Cyrus Wielki

W pewnej książce czytamy: „Kiedy Cyrus postanowił zaatakować Babilon, owo miasto było już najbardziej liczącą się metropolią Bliskiego Wschodu — a może nawet całego świata” (S. Crompton, Ancient World Leaders — Cyrus the Great). Babilon położony był nad Eufratem, którego wody wypełniały też fosę wokół potężnych murów. Skomplikowany system obronny sprawiał, że miasto wydawało się nie do zdobycia.

Nieco dalej w górze Eufratu żołnierze Cyrusa zmienili bieg rzeki, tak iż poziom wody w mieście opadł. Następnie korytem rzeki dotarli aż do bram miejskich, które pozostawiono otwarte, i zajęli stolicę niemal bez walki. Według historyków greckich Herodota i Ksenofonta mieszkańcy czuli się za swoimi fortyfikacjami tak pewnie, że tej nieszczęsnej nocy wielu z nich, nie wyłączając samego króla, oddawało się świętowaniu! (Zobacz ramkę „Pismo na ścianie”). Podbój dokonany przez Cyrusa stanowił spełnienie niezwykłych proroctw biblijnych.

Na szczególną uwagę zasługują proroctwa spisane przez Izajasza, ponieważ wyprzedzały one wydarzenia mniej więcej o dwa stulecia — Cyrus miał się urodzić dopiero jakieś 150 lat później! Przyjrzyjmy się tym proroczym zapowiedziom:

• Człowiek o imieniu Cyrus zdobędzie Babilon i uwolni Żydów (Izajasza 44:28; 45:1).

• Wody Babilonu (czyli rzeka Eufrat) zostaną wysuszone, co umożliwi przejście wojskom Cyrusa (Izajasza 44:27).

• Bramy miasta pozostaną otwarte (Izajasza 45:1).

• Żołnierze babilońscy ‛przestaną walczyć’ (Jeremiasza 51:30; Izajasza 13:1, 7).

Wcześniej, w roku 607 p.n.e., wojska babilońskie spustoszyły Jerozolimę, a większość ocalałych uprowadziły do niewoli. Na jak długo? Bóg oznajmił: „Gdy się dopełni siedemdziesiąt lat, rozliczę się za przewinienie z królem Babilonu i z owym narodem (...) i uczynię z niej [ziemi Chaldejczyków] bezludne pustkowia po czas niezmierzony” (Jeremiasza 25:12).

Jak już wspomniano, Cyrus zdobył Babilon w roku 539 p.n.e. Wkrótce potem oswobodził Żydów, którzy zaczęli powracać do ojczyzny w roku 537 p.n.e. — dokładnie po 70 latach od pójścia na wygnanie (Ezdrasza 1:1-4). Jeśli chodzi o Babilon, z czasem stał się ‛bezludnym pustkowiem’, jawnym dowodem precyzyjności proroctw biblijnych.

Pomyśl: W Biblii przepowiedziano 1) 70-letnie wygnanie Żydów, 2) zdobycie Babilonu przez Cyrusa i najważniejsze szczegóły jego strategii oraz 3) ostateczne spustoszenie Babilonu. Informacje podane z takim wyprzedzeniem nie mogły pochodzić od żadnego śmiertelnika! Logiczny jest następujący wniosek: „Proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga” (2 Piotra 1:21). Z pewnością warto więc brać pod uwagę to, co ma do powiedzenia ta Księga.