Nie popadajmy w znużenie

 1, 2. Jak rozmyślanie o wszechświatowej organizacji Jehowy pogłębia nasze zaufanie do niej?

JAKŻE przejmująca jest świadomość, że należymy do potężnej wszechświatowej organizacji! Wizje opisane w 1 rozdziale Księgi Ezechiela i 7 rozdziale Księgi Daniela barwnie obrazują, jak Jehowa kieruje sprawami w celu urzeczywistnienia swego zamierzenia. Jezus dba o to, żeby ziemska część tej organizacji koncentrowała się na rozgłaszaniu dobrej nowiny, troszczyła o duchową pomyślność osób uczestniczących w tej działalności i krzewiła czyste wielbienie Jehowy. Wzbudza to w nas ogromne zaufanie do organizacji Bożej (Mat. 24:45).

² Czy osobiście dotrzymujemy kroku tej wspaniałej organizacji? Czy nasz zapał dla prawdy stale wzrasta, czy może przygasa? Rozważając takie pytania, moglibyśmy dostrzec, że zaczynamy się nużyć albo że nasza gorliwość osłabła. Coś takiego się zdarza. W I wieku apostoł Paweł musiał zachęcić chrześcijan do zwrócenia uwagi na gorliwość Jezusa. Powiedział, że pomoże im to ‛nie znużyć się i nie ustać’ (Hebr. 12:3). Podobnie dokładna analiza poprzedniego artykułu, omawiającego dokonania organizacji Jehowy, miała zachęcić nas do nieustannego przejawiania zapału i wytrwałości.

 3. Co musimy robić, żeby nie popaść w znużenie, i co rozważymy w tym artykule?

³ Paweł wskazał jednak, że jeśli nie chcemy popaść w znużenie, musimy robić coś jeszcze. Musimy ‛czynić to, co szlachetne’ (Gal. 6:9). Wymaga to z naszej strony zaangażowania. Rozważmy pięć czynników, które mogą nam pomóc zachowywać duchową aktywność i dotrzymywać kroku organizacji Jehowy. Każdy z nas będzie mógł ocenić, czy sam albo wraz z rodziną nie powinien zwrócić większej uwagi na którąś z tych dziedzin.

 4. Dlaczego możemy powiedzieć, że wspólne spotkania są nieodłącznym elementem religii prawdziwej?

⁴ Wspólne spotkania zawsze były ważnym elementem w życiu sług Jehowy. W dziedzinie niebiańskiej stworzenia duchowe są zwoływane, by w odpowiednim czasie stawać przed Jehową (1 Król. 22:19; Hioba 1:6; 2:1; Dan. 7:10). W starożytnym Izraelu cały naród miał się zgromadzać, ‛aby słuchać i aby się uczyć’ (Powt. Pr. 31:10-12). W I wieku n.e. Żydzi mieli zwyczaj chodzić do synagog, gdzie czytano Pisma (Łuk. 4:16; Dzieje 15:21). Kiedy powstał zbór chrześcijański, dalej kładziono nacisk na wspólne zebrania. Do dziś są one zasadniczym elementem naszego wielbienia. Prawdziwi chrześcijanie ‛zważają jedni na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków’. Musimy nieustannie ‛zachęcać się nawzajem, i to tym bardziej, gdy widzimy przybliżanie się dnia’ Jehowy (Hebr. 10:24, 25).

 5. Jak podczas zebrań możemy się nawzajem zachęcać?

⁵ Ważnym sposobem, w jaki na zebraniach możemy zachęcać się nawzajem, jest zabieranie głosu. Możemy publicznie dawać wyraz naszej wierze, między innymi udzielając odpowiedzi na pytanie ze studiowanego materiału, objaśniając jakiś werset bądź opowiadając krótkie przeżycie ilustrujące wartość stosowania zasad biblijnych (Ps. 22:22; 40:9). Z pewnością zgodzisz się, że bez względu na to, od jak dawna chodzimy na zebrania, słuchanie płynących z serca wypowiedzi naszych braci i sióstr, starszych i młodszych, jest dla nas źródłem pokrzepienia.

