia Bożego w formie „Jehowa” (15.4, strona 31).
◻ Jakich wskazówek w sprawie stosunku do świeckich rządów udzielił swym naśladowcom Jezus?
Jezus powiedział: „Spłacajcie więc to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu” (Mateusza 22:21). Oznajmił także: „Jeśli ktoś z mocy władzy przymusza cię do służby przez milę, idź z nim dwie mile” (Mateusza 5:41). Jezus zilustrował w ten sposób zasadę chętnego podporządkowania się innym ludziom lub rządom upoważnionym do stawiania określonych wymagań zgodnych z prawem Bożym (Łukasza 6:27-31; Jana 17:14, 15). (1.5, strona 12).
◻ Co to znaczy ‛chodzić w prawdzie’? (Psalm 86:11, NW).
‛Chodzenie w prawdzie’ obejmuje stosowanie się do wymagań Boga oraz wierne i szczere pełnienie dla Niego służby (Psalm 25:4, 5; Jana 4:23, 24). (15.5, strona 18).
◻ Po co Jehowa wysłał Jonasza do Niniwy?
Najwyraźniej uczynił to w celu ukazania, jak bardzo różnią się przejęci skruchą mieszkańcy tego miasta od zatwardziałych Izraelitów, którzy nie przejawiali ani wiary, ani pokory (porównaj 5 Mojżeszową 9:6, 13; Jonasza 3:4-10). (15.5, strona 28).
◻ Kogo w Księdze 1 Mojżeszowej 3:15 oznacza Wąż, a kogo „niewiasta”?
Określenie Wąż nie oznacza literalnego zwierzęcia, lecz istotę, która się nim posłużyła — Szatana Diabła (Objawienie 12:9). Termin „niewiasta” nie odnosi się do Ewy, ale do niebiańskiej organizacji Jehowy, matki Jego namaszczonych duchem sług żyjących na ziemi (Galatów 4:26). (1.6, strona 9).
◻ Jak można uciec z Babilonu Wielkiego w bezpieczne miejsce? (Objawienie 18:4).
Trzeba zerwać wszelkie kontakty z organizacjami religii fałszywej, zdecydowanie odrzucić ich zwyczaje oraz ducha, którym są przesiąknięte, i schronić się w bezpieczne miejsce, jakim jest teokratyczna organizacja Jehowy (Efezjan 5:7-11). (1.6, strona 18).
◻ Dlaczego w Piśmie Świętym tak często wspomina się o orle?
Pisarze biblijni nawiązywali do cech orła, by zilustrować mądrość, ochronę Bożą i błyskawiczne działanie (15.6, strona 8).
◻ Czy dzisiejsi słudzy Boga żywiący nadzieję ziemską mają taką samą miarę Jego ducha, jak namaszczeni chrześcijanie?
W zasadzie odpowiedź na to pytanie jest twierdząca. Duch Boży jest dostępny dla obu klas w jednakowej mierze, jednakowo też mogą korzystać z wiedzy i zrozumienia i mają jednakową sposobność ich przyswajania (15.6, strona 31).
◻ Jaki pożytek odniesiemy z dokładnego przeanalizowania świętej służby kapłanów izraelskich w świątyni Jehowy?
Dzięki temu jeszcze bardziej docenimy miłosierne postanowienie, na mocy którego grzeszni ludzie mogą dziś pojednać się z Bogiem (Hebrajczyków 10:1-7). (1.7, strona 9).
◻ Dzięki czemu druga świątynia zbudowana w Jeruzalem okryła się większą chwałą niż świątynia Salomona?
Druga świątynia istniała 164 lata dłużej od świątyni Salomona. Na jej dziedzińcach zgromadzały się znacznie liczniejsze rzesze cudzoziemskich czcicieli Boga. A co ważniejsze, druga świątynia dostąpiła ogromnego zaszczytu, gdyż na jej dziedzińcach nauczał Syn Boży, Jezus Chrystus (1.7, strony 12 i 13).
◻ Kiedy Jehowa powołał do istnienia swoją duchową świątynię?
Stało się to w roku 29 n.e., kiedy Bóg okazał swą aprobatę dla modlitwy, którą Jezus zanosił w czasie chrztu (Mateusza 3:16, 17). Uznanie przedstawionego Mu ciała Jezusa oznaczało pojawienie się duchowego ołtarza — przewyższającego rangą ten w świątyni jeruzalemskiej (1.7, strona 14).
◻ Dlaczego powinniśmy przebaczać?
Wybaczanie winowajcom, którzy o to proszą, odgrywa zasadniczą rolę w zachowaniu jedności chrześcijańskiej. Żywienie niechęci i urazy odbiera spokój ducha. Przez zawziętość narażamy się na to, że któregoś dnia Jehowa Bóg przestanie przebaczać nasze grzechy (Mateusza 6:14, 15). (15.7, strona 18).
◻ Jak Izraelici mogli się stać świętymi?
Było to możliwe jedynie dzięki bliskiej więzi z Jehową, świętym Bogiem, oraz dzięki czystemu wielbieniu. Aby czcić Go w świętości, czyli w sposób czysty pod względem fizycznym i duchowym, potrzebowali dokładnej wiedzy o „Najświętszym” (Przysłów 2:1-6; 9:10, NW). (1.8, strona 11).