„Ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty”

Kapłańska, rozdział 19

„ŚWIĘTY, święty, święty jest Jehowa Bóg” (Objawienie 4:8). W ten sposób w Biblii przypisano Jehowie świętość, która obejmuje najwyższy stopień czystości i nieskazitelności. Bóg nie ma absolutnie nic wspólnego z grzesznością; pod żadnym względem nie może się skalać ani splamić grzechem. Czy oznacza to, że niedoskonali ludzie są całkowicie odcięci od tak niezrównanie świętego Boga? Bynajmniej! Rozważmy napawające otuchą słowa zapisane w 19 rozdziale Księgi Kapłańskiej.

Jehowa dał Mojżeszowi polecenie: „Przemów do całego zgromadzenia synów Izraela”. Dalsze słowa były więc skierowane do wszystkich członków tego narodu. Co Mojżesz miał im przekazać? Bóg rzekł: „Powiedz im: ‚Macie być święci, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty’” (werset 2). Każdy Izraelita miał przejawiać świętość. Nie była to sugestia, lecz nakaz. Czy Bóg wymagał czegoś, co było nieosiągalne?

Warto zwrócić uwagę, że Jehowa wspomniał o swojej świętości nie po to, by wskazać na poziom, do którego trzeba dorównać, ale by uzasadnić ów nakaz. Innymi słowy, nie sugerował, że Jego niedoskonali czciciele w Izraelu mają być tak samo święci jak On. To nie byłoby możliwe. Jehowa, „Najświętszy”, przewyższa wszystkich świętością (Przysłów 30:3). Ale ponieważ jest święty, oczekuje, że Jego chwalcy również będą święci — w takiej mierze, w jakiej pozwala im na to ludzka niedoskonałość. Jak zatem mogli okazać się święci?

Po wezwaniu Izraelitów do przejawiania świętości Jehowa poprzez Mojżesza przedstawił im wymagania obejmujące różne dziedziny życia. Każdy członek tego narodu był zobowiązany między innymi szanować rodziców i osoby starsze (wersety 3 i 32); okazywać względy głuchym, niewidomym i wszystkim pokrzywdzonym przez los (wersety 9, 10 i 14); uczciwie i bezstronnie traktować drugich (wersety 11-13, 15, 35 i 36); oraz kochać bliźniego jak samego siebie (werset 18). Trzymając się tych i innych norm postępowania wymienionych w Prawie, Izraelici rzeczywiście mogli okazać się „święci dla swego Boga” (Liczb 15:40).

Nakaz zachowywania świętości pozwala nam poznać sposób myślenia i postępowania Jehowy. Dowiadujemy się, że chcąc utrzymywać z Nim bliską więź, musimy ze wszystkich sił starać się żyć zgodnie z Jego świętymi miernikami (1 Piotra 1:15, 16). Dzięki temu będziemy korzystać z życia w najlepszy sposób (Izajasza 48:17).

Dając swym czcicielom polecenie, by byli święci, Jehowa pokazał, że im ufa. Bóg nigdy nie wymaga od nas więcej, niż jesteśmy w stanie zrobić (Psalm 103:13, 14). Wie, że ludzie, uczynieni na Jego obraz, potrafią dążyć do świętości — przynajmniej w pewnej mierze (Rodzaju 1:26). Czy nie pobudza cię to do dalszego nabywania wiedzy o tym, jak jeszcze bardziej zbliżyć się do świętego Boga, Jehowy?

[Ilustracja na stronie 9]

Każdy z nas może dążyć do świętości