 6. Jak zebrania pomagają nam zachować duchową aktywność?

⁶ Z jakich jeszcze powodów nasz Bóg przywiązuje tak wielką wagę do tego, żebyśmy się spotykali? Zebrania i większe zgromadzenia pomagają nam głosić z odwagą oraz radzić sobie ze sprzeciwem i obojętnością na naszych terenach (Dzieje 4:23, 31). Biblijne dyskusje wzmacniają nas i utwierdzają w wierze (Dzieje 15:32; Rzym. 1:11, 12). Pouczenia i zachęty przekazywane przy takich okazjach przysparzają nam prawdziwego szczęścia i zapewniają „spokój od dni niedoli” (Ps. 94:12, 13). Komitet Nauczania, funkcjonujący w Ciele Kierowniczym, nadzoruje opracowywanie wszelkich duchowych programów edukacyjnych, z których korzystają słudzy Jehowy na całej ziemi. Jakże wdzięczni możemy być, że ktoś dba o to, byśmy każdego tygodnia korzystali na naszych zebraniach z budujących pouczeń!

 7, 8. (a) Co jest głównym celem zebrań zborowych? (b) Jaką duchową korzyść osobiście odnosisz z zebrań?

⁷ Jest jednak coś ważniejszego niż osobiste korzyści odnoszone z zebrań. Głównym celem zgromadzania się jest wielbienie Jehowy (odczytaj Psalm 95:6). Jakiż to zaszczyt móc wysławiać naszego wspaniałego Boga! (Kol. 3:16). Jehowa zasługuje na to, byśmy Go czcili, regularnie uczęszczając na teokratyczne spotkania i biorąc w nich czynny udział (Obj. 4:11). Nic zatem dziwnego, że jesteśmy nawoływani do ‛nieopuszczania naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju’ (Hebr. 10:25).

⁸ Czy chrześcijańskie zebrania postrzegamy jako dobrodziejstwo, które pomoże nam wytrwać do czasu, aż Jehowa usunie ten niegodziwy system? Jeżeli tak, to będą one wśród „rzeczy ważniejszych”, na które zawsze znajdujemy miejsce w naszym napiętym rozkładzie zajęć (Filip. 1:10). Nie będziemy bez jakiegoś wyjątkowo ważnego powodu rezygnować ze sposobności wielbienia Boga w gronie braci.

 9. Skąd wiemy, że działalność ewangelizacyjna jest ważna?

⁹ W dotrzymywaniu kroku organizacji Jehowy pomaga nam też branie pełnego udziału w działalności ewangelizacyjnej. Zapoczątkował ją Jezus, kiedy przebywał na ziemi (Mat. 28:19, 20). Od tamtej pory cała organizacja Jehowy uznaje dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów za priorytet. Wiele sytuacji dowodzi, że aniołowie nas wspierają i kierują do ludzi „odpowiednio usposobionych do życia wiecznego” (Dzieje 13:48; Obj. 14:6, 7). Sednem istnienia ziemskiej części organizacji Jehowy jest kontynuowanie tej najważniejszej pracy. Czy w naszym życiu również zajmuje ona centralne miejsce?

10. (a) Opisz na przykładzie, co pomaga zachowywać entuzjazm dla prawdy. (b) Jak służba kaznodziejska pomaga tobie nie popaść w znużenie?

¹⁰ Kiedy jesteśmy gorliwi w służbie, łatwiej nam zachować entuzjazm dla prawdy. Zwróćmy uwagę na spostrzeżenia Mitchela, długoletniego starszego i pioniera stałego: „Kocham rozmawiać z ludźmi o prawdzie. Kiedy rozmyślam o jakimś nowym artykule ze Strażnicy lub z Przebudźcie się!, zachwycam się mądrością, wnikliwością i doskonałym wyczuciem widocznym w każdym wydaniu. Od razu chcę wyruszyć na teren i zobaczyć, jak ludzie zareagują, jak mogę rozbudzić ich zainteresowanie. Służba działa na moje życie stabilizująco. Wszystko inne dopasowuję do czasu zarezerwowanego na głoszenie”. Jeżeli podobnie jesteśmy zajęci świętą służbą, łatwiej nam zachowywać niezłomność w obecnych dniach ostatnich (odczytaj 1 Koryntian 15:58).

11. Dlaczego powinniśmy w pełni korzystać z duchowego pokarmu od Jehowy?

¹¹ Aby dodawać nam sił, Jehowa dostarcza obfitość pokarmu duchowego na łamach naszych publikacji. Z pewnością potrafisz sobie przypomnieć taką sytuację, gdy po przeczytaniu czegoś pomyślałeś: „Właśnie tego potrzebowałem! Tak jakby Jehowa kazał to napisać specjalnie dla mnie!”. Nie dzieje się tak przez przypadek. Za pośrednictwem publikacji Jehowa prowadzi nas i udziela wskazówek. Obiecał przecież: „Obdarzę cię wnikliwością i pouczę cię o drodze, którą masz iść” (Ps. 32:8). Czy dokładamy starań, by przyswajać sobie cały pokarm duchowy i o nim rozmyślać? Dzięki temu w obecnych trudnych czasach ‛nie uschniemy’ pod względem duchowym i cały czas będziemy ‛wydawać owoc’ (odczytaj Psalm 1:1-3; 35:28; 119:97).

12. Co pomoże nam doceniać otrzymywane zaopatrzenie duchowe?

¹² Warto zastanawiać się nad tym, jaka praca musi być wykonywana, byśmy regularnie otrzymywali bogate zaopatrzenie duchowe. Komitet Redakcyjny Ciała Kierowniczego nadzoruje gromadzenie materiałów, pisanie, korektę, opracowanie graficzne oraz tłumaczenie tekstów przeznaczonych do druku lub zamieszczenia w naszym serwisie internetowym. Oddziały drukujące wysyłają literaturę do zborów — zarówno pobliskich, jak i bardzo odległych. Dlaczego podejmuje się takie starania? Wszystko po to, żeby słudzy Jehowy byli dobrze odżywieni duchowo (Izaj. 65:13). Obyśmy pilnie zgłębiali wszystkie pouczenia dostarczane nam przez organizację Jehowy (Ps. 119:27).

13, 14. Kto w niebie popiera postanowienia Jehowy i jak my na ziemi możemy pokazać, że czynimy tak samo?

¹³ Apostoł Jan ujrzał w wizji, jak Jezus wyrusza na białym koniu do walki z tymi, którzy przeciwstawiają się Jehowie (Obj. 19:11-15). Jakże wzmacnia naszą wiarę świadomość, że tuż za Jezusem podążają lojalni aniołowie i że towarzyszą mu też zwycięscy pomazańcy wskrzeszeni do życia w niebie (Obj. 2:26, 27). Cóż za niezwykły przykład popierania postanowień Jehowy!

¹⁴ Podobnie wielka rzesza w pełni popiera działania namaszczonych braci Chrystusa, którzy przebywają jeszcze na ziemi i sprawują tu przewodnictwo w organizacji Bożej (odczytaj Zachariasza 8:23). Jak osobiście możemy pokazać, że popieramy przedsięwzięcia Jehowy? Między innymi podporządkowując się tym, którzy wśród nas przewodzą (Hebr. 13:7, 17). Trzeba zacząć od własnego zboru. Czy swymi wypowiedziami na temat starszych wzbudzamy szacunek do nich samych i pełnionych przez nich funkcji? Czy zachęcamy nasze dzieci, żeby szanowały tych wiernych braci i korzystały z ich biblijnych rad? Czy w gronie rodziny omawiamy, ile pieniędzy możemy przeznaczać na popieranie ogólnoświatowego dzieła? (Prz. 3:9; 1 Kor. 16:2; 2 Kor. 8:12). Czy poważnie traktujemy zadania związane z dbaniem o Salę Królestwa? Tam, gdzie panuje szacunek i jedność, swobodnie oddziałuje duch Jehowy. A stały jego dopływ jest niezbędny, żebyśmy w tych dniach ostatnich nie popadli w znużenie (Izaj. 40:29-31).

15. Dlaczego musimy toczyć ciągłą walkę, żeby żyć zgodnie z wolą Jehowy?

¹⁵ Chcąc wytrwać i dotrzymać kroku organizacji Jehowy, musimy żyć zgodnie z głoszonym orędziem — musimy ‛upewniać się, co jest godne upodobania Pana’ (Efez. 5:10, 11). Z powodu własnej niedoskonałości oraz nacisków ze strony Szatana i niegodziwego świata ciągle zmagamy się z negatywnymi wpływami. Niektórzy z was, drodzy bracia i siostry, każdego dnia toczą ciężki bój o utrzymanie więzi z Jehową. On bardzo was za to kocha. Nie poddawajcie się! Kiedy swoje życie dostosowujemy do woli Jehowy, czerpiemy z tego wielką satysfakcję i umacniamy się w przekonaniu, że nasze wielbienie Go nie jest daremne (1 Kor. 9:24-27).

16, 17. (a) Co powinniśmy zrobić, gdy popełnimy poważny grzech? (b) Czego możemy się nauczyć z przeżyć Anny?

¹⁶ A co powinniśmy zrobić, gdy popełnimy poważny grzech? Trzeba jak najszybciej szukać pomocy. Zatajenie sprawy tylko pogorszy sytuację. Pamiętajmy, co Dawid napisał o okresie, gdy ukrywał swoje grzechy: „Kości moje niszczały od mego jęczenia przez cały dzień” (Ps. 32:3). Kto skrywa grzechy, jedynie męczy się pod względem emocjonalnym i duchowym, natomiast „kto je wyznaje i porzuca, temu będzie okazane miłosierdzie” (Prz. 28:13).

¹⁷ Rozważmy przykład Annya. Jako nastolatka pełniła stałą służbę pionierską. Zaczęła jednak prowadzić podwójne życie. Mocno się to na niej odbiło. Mówi: „Odzywały się we mnie resztki sumienia i dręczyło mnie poczucie winy. Byłam nieszczęśliwa i przygnębiona”. Co zrobiła? Pewnego dnia na zebraniu omawiano wypowiedź z Listu Jakuba 5:14, 15. Anna zrozumiała, że potrzebuje pomocy, i zwróciła się do starszych. Dzisiaj wspomina: „Te wersety są receptą od Jehowy na powrót do duchowego zdrowia. Lekarstwo to nie jest łatwe do przełknięcia, ale naprawdę działa. Zastosowałam się do tej biblijnej rady i poskutkowało”. Minęło kilka lat i Anna z nowymi siłami i czystym sumieniem znów gorliwie służy Jehowie.

18. Co powinniśmy sobie postanowić?

¹⁸ To wielki zaszczyt w tych końcowych dniach należeć do zachwycającej organizacji Jehowy! Nigdy nie uważajmy tego za rzecz oczywistą. Razem ze swymi rodzinami starajmy się regularnie uczestniczyć w zebraniach zborowych, gorliwie szukajmy na naszych terenach szczerych osób i doceniajmy stale dostarczany nam duchowy pokarm. Ponadto wspierajmy braci, którzy nam przewodzą, i dostosowujmy życie do głoszonego orędzia. Czyniąc tak, nie tylko dotrzymamy kroku organizacji Jehowy, ale też nigdy się nie znużymy „w czynieniu tego, co szlachetne”!